Κάποια στιγμή όλοι αυτοί που είχαν βάλει κορώνα στο κεφάλι τους τον πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να το πάρουν απόφαση...
Το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως το ήξεραν ή όπως νόμιζαν ότι το ήξεραν, δεν υπάρχει πια.
Εκείνο το ΠΑΣΟΚ πέρασε στην πολιτική ιστορία του τόπου.
Το τέλος της εποχής για το ΠΑΣΟΚ δεν το σήμανε ούτε η διαγραφή Σκανδαλίδη, ούτε η διαγραφή Λοβέρδου χθες, ούτε η εσωτερική φαγωμάρα στο κάποτε παντοδύναμο Σοσιαλιστικό(;) Κίνημα.
Απλά το ΠΑΣΟΚ το ξέρασε ο κόσμος, όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό.
Και το ξέρασε ο κόσμος γιατί το ΠΑΣΟΚ μετεξελίχθηκε επί εποχής Σημίτη σε ένα συντηρητικό κεντρώο κόμμα, αιχμάλωτο σε μια απέραντη διαπλοκή με διάφορα εργολαβικά και εκδοτικά συμφέροντα, με βρωμιές τύπου Άκη και με ένα πελατολόγιο διορισθέντων ημετέρων που τώρα που χάνουν τις δουλειές τους από δημόσιο και ΔΕΚΟ έχουν γυρίσει την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ γιατί δεν το έχουν πια ανάγκη.
Ήρθε και η λαίλαπα του Γιωργάκη με τους κηπουρούς του και το γλυκό έδεσε.
Τέρμα. Τίτλοι τέλους. Και πάμε για άλλα.
Αυτή η εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ (και λόγω της συμμετοχής του στις συγκυβερνήσεις Παπαδήμου – Σαμαρά), δυστυχώς αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα, γιατί αυτό το κόμμα καλύπτοντας τον τεράστιο κεντρώο – προοδευτικό πολιτικό χώρο έπαιζε συχνά το ρόλο του κυματοθραύστη κοινωνικών αναταράξεων και συχνά «ηρεμούσε» απεργιακές εκρήξεις καθώς σε ένα ποσοστό 70% ήλεγχε τα συνδικάτα.
Έχει καμία τύχη ο Βαγγέλης Βενιζέλος σε αυτό το «λίφτινγκ» που επιχειρεί να κάνει στο γερασμένο και ξεπουπουλιασμένο ΠΑΣΟΚ;
Η δημοσιογραφική μου γνώση και εμπειρία των τελευταίων περίπου 40 ετών δεν μου αφήνει προσωπικά καμία ελπίδα για επιτυχή έκβαση της μάχη του Βαγγέλη.
Όσο ο κόσμος ακούει τα γνωστά ονόματα των πρωτοκλασάτων στελεχών να παίζουν και σήμερα καθοριστικό ρόλο στην επόμενη μέρα του Κινήματος, δεν πρόκειται να ασχοληθούν σοβαρά με τις κινήσεις του Βενιζέλου.
Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια για πολιτικούς που και έντιμοι είναι και επιτυχημένοι όπως ο Χρυσοχοΐδης και η Διαμαντοπούλου και άλλοι, αλλά που δυστυχώς πρέπει να πληρώσουν τώρα όλες τις αμαρτίες και τα λάθη Σημιτή και Γιωργάκη.
Υπάρχει λύση; Ναι.
Ένα ωραίο μνημόσυνο για το ωραίο ΠΑΣΟΚ και ξεκίνημα μιας νέας πορείας για ένα άλλο κομματικό σχηματισμό που δεν θα λέγεται ΠΑΣΟΚ, που δεν θα έχει πράσινους ήλιους και πράσινα άλογα αλλά νέους και άφθαρτους ανθρώπους να προχωρήσουν τα πράγματα.
Και κυρίως θα είναι ο νέος αυτός πολιτικός σχηματισμός και οι άνθρωποί του ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ με τον κόσμο που θα τους ακολουθήσει.
