Με έναν παρασκηνιακό μαραθώνιο μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας και με στρατηγικό στόχο πλέον της ελληνικής κυβέρνησης την πρόσβαση στο «φθηνό χρήμα» του Ντράγκι και της ποσοτικής χαλάρωσης, αναζητείται ο μεγάλος συμβιβασμός μεταξύ Σόιμπλε και ΔΝΤ που θα διασφαλίσει τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.
Με δεδομένο ότι ο στόχος για τα πλεονάσματα διατηρείται - μέχρι... νεωτέρας τουλάχιστον - στο 3,5%, το βάρος των παρασκηνιακών ζυμώσεων πέφτει στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Επισήμως, και όπως δήλωσε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ μετά το Eurogroup της Δευτέρας, δεν θα υπάρξει συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα πριν από τα μέσα του 2018 - ήτοι, πριν ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο και, κυρίως, πριν από τις γερμανικές εκλογές.
Ανεπισήμως, όμως, στο τραπέζι παραμένει το σχέδιο για μια «σιωπηλή συμφωνία» μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ, κατά την οποία η ευρωπαϊκή πλευρά θα δεσμεύεται για τα πιο ριζικά βήματα ελάφρυνσης του χρέους που θα ληφθούν μετά το 2018 - μέτρα, τα οποία ήδη έχουν συζητηθεί σύμφωνα με τις πληροφορίες και εστιάζουν κυρίως σε περαιτέρω επιμηκύνσεις των αποπληρωμών αλλά και στην επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι κεντρικές τράπεζες των κρατών της ευρωζώνης.
Με βάση δε τις ίδιες πληροφορίες από κοινοτικές πηγές, δύο είναι τα βασικά σενάρια που συζητούνται γι αυτή τη «σιωπηλή συμφωνία»:
*Το πρώτο, και πιο «ριζοσπαστικό», είναι η ενδεχόμενη χρήση των 20 δις ευρώ που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να αποπληρωθούν - και στην πράξη να εξαγοραστούν - από τον ESM τα ακριβά δάνεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα.
*Το δεύτερο προβλέπει να συνδεθεί η επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα επίσης με την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ - δηλαδή, να δεσμευτούν ουσιαστικά τα συγκεκριμένα κεφάλαια για την αποπληρωμή του Ταμείου.
Και στις δύο περιπτώσεις, το Ταμείο παίρνει στην πράξη ισχυρότατες εγγυήσεις για προτεραιότητα στην αποπληρωμή των δανείων - γεγονός, που θεωρείται ότι το διευκολύνει να χαρακτηρίσει «βιώσιμο» το ελληνικό χρέος.
Μια τέτοια λύση, σε συνδυασμό με την επέκταση του «κόφτη» ή την υιοθέτηση ενός ανάλογου μηχανισμού που θα εγγυάται(;) την επίτευξη πλεονασμάτων 3,5% τουλάχιστον έως το 2022, εκτιμάται ότι μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, όπως απαιτεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προκειμένου η Γερμανία να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα.
Πρόκειται, ωστόσο, για ένα εγχείρημα που δεν είναι εύκολο, ούτε εγγυημένο και - όπως αναγνωρίζουν πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση - μπορεί να απαιτήσει «ζυμώσεις και πέραν του Ιανουαρίου».
Το δεδομένο μέχρι στιγμής είναι ότι ούτε η ελληνική πλευρά αλλά ούτε και οι ευρωπαίοι - όπως αποδείχθηκε στο Eurogroup - δεν συζητούν την προληπτική λήψη μέτρων (περικοπές συντάξεων και αύξηση φορολογίας) για μετά το 2018.
Εξίσου δεδομένο είναι και το γεγονός ότι ο χρόνος επίτευξης συμφωνίας δεν είναι απεριόριστος, καθώς στον σχεδιασμό της ελληνικής κυβέρνησης έχει κομβική σημασία η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ έως τον Μάρτιο.
Για να συμβεί αυτό, ο Μάριο Ντράγκι έχει διαμηνύσει ότι απαιτείται οπωσδήποτε η ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης αλλά κι ένα ενθαρρυντικό στίγμα προθέσεων από το ΔΝΤ, έτσι ώστε να μπορεί η ΕΚΤ να προχωρήσει μόνη της σε δική της, θετική έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους.
