Μήπως συμφέρει το ΔΝΤ να μην αποπληρωθεί ποτέ το ελληνικό χρέος;

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το κόστος της αποπληρωμής των επιτοκίων των δανείων που είχε λάβει μία ομάδα 109 δανειοληπτριών κρατών μεταξύ του 1980 και του 1986, έφτανε τα 326 δις δολάρια όταν το αρχικό χρέος ήταν της τάξης των 430 δις δολαρίων. Προσθέτοντας το κεφάλαιο που απέμενε να αποπληρωθεί, ύψους 322 δις δολαρίων, το συνολικό ποσό τόκων και κεφαλαίου ανέρχονταν στα 658 δις Παρά τις τεράστιες προσπάθειες των δανειοληπτριών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους, στο τέλος του 1986 κατέληξαν να χρωστούν στους δανειστές τους 882 δις δολάρια, δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο του κεφαλαίου που είχαν δανειστεί. Αυτό ήταν αποτέλεσμα του φαινομένου της ʽπυραμίδας χρέουςʼ που δημιουργήθηκε από τον ανατοκισμό των δανείων και από την αύξηση του Libor πάνω στο οποίο είχαν εκδοθεί τα δάνεια, εξαιτίας της αλλαγής της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Το φαινόμενο της ʽπυραμίδας χρέουςʼ αποτυπώνεται και στα στατιστικά στοιχεία για το συνολικό χρέος όλων των κρατών χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων το οποίο αυξήθηκε από 1,4 τρις το 1990 σε 2,5 τρις το 2000, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις ο τόκος των δανείων που δεν πληρώθηκε προστέθηκε στο κεφάλαιο με επιπλέον χρέωση η οποία οδήγησε στην εκθετική αύξηση του χρέους.

Λαμβάνοντας υπόψη τις προβλέψεις του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί στο 142,7% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010 από το 111% του ΑΕΠ το Μάιο του 2010, ενώ μέχρι το 2013 θα έχει ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ (με την προϋπόθεση ότι το euribor πάνω στο οποίο έχουν εκδοθεί τα ελληνικά δάνεια δε θα αυξηθεί γιατί αν συμβεί το αντίθετο κανείς δε μπορεί να γνωρίζει το ύψος στο οποίο μπορεί να φτάσει το χρέος) γεννιούνται βάσιμες υποψίες πως με την έλευση του στην Ελλάδα το ΔΝΤ έφερε μαζί του και το φαινόμενο της ʽπυραμίδας χρέουςʼ.

Μέχρι σήμερα και παρά τις δραματικές προβλέψεις όλοι ποντάρουν στην απλή λογική που λέει πως εφόσον το ΔΝΤ και η ΕΕ έχουν δανείσει τα ʽχρήματαʼ τους στην Ελλάδα τους συμφέρει να κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να τη βοηθήσουν να τα αποπληρώσει και έτσι, κατά κάποιο τρόπο, τα συμφέροντα δανειστών και δανειολήπτη έχουν μία κοινή τομή, κάτι που δημιουργεί ένα υποτυπώδες αίσθημα ασφάλεια. Σύμφωνα με πηγές εκτός Ελλάδας, ωστόσο, δεν είναι κατʼ ανάγκη αυτή η αλήθεια. Για παράδειγμα, αν και το ΔΝΤ και οι έμποροι χρέους υπολογίζουν ότι το 80% των δανείων που έχουν δώσει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν πρόκειται να αποπληρωθούν ποτέ αυτό τους αφήνει αδιάφορους και συνεχίζουν να τους δανείζουν, αρκεί να παρατείνουν τη νομική δέσμευση αυτών των κρατών και με όπλο αυτήν και το απλήρωτο χρέος να εξασφαλίζουν, μεταξύ άλλων, την αποπληρωμή των τόκων, τον έλεγχο τους και την απόκτηση των δημόσιων περιουσιακών τους στοιχείων σε τιμή ευκαιρίας.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές το μεγάλο κόλπο του ΔΝΤ ολοκληρώνεται με την ʽαναδιάρθρωση του χρέουςʼ του δανειστή ο οποίος όσο πληρώνει τους τόκους του εξασφαλίζει τέσσερα δώρα για τους δανειστές: α) ότι θα αποκομίζουν ένα τεράστιο κέρδος από το ολοένα και μεγαλύτερο ποσό εξυπηρέτησης των τόκων του χρέους, β) ότι θα συνεχίσουν να ελέγχουν το δανειστή και να έχουν πρόσβαση στους πόρους του σε πολύ προνομιακές τιμές, γ) ότι το κράτος δε θα πτωχεύσει και έτσι οι τράπεζες δα θα χρειαστεί να διαγράψουν το χρέος από το ενεργητικό τους και δ) ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να μπορούν να χρησιμοποιούν τα δάνεια ως εγγύηση για την εξασφάλιση περαιτέρω δανεισμού σε έναν φαύλο κύκλο δημιουργίας χρήματος μέσα στο κλασματικό αποθεματικό τραπεζικό σύστημα.

