Huffington Post: «Όταν οι νέοι στην Ελλάδα σταμάτησαν να ονειρεύονται»

Πηγή: TVXS

Στην έλλειψη ευκαιριών για τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι αποτελούν το πιο ενεργό και δυναμικό τμήμα του πληθυσμού και τους μόνους που μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να βγει από την κρίση, αναφέρεται άρθρο του Θάνου Δημάδη που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Huffington Post.

Υπάρχει μια φράση στα ελληνικά που χρησιμοποιείται συχνά και αναφέρεται στο πώς φέρεται η Ελλάδα στους νέους ανθρώπους που ζουν στη χώρα και παλεύουν να πετύχουν στη ζωή τους. Συχνά λέγεται πως «η Ελλάδα πνίγει τα παιδιά της». Είναι μια φράση η οποία, φυσικά, δεν έχει κυριολεκτική έννοια αλλά είναι ενδεικτική της έλλειψης ευκαιριών στην σημερινή Ελλάδα για το πιο δυναμικό και ενεργητικό μέρος του πληθυσμού, που είναι οι νέοι.

Οι αναγνώστες της Huffington Post πιθανότατα γνωρίζουν την οδυνηρή οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα αλλά μάλλον δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για μια άλλη παράλληλη τραγωδία η οποία διαδραματίζεται στη χώρα και η οποία αντικατοπτρίζεται στη ζωή των νέων Ελλήνων.

Θα ήθελα να επισημάνω τον όρο «τραγωδία» που χρησιμοποίησα παραπάνω, δεδομένου ότι αυτή η λέξη αποδίδει στο ακέραιο την τρομερή κατάσταση στην οποία έχουν βυθιστεί οι νέοι φοιτητές και επαγγελματίες στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν τους εαυτούς τους παγιδευμένους σε μια χώρα που δεν είναι σήμερα σε θέση να τους προσφέρει αισιοδοξία για καλές επαγγελματικές προοπτικές όσον αφορά το δικό τους μέλλον.

Εδώ, θα πρέπει να είναι περισσότερο ειλικρινής από ποτέ και να πω ότι η Ελλάδα, σήμερα, είναι το χειρότερο μέρος είτε για ένα νέο επαγγελματία ή για ένα νεαρό ερευνητή για να ζήσουν και να προσπαθήσουν να χτίσουν την προσωπική καριέρα και τη ζωή τους εδώ. Και αυτή είναι μια πολύ θλιβερή και δυσάρεστη πραγματικότητα, ακόμα και για μένα που έφυγα από την Ελλάδα για να ακολουθήσω τους ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς στόχους μου στο εξωτερικό, προτού η οικονομική κρίση ξεσπάσει στη χώρα μου. Αλλά, στην πραγματικότητα, είναι αυτή η οικονομική κρίση ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα τέτοιο αφιλόξενο περιβάλλον για τους νέους επαγγελματίες;

Φυσικά, η τρέχουσα οικονομική κατάσταση έχει αυξήσει το ποσοστό ανεργίας σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα, κοντά στο 15%, και μείωσε δραματικά τις δυνατότητες απασχόλησης στην Ελλάδα. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτά είναι απλά τα συμπτώματα, τα οποία έρχονται στην επιφάνεια συνήθως μέχρι να περάσει η οικονομική κρίση. Αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας, η αγορά εργασίας δεν πάσχει μόνο από αυτά τα συμπτώματα.

Οι νέοι επαγγελματίες πλήττονται από μία ακόμα σημαντική αιτία, εκτός από τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, γεγονός που τους οδηγεί προς ένα ανυπέρβλητο αδιέξοδο. Αυτό είναι η έλλειψη αξιοκρατίας στην Ελλάδα η οποία δημιουργεί ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων που έχουν πρόσβαση σε πόρους της πολιτικής ή οικονομικής εξουσίας στη χώρα και αυτών που δεν έχουν. Αυτού του είδους η ανισότητα αποκλείει τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων επαγγελματιών από το υπόλοιπο φάσμα των υφιστάμενων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα. Έτσι, η αναζήτηση για μια θέση εργασίας βασίζεται σε κριτήρια όπως το ποιός είσαι, ποιοι είναι οι γονείς σου, ποιες είναι οι διασυνδέσεις σας και, ίσως, ποιος σας έχει συστήσει στον πιθανό εργοδότη σας και όχι τα προσόντα σου και το πόσο παραγωγικός είσαι και πόσο κατάλληλος για αυτή τη θέση εργασίας.

Αυτό που μόλις περιέγραψα είναι ο κύριος λόγος που αισθάνονται οι νέοι στη χώρα μου απογοητευμένοι από τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται η Ελλάδα, κόβοντας τα όνειρά τους, διαψεύδοντας τις προσδοκίες τους και βυθίζοντας τους ακόμα βαθύτερα στην απελπισία. Αλλά, για τους νέους επαγγελματίες που βρίσκουν τελικά μια θέση εργασίας, στην πλειοψηφία τους είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν για την ελάχιστη αποζημίωση ανά μήνα, ή ακόμη και αμισθί για μεγάλο χρονικό διάστημα με την υπόσχεση του εργοδότη τους ότι κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να λάβουν κάποια μικρή αμοιβή.

Η τρέχουσα οικονομική κρίση ώθησε πολλούς από τους αυτούς νέους Έλληνες επαγγελματίες και ερευνητές να εγκαταλείψουν τη χώρα και να προσπαθήσουν να βρουν στο εξωτερικό εκείνες τις ευκαιρίες που η πατρίδα τους τούς στερεί. Μερικές δεκαετίες νωρίτερα, η Ελλάδα είχε πολλές μεταναστευτικές ροές σε άλλες ξένες χώρες και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με χιλιάδες Ελλήνων πολιτών να μεταβαίνουν εκεί για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα την ίδια κατάσταση, αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η χώρα χάνει το πιο σημαντικό μέρος της κοινωνίας της και της αγοράς εργασίας της, που είναι οι νέοι οοι οποίοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει τη σημερινή κρίση. Οι νέοι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη τους στην Ελλάδα γιατί η Ελλάδα γύρισε τη δική της σε αυτούς πρώτη. Και το χειρότερο πράγμα για την Ελλάδα, πέρα από τα υψηλά ελλείμματα και τεράστια μη βιώσιμα χρέη, είναι ότι οι νέοι της άνθρωποι έχουν χάσει το δικαίωμα στο όνειρο για ένα μέλλον στην ίδια τους τη χώρα.

Economist: «Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν χρεοκοπήσει. Ας το παραδεχθούν»

Της Νατάσα Καντζάβελου, Λονδίνο

"Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν χρεοκοπήσει. Ας το παραδεχθούν". Το οικονομικό περιοδικό Economist επισημαίνει ότι οι τρεις χώρες πρέπει να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των χρεών τους τώρα. Υπογραμμίζει ότι η συνεχής αναβλητικότητα του πυρήνα να καθυστερεί την άμεση επίλυση της κρίσης χρέους στην περιφέρεια επιφυλάσσει μεγαλύτερους κινδύνους και επισημαίνει ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία πρέπει να πιέσουν οι ίδιες προς αυτή την κατεύθυνση. Το Economist τονίζει το ενδεχόμενο να βρεθεί διέξοδος στο πρόβλημα με συνεργασία του ΔΝΤ.

