Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Η βόμβα των 90 δισ. που φέρνει τη χρεοκοπία!

Πηγή: S10
Με μαθηματική βεβαιότητα οδηγεί την Ελλάδα στη χρεοκοπία ο ίδιος ο μηχανισμός στήριξης που απέτρεψε τα χειρότερα τον περασμένο Μάιο, καθώς δημιουργεί μια ωρολογιακή βόμβα τοκοχρεολυσίων ύψους 90 δις. ευρώ, έτοιμη να εκραγεί το 2014, αν δεν συμφωνηθεί μια αναθεώρηση των όρων δανεισμού από το μηχανισμό στήριξης!
Οι υπολογισμοί στους οποίους βασίσθηκε το μνημόνιο δανεισμού, διαστρεβλωμένοι από τις πολιτικές επιδιώξεις των παραγόντων που μετείχαν στη διαπραγμάτευση για τη «διάσωση» (των πιστωτών) της Ελλάδας, με πρώτη την Γερμανία, κατέληξαν να προγραμματίσουν με απόλυτη ασφάλεια τη χρεοκοπία της χώρας αμέσως μόλις λήξει η περίοδος των δανειακών ενισχύσεων.
Οι αγορές έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και πιέζουν ασφυκτικά για αλλαγή των όρων δανεισμού της χώρας, η οποία όμως προσκρούει και πάλι σε κοντόφθαλμους υπολογισμούς της γερμανικής ηγεσίας:

- Το 2014, το πρώτο έτος που η Ελλάδα καλείται να βρει χωρίς δεκανίκια το δρόμο της στις αγορές ομολόγων, σχηματίζεται μια εφιαλτική εικόνα για τα τοκοχρεολύσια, που θα πρέπει να καλυφθούν με δανεισμό και μάλιστα με βιώσιμους όρους. Δηλαδή, με εκδόσεις πολυετών ομολόγων, με πραγματικές αποδόσεις (αφαιρουμένου του πληθωρισμού) χαμηλότερες από το ρυθμό ανάπτυξης.

- Τα χρεολύσια από λήξεις παλαιότερων δανείων το 2014 θα φθάσουν τα 40,6 δις. ευρώ, ενώ τα χρεολύσια από τα τριετή δάνεια του μηχανισμού στήριξης θα ανέλθουν σε 28,6 δις. ευρώ. Σε αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθούν και οι δαπάνες τόκων του δυσθεώρητου χρέους (150% του ΑΕΠ), που θα ξεπεράσουν τις 8 μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή θα φθάσουν περίπου σε 20 δις. ευρώ. Το άθροισμα προσεγγίζει τα 90 δις. ευρώ, ή περίπου 40% του ΑΕΠ του 2014! Δηλαδή, ακόμη και αν η χώρα έχει καταφέρει να εξαφανίσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού ως τότε, ο λογαριασμός των τοκοχρεολυσίων θα είναι διογκωμένος πέρα από κάθε όριο ανοχής των αγορών.

Στην πραγματικότητα, όμως, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα εμφανισθεί στις αγορές το 2014, αλλά πολύ νωρίτερα. Σύμφωνα με το μνημόνιο, το 2012 η Ελλάδα θα έχει να καλύψει χρεολύσια από λήξεις παλαιών δανείων ύψους 40,5 δις. ευρώ, αλλά από το μηχανισμό στήριξης θα λάβει μόνο 24 δις. ευρώ -αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να διαθέσει στις αγορές ομόλογα αξίας τουλάχιστον 35 δις. ευρώ.
Ποιος σοβαρός επενδυτής, όμως, θα δανείσει έστω και ένα ευρώ με τίτλους μεγάλης διάρκειας, σε μια χώρα που το 2014 θα έχει να καλύψει χωρίς την παραμικρή διεθνή στήριξη ένα λογαριασμό τοκοχρεολυσίων, διογκωμένο πέρα από κάθε όριο; Το πιθανότερο είναι, ότι αν δεν αλλάξουν θεαματικά οι όροι δανεισμού από το διεθνή μηχανισμό στήριξης η αγορά ομολόγων θα κρατήσει την Ελλάδα αποκλεισμένη και το 2012, αφού η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών θα είναι αδύνατο να υπερκεραστεί από την όποια πρόοδο μπορεί να έχει επιτευχθεί στην οικονομία στο μεταξύ.
Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η τιμολόγηση των ασφαλίστρων κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας (CDS), όπως προκύπτει από στοιχεία των αρχών Σεπτεμβρίου που επεξεργάσθηκαν αναλυτές του Council of Foreign Relations (δείτε το με σχολιασμό εδώ: http://blogs.cfr.org/geographics/2010/09/02/greek-debt-2/), δείχνει ότι για περιόδους δανεισμού από τρία χρόνια και πάνω οι αγορές θεωρούν, ότι η Ελλάδα έχει μεγαλύτερο κίνδυνο χρεοκοπίας από αυτόν που είχε στις 30 Απριλίου ή στις 11 Μαϊου, λίγο πριν και λίγο μετά τη διεθνή συμφωνία δανεισμού. Σε ορίζοντα δεκαετίας, μάλιστα, η πιθανότητα χρεοκοπίας ξεπερνά το 90% και γίνεται σχεδόν… βεβαιότητα (εξ ου και ο τίτλος του σχετικού γραφήματος: «Η ελληνική χρεοκοπία είναι μόνο θέμα χρόνου»).
Στο απλοϊκό ερώτημα κάθε πολίτη, «μα, πώς οι ισχυροί της Ευρώπης και το ΔΝΤ δημιούργησαν ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης της Ελλάδας που την οδηγεί σε… ραντεβού με την χρεοκοπία», η απάντηση που δίνουν αναλυτές ανάγει το πρόβλημα στη σφαίρα της πολιτικής. Οι δανειστές της χώρας ασφαλώς και αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο που δημιούργησαν –και το αντιλαμβάνονταν εξαρχής-, αλλά το… ανοσιούργημα του μνημονίου διαμορφώθηκε υπό την επιρροή πολιτικών παραμέτρων, που εκείνη την εποχή έμοιαζε αδύνατο να παραβλεφθούν.

Το βασικό πρόβλημα, όπως λένε αναλυτές, ήταν ότι η γερμανική κυβέρνηση «στύλωσε τα πόδια» σε ό,τι αφορά τη διάρκεια των δανείων προς την Ελλάδα, αρνούμενη κατηγορηματικά να αυξηθεί η διάρκειά τους πάνω από τα τρία χρόνια. Η καγκελάριος Μέρκελ έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να διαβεβαιώσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους, ότι η βοήθεια στην Ελλάδα, όπως και το σχήμα στήριξης όλων ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης, θα είχε προσωρινό χαρακτήρα και αυτή η πολιτική σκοπιμότητα φαίνεται ότι διαστρέβλωσε εντελώς την οικονομική λογική του σχήματος διάσωσης της Ελλάδας.
Σύμφωνα με πληροφορίες του “S10”, η γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει το πρόβλημα και διαβεβαιώνει την Αθήνα, ότι εφόσον δείξει «καλή διαγωγή» φέτος, μέσα στο 2011 οι όροι διεθνούς δανεισμού θα αναθεωρηθούν, με μια γενναία επιμήκυνση των δανείων, ώστε το πλάνο να γίνει βιώσιμο. Η αναδιαπραγμάτευση των όρων δανεισμού με την τρόικα θα γίνει αμέσως μόλις καταφέρει η κυβέρνηση να ανακοινώσει (με σχετική πιστοποίηση της Eurostat και της τρόικας), ότι πέτυχε το στόχο για το φετινό έλλειμμα, δηλαδή την άνοιξη του επόμενου χρόνου. Αν οι νέοι όροι πείσουν τις αγορές ότι η βόμβα του 2014 αποσυνδέθηκε, θα ανοίξει πραγματικά και ο δρόμος επιστροφής της χώρας στις αγορές…

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη

Γειά σου ρε Προεδράρα (ΓΣΕΕ) με τις δηλώσεις σου! Ο Ασβός-

Διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη έχουν προγραμματιστεί για την Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου, η οποία έχει οριστεί ως «Ημέρα Ευρωπαϊκής Δράσης» των συνδικάτων. Εργαζόμενοι και πολίτες ευρωπαϊκών χωρών θα κατέβουν στους δρόμους με κεντρικό σύνθημα «οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους πάνω από τις αγορές», διαμαρτυρόμενοι για τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις.

Στις κινητοποιήσεις αναφέρεται και η εφημερίδα «Les Echos». Σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Κινητοποιήσεις στην Ευρώπη, χωρίς όμως μεγάλη συμμετοχή στις απεργίες», επισημαίνεται πως «τα συνδικάτα των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών καταβάλλουν προσπάθειες για να περιορίσουν τα αυστηρά κυβερνητικά μέτρα που έχουν αποφασιστεί με στόχο την εξυγίανση των δημοσιονομικών μεγεθών των κρατών».

Αναφορά γίνεται στη γενική απεργία που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία την περασμένη εβδομάδα κατά των προωθούμενων αλλαγών στο συνταξιοδοτικό σύστημα, στις διαδηλώσεις στη Ρουμανία, αλλά και στις συμπλοκές των οδηγών φορτηγών και βυτιοφορέων με αστυνομικούς μπροστά από τη Βουλή στην Αθήνα. Προστίθεται ακόμα ότι οι «Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι αναμένεται για μια ακόμη φορά να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, στις 7 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο 24ώρης απεργίας».

Μέχρι στιγμής, διαδηλώσεις και απεργίες να έχουν προγραμματιστεί σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Λιθουανία, Μ. Βρετανία, Τσεχία, Κύπρο, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Πολωνία, Ρουμανία και Σερβία.

Συλλαλητήριο ΓΣΕΕ, απεργούν οι γιατροί

Αναλυτικά για την Ελλάδα, η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) έχει προγραμματίσει συλλαλητήριο στις 18.00, ενώ νωρίτερα, στις 10.00, αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας και των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων θα πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην κεντρική πανευρωπαϊκή διαδήλωση των συνδικάτων που θα γίνει την ίδια ημέρα στις Βρυξέλλες, θα συμμετάσχει αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ και των οργανώσεων μελών της.

Η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜ.Υ.Λ.Ε.) και η Ένωση Λιμενεργατών θα πραγματοποιήσουν τρίωρη στάση εργασίας από τις 07.00 έως τις 10.00 και συμμετοχή στην απογευματινή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στις κατά τόπους συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε απεργία την ίδια ημέρα.

Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, παράλληλα με την ανακοίνωση του συλλαλητηρίου, δήλωσε στο Reuters ότι η «δεν υπάρχει σχεδιασμός για γενική απεργία στο άμεσο μέλλον», σημειώνοντας ότι «παρά τις πολλές απεργίες που έκανε η ΓΣΕΕ, εφαρμόστηκαν οι σκληρές πολιτικές που περιγράφονται στο Μνημόνιο (με την ΕΕ και το ΔΝΤ) και δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις».

Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν αντιδράσεις στο εσωτερικό της Συνομοσπονδίας. «Οι δηλώσεις Παναγόπουλου δεν αντιπροσωπεύουν τις απόψεις του συνδικαλιστικού κινήματος», δήλωσε στο tvxs.gr ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιώργος Γαβρίλης.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Η κρίση της Αριστεράς σε ολόκληρη την ΕΕ, του Rolf Gustavsson

«Λείπουν οι κοινές κατευθυντήριες γραμμές για μια ‘αναγέννηση της κοινωνίας της ευημερίας’» του Rolf Gustavsson στη Svenska Dagbladet.

O Gustavsson διαπιστώνει ότι - παρά την οικονομική κρίση - ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης είναι περισσότερο μπλε παρά κόκκινος, όπως και το γεγονός ότι τα σημαντικότερα όργανα της ΕΕ διοικούνται από πολιτικούς του χώρου της Δεξιάς: το Eυρωπαϊκό Συμβούλιο (Herman Van Rompuy), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (José Manuel Barroso) και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Jercy Buzek).

Ολόκληρη η ανατολική και κεντρική Ευρώπη – με εξαίρεση τη Σλοβακία - έχουν συνασπισμούς αστικών κομμάτων, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στη Σκανδιναβία -με εξαίρεση τη Νορβηγία – η οποία παραδοσιακά ανήκε στη σοσιαλδημοκρατία.
Στις επικείμενες εκλογές της 19ης Σεπτεμβρίου 2010 στη Σουηδία, όχι μόνο - όπως φαίνεται - θα νικήσει ο συνασπισμός των αστικών κομμάτων, αλλά οι Μετριοπαθείς θα πάρουν από τους σοσιαλδημοκράτες τον τίτλο του μεγαλύτερου κόμματος.

