Β.Μαρκεζίνης: “ΗΠΑ & Γερμανία τελειώνουν με το Κυπριακό και πιάνουν την ελληνική ΑΟΖ”

Ο Βασίλης Μαρκεζίνης κατακεραυνώνει την κυβέρνηση και τους πολιτικούς της Ελλάδας που βρίσκονται στην εξουσία κατηγορώντας τους για «υποταγή» και παντελή έλλειψη ηγετικών χαρακτηριστικών που θέτουν τη χώρα σε κίνδυνο. Επισημαίνει ταυτόχρονα πώς η Ελλάδα είναι προσδεδεμένη στο άρμα των ΗΠΑ και της Γερμανίας, «οι οποίες έχουν παραμερίσει τις διαφορές τους με σκοπό να περιορίσουν τη Ρωσία». Κάτι όμως που δεν είναι εύκολο.  

Όπως επισημαίνει ο κ. Μαρκεζίνης συμφέροντα κάνουν γενναίες προσπάθειες προκειμένου να κρατήσουν ζωντανή την υποταγή της Ελλάδας στους Αμερικανούς ή πιο πρόσφατα στους Γερμανούς. Οι δύο αυτές χώρες πιέζουν τώρα τη χώρα μας και την Κύπρο σε απαράδεκτες παραχωρήσεις.

"Ήδη, υπό Αμερικανική πίεση, άρχισε να διαφαίνεται η υποταγή των κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Αναστασιάδη στις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας σ΄αυτό το όλως ευαίσθητο θέμα", σημειώνει με παρέμβαση του στο ΔΙ.Ε.ΣΥ. (Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών) και τίτλο τα "αίτια της παρακμής".

Εν προκειμένω, όμως, οι ανησυχίες μου δεν αφορούν μόνο το Κυπριακό, που άνευ θαύματος το θεωρώ πλέον ως χαμένη υπόθεση ανησυχώ, επίσης, και στου είδους την επίλυση του Σκοπιανού που θα μας επιβληθεί και, πιθανότατα, θα ακολουθηθεί στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ», επισημαίνει ο κ. Μερκεζίνης.

Πιστεύει ο κ. Μαρκεζίνης πως ΗΠΑ και Ε.Ε. «ενεργώντας μέσω των ΜΚΟ τους, εν πολλοίς θα ήθελαν να δουν τον κ. Πούτιν να ταπεινώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Θεωρώ λοιπόν ότι η Γερμανία και οι ΗΠΑ –προς το παρόν– έχουν θέσει κατά μέρος τις όποιες (σύγχρονες) διαφορές τους, προκειμένου να κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την ζωή της Ρωσίας και ταυτοχρόνως να επεκτείνουν τον οικονομικό-εμπορικό χώρο επιρροής τους στην Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο».

"Οι συνέπειες αυτής της συγκρουσιακής νοοτροπίας πιστεύει πώς θα αγγίξουν δυσμενώς και την χώρα μας μιας και οι Δυτικές αυτές δυνάμεις εποφθαλμιούν τον θαλάσσιο πλούτο της περιοχής μας. «Η πολιτική αυτή θα είναι άκρως επικίνδυνη και για τους Δυτικούς γενικά αλλά και για εμάς ειδικότερα".

«Το λέγω αυτό γιατί αν οι Δυτικοί συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αυτήν την παρακινδυνευμένη τακτική, η Ρωσία θα μπορούσε κάλλιστα να προσαρτήσει, με τοπική συναίνεση, το εθνοτικά ρωσικό ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, όπως άλλωστε έκανε και με την Οσσετία στην Γεωργία. Ταυτοχρόνως, αποσύροντας τις πρόσφατες οικονομικές και ενεργειακές παραχωρήσεις της προς την Ουκρανία, θα μετέφερε στην οικονομικά «στριμωγμένη» Ευρώπη ένα ακόμη τεράστιο κόστος, αυτό δηλαδή που απαιτείται για να διατηρήσει εν ζωή την οικονομικά εξαθλιωμένη και ενεργειακά διψασμένη Ουκρανία».

Ο κ. Μαρκεζίνης θεωρεί τους Έλληνες πολιτικούς υποταγμένους και η υποτακτικότητα δεν αφορά μόνο στα εθνικά θέματα, αλλά και στον οικονομικό τομέα. «Έτσι, το πολιτιστικό χρέος της Ελλάδας προς τη Βαυαρία έχει μεταμορφωθεί σε οικονομική δουλεία προς το Βερολίνο».

«Η οικονομική μας πτώση δεν στάθηκε αποτέλεσμα μόνον πεζής ηγεσίας, αδικαιολόγητων καθυστερήσεων από την κυβέρνηση Παπανδρέου κατά τους πρώτους έξι μήνες της θητείας (όταν ακόμη μπορούσαν να βρεθούν χρήματα από τις αγορές) ή και της εφαρμογής ενός λανθασμένου οικονομικού μοντέλου από το ΔΝΤ: η αποτυχία ήταν προβλέψιμη ήδη από τη στιγμή που έγινε σαφές ότι η κεντρική ιδέα του εν λόγω μοντέλου –συνεχής λιτότητα, συνεχείς περικοπές– θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη μείωση των επενδύσεων και, κατά συνέπεια, στον περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας και, τέλος, σε λιγότερα φορολογικά έσοδα.

Γι’ αυτήν ακριβώς την κατάληξη μάς προειδοποιούσε με μεγάλο θάρρος ο κ. Σαμαράς καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010. Καθώς φαίνεται, όμως, επρόκειτο για άλλον Σαμαρά από αυτόν που γνωρίζουμε πλέον».

Επιπροσθέτως, κατά τον κ. Μαρκεζίνη εφαρμόστηκε συνεχής πολιτική οριζόντιων περικοπών, μειώνοντας το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών κατά περίπου 30% των εισοδημάτων τους σε σύγκριση με την περίοδο 2008-9, ανεβάζοντας την ανεργία σε επίπεδα αδιανόητα και εκτινάσσοντας το δημόσιο χρέος σε ποσοστό 174% του ΑΕΠ της χώρας (και αυτό, παρά το «γενναίο» –και οδυνηρό για ορισμένους– «κούρεμα» που έγινε πριν από περίπου δεκαοκτώ μήνες).

«Πρέπει λοιπόν να γραφτούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία τα ονόματα των πολιτικών που «ευεργέτησαν» –για να μη πω «διέλυσαν»– το ελληνικό έθνος. Αναφέρομαι, πιο συγκεκριμένα, στους κκ. Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Βενιζέλο, Παπαδήμο. (Για τον κ. Σαμαρά η τελική κρίση θα πρέπει να περιμένει μέχρι το τέλος της πρωθυπουργίας του.) Και όταν θα έχει ολοκληρωθεί η «λίστα της ντροπής», θα πρέπει να κληθεί ένας νέος Σόλων για να εφαρμόσει μια νέα Σεισάχθεια».

Ο κ. Μαρκεζίνης αναφέρεται και στο μεταναστευτικό ζήτημα λέγοντας πώς,  παρότι σήμερα αποσιωπάται εσκεμμένα, εξακολουθεί να αποτελεί ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί και να κλονίσει εκ θεμελίων όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.

Εκφράζει επίσης μεγάλους φόβους για την «εισαγόμενη τρομοκρατία», η οποία, προβλέπω, σύντομα θα αποκτήσει «αντιπροσωπείες» στην Ελλάδα– αλλά και στην πολιτική σύγκρουση με τους γείτονές της.

«Όλα αυτά δεν αποτελούν ευφάνταστα σενάρια. Διότι, ενώ οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνεχώς αποδυναμώνονται από τις αλλεπάλληλες οικονομικές περικοπές, ο εξ Ανατολών γείτονάς μας έχει και αυτός να αντιμετωπίσει πολλά δικά του προβλήματα. Κατά το παρελθόν, αυτές οι εσωτερικές κρίσεις οδήγησαν ορισμένους θερμοκέφαλους Τούρκους ηγέτες να «ξεσπάσουν» μέσω κάποιας παράτολμης κίνησης στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται, θα έλεγα, για διπλό κίνδυνο, τον οποίο –κακώς– υποτιμούν οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Ελλάδας, σε μια περίοδο που το δικό τους ανάστημα στην περιοχή έχει καταβαραθρωθεί».

Μία τέτοια περιοχή (χωρίς να είναι η μοναδική) που θεωρεί ότι αξίζει ιδιαίτερη προσοχή είναι η Θράκη, και ειδικά οι μειονότητες των Πομάκων και των Ρομά, που έχουν αδικηθεί κυρίως από άλλους… μουσουλμάνους –και όχι χριστιανούς–, οι οποίοι θέλουν να εξαλείψουν την εθνοτική ιδιαιτερότητα των δύο αυτών μειονοτήτων και να τους αφομοιώσουν όλους ως τουρκογενείς πράγμα που οι ίδιοι σθεναρά αρνούνται.

Και καταλήγει ο κ. Μαρκεζίνης πως, «όλοι αυτοί οι κίνδυνοι, επομένως, θα έπρεπε να ενθαρρύνουν τον σοβαρό προβληματισμό μας, και όχι τις φανατικές αντιδράσεις που βλέπουμε στις καθημερινές αποφάσεις της κυβέρνησης ή στις δηλώσεις ορισμένων υπουργών της, οι οποίοι, ενώ διαγκωνίζονται για να καταλάβουν τη θέση του σημερινού πρωθυπουργού, τολμούν να αψηφούν ακόμη και μια ομόφωνη απόφαση που ελήφθη πρόσφατα από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας όσον αφορά τις απαράδεκτα μειωμένες αμοιβές των μελών των Ενόπλων Δυνάμεών μας».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τι θα πει φιλική λύση με την Τουρκία, κύριε Σαμαρά;

• 47

   
• 
  
• 
  

Συζητήσεις με φόντο την… άλωση της Κωνσταντινούπολης

 

Ο ελληνόφωνος, ελληνώνυμος και φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Αντώνης Σαμαράς, στην επίσκεψή του στην γείτονα Τουρκία αναφέρθηκε σε «φιλική λύση» που είναι διατεθειμένος να δώσει για τα προβλήματα που υπάρχουν στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ίσως, βέβαια, δεν γνωρίζει ο κ. Σαμαράς πως τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από τον ομόλογό του τούρκο πρωθυπουργό και τους προκατόχους του, για να τα θέσουν ως «διαφορές» μεταξύ των δύο χωρών.

Ίσως, βέβαια, δεν αντιλαμβάνεται ο ελληνόφωνος πρωθυπουργός πως ο γείτονας τούρκος επιθυμεί να εκμεταλλευθεί μέρος της Ελληνικής γης και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε παραχώρηση από την Ελληνική πλευρά έχει σαφή χαρακτηρισμό και -φυσικά- ποινική αντιμετώπιση.

Ίσως, βέβαια, ο φερόμενος ως διασώστης της Ελλάδας δεν έχει ακριβή εικόνα για την γεωπολιτική και γεωοικονομική θέση της χώρας, αφού η Ελλάδα βρίσκεται σε προνομιακή θέση. Νευραλγική, δε από γεωπολιτική άποψη.

Συνδέει τρείς ηπείρους, γειτνιάζει με χώρες-κλειδιά, βρίσκεται κοντά σε χώρες οι οποίες είναι σε «πυρακτωμένη ζώνη» και αποτελεί το νότιο σύνορο μιας ηπείρου, της Ευρώπης.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται και στο επίκεντρο του ενεργειακού ενδιαφέροντος, είτε για τις δικές της πηγές ενέργειας, είτε ως διαμετακομιστική χώρα, από την οποία θα περνούν μεγάλοι αγωγοί που τα τροφοδοτούν με ενέργεια την Ευρώπη.

Τόσο στη μια περίπτωση όσο και στην άλλη περίπτωση, οι υπερδυνάμεις φαίνεται πως έχουν αρχίσει τους διαγωνισμούς επιβολής των συμφερόντων τους.

Είναι τελικώς τόσο αδύναμη η Ελλάδα, ώστε να μην μπορεί να επιλέξει την πλέον συμφέρουσα γι΄ αυτή διεθνή συνεργασία ή να αποφασίσει να εκμεταλλευθεί τα δικά της ενεργειακά αποθέματα, που θα της επέτρεπαν μια στοιχειώδη ενεργειακή αυτοδυναμία και ενδεχομένως να την καταστούσαν και εξαγωγική χώρα, προς όφελος της εθνικής Οικονομίας και της ανάπτυξής της;

Η νευραλγική γεωπολιτική της θέση, καθώς μια «ελληνική παρασπονδία», θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλους πονοκεφάλους στους… «Μεγάλους της Γης» . Πολύ περισσότερο, όταν η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ενεργειακά αποθέματα έχει – απαραίτητα για τις παγκόσμιες ανάγκες- και μια ασταθής περιοχή είναι.

Επειδή η κυβέρνηση έχει εθνικό χρέος αφενός να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και αφετέρου σε οικονομικές συμμαχίες στον ενεργειακό χώρο οι οποίες να εξυπηρετούν καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα.

Επειδή είναι πιθανό να εκδηλωθούν απόπειρες αποσταθεροποίησης.

