Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».

Χειρότερο απ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θʼ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.

Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ απολυθούν κάποιοι απ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι αυτό θέλω να τελειώνουμε.

ΑΣΒΟΣ: ΣΥΝ – ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ!!! ΔΙΑΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΣΤΟ «Θ απολυθούν κάποιοι απ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια»! ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ… ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ «ΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ»…

Γ. Δημαράς: Ιδού τι χρωστούν οι Γερμανοί στην Ελλάδα

«Ότι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο,
είναι και η Ελλάδα για την ανθρωπότητα»
Γκαίτε

Άρθρο του κ. Γιάννη Δημαρά

Προέδρου του Πανελληνίου Άρματος Πολιτών

Μια δεύτερη, δυστυχώς, δυσάρεστη «έκπληξη» επιφύλαξε το γερμανικό περιοδικό FOCUS για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μετά την άσεμνη χειρονομία της Αφροδίτης της Μήλου, σειρά είχε τώρα να πνιγεί η Ακρόπολη, η χώρα μας και μαζί με αυτή τα ιερά και όσιά μας.

Δεν είναι ζήτημα λογοκρισίας, ούτε απαγορεύεται να υπάρξει σχόλιο ή εκτίμηση για τη χαώδη κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική οικονομία και κοινωνία από τις πράξεις και τις ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης.

Όμως, όλα έχουν ένα όριο. Έχουν μια «κόκκινη γραμμή». Την οποία το εν λόγω περιοδικό τις ξεπέρασε. Πιστεύω ηθελημένα και υστερόβουλα.

Ένα έθνος, όμως, δεν έχει τιμή αγαπητές κυρίες και κύριοι του FOCUS. Δηλητηριάζετε την χώρα μου, τους συμπολίτες μου και μας παρουσιάζετε σαν τα «παγκόσμια τέρατα» που θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο.

Και τι παράξενο;

Σκεφτόμενος αυτό που προσπαθείτε να κάνετε μου ήρθε στο μυαλό, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Θυμάστε; Τότε που η χώρα σας ήταν κι αυτή δέσμια της συνθήκης των Βερσαλλιών. Που ο γερμανικός λαός πείναγε από τους δυσβάστακτους φόρους από το τότε «μνημόνιο» των δυνάμεων της Αντάντ. Που αποφασίσατε να δώσετε τέλος σε αυτό, επιλέγοντας έναν σχιζοφρενή ηγέτη που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα, για το «καλό» σας.

Μέσα σε αυτά τα θύματα μιας «καλύτερης Γερμανίας» ήταν και η χώρα μου. Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε οσφυοκάμπτες. Έχουμε ένα πρόβλημα με τους τεμενάδες. Σας πολεμήσαμε μέχρι τέλους. Όπως και τους Ιταλούς. Και σας νικήσαμε.

Την οχυρωματική γραμμή Ρούπελ δεν την καταλάβατε ποτέ. Μετά τη «μάχη της Κρήτης» οι επίλεκτες δυνάμεις των Fallschirmjager (αλεξιπτωτιστών) αποδεκατίστηκαν και έτσι το σχέδιο SeeAdler για την κατάληψη της Μεσοποταμίας και τη δημιουργία δεύτερου μετώπου στη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο πήγε «περίπατο». Και η αντίστροφη μέτρηση για την ήττα των ναζιστικών δυνάμεων είχε αρχίσει…

Αυτό δεν μας το συγχωρήσατε ποτέ. Ο ελληνικός λαός είχε από εσάς την πιο βάρβαρη μεταχείριση.

Δίστομο, Καλάβρυτα, Κοκκινιά, Καισαριανή, Κλεισούρα: Αθώοι Έλληνες πολίτες, εκτελέστηκαν, βιάστηκαν, βασανίστηκαν, κάηκαν ζωντανοί από το «πνεύμα ελευθερίας» των προγόνων σας. Χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μου στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δεν ξέρατε. Έγιναν σαπούνι για να πλένονται από τις αμαρτίες τους οι πρόγονοί σας. Κι αυτά τα μάθατε αργότερα φυσικά…

Όμως, οι νεώτερες γενιές ακολουθήσατε τον δρόμο της λήθης. Μιλήσατε για «τρομερά συμβάντα» και «καθαρίσατε».
Και ερχόσαστε σήμερα, ξανά, να μας επιτεθείτε. Όχι βέβαια με τα όπλα, για να μη χαρακτηρισθείτε βάρβαροι, αλλά με έναν εξίσου βρώμικο και «πολιτισμένο» τρόπο. Αυτόν της οικονομίας.

Πατάτε στο κεφάλι έναν λαό ολόκληρο, ανελέητα και χωρίς αιδώ. Μας απομυζάτε κι όλα αυτά για να σώσετε όχι την Ελλάδα, αλλά τη χώρα σας για να μη καταρρεύσει η Ευρωζώνη και χάσετε τα χρήματά σας. Ακούγεται ίσως δίκαιο στους κύκλους των νεοφιλελευθέρων «δαρβινιστών» της οικονομίας, όμως ηθικά και ανθρωπιστικά είναι απαράδεκτο, απέναντι σε μια χώρα που τόσο έχει ενισχύσει την οικονομία σας, τις περασμένες δεκαετίες.

Μπορείτε να σκεφτείτε το: «πώς»;

Αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές, προϊόντα ένδυσης, τρόφιμα, είδη και συσκευές επικοινωνίας, άρματα μάχης, πύραυλοι, πυρομαχικά, τυφέκια εφόδου, αυτοκινούμενα πυροβόλα, υποβρύχια, είναι μερικά από αυτά που αγόρασε και αγοράζει η πατρίδα μου από εσάς. Έχουμε δώσει δισεκατομμύρια ευρώ για να είστε σήμερα η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία του κόσμου. Δεν σας τα ζητάμε πίσω. Εξάλλου, «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο».

Όμως, είδαμε στο χρηματοκιβώτιό μας, πως υπάρχουν κάτι απλήρωτες «συναλλαγματικές» με την ένδειξη: «Γερμανικές αποζημιώσεις».

Κάποια «χρωστούμενα» από τους προγόνους σας, προς τον λαό μας. Κάποια «χρωστούμενα» από τότε, ξέρετε, που θέλατε να γεμίσετε τον κόσμο ξανθούς με γαλάζια μάτια και να μεταφέρετε τον «πολιτισμό» σας σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Τότε που ένας τρελός με ένα «κολοβό» μουστάκι σας έπεισε πως είστε οι «εκλεκτοί», σπέρνοντας τρόμο και αίμα ξεπερνώντας και την πιο νοσηρή φαντασία.

Αυτά τα «χρωστούμενα» λοιπόν σας τα ζητάμε. Και επειδή τώρα, «δεν έχουμε απομακρυνθεί από το ταμείο» είναι καιρός να μας τα δώσετε.

Ποια είναι αυτά;
α) Το ποσό των 7.100.000.000 δολαρίων ΗΠΑ, που της επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της χώρας.
β) Το αναγκαστικό δάνειο των 3.500.000.000 δολαρίων ΗΠΑ που εισέπραξε κατά τα έτη 1942-43.
γ) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσε από Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους.
δ) Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των εγκλημάτων του Γερμανικού στρατού κατοχής, σε βάρος αμάχων Ελλήνων πολιτών.

Θα σας αναφέρω πιο αναλυτικά μερικά από αυτά που έκαναν στην πατρίδα μου οι πρόγονοί σας. Μερικές φορές είναι καλύτερα κάποιος να σιωπά, όταν δεν γνωρίζει ιστορία ή όταν την παραφράζει κατά το δοκούν.

Οι κατασχέσεις χρυσού, πολύτιμων μετάλλων και αρχαιολογικών θησαυρών ήταν σημαντικές (σ.σ. από τον Γερμανικό στρατό κατοχής). Ειδικότερα οι Γερμανοί κατέσχεσαν 83 κιλά χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος και 19.000 κιλά ασήμι. Είναι προφανές πως οι ελληνικές Αρχές δεν μπόρεσαν να διασώσουν το σύνολο του αποθέματος πολύτιμων μετάλλων.

Παράλληλα οι Γερμανοί έκλεψαν αρχαιότητες από 42 μουσεία, 4 αρχαιολογικές συλλογές και επιπρόσθετα έκλεψαν 140 τεμάχια αγγείων, 12 κιβώτια με λοιπά αρχαιολογικά αντικείμενα, 122 νομίσματα αξίας και χρυσά στεφάνια, 8 ιερά σκεύη εκκλησιών, 8 άλλα ευρήματα, 2 πίνακες, πλήθος βιβλίων, κειμηλίων, ενώ έκαναν 24 παράνομες ανασκαφές με άγνωστα αποτελέσματα. (1)

Και συνεχίζουμε.

Οι τιμές που θα αναφέρουμε παρακάτω, είναι σε δολάρια ΗΠΑ με την αξία που είχε το αμερικανικό νόμισμα το 1947. Η σημερινή είναι πολλαπλάσια.
- Η αξία των κατασχεθέντων αγροτικών προϊόντων από τους Γερμανούς ανήλθε σε 136.432.135$
- Στον τομέα της κτηνοτροφίας, οι Γερμανοί κατέστρεψαν ζωικό κεφάλαιο αξίας 58.636.446$ και κατέσχεσαν ζωικό κεφάλαιο αξίας 152.042.127$
- Στον τομέα της αλιείας, οι Γερμανοί προξένησαν ζημιά αξίας 806.307$ και κατέσχεσαν ψάρια αξίας 1.101.953$
- Στον τομέα γεωργικών εγκαταστάσεων οι Γερμανοί προξένησαν ζημιές αξίας 48.722.243$ και κατέσχεσαν εγκαταστάσεις αξίας 14.519.466$
- Στον τομέα των δασών, οι Γερμανοί κατέστρεψαν δάση αξίας 18.816.969$ και άντλησαν ξυλεία αξίας 22.312.322$ (2)
Και αυτά βέβαια χωρίς να υπολογιστεί η ζημιά στην ελληνική βαριά βιομηχανία και τα χιλιάδες μηχανήματα που κατασχέθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Γερμανία, καθώς και τα εμπορικά πλοία που κατασχέθηκαν για τη μεταφορά υλικών και στρατευμάτων για την Γερμανία.

Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι, η Ελλάδα πλήρωσε-αναλογικά με το μέγεθός της-το βαρύτερο τίμημα από την πολιτική της εξοντωτικής εκμετάλλευσης του γεωργικού, κτηνοτροφικού, βιομηχανικού και φυσικού πλούτου της. Οι νεκροί από πείνα μεταξύ 1941-1944 έφτασαν τους 360.000 χιλιάδες, ενώ λόγω της ασιτίας, το 1946, υπήρχαν 400.000 νέοι φυματικοί και άλλα 2,5 εκατομμύρια Έλληνες που έπασχαν από ελώδη πυρετό και από επιδημικές ασθένειες.

Αυτά εν ολίγοις αγαπητοί-πλέον σύμμαχοι-Γερμανοί.

Περί «χρωστούμενων» και «συναλλαγματικών» προς τον ελληνικό λαό και το ελληνικό κράτος. Και αν θέλετε την επόμενη φορά στο εξώφυλλό σας, μπορείτε να βάλετε φωτογραφίες από τις θηριωδίες των προγόνων σας, για να «μη ξεχάσετε». Γιατί έθνος που ξεχνά είναι καταδικασμένο να χαθεί στη λήθη, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ξέρετε, αυτοί που έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα. Μπορεί να χρεοκοπήσουμε οικονομικά, αλλά ήμασταν, ήμαστε και θα παραμείνουμε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες.

Και το κυριότερο: Σαν λαός της Θάλασσας ξέρουμε πολύ καλά από μπάνιο. Όσο και να προσπαθήσετε να μας «πνίξετε» εμείς θα κολυμπάμε…

Βιβλιογραφία-πηγές
1. Ιωάννης-Διονύσιος Σαλαβράκος, «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος-Γερμανική Οικονομία, Εκδόσεις Ιωλκός, σελίδα 285. Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου για το «Χρυσό των Ναζί» στο Λονδίνο 2-4 Δεκεμβρίου 1997, Κ. Δοξιάδης, «Οι θυσίες της Ελλάδας» στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκδόσεως 1947

2. Ιωάννης-Διονύσιος Σαλαβράκος, «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος-Γερμανική Οικονομία, Εκδόσεις Ιωλκός, σελίδα 271-272. Κ. Δοξιάδης, «Οι θυσίες της Ελλάδας» στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκδόσεως 1947

Καθίκι είσαι και φαίνεσαι... (Καστανίδης προς διαμαρτυρόμενο) -video

Νερό και γιαούρτια για τον κ. Καστανίδη σε κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη!