Το μεγάλο μυστικό του Κ. Καραμανλή

"Το μεγάλο μυστικό του κ. Καραμανλή" τιτλοφορείται το άρθρο του δημοσιογράφου Παύλου Παπαδόπουλου στην εφημερίδα "Βήμα", όπου αναλύει το πως έφτασε η χώρα στην χρεωκοπία και αποκαλύπτει άγνωστες μέχρι σήμερα πτυχές.

«Την άνοιξη του 2009 ξεκινήσαμε συνομιλίες στο Λονδίνο με ανθρώπους των αγορών για να αρχίσουμε τη μετατροπή του δημοσίου χρέους από βραχυπρόθεσμο σε μακροπρόθεσμο και να αποφύγουμε τη χιονοστιβάδα πληρωμών των επόμενων ετών, αλλά αυτό δεν ήταν πια εφικτό» βεβαιώνει κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή αποκαλύπτοντας την κυριότερη αιτία της αδυναμίας δανεισμού που ήδη από τις αρχές του 2009 ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια. Ως σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί ο «λογαριασμός» που άφησε ο κ. Κ. Καραμανλής στον επόμενο πρωθυπουργό.

Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος

Η συζήτηση γίνεται γύρω από το έλλειμμα και το χρέος προκαλώντας τον αντίλογο ότι η λήψη δραστικών μέτρων στο τέλος του 2009 θα απέτρεπε τη χρεοκοπία. Είναι όμως έτσι; Ο «λογαριασμός Καραμανλή» που έπρεπε να πληρώσει η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου για να αποφύγει την προσφυγή στον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο κυμαινόταν στο επίπεδο των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ για την τετραετία 2009-2013. Η Ελλάδα που «παρέδωσε» ο κ. Καραμανλής στον κ. Παπανδρέου ήταν ήδη χρεοκοπημένη αφού για να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ θα έπρεπε να δανειστεί ποσό αντίστοιχου ύψους με ολόκληρο το ως τότε δημόσιο χρέος μέσα στην επόμενη τετραετία!

Πώς η Αγγλία κάλεσε το ΔΝΤ

Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα του 2009 ας ταξιδέψουμε 40 χρόνια πίσω στον χρόνο. Στις 22 Νοεμβρίου 1976, ένα παγωμένο μεσημέρι στην Ντάουνινγκ Στριτ του Λονδίνου, το χαρακτηρισμένο ως «άκρως απόρρητο» σημείωμα προς τα μέλη του βρετανικού υπουργικού συμβουλίου μετέφερε το μήνυμα ενός εθνικού συναγερμού: «Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας κυμαίνονται λίγο πάνω από τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια... Γι' αυτό πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσουμε με το ΔΝΤ». Το άκρως απόρρητο σημείωμα υπογράφεται από τον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης των ΕργατικώνΝτένις Χίλι. Κάποιοι πολύ «αριστεροί» υπουργοί διαμαρτυρήθηκαν στον πρωθυπουργόΤζέιμς Κάλαχαν και επέμεναν να προτιμηθεί ο περιορισμός στις εισαγωγές αντί η Αγγλία να τεθεί υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ προκαλώντας έντονες συσπάσεις στα πυκνά «καραμανλικά» φρύδια του Χίλι. Η Αγγλία είχε εγκλωβιστεί σε μια πορεία χρεοκοπίας γιατί είχε μπροστά της μια ασυνήθιστη ημερολογιακή πυκνότητα υποχρεώσεων εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους την ίδια στιγμή που τα διογκωμένα ελλείμματα του προϋπολογισμού είχαν κλονίσει την εμπιστοσύνη των αγορών στο αξιόχρεο της οικονομίας της. Στις 15 Δεκεμβρίου 1976 και εν μέσω ισχυρών βροχοπτώσεων επικυρώθηκε η συμφωνία με το ΔΝΤ.  Στην Αγγλία επιβλήθηκε μνημόνιο αντίστοιχο του ελληνικού.

Νεαρά, τότε, στελέχη που παραμένουν μέχρι σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών και στην Τράπεζα της Αγγλίας σημαδεύτηκαν από την εμπειρία του 1976 και μέσα στις επόμενες δεκαετίες μερίμνησαν ώστε αυτό να μην επαναληφθεί. Εκτοτε η προσφυγή της Αγγλίας στο ΔΝΤ αποτελεί αντικείμενο επιστημονικών μελετών που οφείλουν να γνωρίζουν όλοι οι επικεφαλής διαχείρισης δημοσίων χρεών και όλοι οι υπουργοί Οικονομικών σε όλον τον κόσμο. Με βάση το «αγγλικό μάθημα», πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι να προγραμματίζει, να ρυθμίζει, να «χτίζει» το χρέος της έτσι ώστε να αποπληρώνεται όσο γίνεται πιο αργά στο μέλλον. Είναι άλλο να πρέπει να εξυπηρετήσεις το χρέος σου σε 5 χρόνια, άλλο σε 15 και άλλο σε 35. Το 2010 οι «γύπες» των αγορών πέταξαν για λίγο πάνω από το Λονδίνο - σε ένα διάλειμμα από το «φαγοπότι» της Αθήνας. Λόγω της κρίσης η Αγγλία εμφάνισε έλλειμμα προϋπολογισμού 12% του ΑΕΠ (περίπου όσο και η Ελλάδα) και χρέος που άγγιζε τότε το 100% του ΑΕΠ. Ομως είχε «χτίσει» το πιο ανθεκτικό προφίλ χρέους στον κόσμο. Η μέση ωρίμασή του ήταν 14 χρόνια. Το ελληνικό χρέος είχε μέση ωρίμαση 8 ετών (δηλαδή σε 8 χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να αναχρηματοδοτήσει ολόκληρο το χρέος της). Προσοχή: Δεν ήταν η μικρότερη ωρίμαση. Η Γερμανία είχε 6 χρόνια και οι ΗΠΑ 5. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, διαπιστώνοντας τις πυκνές ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους, ο προνοητικός κ. Β. Σόιμπλε επέβαλε εγκαίρως μια σκληρή πολιτική λιτότητας και πλεονασματικών προϋπολογισμών ενώ η αμερικανική κεντρική τράπεζα (Fed) ξεκίνησε να εκτυπώνει άφθονο χρήμα για να αγοράσει η ίδια μεγάλο μέρος του αμερικανικού χρέους στηριζόμενη στην αντοχή του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Αντίθετα, η κυβέρνηση Καραμανλή αντιλήφθηκε το θανατηφόρο προφίλ χρέους που είχε διαμορφώσει όταν πλέον ήταν πολύ αργά.

Περί όνου σκιάς

Η κυβέρνηση Καραμανλή στις 31 Σεπτεμβρίου 2009, λίγες ημέρες προτού αναλάβει την εξουσία το ΠαΣοΚ, ασφαλώς γνώριζε - από τα επίσημα δελτία δημοσίου χρέους του Γενικού Λογιστηρίου - ότι η χώρα έπρεπε να δανείζεται περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο την επόμενη τετραετία για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της (συγκεκριμένα, πάνω από το μισό χρέος της χώρας, δηλαδή 155 δισεκατομμύρια ευρώ, έληγε σε πέντε χρόνια). Επιπλέον, ο τότε πρωθυπουργός ήξερε ότι το 2009 η Ελλάδα βρισκόταν σε ύφεση (που έκλεισε στο -2,3%) και ετήσιο έλλειμμα προϋπολογισμού που μαζί με όσα δεν εγγράφονταν στις δαπάνες αλλά πληρώνονταν κανονικά από το κράτος μέσω δανεισμού (δηλαδή χρέη νοσοκομείων και ΔΕΚΟ), κάλπαζε πάνω από τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ (και έκλεισε στα 36,15 δισ.). Συγκεκριμένα: Στις 31 Σεπτεμβρίου 2009 το χρέος σε ευρώ ήταν 297 δισεκατομμύρια 920 εκατομμύρια 910 χιλιάδες ευρώ. Τρεις μήνες μετά, στις 31 Δεκεμβρίου 2009 ήταν 298 δισεκατομμύρια 524 εκατομμύρια 20 χιλιάδες ευρώ. Η πρόσφατη διένεξη γίνεται για το αν έπρεπε ή όχι να εγγραφούν στον λογαριασμό δημοσίου χρέους ή να καταγραφούν σε ξεχωριστό λογαριασμό χρέους περίπου 24 δισεκατομμύρια ευρώ (18,2 δισ. χρέη ΔΕΚΟ και 5,5 δισ. από off-market swaps). Ολοι συμφωνούν ότι τα 298 δισεκατομμύρια υπήρχαν, ότι είχαν δηλωθεί συνολικά ως κρατικό χρέος, ότι ήταν γνωστά στις αγορές, ότι ήταν αποτέλεσμα δανεισμού. Ψάξτε να βρείτε τη διαφορά ανάμεσα στο 298 και στα 274+24! Διένεξη, περί όνου σκιάς, απλώς.

Το βερεσέ του Καραμανλή

Ο κ. Κ. Καραμανλής δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα αντιμετώπιζε την κρίση κυρίως μέσα από το πάγωμα μισθών και συντάξεων του Δημοσίου. Θα διατηρούσε δηλαδή το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα επίπεδα του 2009 (και δεν θα το αύξανε). Αν τηρούσε αυτή τη δέσμευση και διατηρούσε το βιοτικό επίπεδο «παγωμένο» στα επίπεδα του 2009 τότε γνώριζε ότι πέρα από τα έσοδα από τη φορολογία η χώρα ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται επιπλέον 75 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Τριάντα δισεκατομμύρια για την κάλυψη των ετήσιων αναγκών του κράτους, τριάντα για την αναχρηματοδότηση του χρέους και σχεδόν άλλα δεκαπέντε για την κάλυψη των τόκων. Ετσι προκύπτει πώς και γιατί η Ελλάδα που παρέδωσε ο κ. Καραμανλής το 2009 έπρεπε μέσα στην επόμενη τετραετία να δανειστεί κεφάλαια μεγαλύτερου ύψους από το ως τότε δημόσιο χρέος της (δηλαδή πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ). Ολα αυτά θα οδηγούσαν το δημόσιο χρέος περίπου στα 480 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του 2013 (τα επιπλέον 18 δισ. αντιστοιχούν σε τέσσερα χρόνια ελλειμμάτων ίσων με εκείνο του 2009 συν τους τόκους).

Επτά χρόνια μετά, κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή αποκαλύπτουν ότι ο τέως Πρωθυπουργός γνώριζε ότι μετεκλογικά θα έπρεπε να ληφθούν πολύ σκληρότερα μέτρα από αυτά που πρότεινε προεκλογικά. Ηταν βέβαιος ωστόσο πως θα έχανε τις εκλογές. Οι μετριοπαθείς συνεργάτες του υποστηρίζουν σήμερα στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους ότι ακριβώς εξαιτίας των καταιγιστικών αναγκών δανεισμού «η χρεοκοπία θα μπορούσε να αποφευχθεί το 2010 μόνο μετά τη λήψη σκληρών μέτρων ανάλογων του Μνημονίου που θα είχαν ληφθεί πριν από το τέλος του 2009». Και συμπληρώνουν με νόημα ότι «η χρεοκοπία μάλλον δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί το 2011 παρά μόνο με έναν νέο γύρο ακόμη σκληρότερων μέτρων μέσα στο 2010». Ομως, ακόμη και αυτή η προσέγγιση δεν πείθει. Ποια μέτρα θα ήταν αυτά που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν το έλλειμμα σε επίπεδα που να επιτρέπουν την ομαλή κάλυψή του από τις αγορές και επιπλέον να εξασφαλίζεται αφενός η αναχρηματοδότηση των λήξεων του χρέους και αφετέρου η αποπληρωμή των τόκων; Ιδού ένα παράδειγμα: Επειτα από μέτρα ύψους 2,5% του ΑΕΠ που επέβαλε το «πρώτο Μνημόνιο» για ολόκληρο το δεύτερο εξάμηνο του 2010, οι ανάγκες δανεισμού της χώρας περιορίστηκαν στα... 73,6 δισεκατομμύρια ευρώ για ολόκληρο το 2010! Ακόμη κι αν η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση λάμβανε στο τέλος του 2009 τα διπλάσια μέτρα από αυτά που επέβαλε το μνημόνιο έξι μήνες μετά, θα περιόριζε τις ανάγκες δανεισμού του 2010 στα... 70 δισ. (αφού, με βάση τον περίφημο «πολλαπλασιαστή», οι περικοπές δαπανών αποφέρουν το μισό δημοσιονομικό όφελος γιατί περιορίζουν την ανάπτυξη και αντιστοίχως συρρικνώνουν τα έσοδα).

Κατά συνέπεια, το ερώτημα είναι σαφές: Θα μπορούσε μια Ελλάδα που θα βυθιζόταν σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και κοινωνική κρίση λόγω αυτών ακριβώς των σκληρών μέτρων που θα επιβάλλονταν στο τέλος του 2009 να δανειστεί 70 δισεκατομμύρια ευρώ με ανεκτά επιτόκια μέσα στο 2010; Υπενθυμίζεται ότι το 2009 η Ελλάδα δανείστηκε 68,6 δισ. για να εξυπηρετήσει λήξεις χρεών, ελλείμματα και τόκους με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί η πιστοληπτική της ικανότητα. Η πορεία ήταν νομοτελειακή και έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι κανένα μέτρο δεν θα ήταν αρκετό για να κρατήσει ανοιχτή την πόρτα των αγορών. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι με τα μέτρα λιτότητας του πρώτου Μνημονίου (ύψους 11,1% του ΑΕΠ), οι συνολικές ανάγκες δανεισμού της χώρας για την περίοδο 2010-2013 «περιορίστηκαν» μόνο στα... 239,7 δισεκατομμύρια ευρώ (δηλαδή 60 δισ. τον χρόνο). Τα κεφάλαια αυτά άρχισαν να εισρέουν, όχι ασφαλώς από τις αγορές (που έκλεισαν για την Ελλάδα) αλλά από τον Μηχανισμό Στήριξης! Ακριβώς επειδή ήταν αστρονομικό το ύψος του νέου δανεισμού που επέβαλλε η εξυπηρέτηση του χρέους, ήδη από το 2011 οργανώθηκε η μεγαλύτερη στον κόσμο περικοπή χρέους (PSI) για την οποία συμφώνησε ο κ. Γ. Παπανδρέου και υλοποίησαν ο κ. Λ. Παπαδήμος και ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Και αν η Ελλάδα επέμενε στην πολιτική της κυβέρνησης του κ. Αντ. Σαμαρά, μάλλον θα συνεχιζόταν απρόσκοπτα η περαιτέρω περικοπή του χρέους με ταυτόχρονη διασπορά των υποχρεώσεων στο μέλλον. Αυτό δείχνει να έχει αντιληφθεί, έστω και αργά, ο κ. Αλ. Τσίπρας και μιλά εσχάτως για... «success story». Του το ευχόμαστε.

Η διπλή πλαστογράφηση από τον κ. Γ. Αλογοσκούφη

Οι απάτες της απογραφής και της αναθεώρησης του ΑΕΠ κατά 10,6% για το διάστημα 2002-2006 με πρόσχημα τη συμπερίληψη μέρους της παραοικονομίας
Αξίζει να σταθούμε στη «διπλή πλαστογράφηση» των οικονομικών στοιχείων που έγινε από τον κ. Γ. Αλογοσκούφη ως πολιτικό δώρο στον κ. Καραμανλή.  Η πρώτη πλαστογράφηση, όπως εξηγήσαμε την περασμένη εβδομάδα, έγινε με την «απογραφή» το 2004. Επρόκειτο για τη μεταφορά της εγγραφής των δαπανών για τα εξοπλιστικά προγράμματα - που κρίθηκαν αναγκαία υπό την πίεση της τουρκικής απειλής μετά τα Ιμια - από τις ημερομηνίες παραλαβής των όπλων (μετά το 2004) στις ημερομηνίες παραγγελίας (πριν από το 2004).  Η μεταφορά αυτή «ελάφρυνε» στατιστικά τους προϋπολογισμούς της περιόδου Καραμανλή και επέτρεψε να γίνουν περισσότερες δαπάνες μέσω επιπλέον δανεισμού χωρίς να παραβιαστεί το όριο του 3% του ελλείμματος. Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει ο κ. Σημίτης στη σελίδα 21 του βιβλίου του «Εκτροχιασμός» (εκδ. Πόλις, 2012): «Το 2006 η Eurostat έκρινε ότι η ορθή μέθοδος καταγραφής της δαπάνης των αμυντικών εξοπλισμών ήταν αυτή της παραλαβής του υλικού, η μέθοδος δηλαδή που ακολουθούσε η Ελλάδα πριν από το 2004. Χώρες που δεν εφάρμοζαν αυτή τη μέθοδο θα έπρεπε να την ακολουθήσουν, από το 2005 και μετά. Ομως παρά την απόφαση αυτή η Eurostat δεν προχώρησε στην αναδρομική διόρθωση των στοιχείων: Το 3,07% του ΑΕΠ κρατικό έλλειμμα για την Ελλάδα το 1999, όπως προέκυψε από την απογραφή, διατηρήθηκε ενώ θα έπρεπε να προσαρμοστεί στη νέα απόφαση. Η ασήμαντη -0,07% του ΑΕΠ απόκλιση από το όριο της Συνθήκης, που υιοθετήθηκε άκριτα από τα διοικητικά όργανα της ευρωζώνης, έγινε έτσι η αφορμή να απαξιωθεί μια τιτάνια προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής».

Στην απάτη της απογραφής ήρθε να προστεθεί δύο χρόνια μετά η απάτη της αναθεώρησης του ΑΕΠ κατά 10,6% για το διάστημα 2002-2006 με πρόσχημα τη συμπερίληψη μέρους της παραοικονομίας (λαθρεμπόριο τσιγάρων και ποτών, πορνεία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος). Οπως επισήμανε το φθινόπωρο του 2006 το ΠαΣοΚ διά του μετέπειτα υπουργού Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδη που ήταν τότε πρόεδρος της Επιτροπής ΙΣΤΑΜΕ για την Απασχόληση: «Αυτό το επιπλέον ΑΕΠ δεν φορολογείται, άρα το κράτος δεν έχει έσοδα από αυτό, ούτε θα έχει για να χρηματοδοτήσει μεγαλύτερες δαπάνες και ταυτόχρονα να υποστηρίξει την εξυπηρέτηση νέου δανεισμού. Τι μένει; Απλά μια στατιστική αύξηση. Ομως, μεγαλύτερο ΑΕΠ σημαίνει μικρότερο έλλειμμα και χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με το έλλειμμα και το χρέος όπως είναι μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει πρόβλημα περαιτέρω δανεισμού γιατί έχει φτάσει στο όριο του ελλείμματος 3% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Με την αναθεώρηση του ΑΕΠ μειώνεται το ποσοστό ελλείμματος και χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και δημιουργείται ξαφνικά το νομικό περιθώριο για περισσότερες δαπάνες μέσα από μια μεγάλη αύξηση του δανεισμού χωρίς να παραβιαστεί το 3% του ελλείμματος. Κι αυτός είναι ο απώτερος στόχος της κυβέρνησης: Να δανειστεί ακόμα περισσότερα απ' όσα δανείζεται τώρα χωρίς να ξεπεράσει το έλλειμμα το 3% του ΑΕΠ». Και έτσι ακριβώς έγινε. Η πολιτική Καραμανλή στηρίχθηκε σε μια διπλή πλαστογράφηση, πρώτα του ελλείμματος και μετά του ΑΕΠ. Κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί με τους κανόνες του ορθού λόγου τα παραπάνω αδιανόητα «επιτεύγματα». Γι' αυτό ορισμένοι νεοκαραμανλικοί, όπως ο κ. Ευρ. Στυλιανίδης, όταν δεν σιωπούν, εγκαταλείπουν βιαστικά τον ορθολογισμό και δημοσιεύουν... αρλούμπες στο Twitter ότι δήθεν το ΠαΣοΚ έκαψε τα δάση το 2007(!) ενώ ο κ. Ι. Μιχελάκης φοβερίζει με την αρθρογραφία του τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη «να πάρει θέση»...

ΔΑΝΕΙΟ 1 ΔΙΣ.

Ο... εκκεντρικός κ. Πέτρος Δούκας

Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η νομοτελειακή πορεία προς τη χρεοκοπία; Προφανώς ναι. Το 2006 ο κ. Πέτρος Δούκας, ως επικεφαλής του Γενικού Λογιστηρίου, αξιοποίησε την ένταξη στην ευρωζώνη και κατόρθωσε να δανειστεί η χώρα 1 δισεκατομμύριο ευρώ για 50 χρόνια! Η πρωτοβουλία του θεωρήθηκε τότε σχεδόν «εκκεντρική». Μόνο αν η τακτική αυτή είχε συστηματικά εφαρμοστεί σπρώχνοντας, αραιώνοντας και διασπείροντας διαρκώς στο απώτατο μέλλον τις εθνικές υποχρεώσεις που διαρκώς δημιουργούνταν - σε συνδυασμό ασφαλώς με μια προνοητική και «σφιχτή» δημοσιονομική διαχείριση - η διεθνής βοήθεια δεν θα είχε καταστεί νομοτελειακά απαραίτητη. Οπως σωστά υποστηρίζει η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου και υπογραμμίζεται στη σελίδα 17 της Προκαταρκτικής Εκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους (Ιούνιος 2015), «η βασική αιτία της συσσώρευσης χρέους σχετίζεται με το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο ("snowball effect") που παρατηρείται όταν το "υπονοούμενο" επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους υπερβαίνει την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ. Το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο αιτιολογεί τα δύο τρίτα της αύξησης του χρέους κατά την περίοδο 1980-2007  ... [με δεδομένο ότι] οι ελληνικές δημόσιες δαπάνες πλην των δαπανών για εξοπλισμούς ήταν πάντοτε χαμηλότερες του μέσου όρου των ευρωπαϊκών». Το «φαινόμενο της χιονοστιβάδας» λοιπόν είναι αυτό που παγίδευσε την Ελλάδα το 2009 - όπως παγίδευσε και την Αγγλία το 1976. Οι μόνοι πολιτικοί που προειδοποιούσαν με δημόσιες τοποθετήσεις τους για τα επερχόμενα - με στοιχεία και επιχειρήματα - ήταν ο κ.Κώστας Σημίτης, ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος. Δεν εισακούστηκαν. Η αποτυχία έγκαιρης πρόβλεψης, διαπίστωσης και προληπτικής αντιμετώπισης της δυναμικής αύξησης του δημοσίου χρέους προστίθεται στις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή δίπλα στην ακραία διόγκωση του ετήσιου ελλείμματος και στην πλαστογράφηση των οικονομικών στοιχείων.

Πηγή: tovima.gr

Οι επενδυτές αγάπησαν ξαφνικά την Ελλάδα;

O Πρεμ Γουάτσα, εκ των γκουρού των επενδύσεων και CEO της Fairfax, βλέπει «ελαχιστοποίηση» του πολιτικού κινδύνου και ποντάρει στο Greecovery, η Wall Street Journal διαπιστώνει ότι οι επενδυτές έχουν βάλει στα «ραντάρ τους» την Ελλάδα, και η UBS εντάσσει τα ελληνικά ομόλογα στις «κορυφαίες επενδυτικές προτάσεις του 2018».
Δεν πρόκειται για… ξαφνικό και συντονισμένο έρωτα των διεθνών επενδυτών με την Ελλάδα – πρόκειται για την, συνήθη και κυνική, αποτίμηση κινδύνων και ευκαιριών που κάνουν οι αγορές. Κι σ’ αυτή την αποτίμηση, στην παρούσα φάση, η Ελλάδα φαίνεται να υπόσχεται χαμηλό πολιτικό και οικονομικό ρίσκο και μεγάλα περιθώρια επενδυτικών κερδών – εξ ου και το θεαματικό ράλι στα ελληνικά ομόλογα τις τελευταίες ημέρες.
Το ράλι των ομολόγων
Σπάζοντας ένα ακόμη ρεκόρ, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έπεσαν χθες στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 9 ετών: Η απόδοση των δεκαετών τίτλων έπεσε στο 4,3% από το 4,5% της Δευτέρας, η συνολική πτώση στο τελευταίο δίμηνο ξεπερνά το 20%, ενώ και στα διετή ομόλογα η απόδοση χθες διαμορφώθηκε στο 2,15% από το 2,4% επιστρέφοντας στα επίπεδα του Δεκεμβρίου του 2010. Ολοκληρώνοντας την εικόνα το περίφημο spread – η διαφορά απόδοσης των δεκαετών ελληνικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών – υποχώρησε στις 407 μονάδες βάσης και στο χαμηλότερο επίπεδό του από τον Απρίλιο του 2010.
«Η θεραπεία» της Ευρώπης από την κρίση ξεκινά και τελειώνει με την Ελλάδα», είναι η ανάγνωση που κάνει η Wall Street Journal πίσω από αυτό το ράλι και εξηγεί: «Η οικονομία της Ελλάδας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις: Μόλις επέστρεψε στην ανάπτυξη και εξακολουθεί να έχει το βαρύτερο χρέος οποιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους. Αλλά η κατεύθυνση της χώρας είναι ενθαρρυντική. Η Ελλάδα έχει καταγράψει τρία συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης το 2017 για πρώτη φορά μετά την κρίση. Η ανεργία, αν και εξακολουθεί να είναι υπερβολικά υψηλή σε ποσοστό άνω του 20%, έχει μειωθεί από το ρεκόρ του 28%. Οι τραπεζικές καταθέσεις, ενώ έχουν μειωθεί κατά 45% από το ζενίθ τους, σταθεροποιήθηκαν και αυξήθηκαν φέτος κατά 4,4% φθάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο από το 2015».
Ανάλογες εκτιμήσεις διατυπώνονται και στο συνέδριο Invest in Greece που διοργανώνει η Capital Link στην Νέα Υόρκη, με τους αναλυτές της Deutsche Bank και της Global Capital να υποδεικνύουν τα ελληνικά ομόλογα ως την επένδυση με τις καλύτερες αποδόσεις της ευρωζώνης το 2018.




