Η αποτυχία του νέου σχεδίου διάσωσης ήταν προδιαγεγραμμένη

Ούτε μια εβδομάδα δεν άντεξαν οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης... των Παπανδρέου – Βενιζέλου για την δήθεν «σωτηρία της Ελλάδας» στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης Πέμπτης
Δεν ήμασταν, λοιπόν, ούτε τρελοί ούτε εμπαθείς όταν γράφαμε για τα γκρίζα σημεία της συμφωνίας συνιστώντας στην κυβέρνηση να μην πανηγυρίζει. Ούτε ο Σαμαράς ήταν εκτός τόπου και χρόνου όταν δήλωνε ότι η συμφωνία δεν ήταν τίποτα άλλο από μια. “παράταση ζωή σε μια Οικονομία που αργοπεθαίνει…”.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
- Μετά την Moody’s και η ”Standard & Poor’s”  ανακοίνωσε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, εξαιτίας “του κινδύνου για στάση πληρωμών από μέρους της Ελλάδας“.
- Η νευρικότητα στις αγορές συνεχίζεται καθώς όλοι αρχίζουν σιγα-σιγά και αντιλαμβάνονται ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης “δεν ξέρουν τι υπέγραψαν για την Ελλάδα”!!!
- Αποκαλύπτονται σταδιακά οι δυσμενέστατες συνέπειες που θα έχει για τον ελληνικό λαό η επαχθής συμφωνία με την ευρωζώνη και τους ιδιώτες πιστωτές για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους της χώρας, καθώς προαναγγέλλονται νέο Μνημόνιο και περισσότερα μέτρα.
- Η συμφωνία αναχρηματοδότησης του χρέους συνοδεύεται από εκχωρήσεις στοιχειωδών δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους και συνεπάγεται ουσιαστικά την πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδος (βλ. χθεσινές δηλώσεις Σόϊμπλε)
Όσοι, λοιπόν, πανηγύριζαν για την συμφωνία δεν κατάλαβαν ούτε γιατί απέτυχε το Μνημόνιο, ούτε γιατί δεν άρκεσε το Μεσοπρόθεσμο, ούτε γιατί κι η νέα συμφωνία δεν αρκεί.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν όσα ήδη γράψαμε για τη νέα συμφωνία, για να έχετε μπούσουλα τις ήμερες που έρχονται
Ουσιαστικά, η “λύση” που ανακοινώθηκε την περασμένη Πέμπτη στις Βρυξέλλες είναι πολύ περιορισμένη, για να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανταποκριθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για μια μεσοβέζικη λύση, για έναν συμβιβασμό των αντιτιθέμενων απόψεων, για τους εξής λόγους:
1. Δεν συμφωνήθηκε ευρωομόλογο, αλλά δόθηκαν εγγυήσεις για τον ελληνικό δανεισμό, κάτι δηλαδή που μοιάζει σαν «άτυπο ευρω-ομόλογο». Δεν υπάρχει όμως ούτε ο απαραίτητος αυτοματισμός, ούτε παρέχεται πλήρης κάλυψη σε όσες χώρες θα είχαν πρόβλημα. Επομένως, οι κερδοσκοπικές επιθέσεις θα επανέλθουν
2. Συμφωνήθηκε η επαναγορά ομολόγων μέσω του Προσωρινού Μηχανισμού Στήριξης (EFSF) από τη δευτερογενή αγορά, πράγμα που θα μπορούσε να εμποδίσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων. Δεν δόθηκαν όμως τα απαραίτητα κεφάλαια στο Μηχανισμό (EFSF) ώστε να μπορέσει να παρέμβει στις αγορές όταν και όπου χρειαστεί. Με άλλα λόγια, βγήκαν τα «όπλα» στο πεδίο της μάχης, αλλά δεν τους δόθηκαν ούτε «καύσιμα» ούτε «πυρομαχικά»…
3.Προβλέπεται μείωση του ελληνικού χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του, αλλά σε βαθμό που κρίνεται από όλους εντελώς ανεπαρκής: Το χρέος θα μειωθεί κατά 11,5% ή 26 δισεκατομμύρια, πράγμα που σημαίνει ότι θα φτάσει το 150% περίπου, αν όλα πάνε καλά (από 127% που ήταν το 2009). Και οι τόκοι θα μειωθούν κάπως σε σχέση με εκεί που θα έφταναν αλλιώς, αλλά και πάλι θα παραμείνουν πάνω από 18 δισεκατομμύρια το χρόνο (σε σχέση με 16 που είναι σήμερα και 13 που ήταν το 2009).
4. Καλύφθηκε η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αλλά δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ακόμα, ώστε αυτή η ρευστότητα να φτάσει στην πραγματική οικονομία.
5. Αναγνωρίστηκε, εμμέσως έστω, η ανάγκη Ανάκαμψης της Ελληνικής Οικονομίας. Και προωθείται η ιδέα μια επενδυτικής ενίσχυσης. Μέσω μιας πρωτοβουλίας, που αρχικά ονομάστηκε ένα σύγχρονο «Σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, λίγο αργότερα, όμως, αυτός ο όρος σιωπηλά αποσύρθηκε από το τελικό κείμενο της απόφασης. Τελικώς διευκρινίστηκε ότι θα πρόκειται μάλλον για διευκόλυνση απορρόφησης των υφισταμένων διαρθρωτικών κοινοτικών κονδυλίων, των ΕΣΠΑ. Αν και αφήνεται να εννοηθεί – χωρίς καμιά απολύτως δέσμευση, μέχρι στιγμής – ότι θα δοθούν κι άλλα.
6. Αρκετές μέρες αργότερα, καθίσταται ολοένα και πιο σαφές πως όλο το πακέτο στηρίζεται σε δύο επισφαλείς προϋποθέσεις: Η πρώτη αφορά στο πώς κάτοχοι ελληνικών ομολόγων ύψους 54 δισ. ευρώ -οι οποίοι θα ρευστοποιούσαν τα ομόλογά τους μέχρι το 2014- θα επιλέξουν να τα ανταλλάξουν με νέα ομόλογα διάρκειας 15 έως 30 ετών. Η δεύτερη είναι πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να αντλήσει 28 δισ. ευρώ από ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Εάν κάποια από τις δύο παραπάνω προϋποθέσεις δεν πραγματοποιηθεί, τότε το ύψος του συνολικού πακέτου στήριξης των 109 δισ. ευρώ πιθανότατα θα πρέπει να αναθεωρηθεί και πάλι ανοδικά.
7. Οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν υπόσχεση για κεφάλαια 20 δισ. ευρώ ώστε να αντισταθμίσουν τις ζημίες από τα κρατικά ελληνικά ομόλογα που έχουν. Επιπλέον 35 δισ. ευρώ χρειάζονται για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες roll-over και ανταλλαγής των ομολόγων μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Άλλα 20 δισ. ευρώ χρειάζονται για το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων. Ακόμη 20 δισ. ευρώ έχουν προγραμματιστεί για να πειστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συνεχίσει να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες. Πότε υποτίθεται ότι θα αντληθούν αυτά τα κεφάλαια;
Με λίγα λόγια, η νέα συμφωνία τα τινάζει όλα στον αέρα!
Και τώρα τι γίνεται;
Με την κυβέρνηση Παπανδρέου το έργο έχει ως εξής:
Σε λίγο θ’ αρχίσουν οι εκβιασμοί για την έκτη δόση.
Μετά θα έρθει το νέο Μνημόνιο.
Επειδή οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν, θα χρειαστούν νέα μέτρα
Και πάει λέγοντας για την έβδομη δόση…
Μας θέλουν δηλαδή μονίμως χρεωμένους.
Και μια χρεωμένη Ελλάδα, είναι μια ευάλωτη και αδύναμη Ελλάδα..
Επομένως, η χώρα έχει ανάγκη από μια άλλη πολιτική, με έμφαση στην ανάπτυξη.  Και αυτήν την πολιτική δεν μπορεί, ή δεν θέλει να την εφαρμόσει ο κ. Παπανδρέου.

Το βίντεο για την Ελλάδα που κάνει το γύρο του κόσμου !!

«That’s Greece vs That’s Not Greece» είναι ο τίτλος του βίντεο που παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της Ελλάδας σήμερα, σε σχέση με αυτήν που κάποιοι θέλουν σκόπιμα να «σερβίρουν» στα διεθνή ΜΜΕ.

Προβλήθηκε κατά τη διάρκεια του 9ου Ετήσιου Συνεδρίου του Ελληνοβρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου (BHCC) »REFORMINGHELLASACHALLENGE» στο Λονδίνο στις 28 Ιουνίου 2011.

Αυτές είναι οι αμοιβές των Παπανδρέου - Πάγκαλου - Βενιζέλου

Σχόλια ΑΣΒΟΣ! 

1. "λεφτά υπάρχουν..." 2. "Μαζί τα φάγαμε..." 3. Στρατιωτική πειθαρχία... 

Τη στιγμή που οι μισθωτοί χάνουν, κατά μέσον όρο 400 ευρώ το μήνα εδώ και ένα χρόνο, ελέω Μνημονίου, οι ανώτατοι άρχοντες είδαν μόνο κατά 12% μείωση των εξόδων παράστασης, δηλαδή μια μηνιαία περικοπή του «εξωφρενικού» ποσού των 190 ευρώ!

