Η ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

(Σάββ. 1/2/14 - 20:03)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΠΟΧΗ" (02/02) ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΑΜΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟ

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ - ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

*Τώρα και φιλοκυβερνητικοί αναλυτές θεωρούν μάλλον δεδομένη την επερχόμενη ήττα της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ποιο κατά τη γνώμη σου θα είναι το σχέδιο απάντησης την ΝΔ σε αυτήν την εξέλιξη; Διαθέτει περιθώριο αιφνιδιασμού (π.χ ημερομηνία εκλογών); πως σχολιάζεις τα περί μεγάλου συνασπισμού;

Τα περί συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ αποτελούν μια μεγάλη παγίδα για την Αριστερά και ενδεχομένως τέτοια άθλια σενάρια να ενισχυθούν αν φύγει από τη μέση το δίδυμο Σαμαρά και Βενιζέλου. Για τη χώρα και για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση δεν υπάρχουν απαντήσεις που θα συμπεριλαμβάνουν την Κεντροαριστερά ή την Κεντροδεξιά. Η λύση για τον τόπο είναι μια και ξεκάθαρη: μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει με συνέπεια μια ριζοσπαστική προοδευτική πολιτική.

*Η τρόικα και κυρίως η Γερμανία μοιάζει να αποδέχεται την προοπτική ήττας της συγκυβέρνησης. Εν τούτοις δεν «βοηθά», σκληραίνει απεναντίας τη στάση της. Φαίνεται παράξενο. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που το απαντούν, όπως της «παρένθεσης», να δυσκολέψουμε με τετελεσμένα τον επερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Πως πρέπει να ετοιμαστεί από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ για να εξουδετερωθούν αυτά τα σχέδια;

Τα εγχώρια και ευρωπαϊκά κέντρα, πρώτα απ’ όλα το Γερμανικό κατεστημένο, θα κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν της άνοδο της Αριστεράς στην κυβέρνηση ή, αν δεν το καταφέρουν, να καταστήσουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς «αιχμάλωτη» ή «παρένθεση». Η συνταγή για να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς τους κινδύνους είναι η στροφή σε ένα πολύ πιο ισχυρό ποιοτικά κόμμα, η στροφή στο κίνημα, η αναζήτηση διεθνών λαϊκών ερεισμάτων και συμμαχιών και η προετοιμασία για ένα πιο τολμηρό, πιο συνεκτικό και πιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα απαντάει μέχρι τέλος στους εκβιασμούς και τα διλήμματα των κατεστημένων.

Η ΔΗΜΑΡ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟΝ "ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ" ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ

*Στον χώρο του Κέντρου γίνονται απεγνωσμένες προσπάθειες – στη βάση δήθεν της θεωρίας των δύο άκρων- αλλά στην πραγματικότητα σε αντι-Συριζική βάση, για να συγκροτηθεί η λεγόμενη «Ελιά». Τι πιθανότητες επιτυχίας έχει; Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αυτονομηθεί πειστικά;

Η λεγόμενη «Κεντροαριστερά» και η υποτιθέμενη «Ελιά» αποτελούν ένα από τα πιο εχθρικά υποστηλώματα για μια αριστερή προοδευτική πολιτική στη χώρα. Το καλό είναι ότι πρόσωπα και καταστάσεις σ’ αυτό το χώρο έχουν καταστεί τόσο αναξιόπιστα έως μισητά στο λαό, ώστε δεν έχουν καμιά προοπτική αυτή την περίοδο. Η ΔΗΜΑΡ, επιδιώκοντας με κάθε τρόπο να «χωθεί» στο «μεταλλαγμένο» ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, επιβεβαιώνει ότι δεν μπορεί να απεμπλακεί από τα καταστρεπτικά δόγματα του δήθεν «εκσυγχρονισμού» και του κακώς εννοούμενου «ευρωπαϊσμού» τα οποία αποτελούν την άλλη όψη του νεοφιλελευθερισμού.

*Όσο πλησιάζει η μέρα της κρίσεως ο κόσμος ρωτά με ειλικρίνεια: «εσείς τι θα κάνετε, όταν έλθετε στη κυβέρνηση»;

Η πρώτη και μεγαλύτερη πρόκληση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς είναι να ανακόψει την ύφεση και να θέσει τη χώρα σε αναπτυξιακή τροχιά. Αλληλένδετα με αυτήν την πρόκληση, η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει, ταυτόχρονα, να δώσει με μια συμβολική, έστω, δέσμη μέτρων, ένα σαφές στίγμα αναδιανομής του πλούτου, στήριξης των εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικής δικαιοσύνης. Και τα δύο αυτά απαιτούν άμεσες ριζοσπαστικές αλλαγές, που μπορεί να φτάσουν και σε πολύ μεγάλες ρήξεις, ανάλογα με το μέγεθος της αντίστασης και υπονόμευσης από τα μεγάλα εγχώρια και ευρωατλαντικά συμφέροντα;. Το σίγουρο είναι ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να ξεκινήσει άμεσα, τολμηρά, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, ταχύτατα και αποφασιστικά, με την ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, τη διαγραφή του κρατικού χρέους, τη γενναία ρύθμιση των προβληματικών ιδιωτικών χρεών έως τη διαγραφή τους για τις πιο ευάλωτες κατηγορίες, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας και βεβαίως, πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, την αναζήτηση ενός μεγάλου κύματος ευνοϊκής ρευστότητας που θα στηρίξει ένα ευρύ παραγωγικό επενδυτικό πρόγραμμα. Να μην ξεχάσω και κάτι που δεν είναι καθόλου δευτερεύον: η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να σταθεί αν δεν υπάρξει μια ικανή δέσμη μέσων ενημέρωσης που θα ενημερώνουν αντικειμενικά για το έργο και τις προσπάθειές της. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς αν μείνει μόνη μέσα σε μια θάλασσα εχθρικών ΜΜΕ, θα πνιγεί.

*Μήπως όμως μπορούμε να ρωτήσουμε και εμείς τον κόσμο: «και εσείς τι θα κάνετε, όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ»;

Οι εργαζόμενοι, όλος ο ελληνικός λαός, οφείλουν να καταστούν οι διαμορφωτές και πρωταγωνιστές της προοδευτικής και σοσιαλιστικής επαναθεμελίωσης της χώρας. Αυτό το έργο δεν γίνεται με ανάθεση ούτε απλώς με μια ψήφο κάποια Κυριακή. Σήμερα το κίνημα υστερεί πάρα πολύ, ενώ υπάρχει μια παθητική αναμονή των εκλογών. Όμως, χωρίς ένα μεγάλο πρωτοπόρο κίνημα, η κυβέρνηση της Αριστεράς κινδυνεύει να τελματώσει και να συντριβεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την ώρα χρειάζεται ένα νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης και μια μεγάλη στροφή στους αγώνες, ενώ η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία χρειάζεται να ανακαλύψει εκ νέου την αλληλεγγύη, την κινητοποίηση και το δρόμο. Αυτά τα δύο αποτελούν σήμερα την εγγύηση για μια νικηφόρα πορεία με προοπτική.

ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ 5% ΑΠΕΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ, ΓΙΑ ΙΣΟΣΚΕΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΜΑΡΣΑΛ!

*Πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε ξανά ένα «δημόσιο διάλογο», εσωκομματικό, για το χρέος. Πως τίθεται κατά τη γνώμη σου το ζήτημα αυτό σήμερα;

Το ελληνικό χρέος είναι άδικο, βαθύτατα ταξικό, δεν είχε παραγωγικό προσανατολισμό και κυρίως σήμερα δεν είναι βιώσιμο, εκτός και αν εξοντώσουμε τον ελληνικό λαό. Η προσωπική μου θέση είναι η συνολική διαγραφή του χρέους. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για άνευ όρων διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αν χρειαστεί και μονομερώς, είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει. Άλλωστε, ακόμα και μετά τη διαγραφή του χρέους, το πρόβλημα για ένα αναπτυξιακό κοινωνικό προϋπολογισμό, ικανό να δώσει ώθηση διεξόδου από την κρίση, παραμένει και τότε δυσεπίλυτο. Το κύριο για μια τέτοια διέξοδο, μετά τη διαγραφή του χρέους, είναι η εξασφάλιση ισχυρής ρευστότητας στην οικονομία με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, η οποία είτε θα υπάρξει από ευρωπαϊκούς πόρους, πράγμα μάλλον δύσκολο, ή από εθνικούς πόρους. Και αναφέρομαι από τη μια σε ρευστότητα για ένα διπλάσιο – τριπλάσιο, καλά σχεδιασμένο και στοχευμένο πρόγραμμα δημόσιων παραγωγικών επενδύσεων και από την άλλη σε εξασφάλιση ευνοϊκότατης ρευστότητας προς τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις με ρήτρες απασχόλησης. Αυτά για να γίνουν, απαιτούν ελλείμματα στον προϋπολογισμό. Ελλείμματα, όμως, παραγωγικά και επενδυτικά που θα επιφέρουν μεγαλύτερη ανάπτυξη ως ποσοστό του ΑΕΠ από το εύρος τους.

Γι’ αυτό ισχυρίζομαι ότι οι θέσεις για διαγραφή μόνο κάποιου μέρους του χρέους, οι αυθαίρετες εκτιμήσεις ότι το απεχθές χρέος είναι, τάχα, μόλις 5% και οι δεσμεύσεις για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τις οποίες εκφέρουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ατελέσφορες και βαθιά λαθεμένες, ενώ η αναφορά σε σχέδια Μάρσαλ τουλάχιστον ατυχής.

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

*Αν σου έθεταν το ερώτημα να αποτιμήσετε την επάρκεια της συνολικής ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με βάση την ιστορική της αίσθηση για ό,τι επίκειται όσον αφορά τον ρόλο της Αριστεράς και με βάση το πόσο αυτό την έχει μετασχηματίσει πως θα απαντούσες;

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει ικανή ηγετική ομάδα, η οποία, παρά και μέσα από τις διαφορετικές απόψεις, μπορεί να τα βγάλει πέρα με επιτυχία. Βεβαίως, πρέπει να πούμε ότι τα πιο δύσκολα και πιο κρίσιμα δεν πέρασαν αλλά τώρα βρίσκονται μπροστά μας. Η πρόκληση απέναντι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορική και δεν είναι μόνο η άνοδος στη διακυβέρνηση, αλλά κυρίως η αξιοποίηση της κυβέρνησης για μια νέα νικηφόρα και αποτελεσματική προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία της χώρας, με στήριξη στο λαό και στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες. Η επιτυχία αυτού του τιτάνιου έργου απαιτεί απ’ όλους μας να «μετασχηματιζόμαστε» συνεχώς, για να χρησιμοποιήσω αυτόν τον αδόκιμο, ίσως, όρο της ερώτησής σας, και να «μετασχηματιζόμαστε» ακόμα πιο ριζοσπαστικά. Ο κυβερνητισμός και η απορρόφηση από το κράτος και το σύστημα είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος.

*Η μάχη για τις ευρωεκλογές, σε συνθήκες κρίσης, θα ενισχύσει την Αριστερά με περισσότερες θέσεις; Πόσο βοηθά η υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα, δηλαδή του προέδρου μια δύναμης που διεκδικεί βάσιμα την πλειοψηφία στη χώρα της;

Η πορεία της Αριστεράς προς την κυβέρνηση δεν θα είναι ένας εύκολος και απλός εκλογικός περίπατος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η κρίσιμη μάχη των ευρωεκλογών, αν οι εθνικές εκλογές δεν γίνουν ταυτόχρονα ή δεν προηγηθούν, πιστεύω ότι μπορεί να γίνει ένας μεγάλος και νικηφόρος σταθμός που θα επισπεύσει την πορεία για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Η υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την Προεδρία της Κομισιόν είναι πλέον δεδομένη και οι κρίσεις για τη σκοπιμότητά της ανήκουν στο παρελθόν. Το θέμα τώρα, μπροστά σε αυτή την υποψηφιότητα, είναι να εργασθούμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά για να διαμορφωθούν, χωρίς, όμως, αυταπάτες για το χαρακτήρα της ΕΕ και το ρόλο της Κομισιόν, οι ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες στο εσωτερικό και την Ευρώπη για μια προοδευτική ανατροπή στην Ελλάδα.

LA REPUBBLICA: Με 32% ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται κατά πολύ της Νέας Δημοκρατίας

«Το τηλέφωνο του “υπ’αριθμόν ένα εχθρού της Ευρώπης” (σύμφωνα με το Der Spiegel), κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας, αυτές τις ημέρες είναι καυτό. Οι εκκλήσεις…
από την Ιταλία πέφτουν βροχή από σειρά διανοούμενων (εκ των οποίων τον Αντρέα Καμιλέρι, την Μπάρμπαρα Σπινέλι, τον Μάρκο Ρεβέλι) που τον προτείνουν για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», κάπως έτσι ξεκινά το αποθεωτικό δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica για τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Το κείμενο που φέρει την υπογραφή του Έτορε Λιβίνι, κάνει λόγο για έναν 40χρονο ηγέτη, ο οποίος παρότι τρομοκρατεί την οικονομία, βρίσκεται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, την ώρα που «η εξαιρετικά αδύναμη κυβέρνηση εθνικής ενότητας αναστατώνεται σε κάθε ψηφοφορία».
Αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας «το enfant prodige της ριζοσπαστικής Αριστεράς απολαμβάνει τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων που θέλουν το ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται σε περίπτωση πρόωρων εκλογών».

Με διάθεση ρομαντισμού ο συντάκτης πραγματοποιεί μία αναδρομή στο παρελθόν, όπου στην πλατεία Ελευθερίας 1, «ένα μικρό χωριό του Αστερίξ στην Ευρώπη της Τρόικας», ήταν η έδρα του «πιο εριστικού και κατακερματισμένου κόμματος της Αριστεράς στην Ευρώπη».
Τα μέτωπα, οι εσωκομματικές αντιδράσεις, η συνεχής μάχη με τα ποσοστά, όμως, σύμφωνα με τον Λιβίνι ανήκουν στο χθες.
«Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Οι προβλέψεις δίνουν στο κόμμα το ποσοστό του 32%, με αποτέλεσμα να δείχνει να προηγείται κατά πολύ της Νέας Δημοκρατίας. Στην Ευρώπη των αγορών και του λαϊκισμού της Δεξιάς, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση (θεωρητικά το 2016) το πρώτο και μοναδικό εναλλακτικό εργαστήριο απέναντι στο δόγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», επισημαίνει ο συντάκτης.
Όπως αναφέρει, η μεγάλη αλλαγή και η στροφή του κόμματος καθώς και η επιτυχία του, δεν οφείλεται σε κανέναν άλλο από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος «με το μεταδοτικό χαμόγελό του, την χρόνια αλλεργία του στις γραβάτες, κατόρθωσε να αναστήσει την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά».
Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο, το δημοσίευμα αναφέρεται στην πορεία και την εξέλιξη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ από τις παρεμβάσεις του κατά τα μαθητικά χρόνια του, στις διαμαρτυρίες του όσο ήταν φοιτητής, μέχρι τη στιγμή που ο Αλέκος Αλαβάνος τον πρότεινε για δήμαρχο Αθηναίων.
«Ξεκίνησε ως outsider, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις και έκτοτε δε σταμάτησε. Το 2008 διαδέχθηκε τον Αλαβάνο στην ηγεσία του κόμματος. Είδε να ανοίγει η μαύρη τρύπα του ελληνικού χρέους, συμμετείχε στην έλευση της Τρόικας και στη θέσπιση της πολιτικής δακρύων και αίματος που ορίστηκε από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ», αναφέρει το δημοσίευμα.
Παρά την επιτυχία του, πάντως, ο συντάκτης επισημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «δεν έχει αλλάξει. Το στυλ του είναι πάντα το ίδιο. Προτιμά τις κομματικές συγκεντρώσεις από το Twitter και τα κοινωνικά δίκτυα».
Την ίδια ώρα, έριξε τους τόνους για το ευρώ τονίζοντας ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει στο κοινό νόμισμα, αλλά «εξακολούθησε τη σταυροφορία του κατά της Ευρώπης των αγορών και της Τρόικας».
Παρότι η Repubblica τονίζει ότι ο δρόμος για την προεδρία είναι ανηφορικός, επισημαίνει πως «η Βουλή στο Σύνταγμα βρίσκεται σε απόσταση ενός βήματος. Και η νίκη για τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή».
Βέβαια, ο Λιβίνι υπενθυμίζει ότι το μοναδικό πρόβλημα θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας να διαχειριστεί τη νίκη, τη στιγμή που «ο ιός της διάσπασης δεν έχει πεθάνει, αλλά βρίσκεται εν υπνώσει. Και το 30% του κόμματός του ζητά και πάλι την επιστροφή στη δραχμή».
Πληροφορίες : protothema.gr

Καταρρέει η εκλογική απήχηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ 

Εξαιρετικά δύσκολη φαντάζει αυτή τη στιγμή η επιβίωση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου μετά τη βέβαιη ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, η οποία απειλεί πλέον να προσλάβει συντριπτικές για τα δύο κυβερνητικά κόμματα διαστάσεις. Το φάσμα της ενδεχόμενης αποσυνθετικής ήττας προκαλεί εκνευρισμό και προστριβές μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων, πράγμα που επιταχύνει και διευρύνει την έκταση της εκλογικής τους φθοράς.

Από το 70% έως 80% που είχαν πάρει αθροιστικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στις επτά προηγούμενες ευρωεκλογές από το 1981 έως το 2009, αρχίζει να φαίνεται άπιαστο όνειρο να πάρουν το Μάιο… 30% (!) και τα δύο κόμματα μαζί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τουλάχιστον το 40% των ψήφων όσων προσέλθουν στις κάλπες για τις ευρωεκλογές θα κατευθυνθεί σε άλλα κόμματα!

Θα πρόκειται για πρωτοφανές πολιτικό φαινόμενο σε ευρωεκλογές, το οποίο καθόλου δεν αποκλείεται να σαρώσει αστραπιαία το ήδη καταρρέον πολιτικό σκηνικό. Πληθώρα βουλευτών και στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αναζητούν προσωπική πολιτική διέξοδο μέσα στο κλίμα αυτό και προετοιμάζονται για τη μετά Σαμαρά και Βενιζέλο φάση των κομμάτων τους, επιτείνοντας με τη στάση τους τα αποσαθρωτικά φαινόμενα στον κλυδωνιζόμενο κυβερνητικό συνασπισμό.

Κυνηγώντας την… Αριστερά! Ο φετινός Μάιος των ευρωεκλογών θα είναι ακόμη χειρότερος για το σύστημα από τον προπέρσινο Μάιο των βουλευτικών εκλογών του 2012. Τότε τουλάχιστον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν αθροιστικά 32%, ενώ τέσσερα ακόμη εξωκοινοβουλευτικά κόμματα (Καρατζαφέρης, Ντόρα, Τζήμέρος, Μάνος) της Δεξιάς είχαν 9,4% και ήταν έτοιμα να απορροφηθούν στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους από τη ΝΔ. Επιπροσθέτως, το 6,11% που είχε η ΔΗΜΑΡ ήταν… προσκολλούμενο στον κυβερνητικό συνασπισμό, όπως απέδειξαν οι εξελίξεις μετά τις νέες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012.

Απέναντι σε αυτό το κεντροδεξιό μπλοκ με κεντροαριστερές τσόντες που συσπείρωνε δυνητικά ένα ποσοστό έως 47,5%, τα κόμματα της Αριστεράς συγκέντρωναν ένα 27,5% περίπου – 16,8% ο ΣΥΡΙΖΑ και 8,48% το ΚΚΕ συν 2,3% για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

Τώρα τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν ριζικά. Αν όντως οι κάλπες των ευρωεκλογών επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις που θέλουν την Αριστερά στο σύνολο της (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να συγκεντρώνει ποσοστό γύρω στο 40% και τη ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ να μην πιάνουν ούτε 30%, με τη ΔΗΜΑΡ επιπροσθέτως να είναι πλέον προσανατολισμένη στο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα καταρρεύσει ή τουλάχιστον θα κινδυνεύει σοβαρότατα να καταρρεύσει.

Η πολιτική ουσία των ευρωεκλογών δηλαδή είναι ότι για πρώτη φορά ενδέχεται να οδηγήσουν όχι απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση με πέντε ή και δέκα εκατοστιαίες μονάδες μπροστά από τη ΝΔ, αλλά και την Αριστερά στο σύνολο της να ξεπερνά το 40% των ψήφων! Σαν να μην έφτανε, μάλιστα, αυτό, οι πιθανοί σύμμαχοι της, η αντιμνημονιακή Δεξιά των Ανεξάρτητων Ελλήνων και η καιροσκοπική κεντροαριστερή ΔΗΜΑΡ που στη νέα φάση θα εμφανιστεί ως δήθεν αντιμνημονική προκειμένου να προσκολληθεί σε κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούν το δυνάμει νέο κυβερνητικό μπλοκ στο 50%, με τις καθαρά μνημονιακές δυνάμεις να μην έχουν πλέον ούτε 30%! Αυτό συνιστά ανατροπή εκ βάθρων του πολιτικού σκηνικού.

Το ΠΑΣΟΚ εν τάφω Εκείνο που αναμένεται να διαλυθεί με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και μέσω της αποσύνθεσής του να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης είναι το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο τρόπος διοίκησης του κόμματος από το νυν πρόεδρο του έχει οδηγήσει σε τέτοια πολιτική αποξένωση ώστε ούτε… πέντε δέκα δεν είναι τα στελέχη που παραμένουν σύμμαχοι του. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τόσο οι πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστές» όσο και οι «κηπουροί» του Γιώργου Παπανδρέου είναι απολύτως χρεοκοπημένοι στη συνείδηση του ελληνικού λαού, σε βαθμό που είναι αδύνατον να ηγηθούν οποιασδήποτε πολιτικής αναγέννησης του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Το χειρότερο για τον Ευ. Βενιζέλο είναι πως με το δικό του έμμεσο τρόπο έδειξε διακριτικά ότι θεωρεί το ΠΑΣΟΚ «ξοφλημένο» και ο Αυστριακός ηγέτης της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, Χάνες Σβόμποντα. Αυτό σημαίνει η θέση του κοινοβουλευτικού αρχηγού των ευρωσοσιαλιστών ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ευπρόσδεκτη στους κόλπους τους και ότι για να γίνει αυτό δεν τίθεται ως όρος η κάθοδος της στις ευρωεκλογές σε κοινό ψηφοδέλτιο με το ΠΑΣΟΚ.

Ανοιγμα προς ΣΥΡΙΖΑ Πολύ έχει χολωθεί ο Βενιζέλος με αυτή τη στάση του Σβόμποντα, αλλά είναι φανερό ότι οι ευρωσοσιαλιστές τον θεωρούν «τελειωμένο» πολιτικά και έτσι δεν τον παίρνουν καθόλου υπόψη τους ό,τι κι αν λέει, όσο κι αν διαμαρτύρεται.

Ο Σβόμποντα, βλέποντας ότι λίγα είναι τα ψωμιά της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, προσπαθεί εγκαίρως να διασφαλίσει ότι θα υπάρχει κόμμα που θα ανήκει στους ευρωσοσιαλιστές, αν όντως διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ μετά τις ευρωεκλογές.

Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι, βέβαια, κάποιο σοβαρό ή ισχυρό κόμμα, αλλά παρουσιάζει ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τους ευρωσοσιαλιστές: πιθανότατα θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση που με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ θα αντικαταστήσει την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ!

Με τη γραμμή αυτή οι ευρωσοσιαλιστές έχουν τους ανθρώπους τους όχι μόνο στη σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου όσο διάστημα αυτή υπάρχει, αλλά και στην επόμενη του ΣΥΡΙΖΑ που θα την αντικαταστήσει, πράγμα όντως σπάνιο. Κυβέρνηση πέφτει, κυβέρνηση ανεβαίνει και οι ευρωσοσιαλιστές μέσα σε όλες τις καταστάσεις, έστω κι αν οι δικοί τους είναι… «τσόντα», της «προσκολλήσεως»!

Το σοβαρότερο όμως είναι άλλο. Έχοντας τη ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωσοσιαλιστές θα έχουν πολύ ευκολότερη πρόσβαση για να αρχίσουν απευθείας επαφές με τον Αλέξη Τσίπρα! Ο φιλόδοξος στόχος του Σβόμποντα και των ευρωσοσιαλιστών είναι να προσελκύσουν το μελλοντικό πρωθυπουργό Τσίπρα στη… Σοσιαλιστική Ομάδα! Το ότι ο Τσίπρας είναι αυτή τη στιγμή υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν υποστηριζόμενος από μια άλλη ομάδα, αυτή της Αριστεράς, δεν πτοεί καθόλου τους ευρωσοσιαλιστές.

Πρώτα πρώτα, όλα σχεδόν τα κόμματα που συμμετέχουν στην ευρωομάδα της Αριστεράς τρέχουν σαν σκυλάκια με τη γλώσσα έξω να συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις συνασπισμού με τους σοσιαλιστές, σε όποια χώρα τούς καλέσουν!

Έπειτα, δεν χάνουν και τίποτα να δοκιμάσουν αν ο Τσίπρας είναι πρόθυμος να ενσωματωθεί. Έχουν δει τόσα τα μάτια τους…

0 νέος… Τατσόπουλος! Πάνω που ο ΣΥΡΙΖΑ απαλλάχτηκε από τον Πέτρο Τατσόπουλο, του οποίου οι δηλώσεις χρησιμοποιούνταν συστηματικά από τη ΝΔ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ αφού εντάσσονταν πολύ συχνά στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, νέος πονοκέφαλος εμφανίστηκε για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: ο βουλευτής Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος συμπεριφέρεται σαν να φιλοδοξεί να γίνει ο νέος… «Τατσόπουλος» του ΣΥΡΙΖΑ!

Πριν από ένα μήνα, ο Γ. Σταθάκης, που είναι τομεάρχης Ανάπτυξης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιλώντας στα «Επίκαιρα» (τεύχος 218, 19-23/12/2013) ήταν κατηγορηματικός, αναφερόμενος στο ελληνικό δημόσιο χρέος! «Είναι εξόφθαλμα μη βιώσιμο και απαιτεί νέο “κούρεμα”, της τάξης τουλάχιστον του 40%», είχε πει χωρίς περιστροφές.

Την περασμένη εβδομάδα, σε συνέντευξη του στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Σταθάκης έκανε τα στελέχη του κόμματος του να τραβούν τα μαλλιά τους. «Η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από το 90%, είναι παραδοσιακά δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί», δήλωσε και πρόσθεσε ότι «το επαχθές χρέος είναι περίπου στο 5%»!

Δεν έχασε, φυσικά, αυτό το… θείο δώρο του Γ. Σταθάκη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «Ή ο κ. Σταθάκης κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα περιμένουμε να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους και να μας πουν αν τελικά ισχύει το πρόγραμμα τους και αν μονομερώς θα “διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους” ή μόνο το 5%!» δήλωσε.

Τι να πει κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Απάντησε ότι ζητά τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, ανεξάρτητα από το αν θα χαρακτηριστεί αυτό «επαχθές» ή όχι.

Τι θα γίνει στην πράξη θα το δούμε, αλλά σίγουρα ανησυχούμε. 

Πηγή "Επίκαιρα"