Η Deutsche Bank
Είναι μια λογική, και κυρίως προσοδοφόρα, επενδυτική πρόταση: Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων παραμένουν υψηλές και υπόσχονται μεγάλα κέρδη, ενώ ταυτόχρονα το ρίσκο που αναλαμβάνουν οι επενδυτές είναι χαμηλό καθώς όλα δείχνουν πως η Ελλάδα «βλέπει πλέον φως στην άκρη του τούνελ», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην έκθεσή της η Deutsche Bank.
Η έκθεση της γερμανικής τράπεζας είναι ίσως και η πλέον ενδεικτική του οδικού χάρτη που διαμορφώνεται τόσο για την ελληνική οικονομία, όσο και για τους επενδυτές: Κατά το βασικό σενάριο της Deutsche Bank, η Ελλάδα θα βγει από το Μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018 όχι με μια απολύτως «καθαρή» έξοδο αλλά με μια «συνεργατική έξοδο» - ήτοι, με μια συμφωνία με τους δανειστές που δεν θα περιλαμβάνει πιστωτική γραμμή και νέο Μνημόνιο, θα βασίζεται στο γνωστό «μαξιλάρι» ρευστότητας, και θα προβλέπει συνέχιση των μεταρρυθμίσεων με μιας μορφής ήπια εποπτεία.
Σ’ αυτή την ηπιότερη εποπτεία θα συμβάλει και το γεγονός ότι το ΔΝΤ, κατά την εκτίμηση τουλάχιστον της Deutsche Bank, δεν θα μετάσχει τελικώς χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα αίροντας μεγάλος μέρος της πίεσης για δημοσιονομικά μέτρα και αφήνοντας περιθώρια ευελιξίας στην κατεύθυνση της τόνωσης της ανάπτυξης.
Το ερώτημα εδώ βεβαίως, εάν «βγει» το σενάριο της γερμανικής τράπεζας, είναι πόσο αρνητικό ρόλο θα παίξει η μη εμπλοκή του ΔΝΤ στο ζήτημα της μείωσης του χρέους. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η παγίωση της εικόνας ομαλής εξόδου από το Μνημόνιο στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση σε έναν κομβικό και άμεσο στόχο – την επιτάχυνση της σταδιακής επιστροφής στις αγορές.
Νέα επταετής έκδοση
Οι νέες έξοδοι στις αγορές, πριν από το καλοκαίρι του 2018, είναι εκείνες στις οποίες ποντάρει η ελληνική πλευρά προκειμένου να χτίσει το λεγόμενο «μαξιλάρι» ρευστότητας που θα της επιτρέψει να τελειώσει το πρόγραμμα χωρίς πιστοληπτική γραμμή. Σύμφωνα, δε, με τις τελευταίες πληροφορίες που δημοσιεύει η επίσης γερμανική Handelsblatt, η αρχή θα γίνει πιθανότατα τον Ιανουάριο με ένα επταετές ομόλογο και, συνολικά, σχεδιάζεται η έκδοση δύο ή τριών τίτλων έως το καλοκαίρι με στόχο την άντληση 6 δις ευρώ.




Πηγή

Πηγή ΔΝΤ: Θα υπάρξει συμφωνία γιατί δεν υπάρχει χρόνος

Αξιωματούχος του ΔΝΤ, μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, δήλωσε πως η καλύτερη εγγύηση ότι θα υπάρξει τελικά συμφωνία για το χρέος είναι οι επικείμενες προθεσμίες για πληρωμές ομολόγων.

Όπως επισημαίνει στο δημοσίευμά του το CNBC, τα ευαίσθητα πολιτικά ζητήματα και οι επικείμενες εκλογές στη Γερμανία έχουν καθυστερήσει τη διαδικασία, ωστόσο ο αξιωματούχος του ΔΝΤ, που έχει γνώση των συνομιλιών, υπογραμμίζει πως οι πληρωμές ομολόγων που λήγουν τον Ιούλιο διασφαλίζουν πως θα επιτευχθεί μια συμφωνία στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

«Κάποιος χρειάζεται να κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Υπάρχει η πεποίθηση ότι θα υπάρξει συμφωνία σε τρεις εβδομάδες λόγω πίεσης χρόνου», δήλωσε. «Στόχος μας είναι να πετύχουμε μια συμφωνία στις 15 Ιουνίου», τόνισε από την πλευρά οτυ και αξιωματούχος της Κομισιόν.

Υπενθυμίζεται πως η Die Welt σε δημοσίευμά της για

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Guardian: Μόνο μια η διέξοδος για την Ελλάδα - Ο Τραμπ δεν δίνει δεκάρα τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος

 

O βρετανικός Guardian, που το Σάββατο προέβλεπε την «τέλεια καταιγίδα για την Ελλάδα», ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά με άρθρο που έχει τίτλο «Ελληνική κρίση χρέους: Ένα υπαρξιακό δράμα χωρίς αίσιο τέλος στον ορίζοντα».
Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Βάλτε τρεις ανθρώπους που δεν μπορούν ο ένας τον άλλον στο ίδιο δωμάτιο. Περιορίστε τους να μείνουν εκεί εις την αιωνιότητα καθώς βασανίζουν ο ένας τον άλλο. Καθίστε και παρακολουθήστε τη βάρβαρη ιστορία να ξετυλίγεται. Τι θα έχετε τότε;
... Η μια απάντηση είναι το υπαρξιακό έργο του Ζαν Πολ Σαρτρ “Huis Clos”. Η άλλη είναι η ιστορία χωρίς τέλος της ελληνικής κρίσης χρέους στην οποία οι τρεις κύριοι χαρακτήρες είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Κριστίν Λαγκάρντ».
Και συνεχίζει: «Η πλοκή έχει κάπως έτσι. Η Ελλάδα έχει περάσει μια απαίσια κατάπτωση. Η οικονομία της έχει συρρικνωθεί κατά ένα τέταρτο, όσο και εκείνη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Η οικονομική της θέση και το αξιόχρεό της είναι τόσο χάλια, που χρειάζεται οικονομική βοήθεια για να συνεχίσει. Βρίσκεται ήδη στο τρίτο της πρόγραμμα διάσωσης.
... Μέχρι στιγμής τα χρήματα έχουν δοθεί από την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και συνοδεύονται από μια σειρά υποχρεώσεων. Τα λεφτά προς την Αθήνα εκταμιεύονται σε δόσεις και θα μπορούσαν να σταματήσουν αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί να κάνει».
Για να ολοκληρώσει ο Guardian: «Η Αθήνα αρνείται να προχωρήσει σε μέτρα που θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερα δεινά στον πληθυσμό, κάτι που έχει οδηγήσει σε απειλές για διακοπή της βοήθειας. Για να περιπλακούν ακόμα περισσότερα τα πράγματα, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ έχουν πέσει έξω. Για να το θέσουμε απλά, οι Έλληνες λένε πως οι όροι είναι ιδιαίτερα σκληροί. Ζητούν ελάφρυνση του χρέους όμως αντιστέκονται στις απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις και στα εργασιακά.
Το ΔΝΤ συμφωνεί ότι το βάρος του ελληνικού χρέους είναι δυσβάσταχτο αλλά και πως η συμφωνία που έχει κάνει η χώρα για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ετησίως είναι μη ρεαλιστικό. Το Ταμείο προειδοποιεί ότι το χρέος θα μπορούσε να γίνει και πάλι “εκρηκτικό” και πως δεν θα στηρίξει οικονομικά την τελευταία προσπάθεια διάσωσης χωρίς μια σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Επιμένει όμως πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που το Ταμείο πιστεύει πως θα αυξήσουν τις προοπτικές ανάπτυξης.
Η Ευρώπη από την πλευρά της είναι πιο ελαστική σε ότι έχει να κάνει με το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και θα μπορούσε να ξεπεράσει κάποια πίσω βήματα. Όμως από την άλλη πιστεύει πως η Ελλάδα θα πρέπει να μείνει προσηλωμένη στον προϋπολογισμό της ενώ αντιστέκεται στην ιδέα μιας μεγαλύτερης ελάφρυνσης του χρέους. Οι δύο θέσεις μοιάζουν ασυμφιλίωτες όμως αν δεν συμβιβαστούν η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια ακόμη περίοδο αναταραχών. Η πολιτική είναι κι αυτή μέρος του προβλήματος.
Ο Τσίπρας έχει έναν από τους βασικούς ρόλους. Εκλεγμένος ως αριστερός ηγέτης πριν δύο χρόνια, ο Τσίπρας γνώρισε ταχεία πτώση από το “βάθρο” του. Υποχώρησε όταν η πίεση έπεσε πάνω του από τους Ευρωπαίους το καλοκαίρι του 2015 και παρότι εξελέγη με ένα πρόγραμμα κατά της λιτότητας εφάρμοσε ακόμα πιο σκληρά μέτρα διάσωσης από την προηγούμενη κεντρώα κυβέρνηση. Για έναν όλο και αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων, ο Τσίπρας δεν είναι πια μαχητής, αλλά άλλος ένας “χαρτογιακάς”. Με τη δημοτικότητά του σε πτώση, ο Τσίπρας αντιμετωπίζει και πάλι δύσκολες καταστάσεις.




Προκάλεσε την οργή των Ευρωπαίων δίνοντας χριστουγεννιάτικο επίδομα στους συνταξιούχους και δωρεάν γεύματα σε φτωχές οικογένειες. Η Ευρώπη απάντησε αναβάλλοντας τα περιορισμένα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που είχε πριν αποφασίσει. Ο Τσίπρας ισχυρίζεται πως η Ελλάδα έχει ήδη κάνει πολλά και δεν πρόκειται να υποφέρει άλλο.
Η Ευρώπη καθοδηγείται από τον Σόιμπλε, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Αντιμετωπίζει και αυτός πολιτικές πιέσεις. Η γερμανική κοινή γνώμη θεωρεί πως έχει δοθεί ήδη αρκετή βοήθεια στην Ελλάδα, μια χώρα που θεωρούν πως δεν κάνει πολλά για να βοηθήσει τον εαυτό της. Η αντίθεση σε μια παραπέρα ελάφρυνση του χρέους είναι γνωστή και οι εθνικές εκλογές φτάνουν.
Ο τρίτος “ήρωας” του έργου είναι η Λαγκάρντ, μια πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και πλέον διευθύντρια του ΔΝΤ. Υπό την καθοδήγησή της, το ΔΝΤ αρνείται να βάλει χρήματα στο πρόγραμμα διάσωσης αν συνεχίσει να θεωρεί το χρέος μη βιώσιμο. Υπάρχουν εκθέσεις που έρχονται από την Ουάσινγκτον που λένε πως το Ταμείο πιστεύει πως το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, κάτι που σίγουρα το τοποθετεί σίγουρα στην κατηγορία του “μη βιώσιμου”.
Το τελευταίο μέρος αυτού του έργου, παίζεται στην Ουάσινγκτον αυτή την εβδομάδα όταν η διοίκηση του ΔΝΤ θα συζητήσει σχετικά με την Ελλάδα. Ένας παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα πως ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι την αρχή μιας σειράς εκλογικών μαχών στην Ευρώπη, δεν είναι αρκετός. Ο δεύτερος είναι πως στο εν λόγω δράμα υπάρχει πια ένας νέος χαρακτήρας στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν πως ο Αμερικανός πρόεδρος δίνει δεκάρα για το αν η Ελλάδα θα πάρει την ελάφρυνση χρέους όμως ο ρόλος του μόνο ασήμαντος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του Ταμείο και έχει τη δυνατότητα να ασκήσει βέτο σε οποιαδήποτε απόφασή του θέλει.
Ο Τραμπ έχει εκφράσει τις -όχι ιδιαίτερα θετικές- θέσεις του για την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και για την Γερμανία ιδιαίτερα. Προκαλώντας ταραχή στις Βρυξέλλες, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει γίνει όχημα για τα γερμανικά συμφέροντα. Ο σύμβουλός του Πίτερ Ναβάρο έχει κατηγορήσει τη Γερμανία πως χειραγωγεί το νόμισμα, χρησιμοποιώντας το ευρώ για να συντηρεί τα μεγάλα της πλεονάσματα.
Η συγκεκριμένη κριτική του Ναβάρο, δεν είναι σωστή. Η Γερμανία είναι μέλος της Ευρωζώνης και δεν συμφωνεί πάντα με τη νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι πρόσφατες αδυναμίες του ευρώ δεν έχουν να κάνουν με την προσπάθεια της Γερμανίας να μειώσει την αξία του αλλά με το γεγονός ότι η Ευρώπη χαλαρώνει τη νομισματική της πολιτική σε μια εποχή που οι ΗΠΑ αυξάνουν τα επιτόκια.
Όμως ο Ναβάρο έχει δίκιο σχετικά με τα πλεονάσματα της Γερμανίας, τα οποία τρέχουν με ρυθμό 9% του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι απλά υπερβολικό αλλά και παράβαση των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Βερολίνο αρνείται τις σχετικές παρακλήσεις του ΔΝΤ, της Κομισιόν και του G20 να μειώσει τα πλεονάσματά της εισάγοντας περισσότερο. Αυτό θα έκανε καλό τόσο στις ισχυρές χώρες όπως οι ΗΠΑ όσο και τις πιο αδύναμες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, όμως η Γερμανία αρνείται σταθερά να αλλάξει στάση.
Οι Ευρωπαίοι έχουν δηλώσει πως θέλουν το ζήτημα της Ελλάδας να λυθεί στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της 20ης Φεβρουαρίου. Αυτό μπορεί να συμβεί αν ο Τσίπρας αποφασίσει πως η μόνη εναλλακτική στην απελευθέρωση των απολύσεων και στο νέο κόψιμο συντάξεων είναι μια εκλογική μάχη με το ζήτημα “ποιος κυβερνά την Ελλάδα;” που σχεδόν σίγουρα θα χάσει.
Η κατάσταση θα μπορούσε να επιλυθεί επίσης αν η Γερμανία αποφάσιζε να στηρίξει το ΔΝΤ που ζητά μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα, ή αν το Βερολίνο υπέκυπτε στις πιέσεις του Τραμπ και αύξανε τις δημόσιες δαπάνες.  Όμως τα υλικά αυτής της ατελείωτης κρίσης είναι ακόμα εκεί και μπορούν να τραβήξουν ως το καλοκαίρι, όταν η Ελλάδα θα ξεμείνει από χρήματα και δεν θα είναι σε θέση να ξεπληρώσει τους δανειστές της. Αν δεν υπάρξει άμεσα λύση, οι αποδόσεις των ομολόγων θα αυξηθούν και η συζήτηση για το Grexit θα επιστρέψει.
Το “Huis Clos” είναι γνωστό στα αγγλικά ως “No Exit”. Για την Ελλάδα όμως, αν η κατάσταση παραμείνει ανυπόφορη, υπάρχει μόνο μια διέξοδος».

WSJ: Η Ελλάδα οδεύει προς νέα κρίση

Για φθίνουσα πολιτική αντοχή της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αντιμετωπίζει τις άκαμπτες απαιτήσεις των δανειστών, κάνει λόγο η Wall Street Journal και τονίζει ότι η κρίση πλησιάζει σε οριακό σημείο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Αθήνα σκέφτεται το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το 2017, καθώς χάνει κάθε ελπίδα να κερδίσει παραχωρήσεις στο χρέος ή τα μέτρα λιτότητα από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

«Οι εκλογές θα επέτρεπαν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από τις πιέσεις ενός αντιδημοφιλούς προγράμματος διάσωσης, του οποίου τα μαθηματικά έριξαν τελικά κάθε ελληνική κυβέρνηση από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση το 2009. Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και οι προκάτοχοί του, πασχίζει για να πετύχει τους αυστηρούς δημοσιονομικούς στόχους, σε μία σημαδεμένη από την ύφεση και κουρασμένη από τη λιτότητα χώρα», σχολιάζει η Wall Street Journal, σημειώνοντας ωστόσο τα σχόλια Ελλήνων αξιωματούχων ότι δεν υπάρχει απόφαση για εκλογές.

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι μία πιθανή αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης θα δημιουργούσε μία ακόμη δοκιμασία για τη συνοχή της ΕΕ, που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις των ευρωσκεπτικιστών λαϊκιστών σε μία σειρά σημαντικών εκλογών την επόμενη χρονιά. 

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θέλουν ένα νέο ελληνικό δράμα, ωστόσο δεν είναι πρόθυμες για παραχωρήσεις προκειμένου να αποφευχθεί αυτό, αναφέρει η WSJ.

Για τις εξαγγελίες Τσίπρα, η εφημερίδα αναφέρει ότι εξέπληξε τους Έλληνες και τους δανειστές με δημοσιονομικά δώρα που θεωρούνται ευρέως ως προετοιμασία για την επιλογή των εκλογών. «Υποσχέθηκε σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους ένα χριστουγεννιάτικο δώρο 300-800 ευρώ. Επίσης ανέστειλε την προγραμματισμένη αύξηση του ΦΠΑ για τα νησιά που έχουν υποδεχθεί μεγάλο αριθμό προσφύγων. Αξιωματούχοι της ΕΕ ανέφεραν ότι θα μελετήσουν αν οι υποσχέσεις του κ. Τσίπρα συμβαδίζουν με τις μνημονιακές δεσμεύσεις της Ελλάδας», προσθέτει η WSJ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ  παραδέχονται ότι πρόωρες εκλογές θα οδηγούσαν σε ήττα του κόμματος και η ΝΔ θα σχημάτιζε κυβέρνηση. Ο στόχος τους σε πιθανές εκλογές θα ήταν να αποφύγουν να συνθλίβουν, έναν κίνδυνο που βλέπουν αν συνεχίσουν για καιρό χωρίς υποχωρήσεις από τους δανειστές, προσθέτουν.

Όπως αναφέρεται, οι Έλληνες είναι παγιδευμένοι ανάμεσα στις απαιτήσεις των πιο δυναμικών δανειστών: της Γερμανίας και του ΔΝΤ.

Η WSJ σημειώνει την απροθυμία του Βερολίνου να δεσμευθεί σε κάτι περισσότερο από μικρές μειώσεις του ελληνικού χρέους, αλλά και την επιμονή του ΔΝΤ για περικοπές που περιλαμβάνουν τις συντάξεις, ιδιαίτερα αν η Γερμανία επιμείνει ότι η Ελλάδα πρέπει να διατηρήσει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η εφημερίδα αναφέρεται και στην επιμονή του ΔΝΤ για τα εργασιακά, κάτι που η ελληνική κυβέρνηση έχει αποκηρύξει ως μη αποδεκτή επίθεση στα δικαιώματα των ήδη αποδυναμωμένων εργαζομένων.

«Χωρίς συμβιβασμό ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι πιθανό να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν απαιτήσεις επώδυνης λιτότητας με μικρή ανταμοιβή», καταλήγει η WSJ.

 Πηγή

Ζητείται «σιωπηλή συμφωνία» μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ

Με έναν παρασκηνιακό μαραθώνιο μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας και με στρατηγικό στόχο πλέον της ελληνικής κυβέρνησης την πρόσβαση στο «φθηνό χρήμα» του Ντράγκι και της ποσοτικής χαλάρωσης, αναζητείται ο μεγάλος συμβιβασμός μεταξύ Σόιμπλε και ΔΝΤ που θα διασφαλίσει τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Με δεδομένο ότι ο στόχος για τα πλεονάσματα διατηρείται - μέχρι... νεωτέρας τουλάχιστον - στο 3,5%, το βάρος των παρασκηνιακών ζυμώσεων πέφτει στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Επισήμως, και όπως δήλωσε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ μετά το Eurogroup της Δευτέρας, δεν θα υπάρξει συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα πριν από τα μέσα του 2018 - ήτοι, πριν ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο και, κυρίως, πριν από τις γερμανικές εκλογές.

Ανεπισήμως, όμως, στο τραπέζι παραμένει το σχέδιο για μια «σιωπηλή συμφωνία» μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ, κατά την οποία η ευρωπαϊκή πλευρά θα δεσμεύεται για τα πιο ριζικά βήματα ελάφρυνσης του χρέους που θα ληφθούν μετά το 2018 - μέτρα, τα οποία ήδη έχουν συζητηθεί σύμφωνα με τις πληροφορίες και εστιάζουν κυρίως σε περαιτέρω επιμηκύνσεις των αποπληρωμών αλλά και στην επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι κεντρικές τράπεζες των κρατών της ευρωζώνης.

Με βάση δε τις ίδιες πληροφορίες από κοινοτικές πηγές, δύο είναι τα βασικά σενάρια που συζητούνται γι αυτή τη «σιωπηλή συμφωνία»:

*Το πρώτο, και πιο «ριζοσπαστικό», είναι η ενδεχόμενη χρήση των 20 δις ευρώ που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να αποπληρωθούν - και στην πράξη να εξαγοραστούν - από τον ESM τα ακριβά δάνεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα.

*Το δεύτερο προβλέπει να συνδεθεί η επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα επίσης με την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ - δηλαδή, να δεσμευτούν ουσιαστικά τα συγκεκριμένα κεφάλαια για την αποπληρωμή του Ταμείου.

Και στις δύο περιπτώσεις, το Ταμείο παίρνει στην πράξη ισχυρότατες εγγυήσεις για προτεραιότητα στην αποπληρωμή των δανείων - γεγονός, που θεωρείται ότι το διευκολύνει να χαρακτηρίσει «βιώσιμο» το ελληνικό χρέος.

Μια τέτοια λύση, σε συνδυασμό με την επέκταση του «κόφτη» ή την υιοθέτηση ενός ανάλογου μηχανισμού που θα εγγυάται(;) την επίτευξη πλεονασμάτων 3,5% τουλάχιστον έως το 2022, εκτιμάται ότι μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, όπως απαιτεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προκειμένου η Γερμανία να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Ελλάδα.

Πρόκειται, ωστόσο, για ένα εγχείρημα που δεν είναι εύκολο, ούτε εγγυημένο και - όπως αναγνωρίζουν πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση - μπορεί να απαιτήσει «ζυμώσεις και πέραν του Ιανουαρίου».

Το δεδομένο μέχρι στιγμής είναι ότι ούτε η ελληνική πλευρά αλλά ούτε και οι ευρωπαίοι - όπως αποδείχθηκε στο Eurogroup - δεν συζητούν την προληπτική λήψη μέτρων (περικοπές συντάξεων και αύξηση φορολογίας) για μετά το 2018.

Εξίσου δεδομένο είναι και το γεγονός ότι ο χρόνος επίτευξης συμφωνίας δεν είναι απεριόριστος, καθώς στον σχεδιασμό της ελληνικής κυβέρνησης έχει κομβική σημασία η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ έως τον Μάρτιο.

Για να συμβεί αυτό, ο Μάριο Ντράγκι έχει διαμηνύσει ότι απαιτείται οπωσδήποτε η ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης αλλά κι ένα ενθαρρυντικό στίγμα προθέσεων από το ΔΝΤ, έτσι ώστε να μπορεί η ΕΚΤ να προχωρήσει μόνη της σε δική της, θετική έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Πηγή

Τελικά σε ποιόν χρωστάει ο Πλανήτης; ΔΝΤ: Σε επίπεδα χωρίς ιστορικό προηγούμενο έχει διογκωθεί το παγκόσμιο χρέος

Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος παγκοσμίως αυξήθηκε σε επίπεδο δίχως προηγούμενο πέρυσι, φθάνοντας να είναι υπερδιπλάσιο από τον οικονομικό πλούτο που παρήχθη στον κόσμο, υπογράμμισε σήμερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Εξαιρουμένου του χρηματοπιστωτικού τομέα, το παγκόσμιο χρέος ανερχόταν στα τέλη του 2015 σε 152 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή το 255% του παγκόσμιου ονομαστικού ΑΕΠ, αναφέρει μια νέα μελέτη που έδωσε στη δημοσιότητα το ΔΝΤ.

«Τα υψηλά επίπεδα χρέους είναι δαπανηρά, καθώς συχνά οδηγούν σε οικονομικές υφέσεις οι οποίες είναι βαθύτερες και πιο μακρόχρονες από τις φυσιολογικές υφέσεις» του οικονομικού κύκλου, εκτίμησε ο Βίτορ Γκάσπαρ, επικεφαλής της διεύθυνσης δημοσιονομικών υποθέσεων του ΔΝΤ.

Η αύξηση του χρέους καταγράφεται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος επωφελήθηκε από την περίοδο «φθηνού χρήματος» την οποία εισήγαγε η πολιτική χαλάρωσης των μεγάλων κεντρικών τραπεζών, σύμφωνα με το Ταμείο. Στον ιδιωτικό τομέα αντιστοιχούν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου χρέους.

Εν μέσω της άτονης ανάπτυξης, το χρέος αυτό αποδεικνύεται σήμερα βαρύ μειονέκτημα για πολυάριθμες επιχειρήσεις, ιδίως στην Κίνα. «Το υπερβολικό δημόσιο χρέος συνιστά μια σημαντική τροχοπέδη για την παγκόσμια ανάπτυξη κι έναν κίνδυνο για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα», προειδοποίησε ο Γκάσπαρ.

Αλλά και οι κυβερνήσεις είδαν το δημόσιο χρέος να διογκώνεται και πλήττονται επίσης από την δυσμενή οικονομική συγκυρία, η οποία τις εμποδίζει να μειώσουν το βάρος, υπογράμμισε το ΔΝΤ.

Το χρέος της Ιαπωνίας αναμένεται να ανέλθει στο 250% του ΑΕΠ φέτος, αυτό της Ελλάδας το 183,4% και αυτό της Γαλλίας αναμένεται να αγγίξει το 100%, σύμφωνα με τις νέες προβλέψεις του ΔΝΤ.

Oύτε Τόμσεν ούτε Βίζερ

Ανοιχτή επιστολή του Γιάνη Βαρουφάκη στον Αλέξη Τσίπρα με αφορμή τα WikiLeaks (Φωτογραφία αρχείου) | EUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Συντάκτης: 

Γιάνης Βαρουφάκης

Αγαπητέ Αλέξη,
Σου απευθύνω τούτη την ανοιχτή επιστολή επειδή φοβάμαι ότι το σημαντικό κεφάλαιο των αποκαλύψεων των WikiLeaks θα σπαταληθεί.
Η δημοσιοποίηση του διαλόγου Τόμσεν - Βελκουλέσκου κατέδειξε πως η χώρα σερνόταν σε νέο προδιαγεγραμμένο ιουλιανό «επεισόδιο» το οποίο η τρόικα θα εμφάνιζε, άλλη μια φορά, ως απόρροια της κωλυσιεργίας της ελληνικής κυβέρνησης όταν, στην πραγματικότητα, οφείλεται στην ενδο-τροϊκανική σύγκρουση.
Τα WikiLeaks καταδεικνύουν σε κάθε αξιόπιστο Ευρωπαίο ότι η μόνιμη καθυστέρηση της «αξιολόγησης», που εγκλωβίζει την πληγωμένη κοινωνία στη μόνιμη κρίση, οφείλεται σε μια τρόικα ανίκανη να τα βρει με τον εαυτό της. Οταν τα λέγαμε πέρσι, μας χλεύαζαν τα φερέφωνά της (εξωτερικού και εσωτερικού). Τώρα, απαιτείται να σωπάσουν.
Αυτά τα γνωρίζεις πολύ καλά και δεν χρειάζεται να σ’ τα θυμίσω. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Δεν πρέπει επ’ ουδενί να χρησιμοποιήσεις τον διάλογο Τόμσεν - Βελκουλέσκου για να δαιμονοποιήσεις Τόμσεν και ΔΝΤ παρουσιάζοντας τους Βίζερ, Κοστέλο & σία ως τους «καλούς» Ευρωπαίους με τους οποίους «μπορούμε να τα βρούμε καλύτερα», εφόσον ξεφορτωθούμε το ΔΝΤ.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ήπιο κομμάτι της τρόικας (το ευρωπαϊκό) και ανάλγητο (το ΔΝΤ). Tον Μάρτιο του 2015, όταν πληροφορούσα τον Ρέγκλινγκ πως, σύντομα, θα κληθούμε να επιλέξουμε μεταξύ τού να πληρώσουμε συντάξεις ή τη δόση του ΔΝΤ, μου απάντησε κοφτά: «Να πληρώσετε το ΔΝΤ. Οι συντάξεις είναι η τελευταία προτεραιότητα!» Η παρουσίαση λοιπόν του ΔΝΤ ως πιο ανάλγητου και της Επιτροπής ως πιο ήπιας είναι το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορείς να κάνεις αυτήν τη στιγμή.
Το ότι το ΔΝΤ είναι ανάλγητο και κοινωνικά αναίσθητο δεν υπάρχει αμφιβολία. Επί δεκαετίες «επισκέπτεται» χώρες σε κρίση και χρησιμοποιεί την εξουσία του «δανειστή ύστατης στιγμής» ώστε να κατεδαφίσει μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να συνθλίψει μισθούς, να προλεταριοποιήσει μεσοαστούς επαγγελματίες. Αυτή είναι η θεσμική λειτουργία του και γι’ αυτό το ήθελε η κ. Μέρκελ στην Ελλάδα.
Παράλληλα, όμως, το ΔΝΤ κατανοεί πως η συρρίκνωση μιας οικονομίας σε κρίση (που είναι ο στόχος του) απαιτεί και μείωση του χρέους της (καθώς όταν τα εισοδήματα καταρρέουν, τα τοκιζόμενα χρέη δεν μπορεί να αποπληρωθούν). Σε χώρες που έχουν το νόμισμά τους, αυτό συνήθως γίνεται μέσω υποτίμησης (εφόσον οφείλεται στο ντόπιο νόμισμα). Στη δική μας απαιτείται κούρεμα, κάτι που ορίζει ρητά το καταστατικό του ΔΝΤ, αναγκάζοντας τον Τόμσεν (μετά έξι χρόνια παραβίασης του καταστατικού του ΔΝΤ) να θέλει πάση θυσία κούρεμα του χρέους μας.
Για την Ελλάδα, πράγματι, το κούρεμα του χρέους είναι αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη. Δεν αποτελεί βέβαια εγγύηση πραγματικής ανάστασης της κοινωνίας. Αν, π.χ., τεράστιος σεισμός εξαφανίσει τους περισσότερους Ελληνες, η τρόικα μας κουρέψει όλο το χρέος και όσοι Ελληνες απομείνουν αυξήσουν την πενιχρή παραγωγή τους έστω και λίγο, τότε με τα κριτήρια του ΔΝΤ η χώρα θα έχει σταθεροποιηθεί, και θα αναπτύσσεται μάλιστα! Παραφράζοντας τον Tάκιτο, θα δημιουργήσουν Ερημο και θα την ονομάσουν Σταθεροποίηση. Αυτή είναι η «λογική» Τόμσεν και ΔΝΤ.