Αρθρο του Κώστα Χαρδαβέλα
Το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως το ήξεραν ή όπως νόμιζαν ότι το ήξεραν, δεν υπάρχει πια.
Εκείνο το ΠΑΣΟΚ πέρασε στην πολιτική ιστορία του τόπου.
Το τέλος της εποχής για το ΠΑΣΟΚ δεν το σήμανε ούτε η διαγραφή Σκανδαλίδη, ούτε η διαγραφή Λοβέρδου χθες, ούτε η εσωτερική φαγωμάρα στο κάποτε παντοδύναμο Σοσιαλιστικό(;) Κίνημα.
Απλά το ΠΑΣΟΚ το ξέρασε ο κόσμος, όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό.
Και το ξέρασε ο κόσμος γιατί το ΠΑΣΟΚ μετεξελίχθηκε επί εποχής Σημίτη σε ένα συντηρητικό κεντρώο κόμμα, αιχμάλωτο σε μια απέραντη διαπλοκή με διάφορα εργολαβικά και εκδοτικά συμφέροντα, με βρωμιές τύπου Άκη και με ένα πελατολόγιο διορισθέντων ημετέρων που τώρα που χάνουν τις δουλειές τους από δημόσιο και ΔΕΚΟ έχουν γυρίσει την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ γιατί δεν το έχουν πια ανάγκη.
Ήρθε και η λαίλαπα του Γιωργάκη με τους κηπουρούς του και το γλυκό έδεσε.
Τέρμα. Τίτλοι τέλους. Και πάμε για άλλα.
Αυτή η εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ (και λόγω της συμμετοχής του στις συγκυβερνήσεις Παπαδήμου – Σαμαρά), δυστυχώς αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα, γιατί αυτό το κόμμα καλύπτοντας τον τεράστιο κεντρώο – προοδευτικό πολιτικό χώρο έπαιζε συχνά το ρόλο του κυματοθραύστη κοινωνικών αναταράξεων και συχνά «ηρεμούσε» απεργιακές εκρήξεις καθώς σε ένα ποσοστό 70% ήλεγχε τα συνδικάτα.
Έχει καμία τύχη ο Βαγγέλης Βενιζέλος σε αυτό το «λίφτινγκ» που επιχειρεί να κάνει στο γερασμένο και ξεπουπουλιασμένο ΠΑΣΟΚ;
Η δημοσιογραφική μου γνώση και εμπειρία των τελευταίων περίπου 40 ετών δεν μου αφήνει προσωπικά καμία ελπίδα για επιτυχή έκβαση της μάχη του Βαγγέλη.
Όσο ο κόσμος ακούει τα γνωστά ονόματα των πρωτοκλασάτων στελεχών να παίζουν και σήμερα καθοριστικό ρόλο στην επόμενη μέρα του Κινήματος, δεν πρόκειται να ασχοληθούν σοβαρά με τις κινήσεις του Βενιζέλου.
Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια για πολιτικούς που και έντιμοι είναι και επιτυχημένοι όπως ο Χρυσοχοΐδης και η Διαμαντοπούλου και άλλοι, αλλά που δυστυχώς πρέπει να πληρώσουν τώρα όλες τις αμαρτίες και τα λάθη Σημιτή και Γιωργάκη.
Υπάρχει λύση; Ναι.
Ένα ωραίο μνημόσυνο για το ωραίο ΠΑΣΟΚ και ξεκίνημα μιας νέας πορείας για ένα άλλο κομματικό σχηματισμό που δεν θα λέγεται ΠΑΣΟΚ, που δεν θα έχει πράσινους ήλιους και πράσινα άλογα αλλά νέους και άφθαρτους ανθρώπους να προχωρήσουν τα πράγματα.
Και κυρίως θα είναι ο νέος αυτός πολιτικός σχηματισμός και οι άνθρωποί του ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ με τον κόσμο που θα τους ακολουθήσει.
Αρθρο του Κώστα Χαρδαβέλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε το άρθρο...