Στην έκθεση του ΔΝΤ που συντάχτηκε σε απάντηση του ελληνικού αιτήματος για ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, αναφέρεται πως ʽυπάρχουν σημαντικά ρίσκα στο πρόγραμμα χρηματοδότησης που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την δυνατότητα της Ελλάδας να ξεπληρώσει το Ταμείοʼ ενώ σε άλλο σημείο της ίδιας έκθεσης προβλέπεται ότι οι τόκοι των δανείων θα φτάσουν στο 17% του ελληνικού ΑΕΠ και στο 46% των συνολικών δημοσίων εσόδων, ξεπερνώντας το 60% των εσόδων από τις ελληνικές εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, προκειμένου να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και οι δανειστές μας από την ΕΕ θα χρειάζονται τα μισά ετήσια έσοδα του δημοσίου γεγονός που σημαίνει πως περισσότερο από το 50% των φόρων που θα πληρώνει ο Έλληνας πολίτης (μέσα από τις αυξήσεις σε ΦΠΑ, σε πετρέλαιο, ΔΕΗ, κλπ) αλλά και των χρημάτων που θα αποκομίζονται από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θα πηγαίνει στους δανειστές για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων των πακέτων ʽστήριξηςʼ.

Από όλα τα παραπάνω διαφαίνεται μία άλλη διάσταση της ελληνικής κρίσης χρέους μέσα από την οποία προκύπτουν και οι απαντήσεις σε όλα τα εφιαλτικά ερωτήματα σχετικά με το πώς θα πληρωθούν τα υπέρογκα ποσά στα επόμενα χρόνια με αποκορύφωμα αυτά του 2014-2015. Και η απάντηση είναι απλή: δε θα πληρωθούν.

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ΔΝΤ δεν είναι εδώ για να μας βοηθήσει να πληρώσουμε το χρέος μας αλλά για να εξασφαλίσει ότι θα χρωστάμε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Πάνος Παναγιώτου

χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής

διευθυντής GSTA/EKTA

Οι Γερμανοί ξανάρχονται με… ελεγχόμενη χρεοκοπία!

Πηγή: s10

Στη φετινή επέτειο του ιστορικού «Όχι» του 1940, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όπως και οι άλλοι ηγέτες της Ευρώπης, υποχρεώθηκαν να πουν το μεγάλο «Ναι» στους Γερμανούς! Η Άνγκελα Μέρκελ, με σύμμαχο τον Νικολά Σαρκοζί, πέτυχε χθες ένα στόχο που τον περασμένο Μάιο φαινόταν πολύ μακρινός: να επιβάλλει στην Ευρώπη τους σκληρούς γερμανικούς όρους για τις μελλοντικές διασώσεις υπερχρεωμένων κρατών, που κωδικοποιούνται στην φράση «ελεγχόμενη χρεοκοπία».

Ουσιαστικά, η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών εξελίχθηκε σε θρίαμβο της γερμανικής διπλωματίας: οι ηγέτες των «27» συμφώνησαν –και αυτό αναμένεται να αποτυπωθεί στο σημερινό ανακοινωθέν τους-, ότι μετά το 2013 όσες χώρες ζητήσουν στήριξη των εταίρων τους για να ξεπεράσουν μια κρίση χρέους «ελληνικού τύπου» θα πρέπει να υποστούν την επώδυνη διαδικασία μιας επιβεβλημένης από την Ευρωπαϊκή Ένωση αναδιάρθρωσης χρέους, που θα περιλαμβάνει «κούρεμα» των πιστωτών και εκχώρηση της οικονομικής πολιτικής στις Βρυξέλλες –δηλαδή στο Βερολίνο.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ουσιαστικά δεν είχαν πολλές επιλογές: Γερμανία και Γαλλία θα εισφέρουν το ήμισυ περίπου των κεφαλαίων στις μελλοντικές διασώσεις προβληματικών χωρών. Έτσι, Βερολίνο και Παρίσι ήταν σε θέση να κάνουν στους Ευρωπαίους εταίρους μια πρόταση που… δεν μπορούσαν να αρνηθούν, όπως θα έλεγε ο Νονός, Βίτο Κορλεόνε: «αν καθορίζουμε τους όρους της διάσωσης των προβληματικών χωρών, μετά το 2013 δεν θα υπάρχει μηχανισμός στήριξης και όσοι έχουν πρόβλημα θα φεύγουν από την Ευρωζώνη χρεοκοπημένοι»!

Ο γερμανικός ηγεμονισμός, πάντως, που για πρώτη φορά εκδηλώνεται με τέτοια ένταση στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έγινε σοβαρή προσπάθεια από το Βερολίνο να συγκαλυφθεί. Η Άνγκελα Μέρκελ φρόντισε εξαρχής να πάρει με το μέρος της τον Νικολά Σαρκοζί, ώστε η γερμανική πρόταση να πάρει «γαλλογερμανική σφραγίδα», ενώ σκηνοθέτησε περίτεχνα μια γερμανική διπλωματική «ήττα», ώστε να δοθεί η εντύπωση, ότι υπήρξε μια διαπραγμάτευση, από την οποία όλοι κάτι κέρδισαν και κάτι παραχώρησαν.

Όπως κατ’ επανάληψη έχει κάνει στο παρελθόν, η Γερμανία υπέβαλε μια ακραία πρόταση, γνωρίζοντας ότι δεν έχει γίνει πιθανότητες να γίνει δεκτή, αλλά την έθεσε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, προκειμένου να την αξιοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί και να την ανταλλάξει με μια συμφωνία για αυτό που πραγματικά ενδιέφερε το Βερολίνο.

Η πρόταση των Γερμανών, για μια δρακόντεια αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, που θα απαιτούσε έγκριση με δημοψηφίσματα σε αρκετές χώρες, προέβλεπε τη στέρηση δικαιωμάτων ψήφου στο Eurogroup από τις χώρες που θα ζητούσαν στήριξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού για να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Η πρόταση αυτή εξαρχής απορρίφθηκε από την Κομισιόν και την πλειοψηφία των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η καγκελάριος Μέρκελ την άφησε στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης μόνο για την ανταλλάξει με μια συμφωνία για την ελεγχόμενη χρεοκοπία.

Μετά τη χθεσινοβραδινή συμφωνία των ηγετών, σήμερα αναμένεται να εκδοθεί το ανακοινωθέν, με το οποίο θα δίνεται εντολή στο μόνιμο προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον κ. Βαν Ρομπούι, να παρουσιάσει μέσα στους επόμενους μήνες την τελική πρόταση για μια περιορισμένης έκτασης αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, με την οποία θα μονιμοποιηθεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης των χωρών που απειλούνται με χρεοκοπία (αν κρίνει κανείς από τα spread, οι αγορές περιμένουν ότι πρώτοι «πελάτες» του μηχανισμού, θα είναι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και ενδεχομένως η Ισπανία, ενώ η Ελλάδα θα ζητήσει στήριξη και μετά το 2013, αν αποδειχθεί ότι δεν… βγαίνουν τα κουκιά του μνημονίου).

Σημειώνεται, ότι αυτή η περιορισμένης έκτασης αναθεώρηση της Συνθήκης προβλέπεται να γίνει χωρίς τη διαδικασία της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, αλλά με γρήγορη διαπραγμάτευση και έγκριση μόνο από τα εθνικά κοινοβούλια. Γι’ αυτό και στο Βερολίνο εκτιμούν, ότι η διαδικασία μπορεί να ολοκληρωθεί πολύ σύντομα, αν όχι πριν το τέλος Μαρτίου 2011, πάντως μέσα στο πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους.

Τη γερμανική πρόταση για το περιεχόμενο της αναθεώρησης, που αναμένεται να εγκριθεί στα βασικά της σημεία, θα παρουσιάσει σε δυο εβδομάδες ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλ. Αυτή θα προβλέπει, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη διαρρεύσει, ότι:

- Μετά το 2013, οπότε λήγει η ισχύς του σημερινού μηχανισμού στήριξης για την Ελλάδα και τις αδύναμες περιφερειακές οικονομίες, μια χώρα που βρίσκεται σε κίνδυνο αποκλεισμού από τις αγορές θα μπορεί να ζητεί δανεισμό από τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, για να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της.

- Τα δάνεια θα χορηγούνται σε διμερή βάση (οι Γερμανοί επιμένουν στο μεγάλο «Όχι» στην έκδοση ευρωομολόγων) και με κόστος δανεισμού, το οποίο θα υπολογίζεται με βάση το μέσο επιτόκιο δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης.

- Η χώρα που θα προσφεύγει στο μηχανισμό στήριξης θα αναλαμβάνει την υποχρέωση εφαρμογής συμφωνημένου προγράμματος οικονομικής πολιτικής για την περίοδο που θα στηρίζεται από τα άλλα κράτη μέλη, γι’ αυτό και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα έχει τυπικά δικαίωμα ψήφου, αφού η εφαρμογή του προγράμματος θα αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση.

- Η συμφωνία χρηματοδότησης θα συνοδεύεται και από την αναδιάρθρωση του χρέους («ελεγχόμενη χρεοκοπία»), με «κούρεμα» των απαιτήσεων των πιστωτών από τον ιδιωτικό τομέα, σε ποσοστό που προσδιορίζεται με βάση σχετική πρόταση της ΕΚΤ και της Κομισιόν. Οι Γερμανοί θέλουν οπωσδήποτε να επικυρωθεί αυτή η διαδικασία με μια αναθεώρηση της Συνθήκης, καθώς υπάρχει φόβος ότι σε αντίθετη περίπτωση οι πιστωτές από τον ιδιωτικό τομέα θα αμφισβητήσουν τη νομιμότητα του «κουρέματος».

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε εξαρχής, ότι η Ελλάδα συμφωνεί με τη γερμανική πρόταση για αναθεώρηση της Συνθήκης, ώστε να δημιουργηθεί μόνιμος σταθεροποιητικός μηχανισμός, αλλά ότι δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή η πρόταση για αποβολή από το μηχανισμό λήψης αποφάσεων. Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα θα χρειασθεί να προσφύγει μετά το 2013 στον ευρωπαϊκό μηχανισμό, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η Ελλάδα, ακόμη και αν εφαρμόσει ευλαβικά το μνημόνιο, επιτυγχάνοντας όλους τους στόχους, θα έχει μεγάλες δυσκολίες να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, καθώς θεωρείται απαγορευτικά υψηλό το δημόσιο χρέος της χώρας, ακόμη και αν εφαρμοσθεί με συνέπεια το μνημόνιο.

Κρίσιμη για τα επόμενα βήματα θα είναι η επίσκεψη του Ντομινίκ Στρος Καν στην Αθήνα, τον Δεκέμβριο, αφού πλέον θα έχει διαμορφωθεί, μετά τις εκλογές, μια σαφέστερη εικόνα του πολιτικού τοπίου, ενώ θα έχει δημοσιοποιηθεί και το πόρισμα της Eurostat για το έλλειμμα του 2009. Το ΔΝΤ είναι σε αυτή την φάση πολιτικός σύμμαχος της Ελλάδας, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποφύγει το σφιχτό γερμανικό «μανδύα» της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αλλά μετά το χθεσινοβραδινό διπλωματικό θρίαμβο της Γερμανίας στις Βρυξέλλες περιορίζονται ασφυκτικά τα περιθώρια να βρεθεί μια λύση για «ανώδυνη» επιμήκυνση του δανεισμού της χώρας, όπως αυτή που πρότεινε τον Σεπτέμβριο ο επικεφαλής του Ταμείου…

Πολιτική απάτη τα ελλείμματα του ΟΣΕ;

Πηγή: TVXS

Οικονομικά συμφέροντα εξυπηρετεί το ξήλωμα των γραμμών του ΟΣΕ ενώ είναι πλασματικό κατά 90% το διαβόητο χρέος του, σύμφωνα με καταγγελία των Οικολόγων Πράσινων, που επέδωσαν εξώδικο στους υπουργούς Οικονομικών και Υποδομών και στη διοίκηση του ΟΣΕ. Για τη τελευταία τονίζουν ότι έχει ποινικές ευθύνες, αν δεν υπερασπίσει τα συμφέροντα του Οργανισμού.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του κόμματος, εννιά από τα δέκα περίπου δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν ποσά που προβλέπονται ρητά από την ελληνική νομοθεσία των τελευταίων 40 χρόνων, ως οφειλές του κράτους προς το σιδηρόδρομο:

Οι διοικήσεις του ΟΣΕ έχουν νομική υποχρέωση:

-Να απαιτήσουν τα ποσά αυτά δικαστικά, μαζί με τους τόκους των δανείων που υποχρεώθηκε να πάρει ο Οργανισμός για να καλύψει τα κενά που δημιουργήθηκαν στα οικονομικά του.

- Να ενεργοποιήσουν τη δικαστική διαδικασία για τις δύο σχετικές αγωγές που είχαν κατατεθεί από τον Ο.Σ.Ε. κατά του Ελληνικού Δημοσίου το 1990 και 1992 και παραμένουν παγωμένες από τότε.

- Να αντιδράσουν στα δημοσιεύματα και στις δηλώσεις πολιτικών που δυσφημούν τον ΟΣΕ, εμφανίζοντάς τον με χρέος δεκαπλάσιο από το πραγματικό.

-Να εγγράψουν άμεσα και αναδρομικά στα λογιστικά βιβλία του Οργανισμού τις απαιτήσεις του κατά του Δημοσίου.

Αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων, με τους Κώστα Διάκο, Γιάννη Παρασκευόπουλο και Γιάννη Τσιρώνη, συνόδευσε τον επιμελητή κατά την επίδοση στο υπουργείο Οικονομικών. Σε δήλωσή του ο Γιάννης Τσιρώνης, συντονιστής της εκτελεστικής γραμματείας, τόνισε:

«Με τη σημερινή μας ενέργεια καταθέτουμε τα στοιχεία και προειδοποιούμε για τις ευθύνες, που είναι και ποινικές. Σε όλη την Ευρώπη, οι Υποχρεώσεις Δημόσιας Υπηρεσίας του κράτους υπολογίζονται ως έσοδα του σιδηροδρόμου και όχι ως ελλείμματά του. Για τον ΟΣΕ τα ποσά αυτά αποτελούν απαιτήσεις, που οι διοικήσεις του όφειλαν και οφείλουν να διεκδικήσουν και δικαστικά. Τα πραγματικά ελλείμματα του τρένου είναι συγκρίσιμα με αυτά των περισσότερων ΔΕΚΟ.

Γύρω από τη λαθροχειρία με τα ελλείμματα, στήνεται μια τεράστια πολιτική απάτη, καθώς η κυβέρνηση εμφανίζεται να ανταλλάσσει την περιουσία του ΟΣΕ με ένα χρέος που ήταν ήδη δικό της, και στη συνέχεια να ξηλώνει τις γραμμές.

Θέλουμε την αναβάθμιση και την οικονομική εξυγίανση του σιδηροδρόμου. Θα συνεχίσουμε όμως τον αγώνα κατά του ακρωτηριασμού, ακόμη κι αν τελικά ψηφιστεί το νομοσχέδιο απόψε στη Βουλή. Με δεδομένες και τις χθεσινοβραδινές δηλώσεις του πρωθυπουργού, οι πολίτες των περιφερειών που χάνουν το τρένο τους θα έχουν στις 7 Νοεμβρίου μια καλή ευκαιρία να το υπερασπίσουν».

Το εξώδικο των Οικολόγων Πράσινων,όπως τονίζουν οι ίδιοι, αποτελεί το πρώτο βήμα για κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς, καθώς η παράλειψη των συγκεκριμένων ενεργειών αποτελεί διάπραξη του αδικήματος της απιστίας και έχει ως εξής:

Ενώπιον κάθε αρμόδιου δικαστηρίου και κάθε αρμόδιας αρχής

EΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Διάκου Κωνσταντίνου του Γεωργίου, δικηγόρου, κατοίκου Αθηνών, πλατεία Ομονοίας αρ. 12

Τρεμόπουλου Μιχάλη του Αναστασίου, ευρωβουλευτή, κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός Πλάτωνος αρ. 1

Πετράκου Μιχάλη του Αντωνίου, μαθηματικού, κατοίκου Αγίου Γερμανού Πρεσπών

Μακρή Αθανασίου του Ανδρέα, κατοίκου Πεύκων Θεσσαλονίκης, οδός Χρυσανθέμων αρ. 12γ

Κουρέτα Δημητρίου του Διονυσίου, κατοίκου Λάρισας, οδός Παιωνίου αρ.80

Παπακωνσταντίνου Κωνσταντίνου του Γεωργίου, κατοίκου Λαμπιρίου Ερινεού Αχαίας

Κράγκαρη Διονυσίου του Δημητρίου, κατοίκου Λεχαινών Ηλείας, οδός Σπηλιοπούλου αρ. 2

Μπούκλη Λάμπρου του Ηλία, κατοίκου Ξυλοκάστρου Κορινθίας, οδός Παναγή Τσαλδάρη αρ. 36

Λυμπεροπούλου Δήμητρας του Αντωνίου , κατοίκου Καλαμάτας, οδός Ακρίτα αρ. 45

Τσιρώνη Ιωάννη του Γεωργίου, χημικού, κατοίκου Γλυφάδας Αττικής, οδός Μιλτιάδου αρ. 6

Παρασκευόπουλου Ιωάννη του Φωτίου, ιδιωτικού υπαλλήλου, κατοίκου Βριλησσίων Αττικής, οδός Δίρφης αρ.5

ΚΑΤΑ

Της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας ανώνυμη εταιρεία» (ΟΣΕ Α.Ε.), όπως νομίμως εκπροσωπείται

ΣΥΓΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ

Στους υπουργούς Οικονομικών κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου και Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων κ. Δημήτριο Ρέππα

Το Ν.Δ. 1300/1972 πουκύρωνε την Οικονομική Συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου με τον Ο.Σ.Ε., όριζε στο άρθρο 3 ότι: «Προς τον σκοπόν εξισώσεως των όρων ανταγωνισμού των χερσαίων μεταφορικών μέσων περί ων τα άρθρα 18 παρ. 2 και 22 παρ. 2 και 3 του Ν.Δ. 674/70, το Δημόσιον υποχρεούται όπως συμμετέχη εις τας δαπάνας ανακαινίσεως έργων υποδομής και επιδομής της σιδηροδρομικής γραμμής συντήρησεως και φυλάξεως αυτής, κατά ποσοστόν ίσον προς την ωφέλειαν, ην απολαμβάνουν το οδικά μεταφορικά μέσα δημοσίας μεταφοράς, εν περιπτώσει μειωμένης συμμετοχής των εις τας αντιστοίχους δαπάνας της χρησιμοποιουμένης παρ` αυτών οδού».

Περαιτέρω ρυθμίσεις για τον υπολογισμό και τον τρόπο καταβολής των οικονομικών αυτών υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς τον Ο.Σ.Ε. περιλαμβάνονταν στα άρθρα 4-8 του ίδιου Ν.Δ. Οι υποχρεώσεις αυτές ίσχυσαν μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν. 2671/1998, οπότε θεσπίστηκαν σε αντικατάστασή τους οι «Υποχρεώσεις Δημόσιας Υπηρεσίας» προς τον Ο.Σ.Ε., ανάλογες με εκείνες που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ελληνικό Δημόσιο όμως δεν εκπλήρωσε ποτέ τις ανωτέρω οικονομικές του υποχρεώσεις προς τον Ο.Σ.Ε., εκμεταλλευόμενο καταχρηστικά τη θέση του ως αποκλειστικού μετόχου του συγκεκριμένου οργανισμού. Αντίθετα, υποχρέωνε τον Οργανισμό να δανείζεται με κρατικές εγγυήσεις προκειμένου να καλύπτει τα κενά στα οικονομικά του, που προέκυπταν από την ασυνέπειά του στις υποχρεώσεις του. Η εξυπηρέτηση των δανείων αυτών γινόταν μέσω νέων δανείων με κρατικές εγγυήσεις, διαδικασία που επιβάρυνε επιπλέον τον Ο.Σ.Ε. με ιλιγγιώδη ποσά για πληρωμές τόκων.

Με τον τρόπο αυτό, το Ελληνικό Δημόσιο εμφάνιζε τεχνητά χαμηλότερο το ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους του, ενώ τα οικονομικά αποτελέσματα του Ο.Σ.Ε. εμφάνιζαν πολλαπλάσια ελλείμματα από τα πραγματικά, όπως θα υπολογίζονταν βάσει του Νόμου και σύμφωνα με τις κοινά αποδεκτές πρακτικές σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου για την ανασυγκρότηση του οργανισμού που κατατέθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2010 στη Βουλή των Ελλήνων για ψήφιση, το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώνεται να αναλάβει ως δημόσιο χρέος το εμφανιζόμενο μέχρι τότε ως χρέος του Ο.Σ.Ε., ύψους 10,7 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Όμως, αντί να θεωρήσει την ανάληψη αυτή ως καθυστερημένη εκπλήρωση των νομοθετημένων αλλά συστηματικά αθετούμενων υποχρεώσεών του, τη συνδύασε με νομοθετικές ρυθμίσεις που προβλέπουν:

Μεταβίβαση ολόκληρης της ακίνητης περιουσίας του Ο.Σ.Ε. προς το Ελληνικό Δημόσιο χωρίς ανταλλάγματα προς τον Οργανισμό και χωρίς καν πρόβλεψη συμψηφισμού με τις αθετημένες Υποχρεώσεις Δημόσιας Υπηρεσίας.

Ασφυκτικό περιορισμό του ανώτατου ορίου των Υποχρεώσεων Δημόσιας Υπηρεσίας σε ποσά που καλύπτουν τις ανάγκες χρηματοδότησης μόλις του 1/3 του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας.

Πρόβλεψη για δημιουργία ειδικής κατηγορίας «καταργημένου δικτύου» στο οποίο θα υπάγεται κάθε γραμμή με διακοπή λειτουργίας πέραν των 12 μηνών και το οποίο θα μπορεί ελεύθερα να αλλάξει χρήση.

Ως βασικό επιχείρημα για την επιβολή των ακραίων αυτών μέτρων, προβάλλονταν στην κοινή γνώμη τα υποτιθέμενα υψηλότατα αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα του Ο.Σ.Ε., τα οποία όμως εμφανίζονται ως πολλαπλάσια από τα πραγματικά λόγω της επί σειράς δεκαετιών παράνομης πρακτικής του Ελληνικού Δημοσίου, όπως αναλύθηκε ήδη.

Ως αποτέλεσμα, εμείς οι υπογράφοντες την παρούσα εξώδικη πρόσκληση, ως πολίτες που χρησιμοποιούμε τακτικά το σιδηρόδρομο στις μετακινήσεις μας, εκτιμούμε τα φιλικά προς το περιβάλλον χαρακτηριστικά του και θεωρούμε την ενίσχυσή του απαραίτητη για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η κλιματική αλλαγή και ο υψηλός αριθμός τροχαίων ατυχημάτων, κινδυνεύουμε σοβαρά να στερηθούμε την πρόσβαση σε μεγάλο μέρος από τις υπηρεσίες σιδηροδρομικής μεταφοράς που χρησιμοποιούμε.

Επιπλέον η αλλαγή χρήσης της σιδηροδρομικής υποδομής και η κατάληψη των διαδρόμων της και του ζωτικού της χώρου από άλλες χρήσεις, θα αποκλείσει τη δυνατότητα επαναλειτουργίας της με ή χωρίς ανακατασκευή, ακόμη και στο απώτερο μέλλον.

Με την επιφύλαξη λοιπόν κάθε νόμιμου δικαιώματός μας ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ για τις ως άνω πράξεις και παραλείψεις σας και ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ εντός προθεσμίας μηνός από τη λήψη της παρούσας:

Α) Να ζητήσετε από το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στον Οργανισμό το ποσό των εννέα δισεκατομμυρίων (9.000.000.000) ευρώ, που αντιστοιχεί στη ζημιά, που σύμφωνα με αρθρογραφία του κ. Ιωάννη Μουρμούρη, καθηγητή Οικονομικών των Μεταφορών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρώην προέδρου του Ο.Σ.Ε., έχει υποστεί ο Οργανισμός από το 1972 μέχρι σήμερα από τη συστηματική και παράνομη παραβίαση των υποχρεώσεων που προβλέπονταν αρχικά από το Ν.Δ. 1300/1972 και στη συνέχεια από το 2671/1998, ζημιά που υπολογίζεται ως το άθροισμα των εσόδων που στερήθηκε παράνομα ο Οργανισμός, συν τα ποσά των τόκων που επιβαρύνθηκε προκειμένου να καλύψει με δανεισμό τις απώλειες αυτές των εσόδων του και την εξυπηρέτηση των σχετικών δανείων.

Β) Να επανενεργοποιήσετε τις σχετικές με τα ως άνω υπό Α) αγωγές που είχαν υποβληθεί εκ μέρους του Ο.Σ.Ε. κατά του Ελληνικού Δημοσίου κατά τα έτη 1990 και 1992.

Γ) Να αντιδράσετε στη συστηματική δυσφήμηση του οργανισμού από μέρους του Ελληνικού Δημοσίου και όσων άλλων εμφανίζουν το έλλειμμα του Ο.Σ.Ε. ως πολλαπλάσιο του πραγματικού, με σκοπό την προστασία της εμπορικής φήμης του ΟΣΕ κατά τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα περί δυσφήμησης ανώνυμης εταιρείας.

Δ) Να προβείτε άμεσα στη διόρθωση του ισολογισμού του έτους 2010, εγγράφοντας αναδρομικά τις νόμιμες απαιτήσεις του ΟΣΕ κατά του Ελληνικού Δημοσίου από το έτος 1972 μέχρι σήμερα.

Επισημαίνουμε ότι τα ανωτέρω αποτελούν νόμιμη υποχρέωσή σας βάσει των καθηκόντων σας, και η αθέτησή τους στοιχειοθετεί το αδίκημα της απιστίας κατά Δημόσιου Οργανισμού. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε να καταθέσουμε μηνυτήρια αναφορά εναντίον σας για το ανωτέρω αδίκημα.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει την παρούσα στον Παναγιώτη Θεοφανόπουλο, Πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΟΣΕ Α.Ε.», κάτοικο Αθήνας, οδός Καρόλου αρ.1-3, προκειμένου της να λάβει γνώση της και να επέλθουν οι συνέπειες του νόμου, αντιγράφοντάς την στη σχετική έκθεση επίδοσης.

Οι καλούντες