Πόσο καλύτερη είναι όμως η «λογική» Βίζερ, Κοστέλο και λοιπών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Συστηματικά μας έλεγαν -και σου λένε- πως ζητούν λιγότερη λιτότητα απ’ ό,τι το ΔΝΤ. Ομως, εδώ ο Τόμσεν έχει μεγάλο δίκιο όταν θυμίζει θυμωμένα στη Βελκουλέσκου πως οι της Επιτροπής, που κάνουν τους «ήπιους» και πιο κοινωνικά «ευαίσθητους», αρνούνται να μειώσουν τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% (ναι, εκείνο το 3,5% που τους παραχώρησες στα τέλη Απριλίου 2015) στο 1,5% (τον στόχο που επέμενα ότι ήταν ο ανώτατος συμβατός με τη σταθεροποίηση).
Γιατί έχει δίκιο να θυμώνει ο Τόμσεν με την Επιτροπή; Επειδή, όπως εξηγεί στη Βελκουλέσκου, οι Βίζερ, Κοστέλο και σία είναι υποκριτές. Η Επιτροπή το «παίζει» κοινωνικά ευαίσθητη αλλά, δεδομένου ότι αρνείται να ρίξει τον στόχο του πρωτογενούς στο 1,5%, πάλι θα ζητήσει από το ΔΝΤ να πάει στην Αθήνα, στον ρόλο του ανάλγητου, και να απαιτήσει συνολικά μέτρα λιτότητας διαχρονικά μεγαλύτερα από εκείνα που ζητά το ΔΝΤ σήμερα!
Για να το πω απλά: ΔΝΤ και Επιτροπή είναι οι δύο όψεις του ίδιου ανάλγητου νομίσματος. Ο Τόμσεν καίγεται για την αναδιάρθρωση χρέους επειδή την απαιτεί το καταστατικό του ΔΝΤ και στοχεύει σε σταθεροποίηση τύπου Tάκιτου ή καμένης γης. Η Επιτροπή εκπροσωπεί το Βερολίνο, το οποίο κι αυτό είναι διαιρεμένο μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε.
Την κ. Μέρκελ την ενδιαφέρει να αναβάλει τη στιγμή που θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους βουλευτές της και θα παραδεχθεί ότι τους παραπλανούσε όταν έδινε εγγυήσεις πως το ελληνικό κράτος παρέμενε φερέγγυο και πως τα μνημονιακά δάνεια δεν θα κουρεύονταν ποτέ. Γι’ αυτό καθυστερεί την αναδιάρθρωση χρέους εμμένοντας σε γελοίους στόχους πρωτογενούς (3,5%) που ισοδυναμούν με παράταση του καθεστώτος χρεοδουλοπαροικίας. Οσο για τον κ. Σόιμπλε, εκείνος χαμογελά στοχεύοντας σε ένα μεγάλο κούρεμα μετά... Grexit.
Σύμμαχους δεν θα βρούμε, λοιπόν, ούτε στον Βίζερ ούτε βέβαια στον Τόμσεν. Οι αποκαλύψεις των WikiLeaks θα σκορπίσουν στον άνεμο αν τις χρησιμοποιήσεις για να διώξεις τον Τόμσεν (την Ερημο) και μείνεις με τον Βίζερ (τη χρεοδουλοπαροικία). Ο ένας θέλει την άμεση συντριβή, ό,τι απέμεινε από την κοινωνική οικονομία της χώρας, διαγράφοντας παράλληλα χρέος, ο άλλος προσδοκά σε σταδιακή συντριβή υπό τη μόνιμη ασφυξία ενός μη διαχειρίσιμου χρέους (που θα κουρευτεί μετά την ολοκλήρωση της συρρίκνωσης).
Τα WikiLeaks σού πρόσφεραν ένα δώρο που από μόνο του ανατρέπει το σχέδιο χρέωσης στην κυβέρνηση ενός νέου ιουλιανού πιστωτικού «ατυχήματος». Πρέπει να το χρησιμοποιήσεις τόσο εναντίον της καμένης γης του ΔΝΤ όσο και της χρεοδουλοπαροικίας της Επιτροπής – τόσο εναντίον του Τόμσεν όσο και εναντίον του Βίζερ. Επί του πρακτέου, να το χρησιμοποιήσεις απαιτώντας άμεση συμφωνία που (α) περιλαμβάνει μείωση του στόχου του πρωτογενούς στο 1,5% του ΑΕΠ, (β) μέτρα δυναμικής αλλά όχι παραμετρικής προσαρμογής και (γ) ελάχιστο ετήσιο απόλυτο (σε ευρώ) στόχο ονομαστικού ΑΕΠ.

Reuters: Πλαφόν στις ετήσιες πληρωμές ελληνικού χρέους από την ΕΕ

Οι χώρες της Ευρωζώνης εξετάζουν το ενδεχόμενο να βάλουν πλαφόν στις ετήσιες δαπάνες για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Το πλαφόν θα είναι στο 15% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) στα πλαίσια της ελάφρυνσης του χρέους μακροπρόθεσμα αναφέρει το Reuters, επικαλούμενο αξιωματούχους της Ευρωζώνης.

Το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους έχει γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με τις χώρες της Ευρωζώνης να αποκλείουν ονομαστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους ύψους 197 δισ. ευρώ που διακρατούν.

Το χρέος διαμορφωνόταν στα 301,5 δισ. ευρώ ή 168,8% του ΑΕΠ τον περασμένο Απρίλιο από 177,1% το 2014. Η μείωση οφείλεται πιθανόν στο γεγονός ότι η Ελλάδα χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των φορέων της γενικής κυβέρνησης για να κάνει πληρωμές το πρώτο εξάμηνο του 2015 χωρίς να λάβει νέο δάνειο.

Η νέα συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ προβλέπει να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης που αρχικά τοποθετείτο τον Οκτώβριο αλλά τώρα ίσως πάει πιο πίσω.

Απο την πλευρά του, το ΔΝΤ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα αν το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν καταστεί διαχειρίσιμο.

Σύμφωνα με αξιωματούχο της Ευρωζώνης που μίλησε στο Reuters υπάρχει σύγκλιση ότι αυτός είναι ο τρόπος που θα πρέπει να προχωρήσουν.

Αλλος αξιωματούχος ανέφερε ότι το υψηλό χρέος ως προς το ΑΕΠ της Ελλάδας δεν αντανακλά τα πολύ χαμηλά επιτόκια, τις μεγάλες περιόδους χάριτος και τις μεγάλες ωριμάνσεις.

Το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους διαμορφώνεται στο 11% περίπου το 2015 και θα μειωθεί περαιτέρω τα επόμενα χρόνια αλλά θα αυξηθεί μετά την λήξη της περιόδου χάριτος στα δάνεια της Ευρωζώνης.

Ενας τρίτος αξιωματούχος της Ευρωζώνης ανέφερε στο Reuters ότι το πλαφόν στο ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης θα επιτρέψει επίσης στην Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές και να δανεισθεί καθώς οι ιδιώτες επενδυτές θα αισθάνονται πιο σίγουροι.

Οι ίδιοι αναφέρουν ότι το 15% είναι αυθαίρετο νούμερο αλλά πιθανότατα θα γίνει αποδεκτό από το ΔΝΤ.

Ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ δήλωσε στις 17 Αυγούστου ότι «το ΔΝΤ λέει ότι ως το 15% είναι ΟΚ και σ” αυτή την περίπτωση το χρέος είναι διαχειρίσιμο.»

Πηγή

Ξανά στη δίνη μεταξύ ΔΝΤ-Ευρωζώνης η Ελλάδα

Σοβαρό ενδεχόμενο εμπλοκής στο 3ο μνημόνιο για την Ελλάδα, προκαλεί η νέα έκθεση βιωσιμότητας του ΔΝΤ. Έκτακτο ταξίδι του αμερικανού υπουργού οικονομικών σε Βερολίνο, Παρίσι και ΕΚΤ. Αίνιγμα η στάση της Γερμανίας με τον Σόιμπλε να επιμένει για Grexit.

Με αγκάθια είναι στρωμένος ο δρόμος προς τη συμφωνία για το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Εκτός από τα μέτωπα στο εσωτερικό με πρώτο την ομαλή ψήφιση του πρώτου πακέτου μέτρων σήμερα αλλά και στις 22 Ιουλίου, θολό παραμένει το τοπίο και από την πλευρά των δανειστών.

Το βασικό πρόβλημα συνίσταται για άλλη μια φορά στο ρόλο του ΔΝΤ που οι ευρωπαίοι απαίτησαν να συμμετέχει όχι μόνο σε επίπεδο τεχνικής βοήθειας και μετά τον Μάρτιο του 2016 αλλά και με κεφάλαια. Όπως έγινε γνωστό ο σχεδιασμός των ευρωπαϊων είναι από τα 86 δισ. ο ESM να βάλει μόνο 40 – 50 δισ. και για τα υπόλοιπα να υπάρξει συνεισφορά του Ταμείου (εκκρεμούν 16 δισ. από το υφιστάμενο πρόγραμμα που λήγει το Μάρτιο και προσδοκάται να υπάρξει ένα ακόμα).

Το Ταμείο ωστόσο επανήλθε στο θέμα του χρέους και με νέα έκθεση ξεκαθαρίζει ότι παραμένει μη βιώσιμο και ζητά μέτρα. «Το χρέος της Ελλάδας μπορεί να γίνει βιώσιμο μόνο μέσω ελάφρυνσης του χρέους που πηγαίνει πολύ πέρα από ότι ήταν διατεθειμένη να εξετάσει ως τώρα η Ευρώπη».

Το ΔΝΤ δίνει τρεις επιλογές:

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Μόσχα καλεί Ελλάδα να συμμετάσχει στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS Θα της επιτρέψει να χρηματοδοτήσει αναπτυξιακά έργα λέει ο Σ. Στόρτσακ

Οι χώρες της BRICS επιδιώκουν μέσα από την εν λόγω αναπτυξιακή τράπεζα να διασφαλίσουν τη χρηματοπιστωτική τους αυτονομία και τη δημιουργία πόλου ανταγωνιστικού προς το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα

Πρόσκληση στην Ελλάδα να συμμετάσχει ως μέλος στην υπό διαμόρφωση νέα αναπτυξιακή τράπεζα που δημιουργούν οι Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, και Νότιος Αφρική (BRICS), απηύθυνε ο υφυπουργός Οικονομικών της Ρωσίας και εκπρόσωπος της νέας αναπτυξιακής τράπεζας Σεργκέι Στορτσακ.
Οι χώρες της BRICS επιδιώκουν μέσα από την εν λόγω αναπτυξιακή τράπεζα να διασφαλίσουν τη χρηματοπιστωτική τους αυτονομία και τη δημιουργία πόλου ανταγωνιστικού προς το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η αναπτυξιακή τράπεζα με κεφάλαια 50 δισ. δολάρια και δεξαμενή συναλλαγματικών διαθεσίμων ύψους 100 δισ. δολαρίων, έχει ένα υπολογίσιμο μέγεθος.
Σε μια περίοδο που το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας παραμένει οξύ και αποτελεί ένα από τα βασικά προβλήματα της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών, η συμμετοχή της χώρας στη νέα αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις δηλώσεις του Ρώσου υφυπουργού στο ΑΠΕ – ΜΠΕ θα της επιτρέψει να χρηματοδοτήσει μια σειρά αναπτυξιακά έργα.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε ο κ.Στόρτσακ τόνισε ότι οι ελληνωρωσικές σχέσεις θα μπορούν να αναπτυχθούν σε διάφορους τομείς με τη χρήση του ρωσικού ρουβλίου ως νομίσματος για τις πληρωμές αγαθών και υπηρεσιών.
Οι αναφορές αυτές γίνονται και εν όψει της δεύτερης συνάντησης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου (18-20 Ιουνίου), με το Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Σεργκέι Στορτσακ στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:
Ερ: Είστε επικεφαλής εκπρόσωπος της Ρωσίας στον διεθνή οργανισμό των αναδυόμενων οικονομιών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική) και ως εκπρόσωπος/αντιπρόσωπος της υπό διαμόρφωση Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS, πείτε μας, ποιος είναι ο ρόλος της Τράπεζας;
Απ: Καταρχήν, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο όνομα της Τράπεζας. Το επίσημο όνομα είναι Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, αλλά συνήθως αποκαλείται Τράπεζα BRICS. Το πλέον σημαντικό, όμως, είναι ότι θα πρόκειται για τον δεύτερο παγκόσμιο τέτοιο θεσμό, που δεν θα αφορά μόνο αναπτυξιακά σχέδια στη Βραζιλία, στην Ινδία, στη Ρωσία, τη Ν. Αφρική και την Κίνα, αλλά ευρύτερα σε περισσότερες χώρες του κόσμου.
Το δεύτερο σημαντικό είναι το σύστημα διακυβέρνησης της Τράπεζας, που θα συνίσταται από τρία επιμέρους επίπεδα - το Διοικητικό Συμβούλιο των διοικητών, το Διοικητικό Συμβούλιο των διευθυντών, τον Πρόεδρο και το προσωπικό της Τράπεζας. Σε αυτά τα θεσμικά όργανα, όπου ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος θα εκλέγονται αξιοκρατικά, αποφασίσαμε ότι ο πρόεδρος θα εναλλάσσεται κάθε πέντε χρόνια και θα εκλέγεται κάθε φορά από ένα διαφορετικό ιδρυτικό κράτος-μέλος.
Στους υφιστάμενους οργανισμούς, αν και διακηρύσσεται ότι ο διορισμός του διευθυντή στα Διοικητικά Συμβούλια είναι αξιοκρατικός, στην πραγματικότητα ο πρόεδρος στην Παγκόσμια Τράπεζα αντιπροσωπεύει τις ΗΠΑ και στο ΔΝΤ αντιπροσωπεύει τους Ευρωπαίους. Γι αυτό αποφασίσαμε να αλλάξουμε αυτήν την προσέγγιση και κάθε κράτος-μέλος θα αναλαμβάνει την ηγεσία της Τράπεζα για πέντε έτη.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί είναι το σύστημα ψηφοφορίας. Τα κράτη-μέλη θα έχουν τον ίδιο αριθμό ψήφων και τον ίδιο αριθμό μετοχών. Συμφωνήσαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις θα ήταν σοφότερο να βασιζόμαστε στην πλειοψηφία των ψήφων, σε ειδικές πλειοψηφίες.
Συνοψίζοντας, θα σας έλεγα ότι ο ρόλος αυτού του νέου θεσμικού οργάνου είναι να δημιουργηθεί μια αναπτυξιακή τράπεζα, που θα στηρίξει μεγάλα κατασκευαστικά σχέδια. Γνωρίζουμε ότι εδώ και χρόνια ο ρόλος της Παγκόσμιας Τράπεζας στην υλοποίηση σχεδίων υποδομών συνεχώς αποδυναμώνεται αντί να ισχυροποιείται. Γι αυτό, εμείς τα πέντε ιδρυτικά κράτη-μέλη συμφωνήσαμε ώστε τα αναπτυξιακά σχέδια να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο των δραστηριοτήτων μας. Η Τράπεζα δεν θα λειτουργήσει με γνώμονα το κέρδος.
Ερ: Ποια οφέλη μπορεί να έχει η Ελλάδα από την νέα αυτή Αναπτυξιακή Τράπεζα;
Απ: Αυτή η νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα θα είναι προσβάσιμη σε όλα τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Συμφωνήσαμε ότι το 50% του εγκεκριμένου κεφαλαίου της Τράπεζας, δηλαδή 50 δισ. δολάρια ετησίως, θα διανέμεται μεταξύ των ιδρυτικών κρατών-μελών και τα υπόλοιπα 50 δισ. δολάρια θα διανέμονται μεταξύ των νεο-εισερχόμενων. Το αποτέλεσμα με αυτό το πολύ ευέλικτο σύστημα, μετά την επικύρωση της συμφωνίας από όλα τα κράτη-μέλη , θα είναι οι νεοεισερχόμενοι να υποβάλλουν αιτήματα και το Διοικητικό Συμβούλιο των διοικητών να αποφασίζει. Στη συνέχεια, δεν θα υπάρχει ανάγκη το θέμα να τεθεί στο εθνικό Κοινοβούλιο για να αλλάξουν άρθρα της συμφωνίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έτσι δεν θα μας εκπλήξει, εάν η Ελλάδα θα είναι το πρώτο κράτος που θα υποβάλλει αίτημα χρηματοδότησης ως πλήρες μέλος. Οι ελληνικές αρχές θα μπορούν να αγοράσουν όσα μερίδια μετοχών επιθυμούν. Δεν παίζει ρόλο εάν τα μερίδια θα είναι μικρά ή μεγάλα. Όταν η Ελλάδα προσχωρήσει στην Τράπεζα, θα μπορεί να δανεισθεί για μια σειρά σκοπούς ή για την υλοποίηση εθνικών σχεδίων ανάπτυξης.
Ερ: Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης. Θα μπορούσε μια ενδεχόμενη οικονομική βοήθεια από την Τράπεζα να προκαλέσει προβλήματα στις σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους της;
Απ: Η πιθανότητα να δημιουργηθούν προβλήματα με την ΕΕ, επειδή η Ελλάδα θα γίνει μέλος των θεσμών των BRICS, είναι πολύ μικρή, επειδή πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν αποφασίσει να προσχωρήσουν σε κάποιον άλλον αναπτυξιακό θεσμό. Για παράδειγμα, υπάρχει η πρόταση της κυβέρνησης της Κίνας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων (Asian Infrastructure Investment Bank -AIIB), όπου το 25% του κεφαλαίου της θα διατεθεί σε μη ασιατικά κράτη. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία -όλα κράτη-μέλη της ΕΕ- έχουν αποφασίσει να συνεργασθούν με άλλα κράτη στο πλαίσιο της Ασιατικής Τράπεζας. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, ούτε τίθεται ζήτημα κριτικής. Μέχρι τώρα, οι αναφορές που έχω διαβάσει είναι αρκετά θετικές.
Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων και μια από τις προκλήσεις είναι η έλλειψη μακροπρόθεσμων κεφαλαίων για έργα υποδομών. Αυτή η νέα Ασιατική Τράπεζα θα προσανατολισθεί στην ανάπτυξη υποδομών. Στο άμεσο μέλλον η έλλειψη σύγχρονων υποδομών δεν θα είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα. Το θέμα που θα τεθεί θα είναι η εις βάθους, ολοκληρωμένη βελτίωση και οι χώρες θα ωφεληθούν από τους δυο νέους θεσμούς, όσον αφορά στην ενθάρρυνση για βελτίωση των υποδομών τους, αλλά και όσον αφορά στην παροχή κινήτρων για οικονομικές συναλλαγές -όχι μόνο στο πλαίσιο εμπορικών συναλλαγών, αλλά και για τη χρηματοδότηση των έργων.
Ερ: Η Ελλάδα συζητά με τη Ρωσία ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας σε πολλούς τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος, όπως στην ενέργεια. Πως θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περαιτέρω οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία;
Απ: Στον οικονομικό, χρηματοοικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό και πολλούς άλλους τομείς. Καθώς εργάζομαι κυρίως στον διεθνή χρηματοοικονομικό τομέα, πιστεύω ότι οι δυο λαοί μπορούν να συνεργασθούν και να προβλέψουν τη χρήση του εθνικού νομίσματος, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ρωσίας, με τη χρήση του ρωσικού ρουβλίου στις πληρωμές για αγαθά και υπηρεσίες. Για παράδειγμα, μπορώ να φαντασθώ ότι οι δυο χώρες θα θεωρήσουν αμοιβαία επωφελή τη χρήση του ρουβλίου όσον αφορά στην ανάπτυξη του τουρισμού. Οι Ρώσοι πολίτες, που θέλουν να επισκεφθούν την Ελλάδα κυρίως την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού που δεν έχει τόσο ζέστη, είναι ευαίσθητοι στην αλλαγή των ρουβλίων σε άλλο νόμισμα.
Οπότε, εάν σε κάποιο στάδιο καταφέρουμε να κάνουμε τέτοιες συναλλαγές θα είναι αρκετά χρήσιμο. Πιθανότατα, το επόμενο βήμα αυτού του είδους των συναλλαγών θα μπορούσε να είναι η χρησιμοποίηση του ρουβλίου ως τρόπου πληρωμής διαφόρων ελληνικών προϊόντων που πωλούνται επί ρωσικού εδάφους.
Φυσικά, όταν θα ξεπεράσουμε τις οικονομικές δυσκολίες και με δεδομένο το πολιτικό περιβάλλον των χωρών μας, πιστεύω ότι περισσότεροι Ρώσοι και ιδιωτικές εταιρείες θα είναι πρόθυμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό για εσάς και για εμάς. Όλοι ψάχνουμε για άμεσες ξένες επενδύσεις. Και δεν είναι μόνον τα προϊόντα, αλλά και οι επενδύσεις. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, αλλά και σοφό, να στηριζόμαστε σε άμεσες ξένες επενδύσεις. Έχουμε καλή πολιτική βάση για ανάπτυξη της αμοιβαίας σχέσης και έχουμε ισχυρές ιστορικές σχέσεις και σε άλλους τομείς.

Πηγή

Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την έναρξη της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης για το τρίτο ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, με ορίζοντα διετίας και νέο δάνειο 46 ως 50 δισ. ευρώ, έδωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τη διαρροή προς τους FT σε σχέση με το δημόσιο χρέος και το πρωτογενές έλλειμμα.

Το ΔΝΤ ζητάει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, καθώς η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει το στόχο για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα (μάλιστα φέτος τρέχει ήδη έλλειμμα) και οι εταίροι δεν σκοπεύουν να κουρέψουν την ονομαστική αξία των διμερών δανείων, ή των χρημάτων του EFSF.

H λύση για τους εταίρους και αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης μεταξύ της ηγεσίας του οικονομικού επιτελείου, της ΕΚΤ και της Κομισιόν, είναι ένα νέο δάνειο για την πρόωρη εξόφληση των υψηλότοκων και βραχυπρόθεσμων δανείων του ΔΝΤ ύψους 19 δισ. και η αποχώρηση του ταμείου από το χρηματοδοτικό σκέλος του προγράμματος.

Το ΔΝΤ δεν θα εκταμιεύσει κανένα από τα υπόλοιπα 15,4 δισ. που έχει επιμερίσει στην Ελλάδα ως τον Μάρτιο του 2016 και θα παραμείνει στις αποστολές ελέγχου μόνο ως τεχνικός σύμβουλος. 

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΑΝΚΣ, ΑΛΛΑ ΜΕΣΩ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Για εξουθενωτικές διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και για μία κυβέρνηση η οποία έχει να αντιμετωπίσει ένα νέου τύπου πραξικόπημα «όχι με τανκς, όπως το 1967, αλλά μέσω των τραπεζών» έκανε λόγο ο υπουργός Οικονομίας, Γιάνης Βαρουφάκης.

Σε μήνυμά του σε συγκέντρωση αλληλεγγύης προς την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (21/04/2015) στη Μελβούρνη, ο Γιάνης Βαρουφάκης επεσήμανε ότι «ακόμα και ένας δεκάχρονος κατανοεί πλέον πως το τεράστιο δάνειο δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί μέσα σε αυστηρά μέτρα λιτότητας, τη στιγμή που το εθνικό εισόδημα της Ελλάδας έχει μειωθεί 25%». «Στο τέλος αν έχεις μια άρρωστη αγελάδα και την κτυπάς συνεχώς για να παράγει περισσότερο γάλα, το μόνο που θα πετύχεις είναι να την εξασθενίσεις περισσότερο και να μην παράγει καθόλου γάλα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο Έλληνας υπουργός είπε πως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι εταίροι της Βόρειας Ευρώπης αρνούνται να αποδεχθούν μια πραγματικότητα και «η πολιτική τους είναι καταστροφική τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την ίδια την Ευρώπη», ενώ πρόσθεσε πως οι διαπραγματεύσεις είναι σκληρές και η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει ένα νέου τύπου πραξικόπημα «όχι με τανκς, όπως το 1967, αλλά μέσω των τραπεζών».
«Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια και ελπίζω ότι θα έρθουμε σε συμφωνία. Θα κάνουμε συμβιβασμούς, αλλά δεν θα υποχωρήσουμε άτακτα» τόνισε και χαρακτήρισε «εθνική προσπάθεια που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας και τη γεφυρώνει με την Αυστραλία», τη συγκέντρωση αλληλεγγύης προς την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό.
Επισήμανε το γεγονός ότι στη δύσκολη περίοδο των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους «έχει δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο εναντίον του ψεύδους, της αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης και της αυτοϋπονόμευσης, που πετυχαίνει μια λιτότητα σε περίοδο μεγάλης κρίσης» και επισήμανε: «Και τη δική σας συμπαράσταση που δεν έχει κομματικές ταμπέλες και επιγραφές τη βλέπουμε σαν μια εθνική προσπάθεια που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας και γεφυρώνει την Ελλάδα με την Αυστραλία».
Στο δεκάλεπτο βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, ο κ. Βαρουφάκης ανέλυσε εν συντομία πώς οδηγήθηκε η Ελλάδα στην κρίση και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Παράλληλα, μετέφερε στον Ελληνισμό της Μελβούρνης τους χαιρετισμούς και την αγάπη των συνεργατών του, του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και όλου του ελληνικού κοινοβουλίου «για την αλληλεγγύη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές». «Ελπίζω να σας δω σύντομα στη Μελβούρνη» κατέληξε.
Το μήνυμα του κ. Βαρουφάκη παρουσιάστηκε στην εκδήλωση που έγινε, στο πλαίσιο της εκστρατείας «Αφήστε την Ελλάδα να αναπνεύσει», υπό την αιγίδα της Αυστραλοελληνικής Εκστρατείας Αλληλεγγύης (Australia-Greece Solidarity Campaign), στο Εργατικό Κέντρο (Trades Hall) της Μελβούρνης.
Στην ίδια συγκέντρωση απέστειλαν μηνύματα ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο νέος διευθυντής της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού Μιχάλης Κόκκινος.
Ο κ. Τσακαλώτος, στο μήνυμά του, ανέφερε: «Όλοι μαζί μπορούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη και η Ελλάδα είναι η αρχή. Ευχαρίστησε την Ελληνοαυστραλιανή Εκστρατεία Αλληλεγγύης και ευχήθηκε στον Ελληνισμό της Μελβούρνης ό,τι καλύτερο». Εξέφρασε τις ευχαριστίες του για την αλληλεγγύη και σημείωσε πως «ο ελληνικός λαός έχει περάσει πάρα πολλές δυσκολίες και πάρα πολλές φορές τις ξεπεράσαμε αυτές τις δυσκολίες και με τη βοήθεια των Ελλήνων εκτός Ελλάδας».
Στην κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, αλλά και στην αλληλεγγύη της ομογένειας και του αυστραλιανού λαού, αναφέρθηκε διεξοδικά ο πολιτικός οικονομολόγος και επικεφαλής της Αυστραλοελληνικής Εκστρατείας Αλληλεγγύης, Διαμαντής Ρόρρης, ο οποίος σημείωσε πως «δεκάδες οικονομολόγοι της Αυστραλίας συμφωνούν πως το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξοφληθεί και μέρος του θα πρέπει να διαγραφτεί».
Η πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων Αυστραλίας (ACTU) Τζεντ Κερν ζήτησε "κούρεμα" του ελληνικού χρέους και τόνισε ότι «κάποτε διαγράφτηκαν τα χρέη της Γερμανίας και ότι ίσχυσε για τη Γερμανία πρέπει να ισχύει και

