Ακολουθεί η συνέντευξη:
* Το Συνέδριο φέρνει ελπίδα η φόβο δυσμενών εξελίξεων;
Μόνο ελπίδα. Κανένα φόβο. Οι δυσμενείς εξελίξεις επήλθαν. Το σημερινό κόμμα -Βαβέλ δεν έχει μέλλον. Αυτοκαταστρέφεται. Η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών, που θα αποτυπωθεί στο Συνέδριο, φέρνει την ελπίδα αντιμετώπισης των παθογενειών οι οποίες οδήγησαν το ΣΥΝ σ' αυτό το σημείο.
* Ποιες είναι οι βασικές παθογένειες;
α. Η νοσηρή συγκεντρωτική και τασιοκεντρική λειτουργία της ΠΓ αποκλείει τη συμμετοχική και δημοκρατική λειτουργία του κόμματος. β. Η δημόσια προβολή της μειοψηφικής άποψης προκαλεί σύγχυση και υπονομεύει συλλογική απόφαση και κόμμα γ. Η έλλειψη Κανονισμού Δεοντολογίας και κυρώσεων προκαλεί τα γνωστά αποτελέσματα, στα ΜΜΕ, για το κόμμα.
* Γιατί δεν επιδιώχτηκε αντιμετώπιση με πολιτική συνεννόηση;
Οι επιπτώσεις των παθογενειών διαπιστώνονται σε όλα τα Συνέδρια του ΣΥΝ. Λύσεις δεν δόθηκαν. Προφανώς η σημερινή χύμα κατάσταση εξυπηρετεί τις ηγεσίες των κυρίαρχων τάσεων του κόμματος. Η πολιτική συνεννόηση γίνεται για τη…διατήρησή τους!
* Προβληματίζει η μειωμένη συμμετοχή στις προσυνεδριακές διαδικασίες;
Η στέρηση της δυνατότητας συμμετοχής του μέλους στις αποφάσεις και κυρίως οι προσωπικές διαφοροποιήσεις ορισμένων ηγετικών στελεχών προκαλούν αποστασιοποίηση. Τα μέλη του ΣΥΝ είδαν σειρά ηγετικά στελέχη, βουλευτές, ακόμη και την πρώην πρόεδρο να προσχωρούν, επ' ανταλλάγματι, στο ΠΑΣΟΚ. Απογοητεύτηκαν. Αηδίασαν. Παρ' όλα αυτά όσες φορές έγιναν σοβαρές προσπάθειες στρατεύτηκαν και με ατομικές θυσίες έβγαλαν το κόμμα απ' το τέλμα και ανέβασαν κοινωνική παρέμβαση και ποσοστά. Παρά τον αλληλοσπαραγμό που γίνεται από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα ανταποκρίθηκαν και πάλι θετικά στην ελπίδα που φέρνει το Συνέδριο.
* Υπάρχει κίνδυνος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στο Συνέδριο;
Όχι. Το Συνέδριο συγκλήθηκε έκτακτα για να διασφαλίσει: Ενιαίο, δημοκρατικό, συμμετοχικό και συλλογικό τρόπο λειτουργίας και έκφρασης του κόμματος. Τερματισμό της αυτονόμησης έναντι της συλλογικότητας και της δημόσιας αντιπολίτευσης σε βάρος του ΣΥΝ. Είναι αυτονόητο ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται με απόλυτα ελεύθερες και δημοκρατικές διαδικασίες δεν υποκύπτουν σε κόκκινες γραμμές. Το πρόβλημα τι θα πράξουν αυτοί που τις θέτουν είναι αποκλειστικά δικό τους.
* Σας προβληματίζουν οι διαφορετικές εκδοχές του Αριστερού Ρεύματος;
Ναι. Εργάστηκα επίπονα για την αριστερή στροφή του κόμματος με τους συντρόφους του Αριστερού Ρεύματος, του Κοκκινοπράσινου και της Αριστερής Ανασύνθεσης. Η αριστερή στροφή πρόσφερε ταυτότητα και αναζωογόνησε το κόμμα. Ανέδειξε τη συμμαχία μας, τον ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστική αντιπολίτευση σε κοινωνικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο. Δυστυχώς, μετά το 5ο Συνέδριο, δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια. Επανήλθαμε στην εσωστρέφεια και τις παραλυτικές ισορροπίες, παρά την ύπαρξη μεγάλης πλειοψηφίας. Στην πλήρη αποϊδεολογικοποίηση. Ακόμα και το πρόγραμμα, που εγκρίθηκε με πρωτοφανή πλειοψηφία στο Προγραμματικό Συνέδριο, έκανε περήφανα τα μέλη και απέσπασε θετικές κριτικές, εγκαταλείφθηκε.
Η ευθύνη του Αριστερού Ρεύματος, στο σύνολό του, είναι καταλυτική. Περίμενα αυτοκριτική και διορθωτικές πράξεις. Αντί γι' αυτό είδαμε άρνηση, από μερίδα του, στη διεξαγωγή Συνεδρίου και κατάθεση διαφορετικών εκδοχών. Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ψήφισα στην Επιτροπή Θέσεων και την ΚΠΕ τον κορμό, ως βάση για προσυνεδριακή συζήτηση, και κατέθεσα προσθήκες που προσυπογράψαμε ορισμένα μέλη της ΚΠΕ, από όλο το φάσμα της αριστερής πλειοψηφίας, για άμεσες καταστατικές ρυθμίσεις στον ΣΥΝ και προτάσεις για το ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει διάθεση συνεργασίας. Επίσης δεν εμφανίζεται περιχαράκωση στις Συνελεύσεις των Π.Κ.
* Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει προοπτική;
Ο ΣΥΝ οφείλει να εφαρμόσει, χωρίς άλλη χρονοτριβή, ταχύτατα, τις αποφάσεις των Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ και να εργασθεί για τη δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία του. Παράλληλα να συμβάλει στην εκπόνηση και εφαρμογή πολιτικού σχεδίου, με κοινά αποδεκτές θέσεις, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις λαϊκού κινήματος κατά της κηδεμονίας του ΔΝΤ και των μέτρων του. Οι σημερινές φυγόκεντρες κινήσεις και παρεμβάσεις, που βρίσκουν έδαφος στην απαράδεκτη αδρανοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα χάσουν το οποιοδήποτε πολιτικό η ηθικό έρεισμα. Για την αριστερά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ενότητα και τη συνεχή δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωταγωνιστεί.
