Π. Κρούγκμαν: Μην τους ακούτε. Οι ΗΠΑ δεν είναι σημερινή Ελλάδα ούτε Ασία του ’90

Άρθρο του Πολ Κρούγκμαν για τους New York Times – To μεταφρασμένο άρθρο δημοσιεύεται από «Το Βήμα».

Δύσκολοι καιροί για όσους φωνάζουν για το έλλειμμα των ΗΠΑ εδώ και τρία χρόνια. Θα μπορούσε κανείς να τους λυπηθεί, αν ξεχνούσε τον ρόλο τους στον αποπροσανατολισμό της προσοχής από το συνεχιζόμενο πρόβλημα της ανεπαρκούς ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας, και την συμβολή τους στην διαιώνιση μιας καταστροφικά υψηλής ανεργίας.

Τι έχει αλλάξει; Πρώτον, η κρίση που προέβλεψαν δεν έχει συμβεί. Αντί να φεύγουν μακριά από το χρέος των ΗΠΑ, οι επενδυτές συνέχισαν να αγοράζουν ομόλογα, μειώνοντας τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Πέρα από αυτό, ο σαφής και άμεσος κίνδυνος για την αμερικανική οικονομία δεν είναι ότι θα αποτύχουμε να μειώσουμε αρκετά το έλλειμμα, αλλά, αντιθέτως, ότι θα μειώσουμε το έλλειμμα πάρα πολύ.

Γιατί αυτός είναι ο «δημοσιονομικός γκρεμός» – ή καλύτερα η βόμβα της λιτότητας: οι αυξήσεις των φόρων και οι περικοπές των δαπανών – είναι ακριβώς αυτό που δεν θέλουμε να συμβεί σε μια οικονομία που δεν έχει ανακάμψει ακόμη.

Η αλήθεια είναι ότι η κρίση για την οποία μας προειδοποιούν δεν πρόκειται να συμβεί. Εχετε ακούσει την ιστορία πολλές φορές: υποτίθεται ότι κάποια των ημερών, σύντομα, οι επενδυτές θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της Αμερικής να νοικοκυρέψει τα δημοσιονομικά της. Και όταν συμβεί αυτό, τα επιτόκια του δανεισμού θα τιναχτούν στα ύψη, και η οικονομία των ΗΠΑ θα βυθιστεί πάλι στην ύφεση.

Πολλοί το βρίσκουν πιθανό, επειδή σε γενικές γραμμές είναι αυτό που συνέβη στην Ελλάδα. Αλλά εμείς δεν είμαστε Ελλάδα, και είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια χώρα που βρίσκεται στη δική μας κατάσταση.

Επειδή εμείς έχουμε το δικό μας νόμισμα – και σχεδόν όλο το χρέος μας είναι σε δολάρια. Ετσι, η κυβέρνησή μας, αντίθετα από την κυβέρνηση της Ελλάδας, δεν μπορεί να ξεμείνει από λεφτά, γιατί μπορεί να τυπώσει χρήμα. Ετσι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος χρεοκοπίας της Αμερικής.

Αλλά αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ τυπώσει χρήμα για να πληρώσει τους λογαριασμούς της, δεν θα οδηγήσει αυτό σε πληθωρισμό; Οχι, αν η οικονομία δεν έχει ανακάμψει ακόμη. Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι επενδυτές μπορεί να αρχίσουν να περιμένουν υψηλότερο πληθωρισμό μετά από κάποια χρόνια, και μπορεί επίσης να συμπιεστεί η αξία του δολαρίου. Αλλά ένα πιο αδύναμο δολάριο θα έκανε πιο ανταγωνιστικές τις εξαγωγές μας.

Δεν έχουν συμβεί στο παρελθόν κρίσεις σαν αυτές που προβλέπουν όσοι φωνάζουν για το μεγάλο έλλειμμα; Οχι. Κάθε παράδειγμα που υποτίθεται ότι δείχνει στους Αμερικανούς τους κινδύνους του χρέους των ΗΠΑ αναφέρεται είτε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα σήμερα, που δεν έχει δικό της νόμισμα, ή σαν τις ασιατικές οικονομίες στη δεκαετία του 1990, που είχαν μεγάλα χρέη σε ξένα νομίσματα.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Επί χρόνια, όσοι φωνάζουν ότι πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κρατούν όμηρο την Ουάσιγκτον με προειδοποιήσεις για μια επικείμενη κρίση χρέους, παρ΄όλο που οι επενδυτές, οι οποίοι συνεχίζουν να αγοράζουν ομόλογα των ΗΠΑ, σαφώς πιστεύουν ότι δεν θα συμβεί μια τέτοια κρίση, και παρ’ όλο που η οικονομική ανάλυση λέει ότι μια τέτοια κρίση δεν θα μπορούσε να συμβεί.

Αν με ρωτήσετε, ήρθε η ώρα να σταματήσει να ανησυχεί η Ουάσιγκτον για αυτή την απειλή-φάντασμα. Και να σταματήσει να ακούει εκείνους που επικαλούνται αυτήν την ιστορία τρόμου για να περάσει το δικό τους.

ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

ΤΟΥ ΑΚΗ ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ*

Δεν πρόλαβε το Αριστερό Ρεύμα να καταθέσει τη λίστα των υποψηφίων του για το κεντρικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ και τα παπαγαλάκια στα μπλογκς άρχισαν να μιλούν για «πρόβα διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ».

Βεβαίως από την εμφάνιση του Α.Ρ. επί προεδρείας Δαμανάκη, το κατηγορούσαν κάποιοι ότι θα «διασπάσει το ΣΥΝ», ότι «θέλει να μας πάει στο ΚΚΕ» κ.α. Κάποιοι απ' αυτούς βρέθηκαν χρόνια μετά στο ΠΑΣΟΚ και άλλοι στη ΔΗΜΑΡ.

Το Αριστερό Ρεύμα όμως είναι εδώ. Και αν σήμερα φτάσαμε ως τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, αυτό οφείλεται στην ύπαρξη και στις προσπάθειες του Αριστερού Ρεύματος.

Ας δούμε λίγο την Ιστορία.

Το Α.Ρ. θέτει σε ανύποπτο χρόνο το ζήτημα της ανάγκης για κοινή δράση και συμπαράταξη της Αριστεράς. Στη βάση αυτής της λογικής γεννιέται ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2004. Στις εκλογές του Μάρτη εκλέγει 6 βουλευτές. Λίγους μήνες μετά, τον Ιούνιο το εγχείρημα έχει ήδη παγώσει και ο ΣΥΝ κατεβαίνει μόνος του στις Ευρωεκλογές.

Το Δεκέμβρη του 2004 η πολιτική του ΑΡ γίνεται πλειοψηφική στον ΣΥΝ και ξεκινά η προσπάθεια νεκρανάστασης του ΣΥΡΙΖΑ που σύντομα δίνει καρπούς.
Έτσι μετά από μια πετυχημένη πορεία ο ΣΥΡΙΑ φτάνει στις αρχές του 2008 στην πρώτη πανελλαδική σύσκεψη του.

Τον Αύγουστο του 2009 παραμονές εκλογών ο ΣΥΝ έχει προτείνει τον πρόεδρό του ως επικεφαλής του σχήματος, οι σύμμαχοι δεν το έχουν δεχτεί. Ετοιμάζεται – στη Θεσσαλονίκη ανακοινώνεται κιόλας – η κάθοδος του ΣΥΝ στις εκλογές χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ (όπως στις Ευρωεκλογές του 2004).
Κυριακή πρωί, στο χώρο συνεδρίασης της ΚΠΕ, περιμένοντας την ηγεσία του ΣΥΝ, κάποια στελέχη του έχουν ήδη θάψει το ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρηματολογούν για την «αυτόνομη κάθοδο» του ΣΥΝ στις εκλογές. Το ΑΡ αγωνίζεται μέχρι τελευταία στιγμή να βρεθεί λύση. Και βρίσκεται. Αυτοί που εύκολα λίγο νωρίτερα είχαν θάψει το ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάζονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ σώζεται και μαζί του σώζεται η ενότητα και η προοπτική της αριστεράς.

Καλοκαίρι – φθινόπωρο του 2010. Έχουμε βγει από το συνέδριο του ΣΥΝ. Η ανανεωτική πτέρυγα έχει φτιάξει τη ΔΗΜΑΡ. Στο λεξιλόγιο του ΣΥΝ μετά το συνέδρίο του κάνει την εμφάνισή του το λεκτικό σχήμα «ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο» και κάποιοι σύμμαχοί στο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούνται ότι έχουν ανταγωνιστικά προς το ΣΥΝ σχέδια. Ζυμώνεται η ιδέα ενός νέου ΣΥΡΙΖΑ (των προθύμων). Το Αριστερό Ρεύμα δίνει τη μάχη του «όλου ΣΥΡΙΖΑ» μέσα σε μεγάλες δυσκολίες. Προσπαθεί, χωρίς επιτυχία, να αποτρέψει τη χωριστή κάθοδο στις εκλογές της περιφέρειας Αττικής με πρότασή του που δεν υιοθετήθηκε.
Μετά τις εκλογές το ΑΡ αποκρούει προτάσεις για διαγραφή συντρόφων από το ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ σώζονται από διασπάσεις.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Αριστεράς. Θα προχωρήσει ως ενιαίο κόμμα; Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κατοχύρωση των τάσεων (ενότητα με τη διαφορετικότητα) με πλήρη δικαιώματα επεξεργασίας και έκφρασης άποψης στις γραμμές του. Βεβαίως με σεβασμό και εκφώνηση της πλειοψηφικής άποψης.

Το αριστερό ρεύμα δίνει και σήμερα τη μάχη της ενότητας. Πιθανόν με κόστος να κατηγορηθεί ακόμη μια φορά ως διασπαστής, αγωνίζεται για την ενότητα με κατοχύρωση της λειτουργίας των τάσεων και ρευμάτων μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε η αφαίρεση αυτού του δικαιώματος έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί σε διασπάσεις ενώ η κατοχύρωσή του σώζει την ενότητα των κομμάτων της αριστεράς.

*ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΗΣΤΩΝ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑΕΙ!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο που λέει και το λαϊκό ρητό ή αδίστακτος πολιτικός απατεώνας; Το ερώτημα αφορά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τους πανηγυρισμούς του περί της δήθεν επίτευξης θριάμβου στο Γιούρογκρουπ της νύχτας της Δευτέρας προς Τρίτη αναφορικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η γελοία τηλεοπτική παράσταση του διαγγέλματος του μας πείθει ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ληστών που ετοιμάζεται να γδάρει πάλι τον ελληνικό λαό προκειμένου να μαζέψει τα «λύτρα» που θα επιτρέψουν την παραμονή της στην εξουσία ως κυβέρνησης που υπηρετεί τυφλά τα συμφέροντα των Γερμανών επικυρίαρχων και της δοσίλογης ντόπιας αστικής τάξης που συνεργάζεται με τις ευρωγερμανικές δυνάμεις κατοχής.

Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης συμφώνησαν με τους Γερμανούς στο Γιούρογκρουπ να ληστέψουν και πάλι τα ασφαλιστικά ταμεία μέσω της επαναγοράς των ομολόγων, με στόχο να μειώσουν κι άλλο τις συντάξεις των Ελλήνων απόμαχων της δουλειάς. Ο πρωθυπουργός όμως φαίνεται ότι θεωρεί λαμόγια ή ηλίθιους ολόκληρο τον ελληνικό λαό και όχι μόνο αυτούς που ψηφίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ κι έτσι νόμισε ότι θα αποκοιμίσει τον πληθυσμό με τις πολιτικές ψευτιές και ανοησίες του διαγγέλματος του. Δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστες ώρες για να διαπιστώσει ότι ούτε ο πιο κρετίνος δημοσιογράφος – παπαγαλάκι της Δεξιάς δεν τολμούσε να κινηθεί στο κλίμα των πρωθυπουργικών δηλώσεων. Αυτό φυσικά δεν οδήγησε σε αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής. Απλώς πετάχθηκε στα σκουπίδια η γλυκανάλατη αποτυχημένη παράσταση του Σαμαρά και ανέλαβε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας τον ρόλο του «πολιτικού γκάνγκστερ» χωρίς προσχήματα. Κόλλησε το περίστροφο του εκβιασμού στον κρόταφο όχι μόνο των ασφαλιστικών ταμείων (και νοσοκομείων, ΑΕΙ κ.λπ.), αλλά και των Ελλήνων …τραπεζιτών! Θα τους φάει κι αυτών τα ομόλογα, προωθώντας παράλληλα τον στόχο παράδοσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στο Τέταρτο Ράιχ.

Αφού ο Βενιζέλος με το πρώτο «κούρεμα» των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων κατά 53% τον Φεβρουάριο έφαγε από τις συντάξεις των γέρων γύρω στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ (από τα 13 και κάτι δισ. τους άφησε 8,1) ζήλεψε και ο Σαμαράς και θέλει να τους φάει κι αυτός άλλα 5,5 δισεκατομμύρια μέσω της επαναγοράς! Ο Σαμαράς θέλει δηλαδή να κουρέψει… γουλί κατά 65% τα ήδη «κουρεμένα» κατά 53% ομόλογα των ταμείων κι έτσι από τα 8,5 δισ. να τους αφήσει μόνο 2,8 δισεκατομμύρια! Με το κόλπο αυτό οι μνημονιακές κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά θα έχουν κλέψει μέσα σε ένα χρόνο πάνω από το …75% της αξίας των ομολόγων των ταμείων! Άντε να βρουν έπειτα λεφτά τα ταμεία για να δώσουν συντάξεις. Επιδόματα …πείνας 200-300 ευρώ θα τους δίνουν σε λίγο. Ήδη φέτος η κρατική επιχορήγηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία μειώθηκε κατά 2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι ετήσιες απώλειες από το πρώτο «κούρεμα» τον Μάρτη οδήγησαν σε μείωση των αποδόσεων των ομολόγων κατά 800 εκατομμύρια ευρώ. Οι αποδόσεις αυτές που σήμερα υπολογίζονται στα 120 εκατομμύρια ευρώ μόνο, θα καταποντιστούν στα …30 (!) εκατομμύρια, αν περάσουν τα σχέδια του Σαμαρά για την επαναγορά ομολόγων.

Στο πλαίσιο αυτής της λεηλασίας, τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστούν ολοένα και περισσότερα χρήματα σε ιδιώτες. Από 3,7 δισ. ευρώ που χρωστούσαν τον Δεκέμβριο του 2011, τα χρέη τους είχαν ανεβεί στα 4,5 δισεκατομμύρια τον Σεπτέμβριο του 2012. Αποτελούσαν δηλαδή τα μισά σχεδόν χρέη του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, τα οποία ανέρχονταν τον Σεπτέμβριο του 2012 σε 9,3 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά. Από 7 δισεκατομμύρια που ήταν δηλαδή πέρυσι τον Δεκέμβριο, σημείωσαν μέσα σε εννέα μόλις μήνες αύξηση κατά σχεδόν 2,3 δισ. ευρώ ή ποσοστό 32%! Από τα 9,3 δισ. ευρώ που χρωστούσε τον Σεπτέμβριο το Δημόσιο σε ιδιώτες και πέρα από τα προαναφερθέντα 4,5 δισ. των ασφαλιστικών ταμείων, άλλο 1,8 δισ. χρωστούσαν τα νοσοκομεία και 0,97 δισ. οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης.

Τα υπουργεία, τα οποία δεν πληρώνουν τίποτα σε κανέναν, χρωστούσαν 0,97 δισ. έχοντας αυξήσει θεαματικά κατά 65% τα χρέη τους από τον Δεκέμβριο του 2011, όταν ήταν 0,57 δισεκατομμύρια. Διάφορα άλλα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου χρωστούν 0,39 δισ. ευρώ, ενώ το κράτος δεν είχε επιστρέψει φόρους ύψους 0,74 δισεκατομμυρίων, παρόλο που είχε λήξει η νόμιμη προθεσμία επιστροφής τους. Προσοχή, μιλάμε μόνο για ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, όχι απλά για οφειλές εν γένει. Την ώρα δηλαδή που το κράτος «γδέρνει» τους πολίτες, καταστρέφει οποιονδήποτε έρθει σε επιχειρηματική επαφή μαζί του, καθώς αρνείται να πληρώσει τις υπηρεσίες, τα έργα ή τα προϊόντα που του παρέχουν.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι η κυβέρνηση ληστών και απατεώνων είναι εχθρική προς τις επιχειρήσεις. Κάθε άλλο, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία. Το 2012 οι εταιρείες κατέβαλαν φόρους 38% λιγότερους από το 2011, ενώ τα φυσικά πρόσωπα κατά 23% περισσότερο! Επιπροσθέτως, τα κρατικά έσοδα από φόρους ακίνητης περιουσίας μέσω του χαρατσιού της ΔΕΗ … εξαπλασιάστηκαν! Το ζήτημα για τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβελη είναι πώς θα βρίσκουν τρόπους να γδέρνουν τους πολλούς και σ” αυτό μέχρι στιγμής παίρνουν άριστα.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012