Read more:

Δανειστές: Υπογραφή Τσίπρα, αλλιώς ετήσια παράταση

Που το πάνε οι δανειστές; Η τρόικα «παίζει» καθυστερήσεις και ροκανίζει τον χρόνο. Ή συμφωνία του Α. Τσίπρα στην προληπτική γραμμή στήριξης ή παράταση για ένα χρόνο.

Η τρόικα φαίνεται να παίζει καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης προκαλώντας εκνευρισμό στην κυβέρνηση καθώς απομακρύνεται το ενδεχόμενο να υπάρξει συμφωνία μέχρι το Euro group της 8ης Δεκεμβρίου.

Πηγές της Ε.Ε. εκτιμούν ότι οι πιέσεις του ΔΝΤ και η διχογνωμία που υπάρχει μεταξύ των εκπροσώπων της Ευρώπης και του Ταμείου για την Ελλάδα θα καθυστερήσει αρκετά τις διαπραγματεύσεις.

Η τρόικα με το σημερινό της ηλεκτρονικό μήνυμα προς τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας ζητά περαιτέρω εξηγήσεις για τα μέτρα που έχει προτείνει η ελληνική κυβέρνηση, λίγες ώρες μετά την προειδοποίηση του Αντώνη Σαμαρά ότι δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί παράλογες απαιτήσεις.

Πηγές της Ε.Ε. εκτιμούν ότι οι πιέσεις του ΔΝΤ και η διχογνωμία που υπάρχει μεταξύ των εκπροσώπων της Ευρώπης και του Ταμείου για την Ελλάδα θα καθυστερήσει αρκετά τις διαπραγματεύσεις υπερβαίνοντας 

 

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Η Αργεντινή, τα αρπακτικά και η Ελλάδα

 

“ Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού. ”

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Πέμπτη, 31 Ιουλίου 2014 14:47

Η Αργεντινή δεν είχε εναλλακτική από το να «επιλέξει», όπως και έπραξε χτες το βράδυ, την επίσημη ανακήρυξη της νέας «χρεοκοπίας» της. Ο μόνος τρόπος να απέφευγε το νέο περιστατικό χρεοκοπίας (default) ήταν να υποκύψει στις πιέσεις δικαστηρίου της Νέας Υόρκης να αποπληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει «αρπακτικά ταμεία». Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνατο, καθώς η Αργεντινή απλά δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, όσο και απαράδεκτο – για τους πιο κάτω λόγους.

Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού.

Προϊστορία

Το 2001 η Αργεντινή χρεοκόπησε. Πολύ απλά, το κράτος δεν είχε τα χρήματα, και δεν έβρισκε τα νέα δανεικά, που χρειαζόταν για να αποπληρώσει 100 δισ. δολάρια δημόσιου χρέους. Προέβη σε στάση πληρωμών, υποτίμησε το νόμισμά της, είδε το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της να εξανεμίζεται, όμως μέσα σε δύο χρόνια (με τη βοήθεια της αυξημένης ζήτησης για τις εξαγωγές της από την Κίνα) βρέθηκε να αναπτύσσεται εντυπωσιακά – βλ. το γράφημα το οποίο καταγράφει το κατά κεφαλή ΑΕΠ της χώρας σε δολάρια.

Όλον αυτόν τον καιρό, από το 2001 έως σήμερα, η Αργεντινή παραμένει εκτός αγορών – απλά, δεν δανείζεται από τις χρηματαγορές οι οποίες, έως ότου διευθετηθούν τα παλιά της χρέη, απέχουν από τις εκδόσεις ομολόγων της χώρας.

Από το 2002 και μετά, οι δανειστές της ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με την αργεντίνικη κυβέρνηση ώστε να διευθετηθούν τα παλιά χρέη. Οι μεγάλες τράπεζες (κυρίως αμερικανικές και ισπανικές) τελικά τα βρήκαν με το Μπουένος Άιρες και συμφώνησαν σε μερική πληρωμή των χρεών εκείνων, με όρους αρκετά συμφέροντες για τις τράπεζες.

Εκεί όμως που ήταν όλοι έτοιμοι για να κλείσει το θέμα, με την καταβολή των συμφωνημένων ποσών από το κράτος της Αργεντινής προς τις μεγάλες τράπεζες, έκαναν την εμφάνισή τους τα «αρπακτικά ταμεία». Γιατί ονομάζονται «αρπακτικά» αυτά τα ταμεία; Πρόκειται για hedge funds τα οποία, όλον τον καιρό που γίνονταν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ τραπεζών και κυβέρνησης, αγόραζαν κάποια από τα παλιά ομόλογα της Αργεντινής, σε τιμές λιγότερες από το 5% της ονομαστικής τους αξίας (π.χ. $2 ή $3 για ένα ομόλογο αξίας $100 ή και $1000), με σκοπό να τορπιλίσουν τις διαπραγματεύσεις. Πώς τις τορπίλισαν; Πηγαίνοντας σε δικαστήριο της Νέας Υόρκης (καθώς τα ομόλογα αυτά ήταν «γραμμένα» σε όρους του Δικαίου των ΗΠΑ) και απαιτώντας από το δικαστήριο να εκδόσει απαγόρευση αποπληρωμής των μεγάλων τραπεζών (στο πλαίσιο της συμφωνίας των τελευταίων με την Αργεντινή για μερική αποπληρωμή των χρεών της τελευταίας) αν πρώτα δεν εισπράξουν οι ίδιοι το 100% της αξίας των ομολόγων που είχαν αγοράσει.

Πιο απλά, ας πάρουμε μια τράπεζα, π.χ. την Bank of America που είχε δανείσει στην Αργεντινή $100 και η οποία, μετά τις διαπραγματεύσεις θα λάμβανε από την Αργεντινή $40. Έρχεται το «αρπακτικό ταμείο», το οποίο κατέχει κι αυτό ομόλογο αξίας $100, το οποίο το αγόρασε προς $2, και απαιτεί να μην πληρωθεί η Bank of America τα $40 που έχει λαμβάνειν αν το ίδιο δεν πάρει... $100. Όπερ και αποφάσισε ότι πρέπει να γίνει το δικαστήριο της Νέας Υόρκης.

Η Αργεντινή απάντησε στην απόφασή αυτή προσφέροντας στα «αρπακτικά ταμεία» τους ίδιους όρους που συμφώνησε με τις μεγάλες τράπεζες: να δώσει και σε αυτούς $40 για το ομόλογο που είχαν αγοράσει προς $2. «Όχι!», ούρλιαξαν τα «αρπακτικά ταμεία». «Απαιτούμε $100!» Και πάλι ο αμερικανός δικαστής συμφώνησε μαζί τους.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν έγιναν έξαλλοι μόνο οι πολίτες της Αργεντινής με αυτή την απόφαση-τορπίλη αλλά και οι μεγάλες τράπεζες που, μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων, δεν θα πάρουν τα λεφτά τους. Να γιατί ήταν αδύνατον, όπως έγραφα πιο πάνω, να συμφωνήσει η κυβέρνηση της Αργεντινής με αυτή την απόφαση: Μια τέτοια υποχώρηση θα εξόργιζε ακόμα περισσότερο τις μεγάλες τράπεζες οι οποίες θα απαιτούσαν κι εκείνες πλήρη αποπληρωμή των ομολόγων τους.

Τι σημαίνει η σημερινή, νέα «χρεοκοπία» για την Αργεντινή;

Για το κράτος της Αργεντινής δεν σημαίνει πολλά. Έτσι κι αλλιώς, η Αργεντινή δεν δανείζεται από τις διεθνείς χρηματαγορές από το 2001. Αν και θα ήθελε να επιστρέψει σε αυτές, και το σημερινό αδιέξοδο αναβάλλει αυτή την «επιστροφή», δεν θα αλλάξει κάτι στα δημοσιονομικά του αργεντίνικου κράτους, το οποίο 13 χρόνια τώρα έχει μάθει να επιβιώνει εκτός αγορών. Αν υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος, αυτός θα αφορά ιδιωτικές αργεντίνικες εταιρείες που ίσως αναγκαστούν να πληρώνουν υψηλότερο επιτόκιο για χρήματα που δανείζονται στο εξωτερικό, λόγω της κακής ψυχολογίας που δημιουργεί όλη αυτή η «υπόθεση». Σε μια περίοδο που προδιαγράφεται όλο και πιο δύσκολη για την Λατινική Αμερική, κάτι τέτοιο δεν βοηθά το σύνολο της αργεντίνικης οικονομίας.

Τι σημαίνει για τη διεθνή οικονομία;

Το ΔΝΤ παρακολουθεί όλο αυτό το δράμα, το οποίο εξελίσσεται στην Νέα Υόρκη, με αγωνία και θυμό. Γνωρίζει καλά πως πολλών χωρών το δημόσιο χρέος είναι μη βιώσιμο, σε όλο τον κόσμο, και πως, ως μη βιώσιμο, θα κουρευτεί. Για την ακρίβεια, το ΔΝΤ (ορθώς σκεπτόμενο) προωθεί τέτοια κουρέματα ως τον μόνο τρόπο να επανα-ισορροπήσει η διεθνής οικονομία. Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφαση του δικαστηρίου της Ν. Υόρκης να συνταχθεί στο πλευρό των «αρπακτικών» προκαλεί έντονη ανησυχία, καθώς προϊδεάζει για μελλοντικές προσπάθεις των «αρπακτικών» να τορπιλίσουν συμφωνίες αναδιάρθρωσης χρέους μεταξύ των κρατών και των δανειστών τους. Εν ολίγοις, το εν λόγω αμερικανικό δικαστήριο κινδυνεύει να αποσταθεροποιήσει τη διεθνή οικονομία. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν στο ΔΝΤ και αλλού.

Και η Αμερική;

Στο μεταξύ, στις ΗΠΑ η κουβέντα έχει ανάψει. Οι μεγάλες τράπεζες νιώθουν να υπονομεύονται από τα δικά τους τα δικαστήρια, τα οποία αποφαίνονται υπέρ των «αρπακτικών». Στις συζητήσεις μου επί του θέματος με αμερικανούς αξιωματούχους, τους προηγούμενους μήνες, ήρθα αντιμέτωπος με μια ενδιαφέρουσα άποψη. Όταν τους ρώτησα, με έντονη κριτική διάθεση απέναντι στον συγκεκριμένο αμερικανό δικαστή, πώς είναι δυνατόν ένας δικαστής να υπονομεύει τις διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση χρέους μιας μεγάλης χώρας και των μεγαλύτερων τραπεζών στον κόσμο, έλαβα την εξής ενδιαφέρουσα απάντηση:

«Ο εν λόγω δικαστής προσέφερε στην κυβέρνηση μια καλή υπηρεσία. Δεν είναι ότι συντάσσεται ο ίδιος με τα αρπακτικά ταμεία. Απλά, ο δικαστής στέλνει ένα μήνυμα, μια προειδοποίηση, στην Ουάσινγκτον, ότι το αμερικανικό δίκαιο χωλαίνει – ότι είναι γραμμένο με τρόπο που ευννοεί αυτές τις ύπουλες στρατηγικές των αρπακτικών. Είναι σαν να λέει στο νομοθετικό σώμα ότι πρέπει να αλλάξουν τον νόμο. Αν έπαιρνε το μέρος της Αργεντινής σε αυτή την περίπτωση, θα παραβίαζε, κατά την γνώμη του, τον νόμο μια φορά αλλά την επόμενη φορά, άλλος δικαστής, θα συντασσόταν με τα αρπακτικά. Ώρα λοιπόν να αλλάξει το αμερικανικό πτωχευτικό δίκαιο όσον αφορά ξένα κρατικά ομόλογα τα οποία υπόκεινται στο αμερικανικό δίκαιο».