Η prionokordela.gr ανοίγει το φάκελο των παχυλών αμοιβών όλων αυτών που μας ζητάνε κι άλλες θυσίες, κι άλλες περικοπές, κι άλλο σφίξιμο στο ζωνάρι… Βουλευτές, υπουργοί, υφυπουργοί, υπάλληλοι Βουλής, πρωθυπουργός, όλοι ευνοημένοι και όλοι στις δικές μας πλάτες!

Ας μιλήσουν, λοιπόν, οι αριθμοί… Γιατί, λεφτά υπάρχουν, αλλά, όπως φαίνεται, τα μοιράζονται μόνο μεταξύ τους…

O αγαπημένος μας, λοιπόν, πρωθυπουργός, παίρνει τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ, προσαυξημένη κατά 40% ως έξοδα παράστασης, δηλαδή 2.800 ευρώ ή πιο σωστά 2.460 ευρώ μετά την περικοπή του 12%. Συνολικά, λοιπόν, λαμβάνει περίπου 9.460 ευρώ το μήνα ή περίπου 113.500 ευρώ ετησίως!

Μείνατε άφωνοι; Αφού το έλεγε ο άνθρωπος «λεφτά υπάρχουν»… Απλά, είχε παραλείψει να μας πει το «μόνο για μένα»…

Και συνεχίζουμε με τα «εκλεκτά» παιδιά της Αντιπροεδρίας…

Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που έχουν και τη βουλευτική ιδιότητα, λαμβάνουν τη βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ μηνιαίως, με προσαύξηση 30% για τον αντιπρόεδρο και 20% για τους βουλευτές ως έξοδα παράστασης. Συνεπώς, ένας υπουργός ή υφυπουργός-βουλευτής λαμβάνει μηνιαίως 8.230 ευρώ ή περίπου 98.760 ευρώ ετησίως, ενώ ο αντιπρόεδρος λαμβάνει 8.900 ευρώ μηνιαίως ή περίπου 106.800 ευρώ ετησίως.

Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος μιλάει για «στρατιωτική πειθαρχία και είναι αντιπρόεδρος και υπουργός, παίρνει διπλό μισθό δηλαδή; 17.130 το μήνα ή 205.560 το χρόνο;

Όσο για το έτερον ήμισυ της Αντιπροεδρίας, έχουμε μια απορία μόνο… Πως τα φάγαμε μαζί, κύριε Πάγκαλε και όσα εσείς βγάζετε το μήνα, εμείς οι υπόλοιποι τα βγάζουμε το χρόνο;

Πηγή: www.prionokordela.gr

Διάσταση απόψεων Παπανδρέου - Βενιζέλου για την «επιλεκτική χρεοκοπία» - Δυσφορία για Π. Οικονόμου

Πατήστε για μεγέθυνση

Ακολουθώντας την γραμμή του «Eurogroup» ο Ευ. Βενιζέλος άφησε για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιλεκτικής χρεοκοπίας, την ώρα που ο Πρωθυπουργός με επιστολή του προς τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ εξέφραζε τις έντονες επιφυλάξεις του για την συμμετοχή των ιδιωτών στην νέα δανειακή σύμβαση.

Ο υπ. Οικονομικών χρησιμοποίησε αρκετές φορές τον επίμαχο όρο στα αγγλικά και μόνο μία φορά στα ελληνικά στο τέλος της συνέντευξης τύπου που έδωσε.

«Η λέξη επιλεκτική χρεοκοπία τρομάζει χωρίς λόγο. Γι’ αυτό και χρησιμοποιώ επιμόνως τον αγγλικό όρο «selective default». Αυτό δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός, δεν είναι χρεοκοπία. Είναι μια αξιολόγηση κρατικών ομολόγων που κάνουν οι τρεις γνωστοί οίκοι αξιολόγησης» υπογράμμισε ο Ευ. Βενιζέλος.

Από την άλλη πλευρά ο Πρωθυπουργός τόσο στην επιστολή που έστειλε προς τον Πρόεδρο του Eurogroup όσο και στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο εξέφρασε τις έντονες επιφυλάξεις που έχει για την είσοδο των ιδιωτών στη νέα δανειακή σύμβαση. «Θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ δαπανηρή, ανεπαρκής και πολύ επικίνδυνη» ανέφερε χαρακτηριστικά στον κ. Γιούνκερ.

Ο Γ. Παπανδρέου απευθυνόμενος προς τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου τάχθηκε για άλλη μια φορά υπέρ της έκδοσης των ευρωομολόγων και έκανε λόγο για «κερδοσκοπικά παιχνίδια». Παράλληλα κατηγόρησε τις χώρες της ευρωζώνης ότι «φοβούνται» τις αντιδράσεις των αγορών.

