- Βιέννη, ΑυστρίαΤην άποψη πως για την Ελλάδα πρέπει, σίγουρα, να υπάρξει ακόμη μία διαγραφή χρέους, εκφράζει ο διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου, Γιόαχιμ Σάιντε, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Die Presse σημειώνοντας ότι μία χώρα όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει ένα δημόσιο χρέος με σχεδόν 170% του ΑΕΠ και δεν έχει νόημα οι Έλληνες να προσπαθήσουν να το σηκώσουν μόνοι τους.
Ωστόσο, ο γνωστός οικονομολόγος προσθέτει ότι η πολιτική ακόμη διστάζει να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο (διαγραφή χρέους), διότι αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες.
Σε ερώτηση γιατί ακόμη δεν έχει υπάρξει τρίτο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, το οποίο αναμενόταν μετά τις γερμανικές εκλογές, ο κ. Σάιντε απαντά:
«Πάντα υπάρχουν κάποιες εκλογές, όπως τώρα, για παράδειγμα, οι ευρωεκλογές, αλλά κάποτε κάποιοι θα πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους».
«Η Ελλάδα χωρίς έξωθεν βοήθεια, απλά, δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της» επισημαίνει συμπερασματικά ο διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας, το οποίο συγκαταλέγεται στα τρία γνωστότερα και πλέον έγκυρα γερμανικά ινστιτούτα οικονομικών ερευνών.
Επίσης, ο κ. Σάιντε προειδοποιεί πως θα ήταν πολύ πρόωρο να ισχυριστεί κάποιος ότι η κρίση του ευρώ έχει ξεπεραστεί, αντίθετα, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το δημόσιο χρέος και ακόμη και αν καταλήξουν τα τρέχοντα μέτρα διάσωσης, η πολιτική δεν θα έχει βρει τον δρόμο της, καθώς το χρέος δεν είναι ακόμη βιώσιμο σε πολλές χώρες.
Υπογραμμίζει, δε, ότι οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν επαρκούν ακόμη για να υπάρξει μακροπρόθεσμη επιστροφή στο μονοπάτι της ανάπτυξης. Και εάν, όπως προσθέτει, οι χώρες συρρικνώνονται ή παραμένουν στάσιμες, τότε αυξάνονται πάλι τα ποσοστά χρέους και μπορεί μεν οι περισσότερες χώρες να έχουν μπει στην καμπύλη της παραγωγής, ωστόσο εξακολουθεί να μην είναι στον ορίζοντα μία βιώσιμη ανάκαμψη.
Για τη γερμανική οικονομική κατάσταση, ο κ. Σάιντε αναφέρει πως υπάρχουν, ίσως, ακόμη για τη χώρα δύο έως τρία καλά χρόνια, κατά τα οποία τα χαμηλά επιτόκια προωθούν την οικονομική άνθηση. Αλλά, όπως σημειώνει, στις μεταρρυθμίσεις, για παράδειγμα των συντάξεων, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που θα ήταν σκόπιμο και το οποίο η Γερμανία ζητάει, επίσης, από τις άλλες χώρες, δηλαδή ακολουθείται σκόπιμα η λάθος κατεύθυνση, προφανώς επειδή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει τυφλωθεί από την άνθηση της οικονομίας.Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δευτέρα 19 Μαΐου 2014
Αναγκαία για την Ελλάδα νέα διαγραφή χρέους, τονίζει ο οικονομολόγος Γ.Σάιντε
Τετάρτη 14 Μαΐου 2014
Απίστευτος Σόιμπλε: Πρέπει να «καεί» η Ελλάδα, για να σωθεί η Ευρώπη (Πλακώσαν οι Σωτήρες...)
Τρομακτικές αποκαλύψεις για το παρασκήνιο της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη κάνει στο βιβλίο του ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ. Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει, μέχρι το καλοκαίρι του 2012 ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Σόιμπλε, πίστευε ότι η Ελλάδα έπρεπε να εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη καθώς ήταν βέβαιος πως εάν οι Ευρωπαίοι άφηναν τη χώρα μας να καεί, θα ήταν πιο εύκολο να οικοδομηθεί μία πιό ισχυρή Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Γκάιτνερ είχε ζήσει όλο το παρασκήνιο της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και προσπάθησε ειλικρινά να βοηθήσει από κοινού με τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος τηλεφώνησε πολλές φορές στην Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, χωρίς δυστυχώς να μπορέσει να την μεταπείσει και να αντιμετωπίσει σοβαρά και αποτελεσματικά την κρίση χρέους, αναφέρει το mignatiou.com.
Ο κ. Γκάιτνερ περιγράφει τη συνάντηση του με τον κ. Σόιμπλε, τον Ιούλιο του 2012 στο θέρετρο Sylt, της Βορείου Θάλασσας, όπου επέλεξε να πάει να τον συναντήσει, καθώς ο Αμερικανός υπουργός ήταν έντονα ανήσυχος από τις εξελίξεις και την έλλειψη αποφασιστικότητας των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν την κρίση. Ο κ. Σόιμπλε δεν είχε όρεξη για κουβέντα αν και απαντούσε και συμμετείχε στο διάλογο με τον Αμερικανό ομόλογό του.
Μου είπε, γράφει ο κ. Γκάιτνερ, ότι υπάρχουν πάρα πολλοί στην Ευρώπη οι οποίοι συνεχίζουν να νομίζουν ότι είναι εύλογη, ακόμα και επιθυμητή, η στρατηγική να «κλωτσήσουμε» τους Ελληνες εκτός της Ευρωζώνης. Το «σχέδιο» που παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός, βασικά πρόβλεπε ότι με την Ελλάδα εκτός της Ευρωζώνης, η Γερμανία θα μπορούσε να παραχωρήσει τη βοήθεια που είχε ανάγκη η Ευρωζώνη, επειδή ο γερμανικός λαός δεν θα θεωρούσε αυτή τη βοήθεια ως διάσωση για τους Ελληνες.
Την ίδια στιγμή, γράφει ο κ. Γκάιτνερ περιγράφοντας την κουβέντα με τον κ. Σόιμπλε, η ελληνική έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν τόσο τραυματική που θα βοηθούσε να τρομοκρατηθεί η υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία θα αναγκαζόταν να δώσει περισσότερη κυριαρχία για μία πιό δυνατή τραπεζική και νομισματική ένωση. «Το επιχείρημα ήταν ότι αφήνοντας την Ελλάδα να καεί, αυτό θα έκανε πιό εύκολη την οικοδόμηση μιας ισχυρότερης Ευρώπης με ένα πιο αξιόπιστο τείχος προστασίας» σημειώνει ο κ. Γκάιθνερ και προσθέτει:
«Βρήκα αυτό το επιχείρημα τρομακτικό. Αφήνοντας την Ελλάδα να φύγει (από την Ευρωζώνη) θα δημιουργήσει μία θεαματική κρίση εμπιστοσύνης, ανεξάρτητα από τι θα δεσμευθούν να πράξουν οι Ευρωπαίοι μετά. Δεν είχα ξεκάθαρη άποψη γιατί οι Γερμανοί ψηφοφόροι που μισούσαν τη διάσωση της Ελλάδας, θα ένοιωθαν καλύτερα σώζοντας την Ισπανία, την Πορτογαλία ή κάποια άλλη χώρα. Και η πτήση από την Ευρώπη, τη στιγμή που πήρε ώθηση, μπορεί να είναι αδύνατο να αντιστραφεί», γράφει ο κ. Γκάιτνερ, ο οποίος έφυγε από το θέρετρο οπου παραθέριζε ο Σόιμπλε με απογοήτευση και πικρία για το γεγονός ότι δεν αντιμετωπιζόταν η κρίση χρέους μία διά παντός.