Έτσι σήμερα, η αριστερή διακυβέρνηση φαίνεται ότι είναι ένα φαινόμενο της νότιας Ευρώπης, με την Ισπανία, τη Πορτογαλία και την Ελλάδα, ως τα πιο σαφή παραδείγματα. Η εικόνα αυτή ίσως ενισχυθεί, εάν το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας κερδίσει στις εκλογές του 2012. Τούτο, όμως, δεν είναι σίγουρο. Διότι, ακόμη κι εάν η διακυβέρνηση του Nicolas Sarkozy δέχεται ισχυρή κριτική, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα τη νίκη της Αριστεράς.

Η βασική αιτία των προβλημάτων της Αριστεράς: στην εποχή του οικονομικού καπιταλισμού, η Αριστερά δεν έχει κάποιο κοινό πρόγραμμα.

Ιστορικά, το πρόγραμμα που έδινε στη σοσιαλδημοκρατία το προφίλ της, ήταν η οικοδόμηση της κοινωνίας της ευμάρειας - έτσι όπως τη διαμόρφωναν τα διάφορα κράτη. Η διαμόρφωση, η ρύθμιση και ο καθορισμός των συνιστωσών της κοινωνίας της ευμάρειας καθορίζονταν σε εθνικό επίπεδο. Την κοινωνική ασφάλιση, την πολιτική για την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, την ιατρική περίθαλψη και την πρόνοια - τα φροντίζει η κάθε χώρα, όπως νομίζει.

Έτσι, ο τρόπος εξασφάλισης της κοινωνίας της ευμάρειας στην Ευρώπη, είναι κατακερματισμένος. Δηλαδή, ενώ οι επιμέρους αγορές είναι ενωμένες παρουσιάζοντας μία συνάφεια, τα συστήματα εξασφάλισης της ευμάρειας είναι διασπασμένα.

Η ρητορική της διεθνούς αλληλεγγύης που θα ένωνε την Αριστερά ζει ακόμη. Όμως, η αποτύπωση της στη πράξη, σε ένα συγκεκριμένο κοινό πρόγραμμα, φαίνεται να είναι δύσκολη. Πριν δέκα χρόνια, όταν η ΕΕ διοικείτο εξ ολοκλήρου σχεδόν από την Αριστερά, η ιδέα της διεθνούς αλληλεγγύης μεταφράστηκε σε μια μάλλον περιορισμένη προσπάθεια για έναν «ήπιο συντονισμό». Η εναρμόνιση των συστημάτων κοινωνικής ευμάρειας ήταν πρακτικά και πολιτικά αδύνατη.

Το ευρωπαϊκό παράδοξο είναι ότι από τη μια πλευρά, η Ευρώπη είναι οικονομικά και νομισματικά ενωμένη και οι χώρες της αμοιβαία αλληλοεξαρτώμενες και από την άλλη πλευρά, η ίδια Ευρώπη είναι πολιτικά και κοινωνικά διασπασμένη στα κράτη που την αποτελούν.

Ο Δανός, σοσιαλδημοκράτης, πρώην πρωθυπουργός, κ. Rasmussen, έχει ασχοληθεί εκτενώς με το ερώτημα, πώς η πολιτική θα μπορούσε να εξισορροπήσει τον παγκοσμιοποιημένο οικονομικό καπιταλισμό. Και αυτό που προτείνει είναι η “αναγέννηση της κοινωνίας της ευμάρειας.

Και αυτό είναι το αληθινό πρόβλημα της Aριστεράς. Είναι δυνατό να εξελιχθεί η ιδέα της κοινωνικής ευμάρειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Μπορεί να μεταφραστεί σε ένα πειστικό και πέραν των εθνικών συνόρων πρόγραμμα για μια ευρωπαϊκή κοινωνία της ευμάρειας; Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μια βασική και πέραν των εθνικών συνόρων αλληλεγγύη. H μήπως η Ευρώπη είναι σε μεγάλο βαθμό διασπασμένη σε διάφορα εθνικά συστήματα διακυβέρνησης; Στη περίπτωση αυτή, η Aριστερά δεν στερείται μόνο ισχυρών πολιτικών, αλλά και ενός κοινού προγράμματος που θα τη χαρακτηρίζει και θα τη διαφοροποιεί.