«Οι οίκοι αξιολόγησης ξεπερνούν τις δικαιοδοσίες και την ισχύ των εθνικών μας κοινοβουλίων. Η κρίση αυτή συνιστά μια γενικότερη αμφισβήτηση του ευρώ από τις αγορές, σε συνδυασμό βέβαια με κάθε λογής κερδοσκοπικά παιχνίδια, στα οποία επιδίδονται αδιαφανή χρηματοοικονομικά σχήματα που αφέθηκαν ανεξέλεγκτα και εκτός ρύθμισης στο πλαίσιο της άναρχης παγκοσμιοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος» είπε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός στην εισήγηση του στο υπουργικό συμβούλιο.

ΚΤΕ Οικονομικών : Τα άκουσε ο Π. Οικονόμου

Με τον Παντελή Οικονόμου τα είχαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που μετείχαν στον τομέα κοινοβουλευτικού ελέγχου για την οικονομία. Η δήλωση του ότι δεν θα υλοποιηθεί το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Ελπίδας Τσουρή «Τι είναι αυτά που λες ότι δεν θα πετύχουν οι αποκρατικοποιήσεις».

Αποστάσεις πήρε από τα όσα είπε ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών και ο Ευ. Βενιζέλος. «Ελλάδα ό,τι λέει το εννοεί γιατί εάν δεν το εννοεί δεν θα είναι αξιόπιστη και αποτελεσματική σε αυτό που κάνει». Νωρίτερα το μεσημέρι της Τρίτης τον «άδειασε» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «Οι νόμοι ψηφίστηκαν και θα εφαρμοστούν στο σύνολο τους. Η εφαρμογή ισχύει για όλους τους υπουργούς».

Η Β. Παπανδρέου στην συνεδρίαση του ΚΤΕ οικονομικών ζήτησε από τον Ευ. Βενιζέλο πως θα πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρο σχέδιο για το φθινόπωρο «Δεν έχουμε περιθώρια χρόνου. Στενεύουν τα περιθώρια. Να αποκρυσταλλώσουμε το σχέδιο και κυρίως ποιο σχέδιο θα έχουμε από Σεπτέμβρη»

Ο Γιάννης Αμοιρίδης κάλεσε τον υπουργό οικονομικών να δημοσιοποιήσει τα ονόματα των μεγαλοοφειλετών και ο Δημήτρης Λιντζέρης ζήτησε η νέα δανειακή σύμβαση να περάσει με 180 ψήφους «για να μην παίζει παιχνίδια ο Σαμαράς» όπως είπε χαρακτηριστικά.

Ο Ευ Βενιζέλος απάντησε πως «το θέμα των 180 δεν το έχουμε συζητήσει στην κυβερνητική επιτροπή. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, αλλά δεν πρέπει και να οδηγείται σε αδιέξοδα».

Αναδιάρθρωση χρέους μέσα στο καλοκαίρι!

Το δρόμο που οδηγεί σε μια όχι και τόσο «ήπια» αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μέσα στο καλοκαίρι φαίνονται αποφασισμένοι να τραβήξουν οι πολιτικοί της ευρωζώνης, μπαίνοντας σε ένα πολύ επικίνδυνο σταυροδρόμι της παρούσας κρίσης του ευρώ, καθώς οι κερδοσκόποι ήδη έστησαν μια «Μαύρη Παρασκευή» στην Ιταλία και ετοιμάζονται για σκληρή επίθεση στην «αχίλλειο πτέρνα» της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται σήμερα στους “Financial Times” και επιβεβαίωσαν χθες το βράδυ στο “S10” ανώτεροι κυβερνητικοί κύκλοι στην Αθήνα, οι συζητήσεις στο σημερινό Eurogroup για το ελληνικό πρόβλημα παίρνουν νέα τροπή και πιθανότατα οδηγούν στο πρώτο “selective default” ευρωπαϊκού κράτους μεταπολεμικά, χωρίς αυτό να αποτελεί κατ’ ανάγκη αρνητική εξέλιξη για την ίδια την Ελλάδα, καθώς μπορεί να βγει από αυτό το στάδιο αντιμετώπισης του προβλήματός της με ένα πολύ πιο «ελαφρύ» χρέος:

n  Το σχέδιο των γαλλικών τραπεζών για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας για αποφυγή χρεοκοπίας ως τα μέσα του 2014 έχει οριστικά απορριφθεί από τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης ως υπερβολικά ευνοϊκό για τους πιστωτές, χωρίς να κερδίζει κάτι και η Ελλάδα, παρότι θα υποστεί το κόστος της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», κυρίως στο τραπεζικό της σύστημα.

n  Αντί να κάνουν πίσω μετά την αποτυχία του γαλλικού σχεδίου και να αποδεχθούν ότι θα πρέπει να σηκώσουν οι κυβερνήσεις και το ΔΝΤ όλο το βάρος της χρηματοδότησης της Ελλάδας, οι κυβερνήσεις, με ισχυρή πίεση από την τετράδα Γερμανίας, Ολλανδίας, Αυστρίας και Φινλανδίας, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα σχέδιο που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τα βάρη για τον τραπεζικό τομέα.

n  Οι Γερμανοί, ως γνωστόν, είχαν επαναφέρει από την περασμένη εβδομάδα, με δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε και του υφυπουργού Γιοργκ Άσμουσεν, μια προηγούμενη πρότασή τους, που είχε αρχικά απορριφθεί, επειδή θα προκαλούσε υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων σε κατηγορία «επιλεκτικής χρεοκοπίας»: πρόκειται για τη γνωστή ιδέα του γενικευμένου (και σε σχεδόν καταναγκαστικού για τους ιδιώτες) debt swap, δηλαδή για μια ανταλλαγή όλων των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες με νέα, μεγαλύτερης διάρκειας και, πιθανόν, χαμηλότερου επιτοκίου.

n  Σύμφωνα με τις πληροφορίες των “F.T.”, τις οποίες δεν διέψευδαν και αξιωματούχοι στην Αθήνα, αν και υπογράμμιζαν στο “S10” ότι πρόκειται για μια συζήτηση που μόλις τώρα αρχίζει επί της ουσίας, το debt swap θα συνδυασθεί με την εφαρμογή του σχεδίου που εκπόνησε το διεθνές τραπεζικό «συνδικάτο» (IIC), για επαναγορά ομολόγων της Ελλάδας από τη δευτερογενή αγορά, ώστε να «κουρευτεί» το χρέος με βάση τις χαμηλές, τρέχουσες τιμές του. Ασαφές παραμένει αν η επαναγορά θα γίνει από ιδιωτικό «όχημα», όπως πρότεινε το IIC, ή αν θα την εκτελέσει ο προσωρινός Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Οικονομικής Σταθερότητας.

n  Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι, αν προχωρήσει το σχέδιο στηριζόμενο σε αυτούς τους δύο άξονες, οδηγούμαστε σε μια μορφή αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, η οποία θα συνδυάζει τόσο το «κούρεμα» της ονομαστικής του αξίας (με εθελοντικό τρόπο,  βέβαια), όσο και την επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου. Το σχέδιο θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε “selective default”, αλλά όχι και σε ενεργοποίηση των CDS (συμβόλαια ασφάλισης του χρέους), καθώς στους πιστωτές θα δοθούν δύο επιλογές: ή να μπουν στην ανταλλαγή ομολόγων, ή να πουλήσουν ομόλογα σε τιμές αγοράς (η πρώτη επιλογή είναι «ραμμένη» για τις τράπεζες, που αποτιμούν τα ομόλογα με βάση την αξία κτήσης, η δεύτερη για ασφαλιστικές εταιρείες και ταμεία, που ήδη τα έχουν στα βιβλία τους «κουρεμένα», με βάση τις τιμές της αγοράς).

Το νέο σχέδιο αναμφίβολα θα είναι πολύ δύσκολο να περάσει από την ΕΚΤ, που προειδοποίησε και την περασμένη Πέμπτη ότι δεν ανέχεται οποιαδήποτε μορφή «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Θα συζητηθεί σήμερα εκτενώς αρχικά σε «κλειστή» συνάντηση της κορυφαίας πεντάδας της ευρωζώνης (Ρομπάι, Γιούνκερ, Μπαρόζο, Ρεν, Τρισέ) και εκεί θα έχει την ευκαιρία ο επικεφαλής της ΕΚΤ να διατυπώσει τις δικές του θέσεις. Ακολούθως, θα συζητηθεί στο Eurogroup, όπου για πρώτη φορά θα εκπροσωπηθούν και οι μεγάλες τράπεζες, μέσω του επικεφαλής του IIC, Τσαρλς Νταλάρα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι, βέβαια, πώς θα γίνει δεκτό το σχέδιο από τις αγορές. Καθώς, μάλιστα, την Παρασκευή «σφυροκοπήθηκαν» οι μετοχές των ιταλικών τραπεζών και οι αποδόσεις των ομολόγων εκτοξεύθηκαν λίγο κάτω από το όριο του 5,5%, πέραν του οποίου τίθεται θέμα εξυπηρέτησης χρέους και για την Ιταλία. Το σορτάρισμα των ιταλικών ομολόγων από hedge funds ήταν τόσο έντονο, που προκάλεσε την παρέμβαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς της χώρας, η οποία υποχρεώνει πλέον από σήμερα όλους τους κερδοσκόπους να αποκαλύψουν τις θέσεις τους, δηλαδή να γνωστοποιήσουν αν έχουν σορτάρει ομόλογα. Μάλιστα, εξετάζεται ακόμη και η πανευρωπαϊκή απαγόρευση των short θέσεων σε ομόλογα, μετά τη «Μαύρη Παρασκευή» για την Ιταλία. Οι απαντήσεις σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα αρχίσουν να δίνονται από τις αγορές από σήμερα...