Επιστρέφοντας στην Αμερική, σταμάτησε στη Φραγκφούρτη όπου συνάντησε τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ. Ο τελευταίος έδωσε διαβεβαιώσεις στον κ. Γκάιτνερ, αλλά όχι με τη σημασία της λέξης. Απλά αναγνώρισε πόσο κακή ήταν η κατάσταση και έδειξε ότι γνώριζε πως η ΕΚΤ έπρεπε να βρει λύσεις.
Ο κ. Γκάιτνερ γράφει ότι ο ίδιος, ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και άλλοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης μιλούσαν συχνά με τους Ευρωπαίους, αν και μερικοί θεωρούσαν «εισβολή» το αμερικανικό ενδιαφέρον και την ίδια στιγμή τους πρσκαλούσαν (να το εκφράσουν). Συχνά, αναφέρει, μας ζητούσαν να παρέμβουμε προς την κ. Μέρκελ ώστε να είναι λιγότερο τσιγκούνα, και στους Ιταλούς και τούς Ισπανούς για να είναι πιό υπεύθυνοι.
Στην Ουάσιγκτον, ο τότε υπουργός Οικονομικών επισκέφθηκε τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και του είπε ότι «είμαι βαθύτατα ανήσυχος». Ο κ. Ομπάμα απάντησε: «Και εγώ το ίδιο». Οπως γράφει ο κ. Γκάιθνερ, ο φόβος και των δύο αφορούσε την αμερικανική οικονομία, η οποία –όπως γράφει- «εξακολουθούσε να αυξάνεται σταθερά, αλλά συγκρατημένα. Μια ευρωπαϊκή κατάρρευση θα μπορούσε να μας χτυπήσει και να μας στείλει σε ύφεση, ή ακόμα και σε μια νέα χρηματοοικονομική κρίση».
Πηγή: mignatiou.com
Ο ίδιος ο Γκάιτνερ είχε ζήσει όλο το παρασκήνιο της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και προσπάθησε ειλικρινά να βοηθήσει από κοινού με τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος τηλεφώνησε πολλές φορές στην Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, χωρίς δυστυχώς να μπορέσει να την μεταπείσει και να αντιμετωπίσει σοβαρά και αποτελεσματικά την κρίση χρέους, αναφέρει το mignatiou.com.
Ο κ. Γκάιτνερ περιγράφει τη συνάντηση του με τον κ. Σόιμπλε, τον Ιούλιο του 2012 στο θέρετρο Sylt, της Βορείου Θάλασσας, όπου επέλεξε να πάει να τον συναντήσει, καθώς ο Αμερικανός υπουργός ήταν έντονα ανήσυχος από τις εξελίξεις και την έλλειψη αποφασιστικότητας των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν την κρίση. Ο κ. Σόιμπλε δεν είχε όρεξη για κουβέντα αν και απαντούσε και συμμετείχε στο διάλογο με τον Αμερικανό ομόλογό του.
Μου είπε, γράφει ο κ. Γκάιτνερ, ότι υπάρχουν πάρα πολλοί στην Ευρώπη οι οποίοι συνεχίζουν να νομίζουν ότι είναι εύλογη, ακόμα και επιθυμητή, η στρατηγική να «κλωτσήσουμε» τους Ελληνες εκτός της Ευρωζώνης. Το «σχέδιο» που παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός, βασικά πρόβλεπε ότι με την Ελλάδα εκτός της Ευρωζώνης, η Γερμανία θα μπορούσε να παραχωρήσει τη βοήθεια που είχε ανάγκη η Ευρωζώνη, επειδή ο γερμανικός λαός δεν θα θεωρούσε αυτή τη βοήθεια ως διάσωση για τους Ελληνες.
Την ίδια στιγμή, γράφει ο κ. Γκάιτνερ περιγράφοντας την κουβέντα με τον κ. Σόιμπλε, η ελληνική έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν τόσο τραυματική που θα βοηθούσε να τρομοκρατηθεί η υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία θα αναγκαζόταν να δώσει περισσότερη κυριαρχία για μία πιό δυνατή τραπεζική και νομισματική ένωση. «Το επιχείρημα ήταν ότι αφήνοντας την Ελλάδα να καεί, αυτό θα έκανε πιό εύκολη την οικοδόμηση μιας ισχυρότερης Ευρώπης με ένα πιο αξιόπιστο τείχος προστασίας» σημειώνει ο κ. Γκάιθνερ και προσθέτει:
«Βρήκα αυτό το επιχείρημα τρομακτικό. Αφήνοντας την Ελλάδα να φύγει (από την Ευρωζώνη) θα δημιουργήσει μία θεαματική κρίση εμπιστοσύνης, ανεξάρτητα από τι θα δεσμευθούν να πράξουν οι Ευρωπαίοι μετά. Δεν είχα ξεκάθαρη άποψη γιατί οι Γερμανοί ψηφοφόροι που μισούσαν τη διάσωση της Ελλάδας, θα ένοιωθαν καλύτερα σώζοντας την Ισπανία, την Πορτογαλία ή κάποια άλλη χώρα. Και η πτήση από την Ευρώπη, τη στιγμή που πήρε ώθηση, μπορεί να είναι αδύνατο να αντιστραφεί», γράφει ο κ. Γκάιτνερ, ο οποίος έφυγε από το θέρετρο οπου παραθέριζε ο Σόιμπλε με απογοήτευση και πικρία για το γεγονός ότι δεν αντιμετωπιζόταν η κρίση χρέους μία διά παντός.
Επιστρέφοντας στην Αμερική, σταμάτησε στη Φραγκφούρτη όπου συνάντησε τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ. Ο τελευταίος έδωσε διαβεβαιώσεις στον κ. Γκάιτνερ, αλλά όχι με τη σημασία της λέξης. Απλά αναγνώρισε πόσο κακή ήταν η κατάσταση και έδειξε ότι γνώριζε πως η ΕΚΤ έπρεπε να βρει λύσεις.
Ο κ. Γκάιτνερ γράφει ότι ο ίδιος, ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και άλλοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης μιλούσαν συχνά με τους Ευρωπαίους, αν και μερικοί θεωρούσαν «εισβολή» το αμερικανικό ενδιαφέρον και την ίδια στιγμή τους πρσκαλούσαν (να το εκφράσουν). Συχνά, αναφέρει, μας ζητούσαν να παρέμβουμε προς την κ. Μέρκελ ώστε να είναι λιγότερο τσιγκούνα, και στους Ιταλούς και τούς Ισπανούς για να είναι πιό υπεύθυνοι.
Στην Ουάσιγκτον, ο τότε υπουργός Οικονομικών επισκέφθηκε τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και του είπε ότι «είμαι βαθύτατα ανήσυχος». Ο κ. Ομπάμα απάντησε: «Και εγώ το ίδιο». Οπως γράφει ο κ. Γκάιθνερ, ο φόβος και των δύο αφορούσε την αμερικανική οικονομία, η οποία –όπως γράφει- «εξακολουθούσε να αυξάνεται σταθερά, αλλά συγκρατημένα. Μια ευρωπαϊκή κατάρρευση θα μπορούσε να μας χτυπήσει και να μας στείλει σε ύφεση, ή ακόμα και σε μια νέα χρηματοοικονομική κρίση».
Πηγή: mignatiou.com
Τρίτη 13 Μαΐου 2014
Γιατί δε θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ
του Δημήτρη Μπαρδάνη
Δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω, γι’ αυτό θα παραθέσω τα επιχειρήματά μου με τυχαία σειρά, φύρδην μίγδην.
Ξεκινάμε από τον Αρχηγό. Δεν έχει τελειώσει το Κολλέγιο Αθηνών, ούτε καν τη Σχολή Μωραΐτη, πράγμα που έχει ως προφανή συνέπεια τα Αγγλικά του να είναι μέτρια. Άσε την προφορά του, αυτή είναι χάλια. Που θα βρει την ετοιμότητα, όταν του πει ο Σόϊμπλε κάνα Forget it Alexis, να του απαντήσει σθεναρά όπως έκανε ο Στουρνάρας; Έχω κι άλλα για τη γούνα του, είναι Παναθηναϊκός, δε φοράει γραβάτα, έχει τη γυναίκα του αστεφάνωτη, δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του και άλλα πολλά.
