Ιουλιανά: ...όταν η δημοκρατία απαξιώνεται

Από: TVXS

Ας ανατρέξουμε 45 χρόνια πίσω για να πληροφορηθούμε (κυρίως οι νέοι) μέσα από μια αντικειμενική προσέγγιση τα πραγματικά γεγονότα της 15ης Ιουλίου του 1965 (Ιουλιανά) - ο Ασβός

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 45 χρόνια από τα Ιουλιανά, την περίοδο πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965 έως το πραξικόπημα των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή και ως Αποστασία του 1965 αφού μετά την παραίτηση Γ. Παπανδρέου οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν διαδοχικά από βουλευτές της Ενώσεως Κέντρου ήταν αποτέλεσμα χρηματισμού και υποσχέσεων ανάληψης πολιτικών αξιωμάτων. Έτσι, μερίδα του Τύπου και του λαού απέδωσε το χαρακτηρισμό του «αποστάτη» στους βουλευτές που ανέβαιναν στην εξουσία. Η περίοδος αυτή χρωματίστηκε και από την έντονη ανάμειξη του τότε βασιλιά Κωνσταντίνου στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, παραβιάζοντας τις διατάξεις του Συντάγματος του 1952.

Ένα χρόνο πριν τα Ιουλιανά, το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές το Φεβρουαρίου του 1964 με ποσοστό που άγγιξε το 52,72%, με αποτέλεσμα ο Γ. Παπανδρέου να σχηματίσει για πρώτη φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές. Η περίοδος της αποσταθεροποίησης ξεκίνησε με αφορμή τη διαμάχη του Γ. Παπανδρέου με τον βασιλιά Κωνσταντίνο για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και την αλλαγή του αρχηγού του ΓΕΣ. Απ' την μια πλευρά, ο Παπανδρέου επιθυμούσε να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά και τον αρχηγό του ΓΕΣ Γεννηματά, στους οποίους έλεγχο ασκούσε το παλάτι με ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. Τη θέση του υπουργού άμυνας θα αναλάμβανε ο γιος του, Ανδρέας Παπανδρέου. Στην άλλη πλευρά του νομίσματος, όμως, ο βασιλιάς εξέφραζε έντονα την άρνησή του να συναινέσει υπογράφοντας τα σχετικά διατάγματα, αν δεν ενέκρινε πρώτα τους αντικαταστάτες. Ο Π. Γαρουφαλιάς, έχοντας την πλήρη υποστήριξη του παλατιού, αρνούνταν να εγκαταλείψει το αξίωμά του, ακόμα κι όταν ο Γ. Παπανδρέου τον διέγραψε από την Ένωση Κέντρου.

Τελικά ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αντιμετωπίζοντας την ίδια αρνητική στάση του βασιλιά για ακόμη μια φορά. Ο Κωνσταντίνος επιθυμούσε να τοποθετηθεί πρόσωπο της δικής του εμπιστοσύνης, και τότε ο Γ. Παπανδρέου, μη μπορώντας να αποδεχτεί ότι ο πρωθυπουργός δε μπορεί να αναλάβει όποιο υπουργείο επιθυμεί, παραιτήθηκε.

Της τελικής αυτής έκβασης, είχε προηγηθεί το χρονικό διάστημα 5 ημερών (8-14 Ιουλίου) μέσα στο οποίο έγινε η ανταλλαγή πέντε οξύτατων επιστολών μεταξύ του Κωνσταντίνου και του Παπανδρέου, σχετικά με την υπογραφή του διατάγματος για την αντικατάσταση του Γαρουφαλιά, καθώς και μία μεταξύ τους συνάντηση στην Κέρκυρα. Αδιαμφισβήτητα, οι επιστολές του βασιλιά συνιστούσαν αντισυνταγματική επέμβαση στη διακυβέρνηση της χώρας. Η τελευταία συνάντηση του Κωνσταντίνου με τον Παπανδρέου έγινε στα ανάκτορα (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Ηρώδου Αττικού) το απόγευμα της 15ης Ιουλίου. Η διάρκειά της ήταν δέκα λεπτά, διάστημα αρκετό για να επιβεβαιωθεί η προδιαγεγραμμένη ρήξη.

Μετά την προφορική δήλωση της παραίτησης του Γ. Παπανδρέου, ο επόμενος πρωθυπουργός, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, μέλος της Ενώσεως Κέντρου, ορκίστηκε μέσα στην επόμενη ώρα, χωρίς να έχει συνταχθεί ακόμα η έγγραφη παραίτηση της κυβέρνησης. Oι δρόμοι της Aθήνας γέμισαν από διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την ανατροπή του νόμιμου πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ενώ οι κινητοποιήσεις που οργανώνονταν από την Ένωση Κέντρου και την αριστερή ΕΔΑ κατέληγαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία θύμα των οποίων υπήρξε και ο 25χρονος φοιτητής και στέλεχος της Αριστεράς Σωτήρης Πέτρουλας.

Την παραίτηση του Αθανασιάδη-Νόβα διαδέχτηκε η κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου στις 18 Αυγούστου ενώ ένα μήνα μετά πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Στέφανος Στεφανόπουλος. Στην κυβέρνηση του Στεφανόπουλου συμμετείχαν οι Τσιριμώκος και Νόβας ως αντιπρόεδροι και ο Μητσοτάκης ως υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών.

Τα πραγματικά αίτια της κρίσης της δημοκρατίας δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα αφού σχεδόν κανείς πρωταγωνιστής των Ιουλιανών δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του.

Παρ' όλα αυτά, το γεγονός ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και η μητέρα του Φρειδερίκη ήθελαν να ελέγχουν πλήρως το στράτευμα μπορεί να δικαιολογήσει την άρνηση του πρώτου στην αποπομπή των προσώπων εμπιστοσύνης του σε βασικές θέσεις. Πηγές αναφέρουν ότι ταυτόχρονα το παλάτι επεδίωκε τη διάσπαση της Ένωσης Κέντρου αφού η δημοτικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου εκείνη την εποχή σημείωνε άνοδο. Κύρια θέση του ήταν η ανεξαρτητοποίηση της εξωτερικής πολιτικής από την πολιτική των ΗΠΑ και των λοιπών δυτικών συμμάχων . Είναι πιθανό, βλέποντας τη δημοτικότητά του να ανεβαίνει, στελέχη τόσο του εσωτερικού (επίδοξοι διάδοχοι του Γ. Παπανδρέου που ένιωθαν να απειλούνται τα σχέδιά τους, όπως ο Κ. Μητσοτάκης) όσο και του εξωτερικού (Αμερικανοί αξιωματούχοι) να επιθυμούσαν με την κρίση αυτή να ανακόψουν την πορεία του. Σε συζητήσεις με αμερικανούς διπλωμάτες λίγο πριν τα γεγονότα του Ιουλίου ο Κ. Μητσοτάκης είχε εκφράσει την άποψη ότι ο Α. Παπανδρέου ήταν η κύρια πηγή των προβλημάτων της Ε.Κ. και ότι θα έπρεπε να απομακρυνθεί τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Ελλάδα.

Όποια από τα παραπάνω και να είναι τα βαθύτερα αίτια της πολιτικής αποσταθεροποίησης, τα αποτελέσματά τους ήταν κάτι παραπάνω από ορατά. Η πολιτική αστάθεια ήταν μια από τις πρώτες συνέπειες της αποστασίας που συνδυασμένη με το γενικότερο κλίμα απογοήτευσης του λαού από τον πολιτικό κόσμο, την απαξίωσή των τελευταίων και την απορρύθμιση των μηχανισμών άμυνας της δημοκρατίας άνοιξαν το δρόμο για το πραξικόπημα της 21ης Ιουλίου 1967.

Κάποιες φωτογραφίες ίσως μας αφυπνήσουν...

Κυκλοφορούν σε e-mail και τις αναδημοσιεύω... Ευχαριστώ τον φίλο που μου τις έστειλε καθώς και την άγνωστη πηγή προέλευσης... - Ο Ασβός

MARIANNE: Κ. Καραμανλής, το κάθαρμα της κρίσης

Μας πήρανε ΧΑΜΠΑΡΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!

Το γαλλικό περιοδικό MARIANNE αυτής της εβδομάδας εγκαινιάζει αφιέρωμα για τα αίτια και τους υπεύθυνους της οικονομικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη, υπό τον τίτλο «Τα 7 καθάρματα της κρίσης». Η πρώτη περίπτωση που εξετάζεται είναι αυτή του πρώην Έλληνα Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, σε ρεπορτάζ με τίτλο «Κώστας Καραμανλής, ο δημιουργός της ελληνικής τραγωδίας».

Το δισέλιδο δημοσίευμα σκιαγραφεί το προφίλ και την καριέρα του Κώστα Καραμανλή, «του ανθρώπου», όπως σχολιάζεται, «που ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το 2004 έως το 2009, με την ανικανότητα και τα ψέματά του, βύθισε τη χώρα του σε ένα τρομακτικό χάος».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ: “Ο κ. Καραμανλής, ανηψιός του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, που διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας τέσσερις φορές από το 1955 έως το 1981, είχε μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιδέα: να καταστρεψει τη χώρα. Λιγότερο από πέντε χρόνια, του ήταν αρκετά για να αδειάσει τα κρατικά ταμεία και να φέρει την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού”. Το δημόσιο χρέος (στο 120% του ΑΕΠ) και το έλλειμμα (στο 13% του ΑΕΠ) προκαλούν ρίγος, αλλά «ο Κώστας διατηρεί ανέπαφο το αστραφτερό του χαμόγελο, που φαίνεται ότι είχε τυφλώσει τους συμπολίτες του το 2004», συνεχίζει ο συντάκτης.

Όσο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, «δεν ήταν παρά η παραπλανητική αλλά ελκυστική βιτρίνα των υποσχέσεων και των φιλοδοξιών του». Το τεράστιο κόστος τους είχε προκαλέσει τη δυσπιστία των Ελλήνων πολιτών, η υπερηφάνεια όμως, που τους γέμιζε το γεγονός ότι βρίσκονται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, τους έκανε να μπερδέψουν την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα.

Ο πρώην Πρωθυπουργός, άλλωστε, “λόγω έλλειψης ικανοτήτων, είχε καταφέρει να επιδείξει τεράστιο χαρίσμα στην τέχνη της παραπλάνησης”, επισημαίνει το άρθρο. Κατά τη διάρκεια πολλών ετών, η απόκλιση, μεταξύ των στατιστικών στοιχείων που υποβάλλονταν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και των πραγματικών μεγεθών του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας, άγγιζε το 2,2% του ΑΕΠ. «Ο Κώστας όμως έκανε ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως ένας πλανόδιος μικροπλωλητής σε ένα υπαίθριο παζάρι».

Τον Οκτώβριο ωστόσο, του 2009, συνειδητοποίησε ότι δεν έχει άλλη ενέργεια για να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς και οι εμπειρογνώμονες που καταγγέλλουν σήμερα την Ελλάδα, δεν είχαν τότε καταφέρει να δουν τι πραγματικά συνέβαινε. Με ένα ποσοστό ανάπτυξης που πλησίαζει το 5%, το φτωχό αυτό έθνος προκαλούσε σύνδρομα κατωτερότητας στις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες με αδύναμες οικονομίες.

Ο Κώστας Καραμανλής, σαν να ζούσε μέσα σε ένα όνειρο, έδινε την εντύπωση ότι βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων και της περίοπτης πολιτικής του γραμμής. Ωστόσο, αν και η Ελλάδα θεμελίωσε την έννοια της δημοκρατίας πριν από μερικούς αιώνες, πολύ συχνά φαινόταν ότι ξεχνούσε τις συγκεκριμένες αξίες. Στην πολιτική ζωή της χώρας επικρατεί ο νεποτισμός της οικογενειοκρατίας και αυτή είναι άλλωστε, και η δική του περίπτωση.

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στις σπουδές του στις Η.Π.Α. και στη συμμετοχή του από το 1974 στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, στους κόλπους του οποίου αντιπροσωπεύει την εκσυγχρονιστική και φιλοευρωπαϊκή τάση, την ανανέωση και τη ζωτικότητα, και αυτά είναι τα κύρια σημεία της προεκλογικής του εκστρατείας το 2004. «Τέλος», υποστήριζε με θέρμη, «στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά, που χαρακτήριζαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις της αριστεράς».

Το αποτέλεσμα; Πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα κηλιδώνουν τη φήμη της κυβέρνησής του, και αντί να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά, ο Κώστας Καραμανλής οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία.

Η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο, αλλά όχι αποκλειστικά, συνεχίζει το ρεπορτάζ. Στο πλευρό του, αλλά στο παρασκήνιο, σύμβουλοι που πρότειναν τη «συνεργασία» με την Goldman Sachs, που συνέστησαν την κάλυψη των πραγματικών οικονομικών μεγεθών και την υποβολή ψευδών στοιχείων.

Ο διάδοχός του στον πρωθυπουργικό θώκο και προαιώνιος αντίπαλός του, Γιώργος Παπανδρέου, με τη σειρά του γόνος πολιτικής οικογένειας της χώρας, δεν θα αργήσει να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής ήδη από την επαύριο της εκλογικής του νίκης το 2009. Τα στοιχεία παρουσιάζουν ένα έλλειμμα της τάξης του 13%, το διπλάσιο από αυτό που γνώριζαν. Ο Παπανδρέου, χωρίς να διαθέτει το χάρισμα να συγκλονίζει τα πλήθη, μετατρέπεται ξαφνικά στον «πιό μισητό» άνθρωπο της χώρας, όταν ανακοίνωσε δέσμη αυστηρών μέτρων, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Τα άσχημα νέα κυκλοφορούν γρήγορα, και οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν ανελέητα την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.

«Τι κάνει, τι λέει ο άνθρωπος, που συνέβαλε σε αυτή την τεράστια αναστάτωση;» διερωτάται ο συντάκτης. «Τίποτα», σημειώνει. Ας αντιμετωπίσουν μόνοι τους οι σοσιαλιστές την οργή του κόσμου που αισθάνονται στην κυριολεξία εξαπατημένοι, ας τα βγάλει πέρα μόνος του ο Παπανδρέου με το σχέδιο λιτότητας που διαπραγματεύτηκε με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Ο Καραμανλής θα αποφύγει το πιθανότερο, κάθε είδους νομικής δίωξης και ίσως να μη δώσει ποτέ εξηγήσεις για τις πράξεις του. Από τον τρόπο διαχείρισης των πυρκαγιών του 2008, έως την πρόσφατη οικονομική κρίση, ο πολιτικός αυτός επέδειξε μια ουσιαστική επιμονή για να αποδυναμώσει τη χώρα.Το χειρότερο βέβαια είναι, σχολιάζει, καταλήγοντας το άρθρο, ότι σε περίπτωση μιας εξαιρετικής αντιδημοτικότητας των σοσιαλιστών, ο Καραμανλής μπορεί να φαντάζεται ότι θα εκπροσωπήσει εκ νέου τη χώρα.