H σπατάλη τροφίμων σε
παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται στο 1,3 δισ. τόνους το χρόνο, με το
κόστος να φτάνει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελβετίας.
Από τα «στραβά αγγούρια» που κρίθηκαν ακατάλληλα στην Ευρώπη μέχρι τα
λαχανικά που σαπίζουν στα χωράφια της Ασίας, το ένα τρίτο των
παραγόμενων τροφίμων καταλήγει στα σκουπίδια, αφαιρώντας από την
παγκόσμια οικονομία 570 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
«Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε τη σπατάλη του ενός τρίτου των τροφίμων που παράγουμε, λόγω ακατάλληλων πρακτικών, τη στιγμή που 870 εκατομμύρια άνθρωποι πεινούν» δήλωσε ο Χοσέ Γκρατσιάνο ντα Σίλβα, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων του ΟΗΕ (FAO).
Σύμφωνα με την έκθεση που παρουσίασε ο οργανισμός την Τετάρτη, η σπατάλη σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται στο 1,3 δισ. τόνους το χρόνο, με το κόστος να φτάνει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελβετίας.
«Όλοι μας έχουμε κάποιο ρόλο σε αυτό. Αρχίζοντας με το γελοίο φαινόμενο των πλούσιων χωρών που δεν αγοράζουν ποια στραβά λαχανικά» επισήμανε ο Γκρατσιάνο ντα Σίλβα.
Πρόσθεσε επίσης ότι μεγάλες ποσότητες σπαταλώνται λόγω υπερβολών στις ημερομηνίες λήξης των τροφίμων.
Το περίεργο είναι πάντως ότι η σπατάλη είναι μεγαλύτερη όχι στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης αλλά σε ασιατικές χώρες όπως η Κίνα. Ενώ στις πλούσιες χώρες η σπατάλη καταγράφεται κυρίως στην φάση της κατανάλωσης, στην Ασία αφορά όλα τα στάδια, από την παραγωγή μέχρι τη μεταφορά και τελικά την κατανάλωση.
Περισσότερα από 100 κιλά λαχανικών ανά κάτοικο το χρόνο σπαταλώνται στην «Εκβιομηχανισμένη Ασία», μια περιοχή που περιλαμβάνει την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα. Στην ίδια περιοχή σπαταλώνται κάθε χρόνο 80 κιλά σιτηρών και ρυζιού ανά κάτοικο ανά χρόνο.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και περιβαλλοντικό, επισημαίνει η έκθεση: το ένα τρίτο των καλλιεργήσιμων εκτάσεων παράγουν τρόφιμα που καταλήγουν στα σκουπίδια.
Το φαγητό που παράγεται αλλά δεν καταναλώνεται απαιτεί για την παραγωγή του μια ποσότητα νερού «ίση με την ετήσια ροή του ποταμού Βόλγα στη Ρωσία» και ευθύνεται για «επιπλέον 3,3 δισεκατομμύρια τόνους αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη» επισημαίνει η έκθεση. Το φαινόμενο όμως επιδεινώνεται λόγω του μεθανίου που απελευθερώνεται από τρόφιμα που σαπίζουν στις χωματερές».
Ο Άκιμ Στάινερ, επικεφαλής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP) χαρακτήρισε τη σπατάλη «σοκαριστική», επισημαίνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Τα μέτρα που απαιτούνται για να καταπολεμηθεί η σπατάλη αφορούν όλα τα στάδια παραγωγής και περιλαμβάνουν τη χρήση «ακατάλληλων» τροφίμων σε ζωοτροφές, ή ακόμα και την ανάκτηση των θρεπτικών συστατικών από ακατάλληλα τρόφιμα πριν καταλήξουν στις χωματερές.
Σίγουρα όμως χρειάζεται υπευθυνότητα και από τους καταναλωτές.
«Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε τη σπατάλη του ενός τρίτου των τροφίμων που παράγουμε, λόγω ακατάλληλων πρακτικών, τη στιγμή που 870 εκατομμύρια άνθρωποι πεινούν» δήλωσε ο Χοσέ Γκρατσιάνο ντα Σίλβα, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων του ΟΗΕ (FAO).
Σύμφωνα με την έκθεση που παρουσίασε ο οργανισμός την Τετάρτη, η σπατάλη σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται στο 1,3 δισ. τόνους το χρόνο, με το κόστος να φτάνει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελβετίας.
«Όλοι μας έχουμε κάποιο ρόλο σε αυτό. Αρχίζοντας με το γελοίο φαινόμενο των πλούσιων χωρών που δεν αγοράζουν ποια στραβά λαχανικά» επισήμανε ο Γκρατσιάνο ντα Σίλβα.
Πρόσθεσε επίσης ότι μεγάλες ποσότητες σπαταλώνται λόγω υπερβολών στις ημερομηνίες λήξης των τροφίμων.
Το περίεργο είναι πάντως ότι η σπατάλη είναι μεγαλύτερη όχι στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης αλλά σε ασιατικές χώρες όπως η Κίνα. Ενώ στις πλούσιες χώρες η σπατάλη καταγράφεται κυρίως στην φάση της κατανάλωσης, στην Ασία αφορά όλα τα στάδια, από την παραγωγή μέχρι τη μεταφορά και τελικά την κατανάλωση.
Περισσότερα από 100 κιλά λαχανικών ανά κάτοικο το χρόνο σπαταλώνται στην «Εκβιομηχανισμένη Ασία», μια περιοχή που περιλαμβάνει την Κίνα, την Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα. Στην ίδια περιοχή σπαταλώνται κάθε χρόνο 80 κιλά σιτηρών και ρυζιού ανά κάτοικο ανά χρόνο.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και περιβαλλοντικό, επισημαίνει η έκθεση: το ένα τρίτο των καλλιεργήσιμων εκτάσεων παράγουν τρόφιμα που καταλήγουν στα σκουπίδια.
Το φαγητό που παράγεται αλλά δεν καταναλώνεται απαιτεί για την παραγωγή του μια ποσότητα νερού «ίση με την ετήσια ροή του ποταμού Βόλγα στη Ρωσία» και ευθύνεται για «επιπλέον 3,3 δισεκατομμύρια τόνους αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη» επισημαίνει η έκθεση. Το φαινόμενο όμως επιδεινώνεται λόγω του μεθανίου που απελευθερώνεται από τρόφιμα που σαπίζουν στις χωματερές».
Ο Άκιμ Στάινερ, επικεφαλής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP) χαρακτήρισε τη σπατάλη «σοκαριστική», επισημαίνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Τα μέτρα που απαιτούνται για να καταπολεμηθεί η σπατάλη αφορούν όλα τα στάδια παραγωγής και περιλαμβάνουν τη χρήση «ακατάλληλων» τροφίμων σε ζωοτροφές, ή ακόμα και την ανάκτηση των θρεπτικών συστατικών από ακατάλληλα τρόφιμα πριν καταλήξουν στις χωματερές.
Σίγουρα όμως χρειάζεται υπευθυνότητα και από τους καταναλωτές.
