Δήλωση Μητρόπουλου για το νέο πλαίσιο αξιολόγησης

Σε δήλωση προχώρησε ο βουλευτής και τομεάρχης Δημόσιας Διοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλέξης Μητρόπουλος, σχετικά με το προσχέδιο νόμου για την οργάνωση της δημόσιας διοίκησης και ειδικότερα για το νέο πλαίσιο αξιολόγησης.

«Με ένα θεσμικό πλαίσιο – φενάκη, χρησιμοποιώντας ευρηματικούς ευφημισμούς και παρωχημένους θεσμούς, η συγκυβέρνηση προωθεί ακάθεκτα το σκληρό μνημονιακό στόχο για μαζικές απολύσεις και δραστικό περιορισμό των κοινωνικών υπηρεσιών του ελληνικού κράτους.

Με ερωτηματολόγια αυτονόητα, πολλές φορές παιδαριώδη και απαξιωτικά για τους αξιοπρεπείς και φιλόπονους δημοσίους υπαλλήλους των οποίων τις απαντήσεις ένα σύγχρονο κράτος διαθέτει ή όφειλε να διαθέτει επιχειρεί να δημιουργήσει ένα μόνιμο μηχανισμό συρρίκνωσης των δομών του και σταθερή δεξαμενή των προς απόλυση και υπηρεσιακή υποβάθμιση υπαλλήλων.

Τα αναχρονιστικά ερωτηματολόγια και οι «φόρμες αξιολόγησης» που αξιοποιήθηκαν αρκετές δεκαετίες πριν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ανεπιτυχώς, δεν αντιμετωπίζουν τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Η νέα δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να σχεδιάζεται στο κοινωνικό κενό, με τους περιορισμένους πόρους (το ανώτατο μέχρι 9% του ΑΕΠ) και τα τεχνοκρατικά οργανογράμματα που επέβαλαν οι δανειστές μας (Ν. 4046/12). Η νέα ελληνική δημόσια διοίκηση είναι υπόθεση του κυρίαρχου ελληνικού λαού και του υψηλά εξειδικευμένου και φιλότιμου ανθρώπινου δυναμικού του».

Η τελευταία αγκαλιά - Μια φωτογραφία που συγκλονίζει

 

 

 

 

 

 

 

 

- Είναι από την Ντάκα του Μπαγκλαντές μετά την κατάρρευση 8όροφου κτιρίου
- Δείχνει ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο μέχρι την τελευταία του πνοή μέσα στα ερείπια
- Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτούς παρά τις έρευνες - Πως περιγράφει την στιγμή που τράβηξε την φωτογραφία η φωτογράφος που βοηθά τους συγγενείς να βρουν τους ανθρώπους τους
- Πάνω από 900 μέχρι στιγμής οι νεκροί

Είναι ίσως η πιο δυνατή φωτογραφία της χρονιάς. Προκαλεί πολλά συναισθήματα, αλλά κυρίως πόνο. Είναι τραβηγμένη από μια γυναίκα που έχει αφιερώσει την ζωή της στο να δείξει στον έξω κόσμο τα δεινά που περνούν οι άνθρωποι στο Μπαγκλαντές. Οι άνθρωποι που εργάζονται σαν σκλάβοι σε αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί.

Η τραγωδία του Μπαγκλαντές δεν είναι τόσο σημαντική για τα ΜΜΕ της Δύσης όσο άλλες που συμβαίνουν εντός των "ορίων της". Φταίνε βεβαίως τα ΜΜΕ αλλά φταίει και το κοινό. Το οποίο δείχνει επιλεκτική ευαισθησία. Σκεφτείτε μόνο αυτές τις ημέρες που ακόμα βγάζουν νεκρούς από τα συντρίμμια πόσο το έχετε συζητήσει αυτό το θέμα στην παρέα σας και κάντε την σύγκριση με άλλα διεθνή γεγονότα που έγιναν στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ....

Για την συγκεκριμένη φωτογραφία έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι.

Κάποιος είπε ότι αυτή η φωτογραφία προκαλεί μεγάλο πόνο αλλά και ταυτόχρονα είναι και νοσηρά όμορφη.

Η αγκαλιά μέχρι τον θάνατο συγκλονίζει. Αυτή είναι μια φωτογραφία που θα μας στοιχειώνει όλους, λένε άλλοι φωτογράφοι.

Η Τασλίμα Ακτερ, φωτογράφος και ακτιβίστρια ίσως κατάφερε να κάνει το εξής με αυτή την φωτογραφία. Να τραβήξει την προσοχή της άσπλαχνης Δύσης στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Να δείξει ότι οι 900 νεκροί να μην θυσιάστηκαν για το τίποτα. Ότι κάτι θ' αλλάξει.

Η ίδια η φωτογράφος μιλάει για την φωτογραφία της στο περιοδικό TIME.

Με ρώτησαν πολλοί για την φωτογραφία αυτή. Προσπάθησα να μάθω γι' αυτούς αλλά δεν έβγαλα άκρη. Δεν ξέρω ούτε ποιοι είναι, ούτε τι σχέση είχαν.

Τους "ανακάλυψα" στο τέλος της ημέρας. Ήμουν όλη μέρα στα ερείπια και έβλεπα τους διασώστες αλλά και πολίτες να βγάζουν τραυματισμένους εργάτες από τα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμα τα τρομαγμένα μάτια των συγγενών. Ήμουν εξαντλημένη, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.

Ξαφνικά, ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ. Όταν τους είδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου ανθρώπους. Τους έβλεπα τις τελευταίες τους στιγμές να κάθονται έτσι αγκαλιασμένοι, προσπαθώντας ό ένας να σώσει τον άλλο.

Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σα να μου λένε. Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Η ζωή μας είναι πολύτιμη και τα όνειρά μας το ίδιο.

Και καταλήγει: Η αγριότητα και η εκμετάλλευση θα συνεχιστεί. Γι' αυτό και θέλω η φωτογραφία αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου.

Η σκληρή φωτογραφία που είδε ο Ρίτσος και συγκλονισμένος έγραψε τον Επιτάφιο Πηγή: Η σκληρή φωτογραφία που είδε ο Ρίτσος και συγκλονισμένος έγραψε τον Επιτάφιο

Μια μάνα θρηνεί πάνω στον νεκρό γιο της στη Θεσσαλονίκη, πάνω στην άσφαλτο. Εχει χτυπηθεί από πυρά χωροφυλάκων. Βλέποντας την επόμενη μέρα τη φωτογραφία στον Ριζοσπάστη ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, συγκλονισμένος γράφει τον Επιτάφιο - ποίημα σταθμό για τη χώρα που πήρε άλλη διάσταση και μέγεθος όταν στη συνέχεια μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Τον Μάιο του 1936 οι απεργίες σαρώνουν τη χώρα και κυρίως τη Θεσσαλονίκη όπου δεν λείπουν τα έντονα επεισόδια αλλά και η αιματοχυσία.

Δώδεκα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους με πρώτο τον 25χρονο αυτοκινητιστή Τάσο Τούση από το Ασβεστοχώρι. Οι σύντροφοί του τον βάζουν σε μια ξύλινη πόρτα που ξήλωσαν από οικοδομή για να τον μεταφέρουν. Η μάνα του πεσμένη στα γόνατα τον μοιρολογεί μέσα στο δρόμο γύρω από χωροφύλακες και διαδηλωτές. Τη σπαρακτική εικόνα αποτυπώνει ο φωτογραφικός φακός, φτάνει σε όλη την Ελλάδα και ο μεγάλος ποιητής κλονίζεται από το δράμα του Τάσου Τούση και της μάνας του Κατίνας. Μέσα σε τρεις μέρες γράφει 14 από τα 20 ποιήματα και δημοσιεύει κάποια εξ αυτών στον Ριζοσπάστη στις 12 Μαΐου.

Γράφει ο Γιάννης Ρίτσος:
«Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο