Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΝΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΝΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Κ. Λαπαβίτσας: Η Ελλάδα δε χρειάζεται ακόμη ένα πακέτο 'διάσωσης'. Χρειάζεται μια διέξοδο.


'Αρθρο στη Γκάρντιαν, 27/08/2013
Η Ελλάδα έχει γίνει κύριο θέμα στις γερμανικές εκλογές, καθώς οι πολιτικοί της Γερμανίας συζητούν την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης της ΕΕ και την πιθανή σπατάλη των χρημάτων των Γερμανών φορολογουμένων. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο ισχυρός Υπουργός Οικονομικών, δήλωσε ανοιχτά ότι θα υπάρξει νέο πακέτο για την Ελλάδα, αν και τα ποσά μάλλον θα είναι μικρά. Στο μεταξύ το ΔΝΤ πιέζει την ΕΕ να δεχτεί αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η συζήτηση έχει βρει απήχηση και στην Ελλάδα, με κυβερνητικές πηγές να αφήνουν να εννοηθεί ότι ίσως υπάρξει κάποια ελάφρυνση του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές, το λόμπι των τραπεζών να επιχειρηματολογεί εναντίον της αναδιάρθρωσης και την αντιπολίτευση να απορρίπτει την παρέμβαση εξ ολοκλήρου.   
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ελληνικό πρόγραμμα έχει αποτύχει. Το 2010 το ελληνικό χρέος ήταν λίγο πάνω από 300δις ευρώ, στα χέρια κυρίως ιδιωτών, δύο τρίτα σε δανειστές του εξωτερικού, ενώ διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο. Η ορθολογική επιλογή θα ήταν να κηρύξει η Ελλάδα άρνηση πληρωμών, να επιδιώξει μια γρήγορη αναδιάρθρωση του χρέους της και να βάλει την οικονομία της σε άλλη βάση. Κάτι τέτοιο πιθανώς θα σήμαινε έξοδο από την ΟΝΕ, μια κίνηση με σημαντικό κόστος, αλλά και μεγάλα πλεονεκτήματα ώστε να επιτρέψει στην ελληνική οικονομία να κάνει μια καινούργια αρχή.
Αντί γι’ αυτό η ΕΕ, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, αποφάσισε να ‘διασώσει’ την Ελλάδα διαθέτοντας γιγαντιαίο νέο δανεισμό και αναγκάζοντας τη χώρα να δεχτεί αυστηρή λιτότητα και περικοπές μισθών. Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά: σωρευτική συρρίκνωση της οικονομίας που πλησιάζει το 25%, ανεργία ενηλίκων που πλησιάζει το 30%, ανεργία των νέων κοντά στο 65%, φτώχεια χωρίς προηγούμενο, διάλυση του κράτους πρόνοιας και ανθρωπιστική κρίση στα αστικά κέντρα. Το ελληνικό χρέος, παρ’ όλα αυτά, είναι τώρα υψηλότερο από το 2010 έχοντας φτάσει τα 321δις ευρώ και δεδομένου ότι η οικονομία έχει καταρρεύσει ο λόγος του προς το ΑΕΠ πλησιάζει το εξωφρενικό 180%. Αυτό είναι το πλαίσιο της συζήτησης που διεξάγεται στη Γερμανία και αλλού.
Το πρόγραμμα ‘διάσωσης’ έχει ήδη περιλάβει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ένα μέρος του έχει διαγραφεί, αν και ο κύριος όγκος των ζημιών έπεσε στους ώμους των Ελλήνων δανειστών – τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και μικρούς αποταμιευτές. Ο χρόνος αποπληρωμής επιμηκύνθηκε σημαντικά, ενώ το επιτόκιο έχει πέσει δραματικά και είναι σήμερα λίγο πάνω από 2%.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι το 2014-15 η Ελλάδα πρέπει να κάνει πληρωμές χρέους πάνω από 40δις και δεδομένου ότι το πρόγραμμα λήγει το 2014 δεν είναι ξεκάθαρο πως θα βρεθούν αυτά τα ποσά. Η κυβέρνηση έχει περιορίσει δραστικά τις δαπάνες της και επέβαλε καταιγίδα φόρων. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει κονδύλια που έχουν απομείνει από το δανεισμό των τριών προηγουμένων ετών. Ακόμη κι έτσι όμως είναι άκρως απίθανο να εξασφαλίσει όλο το ποσό, ιδίως γιατί η δημοσιονομική κατάσταση για το 2015-16 παραμένει ασαφής. Αυτός είναι και ο άμεσος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα πιθανόν να χρειαστεί νέο πακέτο ύψους ίσως και 20δις ευρώ.
Το πραγματικό πρόβλημα όμως είναι μακροπρόθεσμο. Το δυναμικό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας έχει καταρρακωθεί τα τελευταία τρία χρόνια και η πολιτική της ΕΕ να περικόπτει τους μισθούς και να ιδιωτικοποιεί τους δημόσιους πόρους σε τιμές ευκαιρίας κάνει τα πράγματα χειρότερα. Επιπλέον το πρόγραμμα ‘διάσωσης’ εξαναγκάζει τη χώρα να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 4,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2016 ώστε να αποπληρώνει το χρέος της. Η επιβολή λιτότητας τέτοιου μεγέθους εν μέσω μιας ύφεσης χωρίς προηγούμενο είναι καταστροφική, για να μην αναφέρουμε ότι είναι γελοία. Στις συνθήκες αυτές το βάρος του τεράστιου ελληνικού χρέους είναι αβάστακτο, ακόμη και με επιτόκια 2% και με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Μόνο οι πληρωμές τόκων θα φτάσουν τα 7δις ετησίως, ένα βαρύ κόστος για το συρρικνωμένο ΑΕΠ.
Άρα τι πρέπει να γίνει; Είναι καιρός η Ελλάδα να δείξει λίγο κουράγιο και να σταματήσει να δέχεται τους όρους που της επιβάλει η γερμανική πολιτική. Η χώρα δε χρειάζεται άλλο ένα πακέτο ‘διάσωσης’ που θα φέρει συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, πιθανόν με περαιτέρω αναποτελεσματική αναδιάρθρωση του χρέους. Η Ελλάδα πρέπει να κάνει αναστολή πληρωμών στο χρέος και μετά να προχωρήσει σε μια πραγματική αναδιάρθρωση που θα περιλαμβάνει βαθιά διαγραφή. Αυτή η αντιμετώπιση του χρέους πρέπει να συνοδεύεται από άρση της καταστροφικής πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών των μισθών. Στη βάση αυτή η οικονομία θα μπορέσει να μπει σε νέα τροχιά αναπληρώνοντας το δυναμικό ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη.
Η Γερμανία αντιτίθεται ανυποχώρητα στην προοπτική αυτή και είναι πιθανόν να ορθώσει το φάσμα της εξόδου από την ΟΝΕ. Αλλά δεν είμαστε πια στο 2010. Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι το κοινό νόμισμα έχει προκαλέσει οικονομική και κοινωνική καταστροφή στις χώρες της περιφέρειας, ενώ ασκεί όλο και πιο περιοριστική επίδραση στις χώρες του κέντρου. Ήδη διεξάγεται έντονη συζήτηση για τη βιωσιμότητα και το κατά πόσο είναι επιθυμητό το κοινό νόμισμα στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και ακόμη και τη Γερμανία. Οι πολιτικές υπεράσπισης του ευρώ από το 2010 και μετά δεν κατέστρεψαν μόνο την Ελλάδα, αλλά διέρρηξαν και την  ενότητα της Ευρώπης βάζοντας σε κίνδυνο τη μεταπολεμική ρύθμιση. Αν η Ελλάδα απειληθεί με έξοδο από αυτόν το σαραβαλιασμένο και παράλογο μηχανισμό, δε θα πρέπει να διστάσει να κάνει αυτό που χρειάζεται για να σώσει την οικονομία της και το λαό της.
Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση είναι φυσικά ανίκανη να ακολουθήσει μια τέτοια πορεία αφού είναι πλήρως υποτελής στους δανειστές. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην  Αριστερά υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, της επίσημης αντιπολίτευσης. Υπάρχει βαθύς θυμός και απόγνωση στη χώρα που έχει αποβεί προς όφελος κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της φασιστικής Δεξιάς. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα δώσει τη δυνατότητα να επικρατήσει κάποια λογική στην Ελλάδα συμβάλλοντας παράλληλα στην αλλαγή πορείας της Ευρώπης πριν τα φαντάσματα του παρελθόντος επιστρέψουν πραγματικά.
Η Ελλάδα δε χρειάζεται άλλο πακέτο ‘διάσωσης’, αλλά ολική αλλαγή πορείας. Ίσως τότε ακόμη και οι Γερμανοί πολιτικοί να καταλάβουν τι πραγματικά έχουν δημιουργήσει στην Ευρώπη.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Κ. Λαπαβίτσας: Η επόμενη κυβέρνηση που θα είναι της Αριστεράς θα παραλάβει "καμμένη γη"


lapavitsas_large_630
Σε άρθρο του στο προσωπικό του μπλογκ με τίτλο «Η υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού», ο γνωστός οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρει πως το 2010 η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα στρατηγικό δίλημμα: «παραμονή στην ΟΝΕ και συνακόλουθη 'εσωτερική υποτίμηση', ή έξοδο από την ΟΝΕ με άρνηση πληρωμής του χρέους», με αποτέλεσμα να προκριθεί η καταστροφική -κατά τον κ. Λαπαβίτσα- πρώτη επιλογή.
 
Συνεχίζοντας, ο γνωστός οικονομολόγος αποτιμά τις συνέπειες των Μνημονίων και της παραμονής της χώρας στο ευρώ, τονίζοντας πως από το 2008 μέχρι και σήμερα, ο βιομηχανικός ιστός της χώρας έχει καταστραφεί. «Αν πάρουμε τη βιομηχανική παραγωγή του 2005 ως βάση, με τιμή 100, τα στοιχεία δείχνουν ότι από το 2000 μέχρι το 2007, δηλαδή την περίοδο των υποτιθέμενων παχιών αγελάδων, η βιομηχανία λίμνασε, σχεδόν χωρίς καμία απόκλιση από το 100. Από το 2008 και μετά εμφανίστηκε ταχύτατη μείωση, για να πέσουμε περίπου στο 70 το πρώτο εξάμηνο του 2013. Δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν το 30% της ήδη χαμηλής βιομηχανικής της παραγωγής, ενώ περίπου το 20% της απώλειας οφείλεται στην "εσωτερική υποτίμηση».

Κλείνοντας, καλεί την επόμενη κυβέρνηση η οποία όπως υποστηρίζει θα είναι αυτή της Αριστεράς, «να αντιμετωπίσει την καμένη γη με ψυχραιμία και χωρίς καμία ιδεοληψία περί ΟΝΕ. Είναι η μόνη ελπίδα για τη χώρα».

Το άρθρο του κ. Λαπαβίτσα:

Η υπονόμευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού

Την άνοιξη του 2010 η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα στρατηγικό δίλημμα: παραμονή στην ΟΝΕ και συνακόλουθη 'εσωτερική υποτίμηση', ή έξοδο από την ΟΝΕ με άρνηση πληρωμής του χρέους. Χωρίς ουσιαστική συζήτηση και με εντυπωσιακή σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων – μη σας μπερδεύουν οι μετέπειτα φραστικές κορώνες, αριστερές και δεξιές – η χώρα μπήκε στον πρώτο δρόμο. Η καταστροφή που ακολούθησε επιβεβαιώνει ότι έγινε ιστορικό σφάλμα που θα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις.

Τι θα γίνει όμως από δω και πέρα αν η Ελλάδα συνεχίσει στο ίδιο δρόμο; Μια απάντηση μας δίνει η κατάσταση του βιομηχανικού ιστού της χώρας μετά από τρία χρόνια 'εσωτερικής υποτίμησης'. Αν πάρουμε τη βιομηχανική παραγωγή του 2005 ως βάση, με τιμή 100, τα στοιχεία δείχνουν ότι από το 2000 μέχρι το 2007, δηλαδή την περίοδο των υποτιθέμενων παχιών αγελάδων, η βιομηχανία λίμνασε, σχεδόν χωρίς καμία απόκλιση από το 100. Από το 2008 και μετά εμφανίστηκε ταχύτατη μείωση, για να πέσουμε περίπου στο 70 το πρώτο εξάμηνο του 2013. Δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν το 30% της ήδη χαμηλής βιομηχανικής της παραγωγής, ενώ περίπου το 20% της απώλειας οφείλεται στην 'εσωτερική υποτίμηση'.