 Πηγή: s10

Εθνική κυριαρχία ξανά το 2030...

Του Γιώργου Κράλογλου

Εάν η ελληνική οικονομία κατορθώσει πράγματι να ορθοποδήσει το 2025, βγαίνοντας βέβαια στις αγορές το 2015, θα χρειασθεί μια πενταετία τουλάχιστον για να διαμορφώσουμε δικό μας αναπτυξιακό οικονομικό πρόγραμμα. Μέχρι τότε, μόνο για γέλια θα είναι τα συνθήματα για την εθνική κυριαρχία που βαθμιαία χάσαμε λόγω πολιτικής φαυλότητας και ιδίως πολιτικής ανικανότητας εδώ και δεκαετίες.

Οι εκτιμήσεις για τις σημερινές γελοιότητες σε ό,τι αφορά την πολιτική ευαισθησία για την εθνική μας κυριαρχία προκύπτουν από την ίδια την πολιτική επικαιρότητα. Το χρονοδιάγραμμα όμως «ανάκτησης» της εθνικής μας κυριαρχίας προκύπτει από τις εκτιμήσεις των Ευρωπαίων «φίλων» μας, τις προβλέψεις των δανειστών μας, αλλά και από τη δική μας πολιτική συμπεριφορά.

Σας υπενθυμίζω ότι ο «προσφιλής» μας κ. Ντομινίκ Στρος Καν μας είχε συμβουλέψει «Πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι το 2025 για βάλετε σε σειρά την οικονομία σας».

Επίσης ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Τρισέ έχει προβλέψει ότι «Η Ελλάδα ίσως βγει στις αγορές μετά το 2014».

Ακόμη και ο αναμιχθείς προσφάτως και στα εσωτερικά μας επίσης «προσφιλής» κ. Γιούνκερ, μας συμβούλεψε να δεχθούμε ότι «θα χάσομε την εθνική μας κυριαρχία».

Όμως και ο πρωθυπουργός μας κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έχει την ευθύνη για την αποτυχία της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου, αποδέχθηκε (με συμφωνία μάλιστα -δεύτερο μνημόνιο-) την ένταξη στο οικονομικό επιτελείο του «τεχνοκρατών» και «εποπτών» της αποκρατικοποίησης.

Και μπορεί να «σερβιρίστηκε» η αποκρατικοποίηση ως μέρος της οικονομικής πολιτικής μέχρι το τέλος του 2014, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τη σπονδυλική στήλη της πολιτικής μιας και αυτά που θα εισπραχθούν από τις ιδιωτικοποιήσεις θα συνθέσουν την ελληνική συμμετοχή στο νέο δάνειο των 100-120 δισ. ευρώ.

Κατά συνέπεια, η οικονομική Εποπτεία εντάσσεται στο δεύτερο μνημόνιο για να διασφαλισθεί η ελληνική συμμετοχή στο νέο κεφάλαιο «σωτήριας» της οικονομίας.

Και πρακτικά αυτό είναι και η απάντηση στην ανικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει το πρώτο μνημόνιο σωτηρίας.

Οπότε η παρουσία της οικονομικής Εποπτείας των δανειστών συνδέεται με λόγους ουσίας και όχι τεχνοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων.

Γιατί οι δανειστές μας, επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική διαχείριση, θα κοιτάξουν να κάνουν οι ίδιοι τη δουλειά που αρχικά (από λάθος) ανέθεσαν στην ελληνική κυβέρνηση.

Αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι περίπου σαν μια τράπεζα συνεχούς διαπραγμάτευσης και στην οποία εμείς δεν έχουμε επιδείξει ικανότητες (γιατί συμπεριφερόμαστε λες και οι πόροι των Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε τα δανεικά που μας δίνουν μας τα χρωστάνε... και άρα μπορούμε να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε) από εδώ και στο εξής η διάθεση πόρων για προγράμματα και η διαχείριση των δανεικών θα περάσει στα χέρια των Εποπτών.

