Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

«Ο άνθρωπος που κάνει το ευρώ να τρέμει» γράφει για τον Αλ.Τσίπρα η αργεντίνικη Pagina12

«Ο άνθρωπος που κάνει το ευρώ να τρέμει» γράφει για τον Αλ.Τσίπρα η αργεντίνικη Pagina12

 
 
 
Αθήνα
Με τίτλο «ο άνθρωπος που κάνει το ευρώ να τρέμει», η εφημερίδα Pagina12 της Αργεντινής δημοσιεύει αποκλειστική συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξηγεί ότι δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ του να είσαι αριστερός και να στηρίζεις το ευρώ, αφού το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ, αλλά οι πολιτικές που το ακολουθούν. Προειδοποιεί μάλιστα ότι κινδυνεύει να γίνει η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Στην ίδια συνέντευξη επανέρχεται στο θέμα που προέκυψε με την αναφορά που έκανε στη Βουλή για την Αργεντινή και εξηγεί ποιο μοντέλο χώρας από τη Λατινική Αμερική βρίσκεται πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι η κρίση που ζούμε αυτή τη στιγμή δεν είναι ευρωπαϊκή, αλλά παγκόσμια και ότι η Ευρώπη δεν έχει τους κατάλληλους μηχανισμούς για να την αντιμετωπίσει. «Αυτό εξηγεί γιατί η Ευρώπη έγινε η ήπειρος όπου η επίθεση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος ήταν αμείλικτη. Είμαστε απροστάτευτοι» αναφέρει.

Παράλληλα υποστηρίζει ότι το ευρώ είναι μέρος της κρίσης: «Η ρίζα βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του ευρώ μέσα στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε ένα κοινό νόμισμα, αλλά όχι ένα ελεγχόμενο νόμισμα που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των εχόντων. Χρειαζόμαστε ένα νόμισμα που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των λαών. Έχουμε κοινό νόμισμα, αλλά δεν έχουμε πολιτικές που να υπηρετούν ιδιαίτερα τις χώρες της περιφέρειας που αυτή τη στιγμή υποφέρουν. Το ευρώ είναι ένα μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο: έχουμε ένα κοινό νόμισμα, δηλαδή νομισματική ένωση, αλλά δεν έχουμε πολιτική ένωση και μια Κεντρική Τράπεζα να βοηθά όλες τις χώρες της Ευρώπης».

Στην ερώτηση του δημοσιογράφου αν υπάρχει αντίφαση μεταξύ του να είναι κάποιος αριστερός και να στηρίζει την ίδια στιγμή το κοινό νόμισμα, ο κ. Τσίπρας απαντά ότι το πρόβλημα δεν είναι το κοινό νόμισμα, αλλά οι πολιτικές που το συνοδεύουν. «Το ευρώ έχει γίνει φυλακή για τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους της περιφέρειας που αντιμετωπίζουν την κρίση. Η αντίφαση εντοπίζεται στη βάση που οικοδομήθηκε. Το ευρώ είναι η πυριτιδαποθήκη που θα εκραγεί αν συνεχίσουμε σε αυτή την πολιτική» υποστηρίζει.

Σε άλλη ερώτηση για το τι μαθήματα προκύπτουν για την Ελλάδα από την καταστροφή της Αργεντινής το 2001, ο κ. Τσίπρας σημειώνει ότι η εμπειρία της Αργεντινής είναι πολύ σημαντική για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων.

«Το βασικότερο θα έλεγα ότι είναι το γεγονός ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι κυνικές και απάνθρωπες. Οδηγούν σε αδιέξοδο. Από την άλλη, η Αργεντινή μάς έδειξε τον τρόπο που ένας λαός μπορεί να σταματήσει αυτό το σύστημα και να οικοδομήσει τις βάσεις για να ζήσει καλύτερα, να ξαναφτιάξει το κράτος και την κοινωνία. Στη Βουλή βρέθηκα να απαντώ στον υπουργό Οικονομικών, όταν επιτέθηκε με ρατσιστικό τρόπο στην Αργεντινή. Ο υπουργός είπε 'εμείς δεν είμαστε σαν τους Αργεντινούς' και εγώ του απάντησα ότι είμαστε χειρότερα. Αυτή είναι η αλήθεια» επισημαίνει.

