Για προσέξτε λιγάκι!...

Η μεγάλη σφαγή της Μακρονήσου - Το χρονικό της εν ψυχρώ δολοφονίας των 300 αμετανόητων φαντάρων

Tο χρονικό της δολοφονίας των «αμετανόητων» του Ερυθρού Τάγματος τον Μάρτιο του 1948

«Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι.

Εκείνο το πρωί τα κοκόρια του Λαυρίου για πρώτη φορά δε λάλησαν. Μόνο τα σκυλιά της πόλης ανέβηκαν στο καρβουνόχωμα και κλαίανε όλη τη νύχτα. Όσο για τους ανθρώπους, όλες αυτές τις νύχτες παρακολουθούσαν τη ζωή απ’ τις χαραμάδες... Σάστιζαν πως, αυτό που γινόταν αντίκρυ, δεν το είχε γράψει ακόμα η Αποκάλυψη»

Μενέλαος Λουντέμης

«Οδός Αβύσσου, αριθμός 0»

Ο ήχος των κυμάτων ήταν η μοναδική του συντροφιά τις τελευταίες 72 ώρες. Βρισκόταν δεμένος πισθάγκωνα, κοντά στην ακτή, προς την πλευρά που το καταραμένο νησί το έδερναν οι άνεμοι και το έκαιγε ο ήλιος. «Πρέπει να συνεχίσω να μετράω, αλλιώς θα τρελαθώ, θα χάσω το μυαλό μου», σκέφτηκε και σε κάθε παφλασμό πρόσθετε και ένα κυματάκι.

Ένας μεγάλος πάσσαλος, που ακουμπούσε την πλάτη του, είχε ακινητοποιήσει τα χέρια του και δυο μικρότεροι τα πόδια του. Το κορμί του ήταν ολόκληρο μια πληγή. Η ξηρασία και ο ήλιος είχαν κάνει το δέρμα του να σκάσει και να καεί. Ο καυτός αέρας, που φυσούσε δαιμονισμένα, είχε γεμίσει τις πληγές με σκόνη και άμμο. Είχε βγάλει φουσκάλες που έσπαγαν μόνες τους και το πηχτό υγρό που έβγαινε από μέσα νόμιζε ότι τον δρόσιζε. Τα χείλη του και το στόμα του είχαν σκληρύνει. Δεν είχε καθόλου σάλιο. Διψούσε. Εδώ και κάποιες ώρες δεν αισθανόταν τα γυμνά του μέλη που είχαν μουδιάσει, έτσι σφιχτά δεμένα που ήταν. Τα αυτιά του βούιζαν συνεχώς και το κεφάλι του νόμιζε ότι θα εκραγεί.

«Θα τρελαθώ», ξανασκέφτηκε. «Πεντακόσια δεκατρία, οκτακόσια δεκαεπτά... Όχι, πεντακόσια δεκατέσσερα...» συνέχισε το μέτρημα. Από απέναντι έβλεπε καθαρά τα φώτα από το Λαύριο. Σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε και η ζωή στην πόλη θα ξεκινούσε κανονικά. Ο χασάπης θα πουλούσε το κρέας, ο γαλατάς θα μοίραζε το γάλα, ο μανάβης θα έβγαζε τα φρέσκα φρούτα του για να τα πουλήσει. Σκέφτηκε πώς είναι να δαγκώνεις λαίμαργα το καρπούζι και να γεμίζει το στόμα σου από αυτή τη γλυκιά υγρή σάρκα. Το στόμα του ξεράθηκε ακόμη περισσότερο. Θα λιποθυμούσε. Διψούσε.

Σκέφτηκε τα παιδιά του. Τον Αλέξη του. Να παίζουν μαζί και να γελάνε. Θα ήθελε να μπορούσε να σφίξει στην αγκαλιά του τη μικρή του κόρη που γεννήθηκε μια εβδομάδα αφότου τον πήραν με το καΐκι για το νησί. Άρχισε να κλαίει. Δάκρυα δεν έτρεχαν από τα μάτια του, κάθε υγρό του σώματός του είχε στερέψει. Όμως έκλαιγε με λυγμούς. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Δάγκωσε δυνατά τα ξεραμένα χείλη του και ρούφηξε το ίδιο του το αίμα για να ξεδιψάσει. 

Λίγες ώρες νωρίτερα

«Αλφαμίτες στη σκηνή μας». Δεν χρειάστηκε να του πουν κάτι άλλο. Αμέσως έσβησε το τσιγάρο του, που κάπνιζε με ανοιχτά τα πίσω κράσπεδα, το έκρυψε ανάμεσα σε κάτι πέτρες και άρχισε να καθαρίζει το πάτωμα. Μέσα στη μικρή σκηνή μπήκαν δυο αλφαμίτες. Ο ένας στάθηκε στην είσοδο, ο άλλος προχώρησε με βλέμμα αυστηρό. «Τι κάνει αυτούνος ιδώ και είν’ ξαπλουμέν’ς; Κοιμάτ’;».

«Έχει χαρτί γιατρού, συνάδελφε. Τον χτύπησε πολύ ο ήλιος όπως έσπαγε πέτρες και λιποθυμάει συνέχεια», απάντησε ο Γιάννης Δρακόπουλος, σκαπανεύς, που υπηρετούσε την πατρίδα του στον Οργανισμό Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου. Ήταν τυχερός. Δεν πολεμούσε στα βουνά τους συμμορίτες, αλλά βρισκόταν σε μια «νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας». Ήταν τυχερός γιατί, αν και παραστράτησε, το κράτος τον είχε στείλει στην «εθνική κολυμβήθρα», όπου σε αυτό το «αναρρωτήριο ψυχών» το μυαλό του θα υγίαινε από το μίασμα και θα ξαναγεννιόταν: «Στη Μακρόνησο αναγεννάται η Ελλάς ωραιοτέρα στην ψυχή των Ελλήνων». 

Ο αλφαμίτης τον κοίταξε ακόμη αυστηρότερα. «Δρακόπουλε, άφ’σε τ’ς μαλακίες κι έλ’ μαζί μ’. Δεν ιμπουρείς να με κουροϊδέψ’ς ισύ ιμέν. Ιγώ όταν παρ’δίδατε την πατρίδα στους Σλάβ’ς, ήμουν δίπλα στου Γρίβα στου Θησείου. Κανείς δεν μι κουροϊδεύ’ ιμένα. Πάμε μια βόλτα, πουλάκι μου».

Ο Δρακόπουλος δεν μπορούσε να περπατήσει από το ξύλο. Τα πόδια του πονούσαν, η πλάτη του πονούσε, τα μπράτσα του είχαν πιαστεί από το σπάσιμο και το κουβάλημα πέτρας. Παρ’ όλα αυτά ανέβαινε την ανηφόρα χωρίς να γλιστρά και με την ίδια ταχύτητα με τους βασανιστές του. Σε λίγο βρισκόταν στο γραφείο του διοικητή του λόχου του. 

«Λοιπόν, Δρακόπουλε, έχω μπροστά μου τον φάκελό σου. Βαρύς, Δρακόπουλε, πολύ βαρύς. Κρίμα, έχεις και δυο παιδάκια. Κρίμα γι’ αυτή τη γυναίκα που τα μεγαλώνει. Είναι και σαν τα κρύα τα νερά, μου λένε και κάποια πουλάκια. Δεν φοβάσαι που την αφήνεις μόνη; Κρίμα και για σένα. Απόφοιτος Νομικής και έμπλεξες με τους κομμουνιστές. Δεν σ’ αρέσει η πατρίδα σου, Δρακόπουλε;». Ο απόφοιτος της Νομικής, σε στάση προσοχής, απάντησε: «Αγαπώ την πατρίδα μου, κύριε διοικητά».

«Κάθισε, παιδί μου», του είπε ευγενικά. «Η πατρίδα σε αγαπάει και είναι διατεθειμένη να ξεχάσει ό,τι κακό της έκανες και να σε δεχτεί ξανά εις τους κόλπους της. Διάβασε αυτό το χαρτί και βάλε την υπογραφή σου. Μετά ο βαρύς αυτός φάκελος θα γίνει σαν πούπουλο πάπιας. Λευκός και ελαφρύς». Ο διοικητής έσπρωξε ευγενικά προς το μέρος του μια δακτυλογραφημένη κόλλα χαρτί και μετά, με εξαιρετικά αργές κινήσεις, έβαλε δροσερό νερό από μια γυάλινη κανάτα που είχε μπροστά του. 

Ο Δρακόπουλος λίγο έλειψε να πάθει αποπληξία. Όχι από τον ήχο του γάργαρου νερού που άκουγε στ’ αυτιά του. Τι κι αν το προηγούμενο βράδυ τους είχαν ταΐσει παστές ρέγκες, αλλά τους είχαν απαγορεύσει να πιουν νερό; Κόντεψε να πάθει αποπληξία από αυτό που διάβασε στο χαρτί:

«Δήλωσις

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος... κλάσεως... εκ... και διαμένων εις... δηλώ υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως και χωρίς να ασκηθή βία τα κάτωθι:

Ουδέποτε υπήρξα κομμουνιστής και ουδεμίαν σχέσιν έχω με το συνωμοτικόν ΚΚΕ. Προσεχώρησα εις το ΕΑΜ με σκοπόν να απελευθερώσω την πατρίδα μου από τους κατακτητάς. Μετ’ ολίγον καιρόν αντελήφθην ότι όπισθεν του ΕΑΜ ήτο το ΚΚΕ, το οποίο ήτο η πηγή πάσης ενεργείας και πράξεως του ΕΑΜ.

Επειδή είμαι γνήσιο Ελληνόπουλο, καταδικάζω και αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας όλας τας αναρχοβουλγαροκομμουνιστικάς οργανώσεις: ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΕΑ, αίτινες αποτελούν τα εγκληματικά σλαυόβουλα και αντεθνικά συγκροτήματα, σκοπός των οποίων είναι η κατασκόπευσις παντός ό,τι αφορά το κράτος και ιδία τον στρατόν και η υποδούλωσις της φυλής μας εις τους προαιώνιους εχθρούς μας Βουλγάρους - Σέρβους και γενικώς Σλαύους οίτινες πάντοτε ατίμως και υπούλως είτε διά της πανσλαυιστικής ιδέας προσπαθούν να αποσπάσουν εδάφη άτινα είναι ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα των προγόνων μας. Τίθεμαι πολέμιος των άνω σλαυοδούλων και ανθελληνικών συγκροτημάτων μέχρι της τελικής εξαλείψεώς των.

Η παρούσα μου επιθυμώ να δημοσιευθή εις τον τύπον και αναγνωσθή εις την εκκλησίαν της ενορίας μου.

Β.Σ.Γ. 802 τη...

Ο Δηλών...».

Ο Δρακόπουλος σηκώθηκε αργά από την καρέκλα. «Λυπούμαι, κ. διοικητά. Δεν θα υπογράψω».

Δείτε ολόκληρο το άρθρο στο Ποντίκι

Και ο νοών νοείτω!!!!!!!!!!!

America First (Η Αμερική Πρώτα): Αντι-σημιτική οργάνωση που ζητούσε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τον τότε Πρόεδρο Ρούσβελτ να κάνει ειρήνη με τον Χίτλερ

Κατά την διάρκεια της ομιλίας του ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είπε: «Από αυτή τη στιγμή ένα νέο όραμα θα κυβερνήσει την χώρα μας. Από εδώ και μπρος θα είναι μόνο πρώτα η Αμερική, πρώτα η Αμερική.»
Για πολλούς στην Αμερική αυτά τα λόγια ήταν τα ανατριχιαστικότερα ολόκληρης της ομιλίας.
Κυρίως, γιατί το «America First» ήταν το σύνθημα των συμπαθούντων των Ναζί στην Αμερική του 1930 και οι οποίοι το 1940 ίδρυσαν την οργάνωση America First Committee με σκοπό να ασκήσουν πολιτική πίεση στον τότε αμερικανό πρόεδρο Ρούσβελτ να συνθηκολογήσει με τον Αδόλφο Χίτλερ και να σταματήσει η Αμερική να μάχεται εναντίον του Ναζισμού και της ναζιστικής Γερμανίας.
Πρόσωπο της οργάνωσης ήταν ο αεροπόρος, εθνικός ήρωας και φιλοναζί Charles Lindbergh ο οποίος είχε βραβευτεί από τον Herman Goering με το μετάλλιο του Φύρερ σε επίσκεψή του στην Ναζιστική Γερμανία το 1938. Ο ίδιος πίστευε ότι το καλύτερο ήταν η Αμερική να τα βρει με τον Χίτλερ.
Και ο νοών νοείτω!

Deutsche Welle: Aλβανία, η Κολομβία της Ευρώπης

 

 Αλβανία έχει εξελιχθεί σε κέντρο παραγωγής και διακίνησης κάνναβης. Η αστυνομία είναι αδύναμη να διαχειριστεί την κατάσταση και η μάχη για την πάταξη της διακίνησης ναρκωτικών μοιάζει χαμένη. Το ρεπορτάζ είναι της DW.

Το τοπίο στη μικρή πόλη Ρέσεν της βόρειας Αλβανίας θυμίζει παρακμή. Χωμάτινοι δρόμοι, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, φτωχά σπίτια. Καθώς δύει ο ήλιος και πέφτει το σκοτάδι δυο γυναίκες λύνουν τη σιωπή τους παρά το φόβο τους.
Μέχρι πρότινος δούλευαν σε ένα παράνομο εργαστήριο καλλιέργειας ινδικής κάνναβης, πριν το διαλύσει η αλβανική αστυνομία. Ο χώρος που στεγαζόταν το εργαστήριο ήταν πρώην εκτροφείο πουλερικών. Στο μεταξύ εδώ έχουν καλλιεργηθεί, αποξηρανθεί και συσκευαστεί πάνω από 4 τόνοι κάνναβης.




Η Μίρα και η Ρίτα (δεν είναι τα πραγματικά τους ονόματα) ήταν άνεργες όταν βρήκαν εδώ δουλειά για 10 ευρώ τη μέρα. «Είτε το πιστεύετε είτε όχι δουλεύαμε εδώ για να εξασφαλίσουμε το ψωμί των παιδιών μας» λέει η Μίρα, 50 ετών. Είναι πολύ θυμωμένη με την αλβανική κυβέρνηση που αφήνει τον πληθυσμό να βυθίζεται στη φτώχεια. Είναι επίσης εξαγριωμένη με την αστυνομία που μένει άπραγη και τους βαρόνους των καρτέλ ναρκωτικών που κάνουν ό,τι θέλουν.
«Δεν ήξερα τίποτα»
Η Μίρα είπε στη DW ότι αρχικά δεν ήξερε ότι πρόκειται για κάνναβη. Και η Ρίτα αποκάλυψε ότι ο άνδρας της είναι στη φυλακή κι έτσι...
Δείτε τη συνέχεια του άρθρου στο tvxs.gr

Ποιες αποδείξεις «χτίζουν» το αφορολόγητο και ποιες όχι

Κάποια βασικά έξοδα των νοικοκυριών, όπως οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ, δεν περιλαμβάνονται στη λίστα των αποδείξεων που θα «χτίζουν» το αφορολόγητο από το 2017. Αντίθετα, η εφορία θα κάνει αποδεκτές αποδείξεις από σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα. Βασική προϋπόθεση είναι να χρησιμοποιεί ο φορολογούμενος πλαστικό χρήμα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το Έθνος, έξοδα των νοικοκυριών, όπως λογαριασμοί ΔΕΚΟ (ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση), κινητή και σταθερή τηλεφωνία, δόσεις δανείων, ενοίκιο, κοινόχρηστα, ασφάλιστρα, ακόμη και τα διόδια δεν θα μετράνε στις δαπάνες με πλαστικό χρήμα που θα «χτίζουν» το αφορολόγητο όριο που δικαιούνται μισθωτοί, συνταξιούχοι και αγρότες.

Αντίθετα, στη λίστα που συντάσσεται στο υπουργείο Οικονομικών, με τις δαπάνες που θα πραγματοποιούνται με πλαστικό χρήμα και θα εξασφαλίζουν την έκπτωση φόρου 1.900 έως 2.100 ευρώ από την 1-1-2017, θα μετράνε οι αγορές από: σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα, καύσιμα, αγορές ηλεκτρικών, ηλεκτρονικών συσκευών, έπιπλα, είδη οικιακής χρήσης, ξενοδοχεία, παροχή υπηρεσιών από υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, λογιστές, ψυχολόγους, εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ, κέντρα διασκέδασης.

Οι φορολογούμενοι ανάλογα με το ύψος του εισοδήματός τους θα πρέπει να συγκεντρώνουν και συγκεκριμένο ποσό αποδείξεων με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες, e-banking. Όσο μεγαλύτερο είναι το εισόδημα, τόσο περισσότερες είναι οι αποδείξεις με πλαστικό χρήμα που πρέπει να συγκεντρωθούν για να εξασφαλιστεί η έκπτωση φόρου.

Έτσι, από το 2017, όσοι έχουν εισόδημα ώς 10.000 ευρώ, για να δικαιούνται το αφορολόγητο θα πρέπει να πραγματοποιήσουν δαπάνες με τη χρήση κάρτας για το 10% του εισοδήματος τους.

Για εισοδήματα από 10.001 έως 30.000 ευρώ, το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 15%, και για εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ, σε 20% και μέχρι ποσού 30.000 ευρώ.

Στην περίπτωση που οι δαπάνες μέσω καρτών υπολείπονται του προβλεπόμενου ποσοστού δαπανών για το αφορολόγητο, τότε επί της διαφοράς θα επιβάλλεται πρόσθετος φόρος 22%.




Για όσους εξαιρεθούν από την υποχρεωτική χρήση καρτών, θα πρέπει να προσκομίσουν ανάλογης αξίας αποδείξεις αγοράς αγαθών ή παροχής υπηρεσιών.

Στις αποδείξεις που πρέπει να συγκεντρώνονται με πλαστικό χρήμα εντάσσονται και οι ιατρικές δαπάνες.

Η έκπτωση φόρου 10% για ιατρικά έξοδα και φάρμακα θα συνεχίσει να ισχύει μόνο εάν έχουν πραγματοποιηθεί με τη χρήση κάρτας ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η έκπτωση φόρου 10% χορηγείται όταν οι ιατρικές δαπάνες υπερβαίνουν το 5% του εισοδήματος.