Ο κύκλος δε είναι αδύνατον να κλείσει πριν από το 2025 (δεν είναι τυχαία η παρηγοριά... του κ. Στρος Καν), όχι γιατί πρέπει να δικαιωθούν οι προβλέψεις, αλλά γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα των 700 δισ. ευρώ χρέους. Έτσι άλλωστε τα βλέπει σήμερα και ο δικός μας επικεφαλής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Όσο λοιπόν τα νούμερα δεν βγαίνουν, η διαχείριση του χρέους δεν πρόκειται να επιστρέψει στα ελληνικά χέρια. Και μαζί μ΄αυτήν και η εθνική κυριαρχία. Μέχρι τότε εμείς θα μείνουμε με τα όνειρα της εθνικής κυριαρχίας για την οποία κάναμε ό,τι είναι δυνατόν για να την χάσουμε.

Ας αρχίσουμε από το ελληνικό δημόσιο. Εκδηλώνοντας πολιτικό μίσος για την ιδιωτική πρωτοβουλία, εδώ και 35 χρόνια μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και λαϊκισμού και πολιτικού κόμπλεξ (προκειμένου να αποδείξουμε ότι στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε σοσιαλισμός) καταργήσαμε τα υπουργεία Βιομηχανίας, Εμπορίου, Ναυτιλίας, επειδή είχαν να κάνουν με ιδιωτική και όχι κρατική πρωτοβουλία και εντάξαμε ακόμη και τον Τουρισμό σε ένα υπουργείο που εκτός από σκάνδαλα... δεν προσέφερε τίποτε στον πολιτισμό του τόπου.

Διαλύσαμε την ιεραρχία της Δημόσια Διοίκησης και αντικαταστήσαμε ικανούς ανωτέρους υπηρεσιακούς παράγοντες με τρωκτικά και κομματόσκυλα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Έτσι μετατρέψαμε την ιδιωτική πρωτοβουλία σε κρατικοδίαιτο παραγωγικό μηχανισμό και τους επιχειρηματίες σε κύκλωμα πελατειακών σχέσεων με τα κόμματα και την πολιτική.

Από εκεί και πέρα η είσοδος ξένων συμφερόντων σε βάρος των εθνικών ήταν θέμα χρόνου.

Στις ένοπλες δυνάμεις κυριάρχησε η «εξωτερική» πολιτική συμφερόντων και το πολιτικό συμφέρον στις προμήθειες μέσα από «Επιτελικούς» που επιλέχθηκαν ειδικά για τον σκοπό αυτό. Άρα και εδώ η εθνική κυριαρχία ήταν για τα πανηγύρια.

Στα σώματα ασφαλείας οι κομματικές σκοπιμότητες διέλυσαν τα πάντα και έτσι χρειάστηκαν ξένες παρεμβάσεις (τεχνογνωσίας... της CIA) για να μαντρώσουμε 5-10 επαγγελματίες δολοφόνους της 17 Νοέμβρη που το έπαιζαν πατριώτες... Οπότε και εδώ έχουμε εθνική κυριαρχία μόνο για να την πιπιλάμε στα λόγια.

Και τώρα που χρεωθήκαμε για δύο γενιές για να συντηρήσουμε την  καταχρεωμένη, αναξιόπιστη και διαλυμένη χώρα (θύμα των κομματικών συμφερόντων 35 ετών), κατακλυστήκαμε ξαφνικά από «πατριωτικά» συναισθήματα υπέρ της εθνικής μας κυριαρχίας.

Αυτό μας μάρανε...

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Καιρός για... ενίσχυση!!!!!!!!

Και όμως γίνονται και αυτά! Για δείτε τι ζητάει το ΠΑΣΟΚ από τα μέλη του και τους φίλους του! ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ! ΞΕΧΑΣΤΕ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ - ΞΕΧΑΣΤΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!!!!!!

 

Από το κυρίαρχο έθνος, στους κυρίαρχους δανειστές!

Λίγες ώρες μετά την έγκριση (με χίλια ζόρια...) της εκταμίευσης της περιβόητης πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ, ο προεδρεύων του Eurogroup, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, άφησε κατά μέρος τις διπλωματικές ευγένειες και ανήγγειλε το τέλος της εθνικής κυριαρχίας στην Ελλάδα!

Μερικές φορές η επιβεβαίωση των πληροφοριών ενός δημοσιογραφικού ρεπορτάζ είναι μια δυσάρεστη εμπειρία: από την 1η Ιουνίου γράφαμε στο “S10” (http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-05-31-23-48-34-2011053137443/) για το επερχόμενο «Τέλος του ελληνικού κράτους», καθώς από την εθνική κυριαρχία περνάμε σε εποχή κυριαρχίας των πιστωτών.

Γράφοντας τότε για την επικείμενη συμφωνία για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, που θα κρατούσε την Ελλάδα σε μικρή απόσταση από το χείλος της χρεοκοπίας, τονίζαμε ότι «το ”νέο κράτος” που αναδύεται μέσα από τη νέα συμφωνία με την τρόικα είναι φανερό ότι θα πάψει να λειτουργεί, έστω και υποτυπωδώς, ως “ελληνικό”: σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να λειτουργήσει ως αρχή ανεξάρτητη (και ανεξέλεγκτη...) το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, που θα αναλάβει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει σε ιδιώτες ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους».

«Κάθε κράτος», τονίζαμε, «που δεν μπορεί να ασκήσει φορολογική πολιτική και να διαχειρισθεί την περιουσία του σύμφωνα με τη βούληση των υπηκόων του παύει, ως γνωστόν, να θεωρείται κυρίαρχο κράτος. Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας: ουσιαστικά, μόνο η εθνική ασφάλεια και άμυνα παραμένουν στη σφαίρα των λειτουργιών του «νέου» νεοελληνικού κράτους που αναδύεται μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές -και μάλιστα, ακόμη και αυτές οι λειτουργίες, τελούν υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η τρόικα».

Σε μια σπάνια έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Γιούνκερ, που λίγο καιρό πριν είχε παραδεχθεί δημόσια ότι λέει ψέματα όταν χρειάζεται, για να κρατήσει «ήρεμες» τις αγορές, δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό “Focus” ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιορισθεί δραστικά». Και εξήγησε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη συνεργασία με ειδικούς από την ευρωζώνη που θα τη βοηθήσουν να αποφασίσει πώς θα υλοποιήσει το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Εξηγώντας πώς θα συντελεσθεί ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, ο Γιούνκερ είπε στο “Focus”: «Για παράδειγμα, για να καταφέρουν να χειριστούν το επικείμενο κύμα αποκρατικοποιήσεων, θα χρειαστούν έναν θεσμό ανάλογο με τη γερμανική "Treuhand", ένα καταπίστευμα που ιδρύθηκε το 1990 για να επιβλέψει την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας». «Το ελληνικό ξεπούλημα απειλεί την εθνική κυριαρχία», ήταν ο τίτλος της βρετανικής “Guardian”, με τον οποίο εύστοχα παρουσίασε το περιεχόμενο των δηλώσεων Γιούνκερ.

Η ελληνική εκδοχή της “Treuhand” δεν είναι άλλη από το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Όπως έγραψε το “S10” την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση μερίμνησε για να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς του κράτους από το Ταμείο που θα γίνει το όχημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απαλείφοντας διάταξη του νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα ελέγχου των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης από το Κοινοβούλιο.

Στο νέο Ταμείο, που θα λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τη Βουλή, θα μετέχουν ως παρατηρητές και δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν και των κρατών της ευρωζώνης, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη κυριαρχία των πιστωτών επί της διαδικασίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς οραματίζονται οι πιστωτές της χώρας, μνημονεύοντας την “Treuhand”, αξίζει να αναφέρουμε ότι η διαβόητη ανατολικογερμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων «κατάφερε» να ξεπουλήσει από το 1990 έως το 1994 περί τις 14.000 επιχειρήσεις της πρώην Αν. Γερμανίας και πλήθος κρατικών ακινήτων, χωρίς να καταφέρει να φέρει το παραμικρό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές. Αντίθετα, έκλεισε τα βιβλία της με έλλειμμα, ενώ στο μεταξύ είχαν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και είχαν περάσει στη δυτικογερμανική ελίτ έναντι πινακίου φακής όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Αν. Γερμανίας. Δεκάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων στιγματίσθηκαν από ποινικές έρευνες για διαφθορά, ενώ ένας πρόεδρος της “Treuhand” δολοφονήθηκε υπό μυστηριώδης συνθήκες (αναφέρθηκε τότε ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν ένα μαφιόζικο «συμβόλαιο θανάτου» που συνδεόταν με κάποιες από τις συναλλαγές της “Treuhand”).

Ίσως όλα αυτά έχει κατά νου ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, όταν λέει (σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα το “Spiegel”) ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τη γερμανική οικονομία. Αν επαναληφθεί το «πλιάτσικο» που έγινε στις ημέρες δόξας της “Treuhand”, σε μια χώρα απείρως πλουσιότερη από την Αν. Γερμανία, προφανές είναι ότι τα γερμανικά κεφάλαια θα βρουν «χρυσές» ευκαιρίες στην -τέως εθνικά κυρίαρχη- Ελλάδα...

Πηγή: