Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ και ο κρυμένος κουμπάρος του...

Του Στέλιου Κούλογλου (TVXS)

Σχόλιο ΑΣΒΟΣ: Φαίνεται Στέλιο μου πως ο πρώην Πρωθυπουργός βγήκε στη σύνταξη με 35 ή 37 ή 40 χρόνια προυπηρεσίας ανεξαρτήτου ορίου ηλικίας! Δηλαδή με 10.500 ή 11.100 ή 12.000 ένσημα! Δεν τα μετράμε μήπως έχει γίνει κανένα λάθος! Ας γελάσουμε όλοι μαζί για τα χάλια μας!!!


Είναι γνωστό ότι όπως οι γάμοι από συμφέρον, έτσι και οι πολιτικές κουμπαριές διαρκούν όσο τα συμβαλλόμενα μέρη αποκομίζουν πολιτικά οφέλη. Αλλο όμως αυτό κι άλλο να καρφώνεις δημοσίως το κουμπαράκι σου, όπως έκανε την Παρασκευή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Κώστα Καραμανλή. Στην κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσε με τον Γ.Παπανδρέου, ο τούρκος πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι στη συνάντηση κορυφής που έγινε το 2004 στην Ελβετία, η υπό τον Καραμανλή ελληνική πλευρά καθώς και η ελληνοκυπριακή υπό τον Τάσο Παπαδόπουλο ζήτησαν, παρά τα όσο είχαν συμφωνηθεί, να αναβληθεί το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν.
Ηταν πράγματι το “ηρωικό όχι” απλή κίνηση τακτικής και δείγμα αναποφασιστικότητας, όπως υπονοεί ο Ερντογάν; Ο Τ. Παπαδόπουλος δεν ζει για να διατυπώσει την δικιά του εκδοχή για τα γεγονότα. Πολλοί όμως περίμεναν από τον πρώην Ελληνα πρωθυπουργό μια δημόσια τοποθέτηση. Ο Κ. Καραμανλής συνέχισε την ίδια τακτική: παρότι πληθαίνουν οι αναφορές για όσα έκανε -και για όσα δεν έκανε- εκείνος αρνείται να υπερασπιστεί στοιχειωδώς το παρελθόν του.
«Πού είναι ο κ. Καραμανλής; Τον κρύβετε;», ρώτησε ο Γ. Παπανδρέου την ηγεσία της ΝΔ στη συνεδρίαση της Βουλής την προηγούμενη εβδομάδα. Παρά την ανοιχτή πρόκληση, ο κ. Καραμανλής παρέμεινε σιωπηλός, αν και δικαιούνταν τον λόγο τόσο επί προσωπικού όσο και ως πρώην πρωθυπουργός. Από τα «ορεινά» της Βουλής αρκέστηκε λίγο μετά να καταψηφίσει την πρόταση νόμου της κυβέρνησης για το πακέτο βοήθειας, ακολουθώντας τη γραμμή του κόμματος.

Όσο πρωτοφανής είναι η αποστροφή του Παπανδρέου για το «κρύψιμο» ή του Ερντογάν που αναφέρθηκε σε διπλωματικά παρασκήνια τα οποία συνήθως δεν αποκαλύπτουν πρωθυπουργοί, άλλο τόσο πρωτοφανής είναι και η στάση που κρατάει ο Καραμανλής. Στην προηγούμενη Βουλή, ο κ. Σημίτης αντιδρούσε, παίρνοντας τον λόγο, σε κάθε απόπειρα αμφισβήτησης των πεπραγμένων της θητείας του. Ο Μητσοτάκης έχει περάσει τα 90 αλλά δεν παύει να υπερασπίζει το παρελθόν του, τόσο το πρωθυπουργικό όσο και το προδικτατορικό, που είναι και ιδιαίτερα βεβαρημένο.

Το φαινόμενο έχει αρχίσει να παίρνει διεθνείς διαστάσεις. Με το ερώτημα ασχολήθηκε την εβδομάδα που πέρασε η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, γράφοντας μεταξύ των άλλων σε ένα μεγάλο άρθρο:

Από τότε που καταψηφίστηκε από τους Έλληνες πριν από επτά μήνες, ο πρώην πρωθυπουργός δεν έλαβε το λόγο ούτε μια φορά στη Βουλή... Πολλές φορές τον βλέπει κανείς στο Κολωνάκι, τη συνοικία των επωνύμων, όταν επισκέπτεται το γυμναστήριο συνοδευόμενος από τους τέσσερις σωματοφύλακές του.

Χωρίς επιτυχία ωστόσο, όπως αποδεικνύουν οι φωτογραφίες που τράβηξε πρόσφατα ένας παπαρατσι. Δείχνουν τον Καραμανλή να κατηφορίζει από τη βίλα του στην παραλία και να βουτάει στη θάλασσα. Κρίνοντας από τον τεράστιο σωματικό του όγκο, δε λείπει τίποτα από τον 54χρονο.

Ερωτήματα άρχισε να διατυπώνει και ο ελληνικός Tύπος, που για χρόνια κρατούσε τον πρώην πρωθυπουργό στο απυρόβλητο. Χθες Σάββατο, η Ελευθεροτυπία επιστράτευσε τρεις πολιτικούς επιστήμονες για να εξηγήσουν την στάση του. «Είναι σχεδόν παθολογία, σαν αρρώστια », σχολίαζε ο Θ. Βερέμης. «Στη θέση του κ. Καραμανλή θα είχα φύγει στην εξορία», πρόσθετε η Καθημερινή μεταφέροντας τα λόγια Ευρωπαίου διπλωμάτη.

Κρατάει χρόνια αυτή η απραξία. Στην πραγματικότητα, το 2005, μετά την αποκάλυψη των τηλεφωνικών υποκλοπών, ο Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία στους στενούς συνεργάτες του Ρουσόπουλο και Αγγέλου. Το περιβάλλον έκανε μπίζνες στυλ Βατοπέδι, ο πρωθυπουργός ήταν αποτραβηγμένος στα ιδιαίτερά του διαμερίσματα και η χώρα αρμένιζε ακυβέρνητη. Στους υπουργούς που του ζητούσαν ραντεβού ή λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα απαντούσε μονότονα «ξέρεις εσύ», ενώ στις συνηθισμένες διαμάχες μεταξύ υπουργών μία ήταν η επωδός: «Βρείτε τα».
Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η παραίτηση οφείλεται στην ανακάλυψη ότι παρακολουθούσαν και το πρωθυπουργικό τηλέφωνο ή απλώς συμπίπτει χρονικά με τις υποκλοπές. Μάλλον δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ, αφού ίσως το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών, που προκάλεσε τον θάνατο και του τεχνικού της Vodafone Κ. Τσαλικίδη, μπαίνει σιωπηλώς στο αρχείο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι στο ερώτημα του Παπανδρέου «Πού τον κρύβετε;», ο κ. Σαμαράς δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει, υπερασπίζοντας τον άνθρωπο που μέσω του μηχανισμού του Μαξίμου τον προωθούσε για την ηγεσία της ΝΔ τα δύο τελευταία χρόνια. Χωρίς την παρασκηνιακή αυτή υποστήριξη, ο Σαμαράς δύσκολα θα είχε κερδίσει την Μπακογιάννη. Ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ φαίνεται παρ όλα αυτα να θεωρεί τον παλιότερο βαρίδι που αναγκαστικά πρέπει να κουβαλάει, τουλάχιστον μέχρι την ερχόμενη Βουλή.

Ομως το αίτημα μέρους και της κομματικής βάσης της ΝΔ για κάθαρση και ρήξη με το παρελθόν, οι πρόσφατες μηνύσεις εναντίον του πρώην πρωθυπουργού από στελέχη της ΝΔ και οι εξελίξεις στην Εξεταστική Επιτροπή για το Βατοπέδι μετατρέπουν την τακτική ισορροπιών που τηρεί ο Α.Σαμαράς σε παρακινδυνευμένη ακροβασία στο κενό. Στο σκάνδαλο είναι μπλεγμένοι βουλευτές και το καραμανλικό περιβάλλον. Αν η ΝΔ καταψηφίσει την σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τις ποινικές ευθύνες υπουργών ή την δίωξη του Αγγέλου, θα εμφανιστεί να εναντιώνεται στο αίτημα για κάθαρση. Αν υπερψηφίσει την σχετική πρόταση θα στραφεί αντικειμενικά εναντίον του Καραμανλή.

Ισως ο κ. Καραμανλής να περιμένει την συνέχεια για να μιλήσει, πιστός στην συμβουλή του θείου του ότι συχνά στην πολιτική η σιωπή είναι χρυσός. Ισως πάλι να πρόκειται για αυτό που έγραψε στο ίδιο άρθρο η γερμανική Handelsblatt: «Ένα ταξίδι στις Άλπεις, ένα ταξίδι στην Τοσκάνη, μια βόλτα στη Βενετία, τακτικές επισκέψεις στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν παίζει η ομάδα του, ο Παναθηναϊκός. Από τότε που αποδεσμεύτηκε από τα υπηρεσιακά του καθήκοντα, απολαμβάνει τη ζωή. Τώρα έχει επιτέλους χρόνο και για το αγαπημένο του παιχνίδι, το play station».

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Είναι αλήθεια κ. Πρωθυπουργέ;;

(Το ερώτημα σας το απευθύνουν οι χιλιάδες άνεργοι νέοι επιστήμονες)

Με 10.855 ευρώ φαίνεται πως αμείβεται μία ιδιαιτέρα του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών, εν μέσω «ψαλιδίσματος» και περικοπών στο Δημόσιο και τους μισθούς των υπαλλήλων του.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», η Ξ.Μ. ήρθε με διαταγή μετακίνησης από τα Σκόπια και εξακολουθεί να λαμβάνει το επίδομα αλλοδαπής συν τον κανονικό μισθό της.
Συγκεκριμένα, η εν λόγω ιδιαιτέρα παίρνει κάθε μήνα: μισθόπερίπου 4.800 ευρώ, 9.600 ευρώ το δίμηνο ως επίδομα αλλοδαπής και ημερήσια αποζημίωση 90 - 110 ευρώ (επί 30 ημέρες τον μήνα ίσον 2.700 ευρώ).
Μάλιστα, η αποζημίωση λαμβάνεται επειδή η Ξ.Μ. δεν ανακλήθηκε για να επιστρέψει αλλά χρησιμοποιήθηκε το«παραθυράκι» της διαταγής μετακίνησης.
Κι ενώ οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι μετρούν και ξαναμετρούν τα ψιλά και έχουν στοχοποιηθεί συλλήβδην, κάτι τέτοια περιστατικά μόνο απορίες που πρέπει να απαντηθούν δημιουργούν...

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Don't cry for me... European Argentina

Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ' έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
Mark Weisbrot: «Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, (μιλάω για τους ενήλικες), στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες.

Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη. Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς....τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945.

Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις. ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού. Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ' ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα. Η Κυβέρνηση που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρει τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους.

Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ.Ν.Τ. μια χώρα, σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία του στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη. Στην Αργεντινή με το που ανέλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.

Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους. Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις.

Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι. όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι' αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομηχάνους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει....

Τι ειρωνεία και αυτή. Τους πείσαμε με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!! Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ. Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν!!!

Στο Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.

Ακόμα τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες, τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστικές ή ότι αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω! Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί. Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο.

Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε. Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ' αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Το γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γεν. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική, θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρόεδρος Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματ/τικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄ γύρο και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων».
* Αποκαλυπτικό άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D. C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά. Γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν στο προσεχές μέλλον στη χώρα μας.