Τα αίτια δεν είναι δύσκολο να βρεθούν: κατάρρευση της τελικής ζήτησης λόγω της συντριβής μισθών και συντάξεων, κατάρρευση των ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων, κατάρρευση της τραπεζικής πίστωσης και ρευστότητας, αδυναμία εξυπηρέτησης επιχειρηματικού δανεισμού, εξαφάνιση της εμπορικής πίστης, απόλυτη ανασφάλεια και δυσπιστία. Η 'εσωτερική υποτίμηση' ήταν πραγματική πυρκαγιά που κατέκαψε το βιομηχανικό κορμό της χώρας.

Υπάρχουν ορισμένοι που κάνουν μια πρωτόλεια ανάγνωση του Καρλ Μαρξ, ή του μεγάλου Αυστριακού οικονομολόγου Γιόζεφ Αλόις Σουμπέτερ, και ισχυρίζονται ότι η πυρκαγιά ήταν φυσική απόρροια του καπιταλιστικού χαρακτήρα της οικονομίας. Πιστεύουν ότι πρόκειται για 'δημιουργική καταστροφή', ή για βίαιη απαξίωση του κεφαλαίου, έτσι ώστε οι υγιείς επιχειρήσεις που απομένουν να ξεκινήσουν μια νέα δυναμική περίοδο συσσώρευσης. Κάτι παρόμοιο ισχυρίζεται και η κυβέρνηση που βαφτίζει 'εξυγίανση' την καταστροφή. Όποιος λέει τέτοια καταλαβαίνει πολύ λίγα από Μαρξ και Σουμπέτερ, κι ακόμη λιγότερα από τις σύγχρονες οικονομίες.

Στις μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις είναι κανόνας να καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά, να υπάρχει δηλαδή απώλεια και υγιούς παραγωγικού δυναμικού. Στην ελληνική κρίση που καθορίστηκε από το παράλογο πλαίσιο της ΟΝΕ, όπου η Ελλάδα δεν είχε καμία δυνατότητα ανεξάρτητης δημοσιονομικής και νομισματικής παρέμβασης, ενώ οι τράπεζες βρέθηκαν επί ξύλου κρεμάμενες, η πυρκαγιά κατέφαγε ότι βρήκε μπροστά της. Δεν υπήρχε απολύτως καμία 'νομοτέλεια' στην κατάρρευση της βιομηχανικής παραγωγής. Η 'εσωτερική υποτίμηση' προκάλεσε ζημία στον παραγωγικό ιστό που πολύ δύσκολα θα αντιστραφεί.

Οι εξ επαγγέλματος υποστηρικτές της τρόικας έχουν ήδη αρχίσει να ισχυρίζονται ότι τα χειρότερα πέρασαν, νέοι ορίζοντες ανοίγονται και καινούργιες δραστηριότητες εμφανίζονται, ιδίως στη γεωργία. Με την πτώση των μισθών και τις προσδοκώμενες ξένες επενδύσεις, το ελληνικό δαιμόνιο θα κάνει και πάλι θαύματα. Η εικόνα αυτή θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Η σωτηρία της Ελλάδας θα έρθει από τα γεωργικά προϊόντα που οι εξ ανατολών γείτονες θα αξιοποιούν στις ανθούσες βιομηχανίες τους, καθώς και από τις ξένες επενδύσεις που θα κάνουν Γερμανοί, Άραβες και Κινέζοι ...

Καμία οικονομία του μεγέθους της ελληνικής δε μπορεί να έχει καλές προοπτικές ανάπτυξης χωρίς ισχυρό δευτερογενή τομέα, ο οποίος φυσικά δε θα προκύψει μέσω χαμηλών μισθών, αποκρατικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων. Για να αντιμετωπιστεί η βιομηχανική καταστροφή που προκάλεσε η 'εσωτερική υποτίμηση' θα χρειαστεί δημόσια παρέμβαση στο πεδίο της τεχνολογίας, νέοι μηχανισμοί μακροχρόνιας πίστωσης για παραγωγικούς σκοπούς, εκτενείς δημόσιες επενδύσεις και στοχευμένη παρέμβαση στο χώρο της παιδείας. Θα χρειαστεί επίσης νέα σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα που σημειώνει πολύ μέτριες επιδόσεις για δεκαετίες. Αυτές είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και όχι η κωμωδία που παίζεται σήμερα.

Κάποια ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής φυσικά θα υπάρξει όταν η ύφεση φτάσει στο τέλος της. Τα στοιχεία του Ιουνίου 2013, για παράδειγμα, είναι ενθαρρυντικά. Αποκλείεται όμως να έχει δυναμισμό και διάρκεια, αν δεν ξεφύγουμε από τα νύχια της τρόικας. Όπως και δεν θα υπάρξει δυναμική παραγωγική ανάκαμψη αν δεν τεθεί ξανά επί τάπητος και με σοβαρότητα το θέμα της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ. Η εξωτερική υποτίμηση θα άρει την πίεση στους μισθούς και θα δώσει νέα πνοή στο δευτερογενή τομέα διευκολύνοντας σε πρώτη φάση την ανάκτηση της εγχώριας αγοράς και πιο μεσοπρόθεσμα την παραγωγική αναδιάρθρωση.

Μετά από τρία χρόνια 'εσωτερικής υποτίμησης' το δίλημμα του 2010 δεν εξέλιπε αλλά εμφανίζεται με πολύ πιο σκληρούς όρους ακριβώς γιατί η οικονομία είναι γονατισμένη. Η παρούσα κυβέρνηση είναι ανίκανη να ακολουθήσει οποιαδήποτε άλλη πορεία. Η επόμενη κυβέρνηση, που μάλλον θα είναι της Αριστεράς, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την καμένη γη με ψυχραιμία και χωρίς καμία ιδεοληψία περί ΟΝΕ. Είναι η μόνη ελπίδα για τη χώρα.

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Μητρόπουλος: Να πληρώσει η τρόικα για την καταστροφή που προξένησε

“Κατεπείγουσα εθνική ανάγκη” και “όρος επιβίωσης του έθνους” η ανατροπή της κυβέρνησης

Μητρόπουλος: Να πληρώσει η τρόικα για την καταστροφή που προξένησε
Ανατροπή της κυβέρνησης και άμεσα εκλογές που θα δώσουν νωπή εντολή διακυβέρνησης στον “νέο αριστερό Έλληνα πρωθυπουργό” και θα τον νομιμοποιήσει να προχωρήσει σε μία “επιθετική” αναδιαπραγμάτευση ζητά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος, σε συνέντευξή του στη Real News.

“Όλοι αντιλαμβανόμαστε τη συμβολική σημασία που θα έχει η εμφάνιση του νέου αριστερού Έλληνα πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής. Όλοι οι λαού του ευρωπαϊκού νότου προσβλέπουν στην άρθρωση εναλλακτικού ευρωπαϊκού λόγου που θα προξενήσει τεκτονικές αναταράξεις στις συστημικές ισορροπίες”, επισημαίνει ο κ. Μητρόπουλος.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει “κατεπείγουσα εθνική ανάγκη” και “όρο επιβίωσης του έθνους” την ανατροπή της κυβέρνησης, προσθέτοντας: “Η νέα νομιμοποίηση θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη κοινοβουλευτική λειτουργία και την εμπιστοσύνη του λαού σε αυτήν. Η καταγγελία - ακύρωση του μνημονίου, η διεθνοποίηση του ελληνικού ζητήματος πρέπει να είναι απαίτηση όλων των Ελλήνων”.

Ο κ. Μητρόπουλος ζητά ακόμα αποζημίωση από την τρόικα για την καταστροφή που έχει προξενήσει στον ελληνικό λαό. “Η τρόικα πρέπει να πληρώσει αποζημίωση για την καταστροφή που προξένησε στον λαό μας και την οικονομία μας. Μία επιστημονική ομάδα διεθνούς κύρους που θα συσταθεί, είναι εύκολο να αποτιμήσει το ύψος της αποζημίωσης. Αν παραδόξως η Γερμανία αποτολμήσει το σταδιακό “ξήλωμα” της ΟΝΕ θα προστρέξουμε στο λαό, θα εξηγήσουμε την κατάσταση, θα αναλάβουμε εκστρατεία ενημέρωσης της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, επιδιώκοντας ευρύτερες συμπράξεις και συμμαχίες και εκτός Ε.Ε. και θα προτείνουμε εκλογές ή δημοψήφισμα για τη νέα πορεία”, δηλώνει ο Αλέξης Μητρόπουλος.