Θυμηθείτε...

Εκλογές την Πρωτομαγιά και μετά… βαριά λιτότητα!

«Οσμή» πρόωρων εκλογών τον Απρίλιο αναδύεται από τις... απίθανες απαιτήσεις της τρόικας για ένα τετραετές πρόγραμμα βαρύτατης λιτότητας, που θα κάνουν τα μέτρα του 2010 να θυμίζουν παιδικό παιχνίδι. Το νέο σενάριο που κυκλοφορεί έντονα από χθες στους πολιτικούς και τραπεζικούς κύκλους προβλέπει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εξασφαλίσει στις 25 Μαρτίου μια ευνοϊκή ρύθμιση για το χρέος, να την «εξαργυρώσει» πολιτικά σε πρόωρες εκλογές τον Μάιο και να περάσει από τη Βουλή το σκληρό πακέτο μέτρων για την τετραετία 2012-2015 τον ίδιο μήνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη χθεσινή συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών, η τρόικα απαίτησε να παρουσιασθούν τώρα και να ψηφισθούν το συντομότερο από τη Βουλή όλα τα πρόσθετα μέτρα που θα απαιτηθούν για να εμφανίσει η κυβέρνηση πρωτογενές πλεόνασμα (χωρίς τους τόκους) ίσο με 5% του ΑΕΠ στο τέλος του 2015. Πρόκειται, βέβαια, για μια απαίτηση της τρόικας, που ξεπερνά κάθε όριο, καθώς:

n  Ήδη η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί με την τελευταία αναθεώρηση του μνημονίου να παρουσιάσει μέτρα για την εξοικονόμηση ποσού που θα αντιστοιχεί στο 5% του ΑΕΠ μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Τα μέτρα αυτά θα κάλυπταν την περίοδο 2012-2014.

n  Τώρα, η τρόικα ανεβάζει ακόμη υψηλότερα ένα πήχη που ήδη βρίσκεται στα ύψη, ζητώντας με τα μέτρα που θα παρουσιασθούν να «κλειδώσει» ένα «μυθικό» πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του 2015 (αρκεί να αναφερθεί, ότι ο δρόμος από το πρωτογενές έλλειμμα 3,7% του ΑΕΠ το 2010 προς το πλεόνασμα 5% το 2015 προϋποθέτει μια «τερατώδη» προσαρμογή 8,7 μονάδων του ΑΕΠ). Δηλαδή, η τρόικα ζητά από την κυβέρνηση να δεσμευθεί από σήμερα η οικονομική πολιτική ολόκληρης της τετραετίας 2012-2015, ενώ η θητεία της παρούσας κυβέρνησης, ακόμη και αν την εξαντλήσει, λήγει τον Οκτώβριο του 2013!

n  Περιέργως, ο υπουργός Οικονομικών όχι μόνο δεν πρόβαλε βέτο σε αυτή την παράλογη απαίτηση, αλλά δεσμεύθηκε να παρουσιάσει στην τρόικα τα μέτρα, ζητώντας μόνο να επιτραπεί να περάσουν από τη Βουλή τον Μάιο και όχι τον Απρίλιο, όπως αρχικά σχεδιαζόταν.

Αυτές οι εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις έχουν από χθες το βράδυ τροφοδοτήσει έντονη σεναριολογία για πρόωρες εκλογές, στη βάση του ακόλουθου σεναρίου, που πλέον θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό από πολιτικούς και τραπεζικούς κύκλους:

1.      Στις 25 Μαρτίου, εφόσον δεν υπάρξει κάποια απρόβλεπτη εμπλοκή, η Ελλάδα εξασφαλίζει μια συμφωνία επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, με ευνοϊκό επιτόκιο, αλλά και την κατ’ αρχήν έγκριση από τους Ευρωπαίους ηγέτες για το σενάριο «ήπιας» αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας.

2.      Αμέσως μετά τη συμφωνία αυτή, που από την κυβέρνηση θα παρουσιασθεί στην εγχώρια κοινή γνώμη ως θρίαμβος της πολιτικής της, ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών την Πρωτομαγιά, ζητώντας τη λαϊκή εντολή για να κάνει ό,τι είναι απαραίτητο, για να προχωρήσει η χώρα στην έξοδο από την κρίση χρέους.

3.      Με νωπή, πλέον, τη λαϊκή εντολή, η κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα μέσα στον Μάιο να περάσει από τη Βουλή το πρόγραμμα τετραετούς βαριάς λιτότητας που θα διαρκέσει ως το τέλος του 2015. Αλλά και να εφαρμόσει τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους για την «ήπια» αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία θα απαιτήσει πιθανότατα νέες εθνικές υποχωρήσεις: το έγκυρο ινστιτούτο Brugel τονίζει σε μελέτη του, ότι για να προχωρήσει η αναδιάρθρωση του χρέους μέσα από νέα δάνεια από το EFSF, η Ελλάδα θα πρέπει να προσφέρει εγγυήσεις, δηλαδή να υποθηκευθεί η χώρα στους πιστωτές!

Αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι θα οδηγηθεί σε μια επικίνδυνη σχοινοβασία: σε μια κοινωνία που ήδη βρίσκεται στα πρόθυρα εκδήλωσης ακραίων αντιδράσεων για τα μέτρα του μνημονίου θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιχειρήσει η κυβέρνηση, χωρίς νέα λαϊκή εντολή, να επιβάλει πρόσθετα μέτρα, που όχι μόνο θα είναι ιδιαίτερα επαχθή, αλλά ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της κυβερνητικής της θητείας. Με αυτά τα δεδομένα, η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων τους προσεχείς μήνες θεωρείται βέβαιο ότι θα είναι θεαματική…

Πάγκαλος: Να γίνουν οι Έλληνες, Αλβανοί!

Νέες φωτιές πυροδοτεί ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλος, ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ λέει να γίνουμε…Αλβανοί, από την άποψη της σκληρής εργασίας.
«Πιστεύω ότι ζούµε µια εποχή που ο παραδοσιακός τρόπος σκέψης υφίσταται ριζική αλλαγή, µέσα από µια πολύ επώδυνη διαδικασία. Κάποτε ο γονιός πίστευε ότι µε µια καλή πολιτική γνωριµία θα έλυνε το πρόβληµα της απασχόλησης του παιδιού του µε έναν διορισµό στο ∆ηµόσιο. Τώρα τελείωσαν αυτά. Ή θα µείνει άνεργος ή θα αποδεχτεί ότι θα γίνει χειρώναξ.
Του είναι δύσκολο να αποδεχτεί είτε το ένα είτε το άλλο. Αλλά θα σας πω και κάτι άλλο. Οι χειρώνακτες στην Ελλάδα έκαναν τα τελευταία 20 χρόνια µια πορεία, η οποία ασφαλώς θα αναλυθεί από τους ιστορικούς του µέλλοντος. Μόνο που δεν ήταν Ελληνες αλλά Αλβανοί, που έκαναν περιούσιες, δηµιούργησαν καταθέσεις, σπούδασαν τα παιδιά τους», αναφέρει συγκεκριμένα σε συνέντευξή του στα «Νέα».
Κατά τα άλλα κάνει επίθεση σε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ για τις κινητοποιήσεις του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», το έργο του Ντάριο Φο, το οποίο προφανώς ούτε το έχουν δει ούτε το έχουν ακούσει τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΣΥΡΊΖΑ, καµιά σχέση δεν έχει µε αυτό που προωθούν τα κόµµατα αυτά. εγώ θα πω το εξής: γιατί αφού κάποιος από τους επιβάτες ενός λεωφορείου δεν πληρώνει εισιτήριο, το λεωφορείο ξεκινάει;  Αν ο εργαζόµενος σεβόταν το επάγγελµά του, και το ψωµί που τρώει, θα έπρεπε να πει δεν πάω πουθενά. Ή θα κατέβει αυτός που δεν πλήρωσε ή δεν ξεκινάει το λεωφορείο. Νοµίζω ότι αυτές οι πρακτικές οδηγούν σε χρεοκοπία το κράτος και την κοινωνία σε διάλυση. Θα ρωτήσω επίσης τι θα γίνει αν αναπτυχθεί το ίδιο κίνηµα και κατά των ιδιωτών. Στο ταξί, στο εστιατόριο, στον κινηµατογράφο, στον κουρέα της γειτονίας του. αναρωτιέµαι αν κάποιοι έχουν αντιληφθεί τις συνέπειες αυτών που λένε και αυτών που κάνουν».
Τέλος, εκτιμά ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για επιπλέον μέτρα λιτότητας, ενώ λέει όχι στο γερμανικό σχέδιο διάσωσης για αναθεώρηση του Συντάγματος.