Είναι όλοι τους λαϊκιστές. Αντί να μιλάνε για τους αριθμούς και τους δείκτες, επιμένουν να μιλάνε για τους ανθρώπους. Αντί να ασχολούνται με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τους απασχολεί το γεγονός ότι τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. Αντί να εκτιμούν την τιτάνια προσπάθεια του Υπουργού Υγείας (που ούτε το όνομά του δε θέλω να λέω) να μεταρρυθμίσει τη δημόσια Υγεία, ασχολούνται με τα συντεχνιακά προνόμια των ασθενών και ισχυρίζονται ότι πεθαίνουν αβοήθητοι.
Είναι όλοι τους κρατιστές. Αφού δημιούργησαν το πελατειακό κράτος της Μεταπολίτευσης, τώρα δε θέλουν να αλλάξει τίποτα. Έχουν φθάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητοι οι φύλακες στα σχολεία και να μην καταλαβαίνουν ότι το μισθολογικό κόστος των καθαριστριών είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Επίσης έχουν την ακατανόητη εμμονή να θέλουν να θέσουν τις ανακεφαλαιοποιημένες (από το δημόσιο χρέος) τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι το πέρασαν εδώ, Αμερική;
Είναι εναντίον των επενδύσεων. Θεωρούν σκάνδαλο την πώληση του Ελληνικού προς ενενήντα ευρώ το στρέμμα. Έχουν την απαίτηση, στους δημόσιους διαγωνισμούς να υπάρχουν περισσότερες από μία υποψηφιότητες. Πιστεύουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι «επενδυτική ευκαιρία». Δε θέλουν να δημιουργηθούν υπέροχα ξενοδοχεία πάνω στο κύμα με ομπρέλες και ξαπλώστρες και επιμένουν στο τριτοκοσμικό «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα».
Κάθε τρεις και λίγο μαζεύονται και συζητάνε. Και μετά ψηφίζουνε. Και αυτοί που μειοψήφισαν βγαίνουν έξω και υποστηρίζουν τις θέσεις των άλλων που πλειοψήφισαν. Και αυτό δεν το λένε υποκρισία, αλλά το λένε δημοκρατία. Και δεν περνάει πάντα η γνώμη του αρχηγού. Και δε διαγράφει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Θέλουν να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους. Και δε συνυπολογίζουν, αυτοί που αυτοαποκαλούνται και διεθνιστές, τον πόνο των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Μερικοί από αυτούς δε, θέλουν να μας βγάλουν και από το ευρώ, εμάς τα δύο τρίτα του πληθυσμού, γιατί το ένα τρίτο έχει ήδη και εν τοις πράγμασι φύγει από το ευρώ.
Και τέλος απειλούν ότι θα στήσουν Ειδικά δικαστήρια για να βρουν ποιός ευθύνεται για το ότι βρεθήκαμε σ’ αυτό το σημείο. Και δεν τους φτάνει αυτό, απειλούν ότι θα διερευνήσουν όλες τις λίστες που χρόνια τώρα μουχλιάζουν στα συρτάρια, θα επανεξετάσουν καταχρηστικές συμβάσεις και άλλα τέτοια αριστερά.
Γιά όλους αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους δε, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
* Ένα «κόμμα» κάνει όλη τη διαφορά.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=3720#sthash.pCgLR3PE.bsxg1KIg.dpuf
Ξεκινάμε από τον Αρχηγό. Δεν έχει τελειώσει το Κολλέγιο Αθηνών, ούτε καν τη Σχολή Μωραΐτη, πράγμα που έχει ως προφανή συνέπεια τα Αγγλικά του να είναι μέτρια. Άσε την προφορά του, αυτή είναι χάλια. Που θα βρει την ετοιμότητα, όταν του πει ο Σόϊμπλε κάνα Forget it Alexis, να του απαντήσει σθεναρά όπως έκανε ο Στουρνάρας; Έχω κι άλλα για τη γούνα του, είναι Παναθηναϊκός, δε φοράει γραβάτα, έχει τη γυναίκα του αστεφάνωτη, δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του και άλλα πολλά.
