Ιστορική ημέρα Ο ΟΗΕ αναγνώρισε το παλαιστινιακό κράτος

Πανηγυρισμοί στη Βηθλεέμ, δίπλα στο ισραηλινό τείχος   (Φωτογραφία:  Associated Press ) 

 

Ηνωμένα Έθνη

Με ισχυρή πλειοψηφία καθώς η διεθνή κοινότητα συντάχτηκε σε μεγάλο μέρος της με το αίτημα των Παλαιστινίων, η Γενική Συνέλευση ενέκρινε την Πέμπτη την αναβάθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος με ιδιότητα του παρατηρητή (non-member observer state), μία πολιτική, διπλωματική αλλά και συμβολική νίκη που θα δώσει στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα.

Παρά το αναμενόμενο «όχι» του Ισραήλ και των ΗΠΑ αλλά και με εξίσου αναμενόμενο «ναι» ισχυρών δυνάμεων, το αποτέλεσμα ανοίγει την Παλαιστινιακή Αρχή το δρόμο προς τα διεθνή φόρα και παρέχει στους Παλαιστίνιους το πλεονέκτημα μιας αναβαθμισμένης θέσεις όταν αρχίσουν εκ νέου οι συνομιλίες με το Ισραήλ. Στον λόγο του από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών ο Μαχμούντ Αμπάς μίλησε για όσα υπέστη ο λαός του αλλά τάχτηκε υπέρ της ειρήνης και πρόβαλε αυτό ακριβώς που ζητούν επί δεκαετίες οι Παλαιστίνοι: το αίτημα για φωνή και λόγο στη διεθνή κοινότητα.

Υπέρ του αιτήματος τάχτηκαν 138 χώρες, εννέα ψήφισαν κατά και 41 χώρες απείχαν.

Το αίτημα της Παλαιστινιακής Αρχής υιοθετήθηκε από την πλειονότητα των μελών του ΟΗΕ: θετικά εκφράστηκαν μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ τους η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος, το σύνολο του αραβικού κόσμου, των ασιατικών χωρών και της Νότιας Αμερικής.

Αναμενόμενη η αρνητική ψήφος του Ισραήλ και των ΗΠΑ, «όχι» ψήφισε ακόμη ο Καναδάς, η Τσεχία και ο Παναμάς αλλά και τα μικρά νησιωτικά κράτη Παλάου, Ναουρού, Μικρονησία και Νήσοι Μάρσαλ.

Από τις χώρες που απείχαν, αναμενόμενη και προαποφασισμένη ήταν η στάση της Βρετανίας, που είχε βάλει όρους στην Παλαιστινιακή Αρχή, και της Γερμανίας· αποχή επέλεξαν, μεταξύ άλλων, η Αυστραλία, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Κροατία, το Μαυροβούνιο, η Ουγγαρία, η ΠΓΔΜ, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και η Ρουμανία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει εκφραστεί υπέρ της λύσης των δύο κρατών, δεν απέφυγε να εμφανιστεί τελικά τρίγλωσση με την πλειονότητα να τάσσεται υπέρ, την Τσεχία να απορρίπτει αλλά και αρκετές χώρες να απέχουν...

Η αναβάθμιση του διεθνούς καθεστώτος της Παλαιστινιακής Αρχής από «οντότητα» σε «κράτος μη μέλος» του ΟΗΕ, ανάλογο καθεστώς με αυτό που κατέχει το Βατικανό, δίνει φωνή στην Παλαιστινιακή Αρχή η οποία ως σήμερα είχε απλώς καθεστώς παρατηρητή στη Γενική Συνέλευση των 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ.

Με διαβατήριο την απόφαση του ΟΗΕ, η Παλαιστινιακή Αρχή θα μπορέσει να διεκδικήσει (αλλά όχι να εξασφαλίσει) τη συμμετοχή της σε οργανισμούς που διασυνδέονται με τον ΟΗΕ, μεταξύ τους το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στο οποίο θα μπορέσει να προσφύγει κατά του Ισραήλ. Καθόλου εύκολος δεν είναι και ο δρόμος για την αναγνώριση από τη Γενική Συνέλευση αλλά η απόφαση αυτή είναι πρώτο σημαντικό βήμα για την αναγνώρισή του ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ.

Εορτασμοί και προειδοποιήσεις...

Στη Δυτική Όχθη από το απόγευμα της Πέμπτης πλήθη συγκεντρώθηκαν για να εορτάσουν το προδιαγεγραμμένο –αλλά φυσικά εξαιρετικά επιθυμητό για τους Παλαιστίνιους– αποτέλεσμα.

Μόλις οι τηλεοπτικές οθόνες επιβεβαίωσαν την επιτυχία, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές και βγήκαν με τα αυτοκίνητά τους στους δρόμους της Ραμάλα, όπου και η έδρα της Αρχής, και σε άλλες πόλεις.

Η απόφαση δεν θα αλλάξει την καθημερότητά τους, σημειώνει ο αντποκριτής του Guardian, αλλά αναγνωρίζουν ότι είναι ένα πρώτο βήμα.

Εξάλλου και η ημερομηνία δεν επιλέχτηκε τυχαία εκ μέρους των Παλαιστινίων, καθώς η 29η Νοεμβρίου είναι η επέτειος της απόφασης του 1947 για το διαμελισμό της Παλαιστίνης και τη δημιουργία δύο κρατών, μια απόφαση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους εβραίους που ζούσαν στην περιοχή και τον επόμενο χρόνο έγιναν οι πρώτοι πολίτες του νεότευκτου ισραηλινού κράτους.

 Από την πλευρά του, το Ισραήλ προειδοποιούσε σε υψηλούς τόνους (που αργότερα έριξε όσο προσέγγιζε η ημέρα της ψηφοφορίας) ότι δεν αλλάζει τίποτα επί του εδάφους, αντιθέτως απομακρύνει την εγκαθίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. «Δηλητηριώδη, γεμάτο προπαγάνδα» λόγο χαρακτήρισε την ομιλία του Αμπάς ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου επιλέγοντας υψηλότερους τόνους.

Μετά την ψηφοφορία, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, την χαρακτήρισε «ατυχή και αντιπαραγωγική» που βάζει περισσότερα εμπόδια στον δρόμο για την ειρήνη. «Μόνο οι άμεσες επαφές ανάμεσα στα δύο μέρη μπορούν να επιτύχουν την ειρήνη που αξίζουν: δύο έθνη σε δύο κράτη», επισήμανε.

«Ζητάμε την ληξιαρχική πράξη γέννησης»

Πριν από την ψηφοφορία τον λόγο έλαβε καταχειροκροτούμενος από τη Γενική Συνέλευση ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς.

Ολόκληρες οικογενείς μεγάλωσαν με το όνειρο της ελευθερίας και της ειρήνης, είπε. Σήμερα η Παλαιστίνη έρχεται ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών σε μια καθοριστική στιγμή, πρόσθεσε: «ζητάμε από τον ΟΗΕ την ληξιαρχική πράξη γέννησης της Παλαιστίνης», υπογράμμισε.

Η ψήφος υπέρ του αιτήματος είναι η τελευταία ευκαιρία να σωθεί η λύση των δύο κρατών, τόνισε με έμφαση.

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής καταδίκασε την ισραηλινή επιθετικότητα: «Δεν υπήρχε ανάγκη από χιλιάδες επιδρομές για να θυμηθεί ο κόσμος ότι πρέπει να τελειώσει η κατοχή» στα Παλαιστινιακά Εδάφη, υπογράμμισε αναφερόμενος εκτενώς και στην πρόσφατη ισραηλινή επιδρομή στη Λωρίδα της Γάζας που άφησε περισσότερους από 170 νεκρούς.

«Ο κόσμος να πει τέλος στην κατοχή και τον εποικισμό» στα Παλαιστινιακά Εδάφη ζήτησε ακόμη παρομοιάζοντας το σημερινό καθεστώς με αυτό του απαρτχάιντ, εκτιμώντας πάντως ότι καθιστά τη λύση των δύο κρατών όλο και πιο δύσκολη–αν όχι πλέον αδύνατη.

«Θα συνεχίσουμε την λαϊκή, ειρηνική αντίσταση» είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας και «θα επιδιώξουμε την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και επίλυση του θέματος των προσφύγων», υπογράμμισε επαναλαμβάνοντας τη θέση της Αρχής αλλά προειδοποίησε ότι «ο χρόνος τελειώνει και το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει...»

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο αντιπρόσωπος του Ισραήλ, Ρον Πρόσορ, ο οποίος τόνισε ότι η χώρα του επιθυμεί την ειρήνη. Επιτέθηκε δε προσωπικά κατά του προέδρου Αμπας προσάπτοντας του ότι δεν επιθυμεί την ειρήνη και ότι δεν αποδέχεται τις προτάσεις που γίνονται από την ισραηλινή πλευρά.

Οι Παλαιστίνιοι πριν από 65 χρόνια έκαναν το λάθος να μην δεχτούν την λύση των δύο κρατών που είχαν προτείνει τα Ηνωμένα Έθνη με τότε ψήφισμα τους, επισήμανε ο αντιπρόσωπος, «και το ίδιο λάθος κάνουν και σήμερα». «Καμιά απόφαση του ΟΗΕ δεν μπορεί να σπάσει τον εδώ και 4.000 χρόνια δεσμό του λαού και της γης του Ισραήλ», είπε.

Αγώνας για την αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας των Παλαιστίνιων, υπογράμμισε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέντ Νταβούτογλου, πού πήρε το λόγο αμέσως μετά για να δηλώσει ότι «περιμένουμε την πλήρη ανεξαρτησία της Παλαιστίνης ως ισότιμο μέλος του ΟΗΕ».

«Ως Τούρκοι στεκόμαστε στο πλευρό σας και θα είμαστε στο πλευρό σας για πάντα», είπε ζητώντας εν μέσω χειροκροτημάτων «να πάρει η Παλαιστίνη τη θέση που της ανήκει».

Μιχάλης Δουρμούσογλου

Newsroom ΔΟΛ

Γιάννης Βαρουφάκης: Το κούρεμα δεν είναι αρκετό, χρειάζεται και ανάπτυξη

Ημερομηνία: 28/11/2012

Συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη

«Άρα ό,τι και να λέει ο κ. Σόϊμπλε θα αποδεχθεί ένα κούρεμα, θέλει δε θέλει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όχι γιατί θα του το επιβάλλουμε εμείς αλλά γιατί η πραγματικότητα είναι ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Δεν είναι θέμα ούτε νόμων, ούτε πρόθεσης, ούτε και θέμα προτιμήσεων αλλά είναι η πραγματικότητα. Είναι σαν να πηγαίνεις κόντρα στη βαρύτητα». Αυτό υποστηρίζει στη Mail και τον Θάνο Σιαφάκα, ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ Γιάννης Βαρουφάκης.

Γιατί δεν αρκεί το κούρεμα ώστε να γίνει το χρέος βιώσιμο; Τι περισσότερο χρειάζεται να γίνει;

Θα σας απαντήσω με ένα παράδειγμα. Η Ισπανία που είναι μια πτωχευμένη χώρα, όπως και η Ελλάδα, είχε ένα πάρα πολύ χαμηλό χρέος, χαμηλότερο και από της Βρετανίας και της Γερμανίας, όταν ξέσπασε η κρίση. Παρόλα αυτά πτώχευσε. Η πτώχευση προκύπτει όταν ο ρυθμός ανάπτυξης μιας χώρας είναι πολύ χαμηλός σε σχέση με το ρυθμό αποπληρωμής των χρεών, δηλαδή με το επιτόκιο που καταβάλλει μια χώρα. Όταν αυτά τα δύο νούμερα βρίσκονται σε μια ισορροπία, για παράδειγμα όταν σε μια χώρα αυξάνεται το εθνικό εισόδημά της κατά 2% και παράλληλα πληρώνει επιτόκια 2,5% τότε τα δύο βουνά, το βουνό χρέος και το βουνό του εθνικού εισοδήματος αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό, τότε το χρέος είναι βιώσιμο. Όταν ο ρυθμός αύξησης του χρέους είναι πολύ μεγαλύτερος από την αύξηση του εισοδήματος, και στην περίπτωση της Ελλάδας το εθνικό εισόδημα μειώνεται κατά 7-8%, και η αύξηση του χρέους έχει θετικό πρόσημο, καταλαβαίνουμε ότι η ψαλίδα μεγαλώνει. Οπότε το ζήτημα δεν είναι μόνο να κουρευτεί το χρέος και να μικρύνει το ένα «βουνό χρέος» αλλά το θέμα είναι η παράλληλη αύξηση των δύο βουνών. Χρειάζονται λοιπόν δύο πράγματα κούρεμα και ανάπτυξη. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με εύκολα λόγια και οι επενδύσεις δεν θα έρθουν από τον ιδιωτικό τομέα ή τις άλλες χώρες της Ευρώπης, όσο η Ελλάδα συνεχίζει να θεωρείται μια μαύρη τρύπα. Αναπτυξιακά κεφάλαια θα έρθουν μόνο από έναν οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Θα πρέπει να υπάρξει δηλαδή σύγκλιση των ρυθμών αποπληρωμής με τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Ωστόσο έχουμε δεδομένη τη στάση της Γερμανίας, αφού ο κ. Σόϊμπλε δεν θέλει να ακούσει για κούρεμα. Η Γερμανία θα υποχωρήσει;

Αν είχαμε μια κυβέρνηση που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, τότε θα αναγκαζόταν ο κ. Σόϊμπλε να δεχτεί και αυτός μια μύγα στο σπαθί του. Εάν η Γερμανία μπορούσε να εκπαραθυρώσει την Ελλάδα από το ευρώ θα το είχε κάνει από τον περασμένο Απρίλιο αλλά δε μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Άρα ό,τι και να λέει ο κ. Σόϊμπλε θα αποδεχθεί ένα κούρεμα, θέλει δε θέλει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όχι γιατί θα του το επιβάλλουμε εμείς αλλά γιατί η πραγματικότητα είναι ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Δεν είναι θέμα ούτε νόμων, ούτε πρόθεσης, ούτε και θέμα προτιμήσεων αλλά είναι η πραγματικότητα. Είναι σαν να πηγαίνεις κόντρα στη βαρύτητα, δεν μπορείς να τα καταφέρεις όσο και να το θέλεις. Οπότε χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση που να μπορεί να πει «Nein» στον κ. Σόϊμπλε. Ο κ. Σόϊμπλε μπορεί να λέει ότι το κούρεμα των χρεών μας απέναντι στους Γερμανούς φορολογούμενους και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι παράνομο, όμως τότε ο νόμος πρέπει να αλλάξει γιατί η πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει. Από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή το γνωρίζουμε αυτό.



Εσείς έχετε μιλήσει και για ένα «Μoratorium» αποπληρωμής χρεών προκειμένου να βρεθεί ένας κεκαλυμμένος τρόπος να κάνει πίσω η Γερμανία.

Ναι ακριβώς. Μπορούμε προσχηματικά να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο κ. Σόϊμπλε να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο μπορούμε να το κάνουμε. Αν δηλαδή δε θέλει να μιλήσει για κούρεμα, τότε μπορούμε να βάλουμε τη λύση ενός «moratorium». Ο ρυθμός αποπληρωμής του χρέους θα πρέπει να συνάδει με το ρυθμό αύξησης του εισοδήματος. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.



Ακούσαμε την κ. Λαγκάρντ να μιλάει για την ανάγκη μιας πραγματικής λύσης την Τρίτη. Βλέπετε να έρχεται αυτή η πραγματική  λύση μέχρι τότε ή θα έχουμε μια ακόμα εμβαλλωματική λύση;

Σε καμία περίπτωση. Θα δοθεί μια ψεύτικη λύση όσο συνεχίζει η ελληνική κυβέρνηση να μη συμπαρίσταται στην κ. Λαγκάρντ. Είναι μεγάλο έγκλημα αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Έχουμε μια τεράστια ρήξη μεταξύ των δανειστών μας και η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί αυτή τη ρήξη για να στηρίξει την κ. Λαγκάρντ, η οποία για δικούς της λόγους, που έχουν να κάνουν με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το ΔΝΤ εκτός Ευρώπης και συγκεκριμένα στην Ασία όπου είναι αναξιόπιστο και η κ. Λαγκάρντ προσπαθεί να επανακτήσει την αξιοπιστία του ΔΝΤ στην Ασία, λέγοντας την αλήθεια για την Ευρώπη. Και η ελληνική κυβέρνηση αντί να το χρησιμοποιήσει αυτό και να συνταχθεί με την κ. Λαγκάρντ για να διασπάσει την τρόικα σε πολιτικό επίπεδο με στόχο την δημιουργία συνθηκών που να δίνουν μια ευκαιρία στην Ελλάδα για ανάπτυξη και για σταθεροποίηση της κατάστασης, καθόμαστε και παρακολουθούμε το «match» ανάμεσα στην κ. Λαγκάρντ και τον κ. Σόϊμπλε σαν να μη μας αφορά.



Γιατί καθυστερούν να μας δώσουν τη δόση;

Δυστυχώς τη δόση θα την πάρουμε. Κάποια στιγμή θα μας τη δώσουν. Αν θυμάστε μετά τους Δίδυμους Πύργους, η CIA ανακάλυψε το λεγόμενο μαρτύριο του «waterboarding» δηλαδή της προσομοίωσης πνιγμού. Φέρνει έναν κρατούμενο στα πρόθυρα του πνιγμού, μετά τον αφήνει να πάρει μερικές ανάσες και πάλι από την αρχή. Πριν φτάσουμε στον «πνιγμό» θα μας δώσουν τη δόση. Όμως αυτή η δόση θα είναι δηλητηριώδης, δεν πρέπει να την πάρουμε γιατί εντάσσεται σε μια εντελώς άκρως προβληματική και μη βιώσιμη αντιμετώπιση του προβλήματος.



Εσείς πιστεύετε ότι το δημόσιο μπορεί να καλύψει τα έξοδά του, αν δεν πάρουμε τη δόση;

Βεβαίως. Μόνο αν δεν πάρουμε τη δόση θα μπορεί να καλύψει τα έξοδά του. Όσο και αν φαίνεται περίεργο αυτό. Γιατί αν πάρουμε τη δόση, τα χρήματα δε θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν τα έξοδα του δημοσίου. Η δόση θα πάει σε μια μη λελογισμένη ανακεφαλαιοποιήση των τραπεζών και θα χαθούν αυτά τα χρήματα στη μαύρη τρύπα των τραπεζών, δεδομένου ότι θα γραφτούν στο δημόσιο χρέος. Όλοι θα γνωρίζουν ότι οι τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με τεράστια χρηματικά ποσά από το ελληνικό Δημόσιο. Αυτά λοιπόν τα χρήματα θα πάνε χαμένα, αφού οι τράπεζες θα είναι συνδεδεμένες με ένα Δημόσιο που ετοιμάζεται για πτώχευση. Θα τα έχουν πάρει λοιπόν οι τράπεζες, αλλά θα έχουν εγγραφεί στο ελληνικό χρέος, το οποίο και είναι μη βιώσιμο. Τα υπόλοιπα χρήματα της δόσης θα πάνε για την αποπληρωμή των δανείων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επομένως η νέα δόση δεν θα βοηθήσει σε τίποτα το ελληνικό Δημόσιο ούτε την ελληνική οικονομία αλλά ακριβώς το αντίθετο, θα τη βλάψει. Μην ξεχνάμε ότι θα πάρουμε μέτρα 11,5 δισ. μέχρι το 2013 που θα μειώσουν πάρα πολύ το ΑΕΠ. Ενώ με μόλις 2,5 δισ. σε μέτρα θα μπορούσαμε να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό, αν εξαιρέσουμε τα τοκοχρεολύσια, ώστε το ελληνικό Δημόσιο να μπορεί να ζει για 6-7 μήνες χωρίς δάνεια. Και να χρησιμοποιηθεί αυτή η ανάσα των 6-7 μηνών για να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη.



Όσον αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών εσείς θα θέλατε ιδιωτικά κεφάλαια και καταθέτες να ενισχύσουν τις τράπεζες;

Όχι αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει, γιατί κανένας δεν θα πάει να δώσει χρήματα στις πτωχευμένες τράπεζες που είναι εξαρτημένες από ένα πτωχευμένο Δημόσιο. Αλλά για να γίνει ανακεφαλαιοποίηση και αυτά τα χρήματα να μη χαθούν, πρέπει τα χρήματα που θα δοθούν από την Ευρώπη να μην καταγραφούν στο ελληνικό δημόσιο χρέος. Να γίνει δηλαδή μια απεξάρτηση, αποσύνδεση της τραπεζικής κρίσης από την κρίση του δημόσιου χρέους είτε αφορά την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιρλανδία κλπ.



Ο κ. Σαμαράς έβαλε ως ορόσημο το 2013, όπου θα δούμε τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης. Εσείς πώς βλέπετε αυτή την εκτίμηση;

Οι Βρετανοί έχουν μια έκφραση για τα γουρούνια που πετάνε. Θα ήθελα να τη χρησιμοποιήσω στη συγκεκριμένη περίπτωση γιατί πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα. Μπορεί να θέλουμε να πετάξουμε αλλά δεν θα πετάξουμε.

Πηγή: ecoleft

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΟΥΝΤΟΥΚΕΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΙΣΜΟΥ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Πριν λίγες μέρες παίχτηκε στη Βουλή μια άθλια παράσταση από τους χρυσαυγίτες. Αντικείμενο ήταν το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης.

Τα κανάλια της πλουτοκρατίας, με τους χρυσοπληρωμένους «άκορμαν» των εργολάβων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών καναλαρχών, ως έτοιμα από καιρό, πήραν την πάσα που τους έδωσαν από βήματος Κοινοβουλίου οι φασίστες.

Κι έτσι άρχισαν να αναπαράγουν τα χρυσαυγίτικα καραγκιοζιλίκια και να... οικτίρουν, με κάθε δυνατό λαϊκισμό, για το υπαρκτό θέμα, κάνοντας αβάντα στο χρυσαυγίτικο ασκέρι.

Αλλά αν η πρόθεση των χρυσοπληρωμένων τηλεαστέρων και των Κροίσων αφεντικών τους είναι η αντιστοίχηση του μισθού του βουλευτή με τα δεδομένα που βιώνει η ελληνική κοινωνία, και όχι το νακάνουν πλάτες στη Χρυσή Αυγή, τότε πώς εξηγείται ότι τόσα χρόνια τους έχει «ξεφύγει» το συγκεκριμένο ζήτημα και ότι το «ανακάλυψαν» μόνο μετά το χρυσαυγίτικο «θέατρο»;

Πώς, ας πούμε, τους έχουν «ξεφύγει» μια ντουζίνα τοποθετήσεις, δηλώσεις, ανακοινώσεις και παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή για το ύψος του βουλευτικού μισθού;

Πότε μετέδωσαν έστω και... μισή λέξη από τις παρεμβάσεις αυτές του ΚΚΕ στα δελτία τους;

Πότε διαμαρτυρήθηκαν έστω και για ένα δευτερόλεπτο του τηλεοπτικού τους χρόνου επειδή αυτές οι παρεμβάσεις του ΚΚΕ προσπερνιούνται με τόση ευκολία από την πλειοψηφία της Βουλής;

Πότε γνωστοποίησαν αυτές τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο τηλεοπτικό κοινό;

*

Για να μην πάμε πιο πίσω:

Ηδη, προ μνημονίων, στις 22/3/2010, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δήλωνε:

«...Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει τοποθετηθεί και έχει ζητήσει τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της αποζημίωσης για τη συμμετοχή στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Εχει επίσης ζητήσει την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης ώστε οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η θέση αυτή του ΚΚΕ σχετίζεται με τη γενικότερη θέση του για το ρόλο των βουλευτών και δεν το συνδέει συγκυριακά με την κρίση».

Για το ίδιο θέμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνιζε:

«Εχουμε ζητήσει τη μείωση των βουλευτικών μισθών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων, διαχρονικά, μονίμως, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης. Να μην παίρνει αμοιβή ο βουλευτής επειδή είναι σε επιτροπή. Είναι έργο του (...). Εμείς ακριβώς θεωρούμε ότι πρέπει να καταργηθούν όλα αυτά, που σημαίνει ότι το Δημόσιο και ο προϋπολογισμός της Βουλής θα ελαφρυνθεί».

Ηδη από το Μάη του 2010 - ανήμερα μάλιστα της ψήφισης του μνημονίου - το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου για τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.

Η συζήτηση της πρότασης δεν έχει γίνει ακόμα στην Ολομέλεια... Πότε διαμαρτυρήθηκαν τα κανάλια των πλουτοκρατών που εδώ και δυο χρόνια μια πρόταση νόμου για ένα θέμα που υποτίθεται ότι τόσο τους «συγκινεί», δεν έχει εισαχθεί καν για συζήτηση;

*

Στην εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου, μεταξύ άλλων, σημειώνεται:

«Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η βουλευτική σύνταξη πρέπει να καταργηθεί και ο χρόνος βουλευτικής θητείας να λογίζεται χρόνος πραγματικής ασφάλισης στον ασφαλιστικό φορέα που ήταν ασφαλισμένος ο κάθε βουλευτής πριν την εκλογή του. Ως προς το ύψος της σύνταξης, τα όρια συνταξιοδότησης καθώς και τις λοιπές διατάξεις, θα ισχύουν οι κοινές διατάξεις.

Επίσης, το ΚΚΕ υποστηρίζει την κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών, ή σε άλλες δραστηριότητες του Κοινοβουλίου, δεδομένου ότι η συμμετοχή αυτή δε συνιστά υπερωριακή απασχόληση, αλλά είναι μέσα στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του βουλευτή».

Αλλά και μετά το πρώτο μνημόνιο, στις 3/11/2010, το ΚΚΕ επανέφερε το θέμα του βουλευτικού μισθού και το πάγιο αίτημα του Κόμματος για «δραστικές μειώσεις στη βουλευτική αποζημίωση και κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης».

Τι, όμως, δεν έκανε ποτέ το ΚΚΕ - που βεβαίως είναι πασίγνωστο στο πανελλήνιο το ποια είναι η σχέση των βουλευτών του με τη βουλευτική αποζημίωση:

Το αυτονόητο: Δεν έπαιξε ποτέ το «παιχνίδι» να γίνουν οι μειώσεις στο εισόδημα των βουλευτών επικοινωνιακό τρικ για να το φέρνουν μετά σαν «παράδειγμα» οι σφαγείς του λαού - όπως έκανε ο Παπανδρέου στις συνεντεύξεις του - για να αποδεχθεί ο κόσμος, ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, ο αγρότης να μειωθεί το εισόδημά του.

«Αυτό δε μας βρίσκει σύμφωνους, να χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα η Βουλή, ο μισθός και το εισόδημα του βουλευτή και πώς αντιμετωπίζεται για να αποδεχτεί ο κόσμος τα μέτρα τα οποία παίρνονται», τόνιζε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ το Νοέμβρη του 2010.

*

Τι για όλα αυτά και απ' όλα αυτά μετέδωσαν ποτέ τα κανάλια των εργολάβων;

Τίποτα!

Εσπευσαν, όμως, να δηλώσουν το «παρών» τους και να παράσχουν τις συχνότητές τους ως επικοινωνιακές «ντουντούκες» του χρυσαυγιτισμού.

*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012.