Επειδή άτρωτη ασπίδα κάθε κυβέρνησης είναι ο λαός της, ο οποίος θα πρέπει να μάθει ποιοι κρύβονται πίσω από παιχνίδια που υπονομεύουν το εθνικό συμφέρον.

Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάστε:

Ποια θεωρεί «φιλική λύση» με την Τουρκία για το δικαίωμα της Ελλάδας να διεξάγει έρευνες για ενέργεια στα χωρικά μας ύδατα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός;

Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος, όπως σημειώνει το Bloomberg, θέλει όλα τα κράτη να υπογράψουν τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, που επιτρέπει στα ναυτικά κράτη να οριοθετούν περιοχές, γνωστές ως Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες που εκτείνονται από τον βυθό έως την επιφάνεια και έως και 200 ναυτικά μίλια από τα όρια των χωρικών υδάτων;

Γιατί ενώ η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, να κηρύξει ΑΟΖ όποτε θέλει όπως σωστά για πολλοστή φορά δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο κ. Σαμαράς μετά τη συνάντησή του με το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ δεν προχωρά όπως είχε προεκλογικά δεσμευθεί; Τι περιμένει;

Πρέπει να συμφωνήσει – όπως σημειώνει το Bloomberg- η Αθήνα και η Άγκυρα στο μέγεθος των χωρικών υδάτων τους ή στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;

Το κοίτασμα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο που μπορούν να καλύψουν μέρος των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης, μπορεί να είναι το πλεονέκτημά της το οποίο θα ισοσταθμίζει το μειονέκτημα της σημερινής οικονομικής της καχεξίας;

Ποια είναι τα νέα στοιχεία που ο κ. Πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον ελληνικό υποθαλάσσιο πλούτο «ευρωπαϊκό»; Ποιο συγκεκριμένα τι εννοεί όταν λέει ότι τα ελληνικά ενεργειακά αποθέματα «αποτελούν ευρύτερα πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ευρώπης»;

Γιατί ενώ μαζί με την Κύπρο μπορούμε να παίξουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην παραγωγή υδρογονανθράκων για την προμήθεια της Ευρώπης στους Ευρωπαϊκούς πόρους δεν το πραγματοποιούμε;

Τι προηγήθηκε στις συνομιλίες Σαμαρά – Ολάντ και τι συμφωνήθηκε ώστε σε απάντηση όλων αυτών ο Ολάντ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη «συνεκμετάλλευση»; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Μήπως στην πορεία των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό ζήτημα (έχουμε μπροστά μας το τρίτο «κούρεμα» του χρέους για τη χαλάρωση του προγράμματος) με τη συμμαχία που συνάπτει με Γάλλους – Γερμανούς;

Γιατί ο κ. Πρωθυπουργός άφησε μια σοβαρή αιχμή εναντίον της Ρωσίας και μίλησε για την ανάγκη «να εξαρτάται η ήπειρός μας λιγότερο από εξαγωγές τρίτων»;

Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί της ευρωπαϊκής ΑΟΖ ως μοχλό για τη διαπραγμάτευση; Αυτή η στρατηγική της επιτρέπει να παρακάμψει την μακράν υψηλότερη προσφορά των Ρώσων ακόμα για τη ΔΕΠΑ;

Ο ερωτών Βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

internet advertising

Πηγή:kostasxan.blogspot.com

Πόλεμος στην Κύπρο για το αέριο! Μπορεί να συμβεί,σύμφωνα με αμερικανική ανάλυση

Ενα αρθρο της εφημεριδας Internationa Herald Tribune αναλυει την ασταθεια της περιοχης στην νοτιο-ανατολικη Μεσογειο και αναδεικνύει τις πιθανοτητες πολεμου στην Κύπρο.

Πόλεμος στην Κύπρο για το αέριο! Μπορεί να συμβεί,σύμφωνα με αμερικανική ανάλυση

"Η Κύπρος είναι το επίκεντρο μιας νέας ρήξης - τον έλεγχο του σημαντικού φυσικού πλούτου, δηλαδή του φυσικού αερίου που βρέθηκε στα τέλη του περασμένου έτους, εγείροντας το ζήτημα του κατά πόσον η ανακάλυψη θα αποτελέσει κίνητρο και για τις δύο πλευρές να συνεργαστούν ή αν θα είναι ακόμη ένα εμπόδιο για την επανένωση τους. Διαβάστε αναλυτικά στο Onalert