Ευρώπη: Αφερέγγυα και υπερχρεωμένη

Πώς θα μπορούσε κάποιος που ήταν απαισιόδοξος σχετικά με την ευρωζώνη πριν από έξι μήνες να είναι αισιόδοξος σήμερα; Εάν πίστευε ότι ζούμε απλά μια κρίση ρευστότητας, θα πρέπει να μην ανησυχούσε τότε και τώρα θα είναι μάλλον αισιόδοξος. Αν νομίζατε όμως ότι ζούμε μια κρίση φερεγγυότητας, τότε μάλλον θα πρέπει να εξακολουθείτε να ανησυχείτε και τώρα.

Ίσως προσφέρουμε μόνο μια ακραία επιλογή. Τι θα γίνει με μια κρίση φερεγγυότητας που δεν είναι εγγενής, αλλά προκαλείται από μια κρίση ρευστότητας – θα καταλήξει σε μια αέναη κρίση αφερεγγυότητας;

Η φερεγγυότητα είναι, εξάλλου μια αναλυτική έννοια. Εξαρτάται από το επίπεδο του χρέους, τη μελλοντική ανάπτυξη, την ικανότητα να αξιοποιήσει τον πλούτο στον ιδιωτικό τομέα μέσω της φορολογίας, την ικανότητα άντλησης κεφαλαίων μέσω ιδιωτικοποιήσεων και, φυσικά, το μέλλον των επιτοκίων της αγοράς. Κάποιοι θα μπορούσαν να διαφωνήσουν με όλα αυτά. Ακόμη και η Γερμανία θα μπορούσε να θεωρηθεί αφερέγγυος, εάν υποτεθεί ένα αρκετά μεγάλο επιτόκιο. Η διαφορά του κρατικού κινδύνου (μείον τις ενδεχόμενες υποχρεώσεις προς τον χρηματοπιστωτικό και μη χρηματοπιστωτικό τομέα) από τους κινδύνους που έχουν προκύψει καθαρά σε αυτούς τους τομείς, η φερεγγυότητα των διαφόρων μελών της ευρωζώνης έχει ως εξής: sτην πρώτη κατηγορία, η Ελλάδα είναι πλέον άνευ όρων αφερέγγυα - Ιταλία και Πορτογαλία είναι φερέγγυες - αλλά αυτό εξαρτάται από την επιστροφή στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Μόλις συγχέονται τα ρίσκα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα η κατάσταση γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Οι εθνικές κόκκινες γραμμές δεν έχουν αφαιρέσει, και ενδεχομένως να έχουν αυξήσει, το συνολικό κίνδυνο αφερεγγυότητας του συστήματος.

Ακόμα χειρότερα, οι προοπτικές για την φερεγγυότητα έχουν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών λόγω των επιπτώσεων της λιτότητας στην ανάπτυξη σε μια εποχή που τα επιτόκια έχουν φτάσει στο κατώτατο όριο τους. Οι οικονομολόγοι Dawn Holland και ο Jonathan Portes έχουν επισημάνει έναν άλλο λόγο για τον οποίο ο

Δείτε ολόκληρο το άρθρο

Αξίζει να το δείτε!!!!!!!!!!!!!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλοι εσείς οι Ανυπότακτοι, οι Απροσάρμοστοι και Ταραξίες, όλοι εσείς Ελεύθερα Πνεύματα και Πρωτοπόροι, όλοι εσείς οι Οραματιστές, και οι Ασυμβίβαστοι...

Το ΠΑΣΟΚ περνάει τα μέτρα και πάει προς αυτοδιάλυση. Του Γιώργου Δελαστίκ

Η καθοριστική συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση και του νέου πακέτου μνημονιακών μέτρων οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων και εξανδραποδισμού της Ελλάδας θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η τελευταία σοβαρότατη και ολέθρια πολιτική πράξη του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Τρία μόλις χρόνια έχουν περάσει από τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, όταν ο ελληνικός λαός έδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου τρία εκατομμύρια ψήφους, το 44%. Η άθλια μνημονιακή πολιτική που αυτός ακολούθησε, όπως και ο διάδοχός του Βαγγέλης Βενιζέλος, οδήγησαν στην απώλεια των... τριών τετάρτων (!) της εκλογικής του απήχησης: από τα 3.012.542 ψηφοφόρους του έφυγαν σχεδόν... δυόμισι εκατομμύρια και του απέμειναν στις εκλογές του Ιουνίου 755.832 ψηφοφόροι!Σήμερα είναι ζήτημα αν του έχουν απομείνει 500.000 - και αυτοί συνεχίζουν να διαρρέουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών άλλοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν καρέκλα στο μνημονιακό κόμμα της Κεντροδεξιάς, που φημολογείται ότι θα ιδρύσει ο Σαμαράς αν προλάβει να επιβιώσει αρκετούς μήνες η κυβέρνησή του, κάποιοι λίγοι αλληθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι ίσως το μοναδικό από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να διασώσει τον πυρήνα ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, επικεφαλής μιας δράκας στελεχών και ελάχιστων βουλευτών του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Οσο κι αν η προσπάθειά του έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, δεν είναι καθόλου μάταιη αφού όλα τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ θέλουν να το μετατρέψουν σε... συνιστώσα της νέας ΝΔ και κάποιοι λίγοι σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Β. Βενιζέλος γνωρίζει ότι δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον με την υπερψήφιση των νέων μέτρων, γιατί αν καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά, ο ίδιος είναι «τελειωμένος» πολιτικά. Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι του καταλογίζουν τόσο τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε «κυβερνητική τσόντα» της ΝΔ όσο και την πρωτοφανή εκλογική συντριβή, που έφερε το κόμμα στα όρια της πολιτικής ανυπαρξίας.

Επιπροσθέτως, σε αντίθεση με τη ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη που ετοιμάζεται να προσκολληθεί σύσσωμη στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όντας σίγουρη ότι ο Αλ. Τσίπρας θα είναι πιθανότατα αναγκασμένος να δεχθεί τους πρώην συντρόφους του ως απολωλότα πρόβατα για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Β. Βενιζέλος δεν έχει καμία προσωπική πολιτική διέξοδο.

Στο ΠΑΣΟΚ θα τον «καρατομήσουν» αν πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τον έπαιρναν ποτέ, στη νέα ΝΔ προτιμούν φυσικά να πάρουν περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με μεγαλύτερη αθροιστικά επιρροή σε ψηφοφόρους από τον νυν αρχηγό του κόμματος. Οπως άλλωστε και ο Γ. Ζίγδης που διέλυσε εν ριπή οφθαλμού την αλήστου μνήμης ΕΔΗΚ όταν ανέλαβε αρχηγός της μόλις αυτή έπεσε από τη δεύτερη θέση στις εκλογές του 1974 με 20,42% στην τρίτη θέση στις εκλογές του 1977 με 11,95% των ψήφων, έτσι και ο Β. Βενιζέλος δεν διακρίνεται για τις συσπειρωτικές του ικανότητες στο εσωτερικό του κόμματος.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι οι εικασίες περί της προσωπικής πολιτικής τύχης του Β. Βενιζέλου, αλλά το τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην κρίσιμη ψηφοφορία και δευτερευόντως αν η υπερψήφιση του νέου πακέτου θα σηματοδοτήσει και την ολοκλήρωση των διαδικασιών οριστικής διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητο είναι πως αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συμβάλουν καθοριστικά στην υπερψήφιση των μέτρων, η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει σύντομα ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί.

Ο λόγος είναι προφανής: οι πολιτικά ένοχοι για την υπερψήφιση βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ δύσκολο να επανεκλεγούν, αν δεν τους «βγάλει» ο Σαμαράς με το νέο κόμμα του. Θα ψηφίζουν τα μέτρα λοιπόν, θα στηρίζουν την κυβέρνηση και θα περιμένουν.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