Είναι όλοι τους λαϊκιστές. Αντί να μιλάνε για τους αριθμούς και τους δείκτες, επιμένουν να μιλάνε για τους ανθρώπους. Αντί να ασχολούνται με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τους απασχολεί το γεγονός ότι τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. Αντί να εκτιμούν την τιτάνια προσπάθεια του Υπουργού Υγείας (που ούτε το όνομά του δε θέλω να λέω) να μεταρρυθμίσει τη δημόσια Υγεία, ασχολούνται με τα συντεχνιακά προνόμια των ασθενών και ισχυρίζονται ότι πεθαίνουν αβοήθητοι.
Είναι όλοι τους κρατιστές. Αφού δημιούργησαν το πελατειακό κράτος της Μεταπολίτευσης, τώρα δε θέλουν να αλλάξει τίποτα. Έχουν φθάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητοι οι φύλακες στα σχολεία και να μην καταλαβαίνουν ότι το μισθολογικό κόστος των καθαριστριών είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Επίσης έχουν την ακατανόητη εμμονή να θέλουν να θέσουν τις ανακεφαλαιοποιημένες (από το δημόσιο χρέος) τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι το πέρασαν εδώ, Αμερική;
Είναι εναντίον των επενδύσεων. Θεωρούν σκάνδαλο την πώληση του Ελληνικού προς ενενήντα ευρώ το στρέμμα. Έχουν την απαίτηση, στους δημόσιους διαγωνισμούς να υπάρχουν περισσότερες από μία υποψηφιότητες. Πιστεύουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι «επενδυτική ευκαιρία». Δε θέλουν να δημιουργηθούν υπέροχα ξενοδοχεία πάνω στο κύμα με ομπρέλες και ξαπλώστρες και επιμένουν στο τριτοκοσμικό «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα».
Κάθε τρεις και λίγο μαζεύονται και συζητάνε. Και μετά ψηφίζουνε. Και αυτοί που μειοψήφισαν βγαίνουν έξω και υποστηρίζουν τις θέσεις των άλλων που πλειοψήφισαν. Και αυτό δεν το λένε υποκρισία, αλλά το λένε δημοκρατία. Και δεν περνάει πάντα η γνώμη του αρχηγού. Και δε διαγράφει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Θέλουν να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους. Και δε συνυπολογίζουν, αυτοί που αυτοαποκαλούνται και διεθνιστές, τον πόνο των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Μερικοί από αυτούς δε, θέλουν να μας βγάλουν και από το ευρώ, εμάς τα δύο τρίτα του πληθυσμού, γιατί το ένα τρίτο έχει ήδη και εν τοις πράγμασι φύγει από το ευρώ.
Και τέλος απειλούν ότι θα στήσουν Ειδικά δικαστήρια για να βρουν ποιός ευθύνεται για το ότι βρεθήκαμε σ’ αυτό το σημείο. Και δεν τους φτάνει αυτό, απειλούν ότι θα διερευνήσουν όλες τις λίστες που χρόνια τώρα μουχλιάζουν στα συρτάρια, θα επανεξετάσουν καταχρηστικές συμβάσεις και άλλα τέτοια αριστερά.
Γιά όλους αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους δε, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
* Ένα «κόμμα» κάνει όλη τη διαφορά.
- See more at: http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=3720#sthash.pCgLR3PE.bsxg1KIg.dpuf
Γιατί δε θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ
1 εικόνα
Δεν ξέρω από πού να το πρωτοπιάσω, γι’ αυτό θα παραθέσω τα επιχειρήματά μου με τυχαία σειρά, φύρδην μίγδην.
Ξεκινάμε από τον Αρχηγό. Δεν έχει τελειώσει το Κολλέγιο Αθηνών, ούτε καν τη Σχολή Μωραΐτη, πράγμα που έχει ως προφανή συνέπεια τα Αγγλικά του να είναι μέτρια. Άσε την προφορά του, αυτή είναι χάλια. Που θα βρει την ετοιμότητα, όταν του πει ο Σόϊμπλε κάνα Forget it Alexis, να του απαντήσει σθεναρά όπως έκανε ο Στουρνάρας; Έχω κι άλλα για τη γούνα του, είναι Παναθηναϊκός, δε φοράει γραβάτα, έχει τη γυναίκα του αστεφάνωτη, δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του και άλλα πολλά.
Είναι όλοι τους λαϊκιστές. Αντί να μιλάνε για τους αριθμούς και τους δείκτες, επιμένουν να μιλάνε για τους ανθρώπους. Αντί να ασχολούνται με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τους απασχολεί το γεγονός ότι τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. Αντί να εκτιμούν την τιτάνια προσπάθεια του Υπουργού Υγείας (που ούτε το όνομά του δε θέλω να λέω) να μεταρρυθμίσει τη δημόσια Υγεία, ασχολούνται με τα συντεχνιακά προνόμια των ασθενών και ισχυρίζονται ότι πεθαίνουν αβοήθητοι.
Είναι όλοι τους κρατιστές. Αφού δημιούργησαν το πελατειακό κράτος της Μεταπολίτευσης, τώρα δε θέλουν να αλλάξει τίποτα. Έχουν φθάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητοι οι φύλακες στα σχολεία και να μην καταλαβαίνουν ότι το μισθολογικό κόστος των καθαριστριών είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Επίσης έχουν την ακατανόητη εμμονή να θέλουν να θέσουν τις ανακεφαλαιοποιημένες (από το δημόσιο χρέος) τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι το πέρασαν εδώ, Αμερική;
Είναι εναντίον των επενδύσεων. Θεωρούν σκάνδαλο την πώληση του Ελληνικού προς ενενήντα ευρώ το στρέμμα. Έχουν την απαίτηση, στους δημόσιους διαγωνισμούς να υπάρχουν περισσότερες από μία υποψηφιότητες. Πιστεύουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι «επενδυτική ευκαιρία». Δε θέλουν να δημιουργηθούν υπέροχα ξενοδοχεία πάνω στο κύμα με ομπρέλες και ξαπλώστρες και επιμένουν στο τριτοκοσμικό «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα».
Κάθε τρεις και λίγο μαζεύονται και συζητάνε. Και μετά ψηφίζουνε. Και αυτοί που μειοψήφισαν βγαίνουν έξω και υποστηρίζουν τις θέσεις των άλλων που πλειοψήφισαν. Και αυτό δεν το λένε υποκρισία, αλλά το λένε δημοκρατία. Και δεν περνάει πάντα η γνώμη του αρχηγού. Και δε διαγράφει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Θέλουν να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους. Και δε συνυπολογίζουν, αυτοί που αυτοαποκαλούνται και διεθνιστές, τον πόνο των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Μερικοί από αυτούς δε, θέλουν να μας βγάλουν και από το ευρώ, εμάς τα δύο τρίτα του πληθυσμού, γιατί το ένα τρίτο έχει ήδη και εν τοις πράγμασι φύγει από το ευρώ.
Και τέλος απειλούν ότι θα στήσουν Ειδικά δικαστήρια για να βρουν ποιός ευθύνεται για το ότι βρεθήκαμε σ’ αυτό το σημείο. Και δεν τους φτάνει αυτό, απειλούν ότι θα διερευνήσουν όλες τις λίστες που χρόνια τώρα μουχλιάζουν στα συρτάρια, θα επανεξετάσουν καταχρηστικές συμβάσεις και άλλα τέτοια αριστερά.
Γιά όλους αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους δε, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
* Ένα «κόμμα» κάνει όλη τη διαφορά.
Ξεκινάμε από τον Αρχηγό. Δεν έχει τελειώσει το Κολλέγιο Αθηνών, ούτε καν τη Σχολή Μωραΐτη, πράγμα που έχει ως προφανή συνέπεια τα Αγγλικά του να είναι μέτρια. Άσε την προφορά του, αυτή είναι χάλια. Που θα βρει την ετοιμότητα, όταν του πει ο Σόϊμπλε κάνα Forget it Alexis, να του απαντήσει σθεναρά όπως έκανε ο Στουρνάρας; Έχω κι άλλα για τη γούνα του, είναι Παναθηναϊκός, δε φοράει γραβάτα, έχει τη γυναίκα του αστεφάνωτη, δεν έχει βαφτίσει τα παιδιά του και άλλα πολλά.
Είναι όλοι τους λαϊκιστές. Αντί να μιλάνε για τους αριθμούς και τους δείκτες, επιμένουν να μιλάνε για τους ανθρώπους. Αντί να ασχολούνται με το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τους απασχολεί το γεγονός ότι τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα. Αντί να εκτιμούν την τιτάνια προσπάθεια του Υπουργού Υγείας (που ούτε το όνομά του δε θέλω να λέω) να μεταρρυθμίσει τη δημόσια Υγεία, ασχολούνται με τα συντεχνιακά προνόμια των ασθενών και ισχυρίζονται ότι πεθαίνουν αβοήθητοι.
Είναι όλοι τους κρατιστές. Αφού δημιούργησαν το πελατειακό κράτος της Μεταπολίτευσης, τώρα δε θέλουν να αλλάξει τίποτα. Έχουν φθάσει στο σημείο να υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητοι οι φύλακες στα σχολεία και να μην καταλαβαίνουν ότι το μισθολογικό κόστος των καθαριστριών είναι καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Επίσης έχουν την ακατανόητη εμμονή να θέλουν να θέσουν τις ανακεφαλαιοποιημένες (από το δημόσιο χρέος) τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι το πέρασαν εδώ, Αμερική;
Είναι εναντίον των επενδύσεων. Θεωρούν σκάνδαλο την πώληση του Ελληνικού προς ενενήντα ευρώ το στρέμμα. Έχουν την απαίτηση, στους δημόσιους διαγωνισμούς να υπάρχουν περισσότερες από μία υποψηφιότητες. Πιστεύουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι «επενδυτική ευκαιρία». Δε θέλουν να δημιουργηθούν υπέροχα ξενοδοχεία πάνω στο κύμα με ομπρέλες και ξαπλώστρες και επιμένουν στο τριτοκοσμικό «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα».
Κάθε τρεις και λίγο μαζεύονται και συζητάνε. Και μετά ψηφίζουνε. Και αυτοί που μειοψήφισαν βγαίνουν έξω και υποστηρίζουν τις θέσεις των άλλων που πλειοψήφισαν. Και αυτό δεν το λένε υποκρισία, αλλά το λένε δημοκρατία. Και δεν περνάει πάντα η γνώμη του αρχηγού. Και δε διαγράφει όποιον διαφωνεί μαζί του.
Θέλουν να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους. Και δε συνυπολογίζουν, αυτοί που αυτοαποκαλούνται και διεθνιστές, τον πόνο των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Μερικοί από αυτούς δε, θέλουν να μας βγάλουν και από το ευρώ, εμάς τα δύο τρίτα του πληθυσμού, γιατί το ένα τρίτο έχει ήδη και εν τοις πράγμασι φύγει από το ευρώ.
Και τέλος απειλούν ότι θα στήσουν Ειδικά δικαστήρια για να βρουν ποιός ευθύνεται για το ότι βρεθήκαμε σ’ αυτό το σημείο. Και δεν τους φτάνει αυτό, απειλούν ότι θα διερευνήσουν όλες τις λίστες που χρόνια τώρα μουχλιάζουν στα συρτάρια, θα επανεξετάσουν καταχρηστικές συμβάσεις και άλλα τέτοια αριστερά.
Γιά όλους αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους δε, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
* Ένα «κόμμα» κάνει όλη τη διαφορά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)