Την ώρα που το ΔΝΤ έχει ήδη αρχίσει διπλωματική «επίθεση» στην Γερμανία, με στόχο να εγκριθεί μια επιμήκυνση της εξυπηρέτησης του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ για άλλα πέντε χρόνια, το Ταμείο «σκιαγραφεί» στην τελευταία τακτική του έκθεση “Fiscal Monitor” το δύσβατο δρόμο λιτότητας άνευ προηγούμενου στα διεθνή χρονικά, που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα, για να θέσει υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος.
Το “Fiscal Monitor”, μια επισκόπηση των διεθνών δημοσιονομικών εξελίξεων, που εκδίδεται σε τακτική βάση από το ΔΝΤ, περιλαμβάνει πολλές αναφορές στην Ελλάδα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η έκθεση αναβλύζει… αισιοδοξία για τη μεγάλη πρόοδο της ελληνικής οικονομίας χάρη στο μνημόνιο.
Μάλιστα, επαναλαμβάνεται η πρόβλεψη, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, όπως περιμένουν πολλοί στις αγορές, ενώ τονίζεται ότι το Ταμείο έχει αναθεωρήσει προς το καλύτερο το στόχο για το χρέος της χώρας το 2011 και τώρα περιμένει ότι θα διαμορφωθεί 5,75% χαμηλότερα από τις αρχικές προβλέψεις –προφανώς, βέβαια, η έκθεση δεν λαμβάνει υπόψη τα αναθεωρημένα στοιχεία για έλλειμμα και χρέος, που θα δημοσιοποιήσει μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές η Eurostat…
Όσοι έχουν απορίες για την πολιτική που θα υποδείξει το ΔΝΤ στις ελληνικές κυβερνήσεις να ακολουθήσουν, αν τελικά η χώρα παραμείνει υπό την εποπτεία της τρόικας μέχρι το 2018, με την υπογραφή ενός ακόμη δεσμευτικού μνημονίου, μπορούν να ανατρέξουν στη σελίδα 128 της έκθεσης. Εκεί, οι αναλυτές του Ταμείου κάνουν μια ενδιαφέρουσα θεωρητική άσκηση, υπολογίζοντας πόσο δρόμο έχουν να διανύσουν ακόμη οι ανεπτυγμένες οικονομίες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, αν θέλουν να πετύχουν μέχρι το 2030 μια μείωση του χρέους τους στο 60% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή είναι και το ανώτατο όριο χρέους που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από μια ματιά στον πίνακα δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα, ούτε αφήνουν να διαφανεί «φως στο βάθος του τούνελ», όπως συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί:
n Αν η Ελλάδα πετύχει κατά 100% τους φετινούς στόχους του μνημονίου (αυτό αποτελεί τη βασική υπόθεση εργασίας αυτής της άσκησης) θα επιτευχθεί φέτος μια μείωση του κυκλικά προσαρμοσμένου (χωρίς να λαμβάνονται, δηλαδή, υπόψη οι επιπτώσεις της ύφεσης) πρωτογενούς ελλείμματος στο 1,5% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος θα έχει διαμορφωθεί στο τέλος του έτους στο 130,2% του ΑΕΠ.
n Για να μειωθεί το χρέος στο 60% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει μέχρι το τέλος του 2020 να έχουν πετύχει κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 6,4% του ΑΕΠ, δηλαδή να πετύχουν επιπλέον εξοικονομήσεις της τάξεως του 8% του ΑΕΠ. Και, ακολούθως, θα πρέπει να διατηρήσουν αυτό το πλεόνασμα σταθερό μέχρι το 2030!
Πρόκειται, βέβαια, για μια θεωρητική άσκηση, που δείχνει όμως πόσο μακρύ δρόμο έχει η Ελλάδα μέχρι να επιτύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Ακόμη και μετά τις πρωτοφανείς στα διεθνή δεδομένα εξοικονομήσεις του 2010, η χώρα θα πρέπει να υποβληθεί σε βαθιά λιτότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, για να εμφανίσει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχεδιασμός του Ταμείου για την Ελλάδα, που βρίσκεται βέβαια υπό την αίρεση της έγκρισης από την Γερμανία, την Γαλλία και τις άλλες πιστώτριες χώρες της Ευρωζώνης, προβλέπει ότι στις αρχές του επόμενου χρόνου θα ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση ενός νέου μνημονίου, που θα οδηγήσει τη χώρα μέχρι το 2018, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου των 110 δις. ευρώ.
Στη διαπραγμάτευση αυτή, το Ταμείο δεν θα προσέλθει βέβαια με οδηγό το μαξιμαλιστικό στόχο της μείωσης του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, αλλά όλα δείχνουν, ότι για να αποφύγει η κυβέρνηση το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας… α λα γερμανικά θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί ένα πολύ αυστηρό, πολυετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής –αυτό, πιθανότατα, εξηγεί και την ξαφνική στροφή του Πρωθυπουργού προς τις πρόωρες εκλογές για την ανανέωση της εντολής της κυβέρνησης. Γι’ αυτό και η θεωρητική άσκηση των αναλυτών του ΔΝΤ στο τελευταίο “Fiscal Monitor” παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον…