Οι οικονομίες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιρλανδίας, συρρικνώνονται ταχύτερα από το αναμενόμενο, και οι αποδόσεις των ομολόγων, σε ποσοστό περίπου 13% για την Ελλάδα και πάνω από 10% για την Ιρλανδία, παραμένουν πεισματικά υψηλές. Οι επενδυτές προφανώς δεν πιστεύουν ότι η οικονομική διάσωση θα λειτουργήσει . Κι έχουν δίκιο. Αυτές οι οικονομίες δεν είναι σε βιώσιμη πορεία. Ο Economist αναγνωρίζει την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, έχοντας προχωρήσει σε ηρωικές περικοπές στον προϋπολογισμό. Η Ελλάδα προσπαθεί σκληρά για να ελευθερώσει την άκαμπτη οικονομίας της. Η Πορτογαλία δεν δέχτηκε τους ασφυκτικούς όρους λιτότητας, αλλά η σύσφιγξη της δημοσιονομικής πολιτικής της είναι τολμηρή. Στις τρεις περιπτώσεις, οι προοπτικές περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό, λόγω των λαθών που έγιναν στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο.

Το άρθρο αναφέρεται στην αυταπάτη της Άνγκελα Μέρκελ για τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης και 26ης Μαρτίου ως "ένα βήμα μπροστά" για την επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, καθώς η κατάληξή της έμοιαζε περισσότερο με μοιρολόι, ενώ η λέξη αποτυχία αποτελεί πιο ακριβής χαρακτηρισμός. Η σύνοδος των Βρυξελλών συνέβαλε στο ελάχιστο για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η κατάστασή τους επιδεινώνεται και οι ηγέτες της Ευρώπης φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Κατόπιν επιμονής της ΕΕ, τα περιφερειακά κράτη πρέπει να μειώσουν δραστικά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού τους, ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην ανάπτυξη. Αλλά η λιτότητα δημιουργεί τεράστια χρέη που αναμένονται να κορυφωθούν στο 160% του ΑΕΠ για την Ελλάδα, 125% για την Ιρλανδία και το 100% για την Πορτογαλία. Οι αποδόσεις των ομολόγων παραμείνουν υψηλές και το αποτέλεσμα μία συνεχής κάθοδο.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη θα αυξήσει τα επιτόκια στις 7 Απριλίου, τα οποία θα ενισχύσουν το ευρώ και περαιτέρω θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες των περιφερειακών για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Οι ηγέτες της Ευρώπης δεν συζητούν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους τώρα, αλλά επιμένουν ότι κάθε χώρα που θα απαιτήσει βοήθεια από το 2013 μπορεί να χρειαστεί να το αναδιαρθρώσει και ότι νέα δάνεια θα έχουν προτεραιότητα έναντι των ομολογιούχων. Ο κίνδυνος ότι οι επενδυτές θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα κούρεμα σε δύο χρόνια, ανεβάζει τις αποδόσεις υψηλά σήμερα, που με τη σειρά τους καταστρέφουν τα σχέδια διάσωσης. Το άρθρο υποστηρίζει ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, θα πρέπει να μειώσουν το δημόσιο χρέος τους νωρίτερα και όχι αργότερα. Το μεγάλο εμπόδιο δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό. Δεδομένου ότι πολλοί στην Ευρώπη ,ιδιαίτερα στην ΕΚΤ, παραμένουν αμείλικτοι σε αντίθεση με την αναδιάρθρωση του χρέους, η πίεση πρέπει να προέλθει από αλλού, από τις ίδιες τις περιφερειακές οικονομίες.

Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να προσποιείται ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος του χρέους της και να ασκήσει πιέσεις για αναδιάρθρωση. Αλλά η μεγαλύτερη ελπίδα θα μπορούσε να γίνει με συμφωνία με το ΔΝΤ. Οι οικονομολόγοι της έχουν πλέον την εμπειρία της κρίσης του χρέους. Ορισμένοι ιδιώτες αναγνωρίζουν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι τελικά αναπόφευκτη. Είναι λοιπόν καιρός το Ταμείο, να αρνηθεί να δανείσει περισσότερο, χωρίς τη σύναψη μιας συμφωνία για το χρέος, αναγκάζοντας την Ευρώπη, τους μικρόψυχους πολιτικούς να κάνουν το σωστό.

Ένα εκπληκτικό video για την οικονομική κατάσταση της ΕΛΛΑΔΑΣ

Debtocracy by BitsnBytes