Στην ερώτηση για το ποιο θα ήταν το ιδανικό μοντέλο για την Ελλάδα, ο Τσάβες της Βενεζουέλας, οι Κάστρο στην Κούβα, το παράδειγμα της Βραζιλίας ή ο περονισμός των Κίρσνερ στην Αργεντινή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι η Λατινική Αμερική ανέκαθεν υπήρξε κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι που δίνει αποτελέσματα.

«Αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στο ελληνικό μοντέλο είναι η Βραζιλία και η Αργεντινή. Από πλευράς κοινωνικής πραγματικότητας και ιστορικών αντιστοίχων, έχουμε μεγαλύτερη συνάφεια με αυτό που συνέβη στη Βραζιλία και την Αργεντινή. Ασφαλώς υπάρχουν κοινά σημεία με την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Οι αντίπαλοί μας υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει την Ελλάδα Κούβα της Ευρώπης. Εμείς απαντάμε ότι αυτοί θέλουν να φτιάξουν μια Κούβα στην Ευρώπη, αλλά την Κούβα πριν το 1960. Εκεί θέλουν να μας φτάσουν» τονίζει.
Newsroom ΔΟΛ

Το χρονικό ενός «ξεφορτώματος»

bondsΣύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, από την αρχή του 2010 έως και το τέλος του 2011, οι ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, η ίδια η ΤτΕ και αρκετοί ιδιώτες αποταμιευτές, αγόρασαν πολύ μεγάλο αριθμό ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου (αύξηση 51,2%).
Την ίδια ώρα μειώθηκε εντυπωσιακά το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο των αλλοδαπών τραπεζών (από 141 δις € την αρχή του 2010 σε 45,9 δις € στο τέλος του ίδιου έτους και σε 35 δις € το τέλος του 2011). Υπενθυμίζεται ότι, εκείνη την περίοδο η τότε κυβέρνηση ήταν αντίθετη με την επιλογή της αναδιάρθρωσης (PSI) του ελληνικού χρέους - την οποία όμως αργότερα ψήφισε, με συνεργό την αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ερώτημα είναι: γιατί οι ελληνικές τράπεζες και ιδίως τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονταν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, δεδομένης της πανθομολογούμενης επισφάλειας τους; Οι μελλοντικές τιμές αυτών των ομολόγων θα ήταν, ούτως ή άλλως, πολύ χαμηλότερες καθώς πιθανολογούνταν (σε βαθμό σχεδόν βεβαιότητας) η πτώχευση του ελληνικού κράτους.
Η απάντηση θα ήταν το ότι, οι τράπεζες ενθαρρύνθηκαν από τον αναμενόμενο ερχομό του ΔΝΤ, το οποίο δεν θα τις άφηνε να πτωχεύσουν - ενώ τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων τα χειρίστηκε η ίδια η ΤτΕ, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Ταυτόχρονα, η αγορά ομολόγων συγκρατούσε (χειραγωγούσε;) την άνοδο των spreads - πράγμα που επιθυμούσε η κυβέρνηση, επειδή έτσι διαμόρφωνε ένα ευνοϊκό υπέρ αυτής κλίμα, παρέχοντας την περαιτέρω πίστωση χρόνου.
Οι διαδικασίες αυτές οδήγησαν σε μια ελληνοποίηση του χρέους, πράγμα που σήμαινε ότι το PSI επέδρασε κυρίως στα στοιχεία του ενεργητικού των ελληνικών (αλλά και των κυπριακών) τραπεζών - τις απώλειες των οποίων θα έπρεπε είτε να αναπληρώσουν με δικά τους κεφάλαια, είτε να αποφασισθεί η ανακεφαλαιοποίηση τους με τη βοήθεια της ΕΕ, είτε να χρεοκοπήσουν, είτε να εκποιηθούν σε ξένες (Λ.Τ. με παρεμβάσεις).

SOFOKLEOUS10.GR

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις…

(weather.gr) 
Η ποσότητα των πάγων στους πόλους της γης αποτελεί σημαντικό δείκτη των κλιματικών μεταβολών. Οι παρακάτω φωτογραφίες από το αρχείο της NASA, απεικονίζουν την κατάσταση των πάγων της Αρκτικής, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και σήμερα. Οι διαφορές είναι δραματικές...