Ίδωμεν αν η Ουάσινγκτον θα αλλάξει τον νόμο με τρόπο που να αφαιρεί από τα «αρπακτικά» το δικαίωμα να τορπιλίζουν λογικές συμφωνίες όπως η προκείμενη μεταξύ Αργεντινής και τραπεζών.

Και η Ελλάδα;

Στο πλαίσιο του κάκιστης ποιότητας δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα, ακούω να φωνάζουν κάποιοι: «Είδατε τι θα γινόταν το 2010 αν κάναμε στάση πληρωμών; Αργεντινή θα γινόμασταν. Θα μας έτρεχαν τα «αρπακτικά ταμεία» στα δικαστήρια της Ν. Υόρκης».

Πρόκειται είτε για άγνοια είτε για ηθελημένη γελοιότητα: Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα το 2010 ήταν, ως επί το πλείστον, γραμμένα σε όρους ελληνικού Δικαίου και, ως εκ τούτου, τα αμερικανικά και βρετανικά δικαστήρια δεν θα δεχόντουσαν να συζητήσουν καν αγωγές από «αρπακτικά ταμεία», τα οποία θα έπρεπε να καταφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια (όπου βέβαια δεν θα είχαν καμιά τύχη). Η τραγωδία μας ήταν ότι δεν κάναμε το 2010 στάση πληρωμών και δεν προκαλέσαμε την αναδιάρθρωση του χρέους μας πριν λάβουμε νέα δάνεια. Ακόμα χειρότερα, όταν ήρθε η αναδιάρθρωση του 2012 (το PSI), με δική μας πρωτοβουλία, τα νέα ομόλογα που εκδώσαμε (προς ανταλλαγή με τα παλιά) εκδόθηκαν σε όρους βρετανικού δικαίου. Άρα, μόνο από το 2012 και μετά γίναμε και εμείς υποχείρια των «αρπακτικών ταμείων», ευτυχώς μόνο όσον αφορά το 10% του χρέους μας – καθώς το υπόλοιπο είναι στα χέρια της τρόικας και, συνεπώς, εκτός του πεδίου δόξας των «αρπακτικών». Το ζητούμενο είναι, εδώ που φτάσαμε, μια αναδιάρθρωση όχι μόνο των χρεών αυτών αλλά και, παράλληλα, των τεραστίων, εν δυνάμει, ζημιών των τραπεζών «μας». Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

ΠΗΓΗ: protagon.gr

Πιέζει το ΔΝΤ για νέα μέτρα - Παραμένει η έκτακτη εισφορά

---

Πιέζει το ΔΝΤ για νέα μέτρα - Παραμένει η έκτακτη εισφορά

Τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης και την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ανέμενε τελικώς το ΔΝΤ για να δώσει στη δημοσιότητητα τον δικό του «οδικό χάρτη» για την οικονομία.

Εμφανώς θορυβημένο για τη στροφή πολιτικής που επιχειρεί η κυβέρνηση, ο κύριος Τόμσεν και η ομάδα του τονίζουν, επί λέξει, ότι:

- μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή είναι αναγκαία για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους.

- το πρωτογενές πλεόνασμα θα πρέπει να διατηρηθεί σε πάνω από 4% του ΑΕΠ για πολλά χρόνια στο μέλλον.

- οι υποσχέσεις των πολιτικών ηγετών για «κοινωνικά οφέλη» και «όχι νέα μέτρα» δείχνουν ότι η πολιτική δέσμευση για τη στρατηγική του χρέους θα δοκιμαστεί σοβαρά.

- η στρατηγική αυτή δεν αφήνει περιθώρια για τυχόν αξιοσημείωτες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2016.

- για να επιτευχθεί η αναγκαία πρόσθετη δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οι οποίες παραμένουν σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με το ΑΕΠ, είναι δυνατό μόνο με δραματική βελτίωση στην αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.

Επί της ουσίας:
- η έκθεση του ΔΝΤ συνοδεύεται και από την επιστολή που υπογράφουν οι κύριοι Σαμαράς, Στουρνάρας και Προβόπουλος (αν και η μία τουλάχιστον «υπογραφή» δεν θα έχει πλέον ρόλο στα πράγματα). Εκεί η κυβέρνηση αναλαμβάνει τη δέσμευση ότι θα λάβει και κάθε άλλο αναγκαίο επιπρόσθετο μέτρο, αν απαιτηθεί. Το φραστικό της επιστολής επαναλαμβάνεται μεν στερεότυπα κάθε φορά που ζητά την εκταμίευση δόσεως η χώρα (ανά τρεις ή έξι μήνες) αλλά στο υπουργείο Οικονομικών επιμένουν (με ανακοίνωση που εξέδωσε) ότι ούτε αυτή τη φορά θα χρειαστούν νέα πρόσθετα μέτρα.

- για την περίοδο από το δεύτερο εξάμηνο του 2014 έως και το τέλος του 2017 πρέπει να εφαρμοστούν δημοσιονομικά μέτρα, που ξεκινούν από 3 δισ. και θα μπορεί να φτάσουν και στα 8,8 δισ. ευρώ.

- μόνο για το δεύτερο εξάμηνο του 2014 προβλέπεται να εφαρμοστούν ή να επιλεγούν νέα δημοσιονομικά μέτρα ύψους έως 1,3 δισ. ευρώ, μεταξύ των οποίων:

α) νέο σύστημα παρακράτησης φόρου εισοδήματος επί μισθών και συντάξεων (pay-as-you-earn) με το οποίο θα γίνεται προείσπραξη του φόρου που αναλογεί στα συνολικά εισοδήματα του φορολογουμένου. Το σύστημα αυτό θα ισχύσει από 1-1-2015 το αργότερο και προβλέπει τον υπολογισμό της μηνιαίας παρακράτησης φόρου εισοδήματος με ενιαίο τρόπο για το άθροισμα μισθών ή κύριων και επικουρικών συντάξεων, βάσει της ισχύουσας φορολογικής κλίμακας για μισθωτούς και συνταξιούχους. Με το σύστημα οι κρατήσεις φόρου επί των κύριων και των επικουρικών συντάξεων θα αυξηθούν σημαντικά, μειώνοντας αντίστοιχα τα καθαρά ποσά που λαμβάνουν οι συνταξιούχοι ανά μήνα.

β) μείωση των ανωτάτων ορίων δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού κατά 320 εκατ. ευρώ και τη λήψη άλλων διαρθρωτικών μέτρων ύψους περίπου 220 εκατομμυρίων, όπως η μείωση των ανώτατων ορίων δαπανών των κονδυλίων εκτός προϋπολογισμού (100 εκατ. ευρώ) και η περικοπή δαπανών για στρατιωτικές προμήθειες κατά περίπου 50 εκατ. ευρώ.

γ) μείωση των περιθωρίων αποσβέσεων για τις ελληνικές επιχειρήσεις και φορολόγηση των ατομικών επιχειρήσεων και ελευθέρων επαγγελματιών με 26% στο σύνολο του καθαρού – πραγματικού ή τεκμαρτού – εισοδήματός τους, από το πρώτο ευρώ. Το μέτρο εκτιμάται ότι θα αποδώσει επιπλέον έσοδα ύψους τουλάχιστον 350 εκατ. ευρώ.

Η δέσμευση για πρόσθετα μέτρα έως 8,8 δισ. ευρώ αποσκοπεί να «κλείσει» τα δημοσιονομικά κενά της περιόδου 2015-2017. Το ΔΝΤ εκτιμά το δημοσιονομικό κενό του 2015 στο επίπεδο του 1,8-2 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ) και το δημοσιονομικό κενό του 2016 στα 3,7 δισ. ευρώ. Επιπλέον 1,8 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι θα είναι το δημοσιονομικό κενό του 2017. Δηλαδή, αν δεν ληφθούν μέτρα ύψους 2 δισ. το 2015, το ΔΝΤ εκτιμά πως η «τρύπα» θα φτάσει στην τριετία 2015-2017 στα 7,5 δισ. ευρώ. Μαζί με τα μέτρα ύψους 1,3 δισ. ευρώ για το δεύτερο εξάμηνο του 2014, τότε το συνολικό ποσό των νέων δημοσιονομικών μέτρων της περιόδου από το δεύτερο εξάμηνο του 2014 έως το τέλος του 2017 φθάνει τα 8,8 δισ. ευρώ.

Παράταση της έκτακτης εισφοράς
Ήδη, όπως προκύπτει από τα όσα αναφέρει το ΔΝΤ, η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να παρατείνει την εφαρμογή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και κατά τα έτη από το 2015 και μετά. Το κείμενο του Μνημονίου Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών (ΜΟΧΠ), το οποίο συνοδεύει την έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει ότι «έχουμε την πρόθεση να κλείσουμε το δημοσιονομικό κενό με την επέκταση δημοσιονομικών μέτρων που λήγουν. Σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις, πιστεύουμε ότι θα είναι αναγκαίο να επεκταθεί η επιβολή εισφοράς αλληλεγγύης».

Στο οικονομικό επιτελείο υποστηρίζουν πάντως ότι η πρόβλεψη αυτή θα απαλειφθεί τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο, κατά την κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, όταν διαπιστωθεί πως το δημοσιονομικό κενό του 2015 θα είναι τελικά πολύ μικρότερο, όπως εκτιμούν ήδη οι ίδιοι.

Για το λόγο αυτό μάλιστα, τέθηκε και η πρόβλεψη πως αν επιτευχθεί υπέρβαση της πρόβλεψης για τα έσοδα του φετινού προϋπολογισμού, θα εξετάσουν σε διαβούλευση με την Τρόικα το ενδεχόμενο μείωσης των υψηλών φορολογικών συντελεστών με ταυτόχρονη εφαρμογή μέτρων για την περαιτέρω διεύρυνση της φορολογικής βάσης.

Παράλληλα σχεδιάζονται:
1. Νέες ρυθμίσεις στη φορολογία εισοδήματος: Θα νομοθετηθούν τον προσεχή Σεπτέμβριο περαιτέρω αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος που θα αποσκοπούν στην απλοποίηση της νομοθεσίας και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Στο πλαίσιο αυτό:

α) Θα επανεξεταστούν οι εναπομείνασες απαλλαγές από τη φορολογία εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων και των εξαιρέσεων που θεσπίστηκαν στο φόρο υπεραξίας ακινήτων (για τα ακίνητα που έχουν στην κατοχή τους οι πωλητές πριν από το 1994, για τα πρώτα 25.000 ευρώ της προκύπτουσας υπεραξίας κ.λπ.)

β) Θα εξεταστεί ο επανασχεδιασμός της νομοθεσίας για την επιβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Αυτή τη στιγμή, η εισφορά επιβάλλεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 1%-4% σε όσους φορολογούμενους εμφανίζουν ατομικό – πραγματικό ή τεκμαρτό – ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο των 12.000 ευρώ. Θα εξεταστούν αλλαγές τόσο στο αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ όσο και στους συντελεστές.

γ) Θα τροποποιηθεί εκ νέου με σκοπό να βελτιωθεί η νομοθεσία για τη φορολόγηση της υπεραξίας των μετοχών.

3) Περικοπές στις απαλλαγές από τον νέο φόρο ακινήτων. Οι απαλλαγές και οι εξαιρέσεις από τον Ενιαίο Φόρο Ακινήντων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) θα επανεξεταστούν το φθινόπωρο και όσες θεωρηθούν αναποτελεσματικές ή άδικες θα καταργηθούν από την 1η-1-2015.

4) Ανατροπές στο νομοθετικό καθεστώς του ΦΠΑ. Από την 1η-1-2015 θα τεθούν σε ισχύ νέες ρυθμίσεις που θα αλλάζουν ριζικά το ισχύον σήμερα στη χώρα μας καθεστώς ΦΠΑ. Η κυβέρνηση δεσμεύθηκε να προχωρήσει στη μεταρρύθμιση του ΦΠΑ με στόχο την απλοποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας και στο πλαίσιο αυτό θα υποχρεωθεί να προχωρήσει στην κατάργηση όλων των εξαιρέσεων και των απαλλαγών καταργώντας όλους τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ! Στο στόχαστρο θα μπουν οι χαμηλότεροι κατά 30% συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου, καθώς επίσης και οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ 13%, για τα τρόφιμα, τις υπηρεσίες μεταφορών, την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, την παροχή ύδρευσης τις επισκευές παλαιών κατοικιών και 6,5% για τα φάρμακα, τα βιβλία και τον τουρισμό!

Όπως επισημαίνει, χαρακτηριστικά, το ΔΝΤ, «το Ελληνικό σύστημα του ΦΠΑ είναι γεμάτο με προνομιακούς συντελεστές και εξαιρέσεις που στρεβλώνουν τις καταναλωτικές επιλογές και δεν παρέχουν στοχευμένες ενισχύσεις», γεγονός το οποίο «αντικατοπτρίζει ένα αρκετά μεγάλο κενό πολιτικής». Στην έκθεση αναφέρατι πως οι αρχές «δεσμεύτηκαν για τη μεταρρύθμιση της πολιτικής για τον ΦΠΑ και τη διοίκηση».

5) Νέες επαχθείς ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό. Οι Ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν να επανεξετάσουν την αναγκαιότητα για περαιτέρω μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, με στόχο να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα και να αυξήσουν την αναλογιστική ισορροπία. Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι οι σταδιακές περικοπές από το 2010 μέχρι σήμερα, οι οποίες στόχευαν στις υψηλότερες συντάξεις, βοήθησαν στο να συγκρατηθεί η μακροπρόθεσμη αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης.

Όμως, όπως επισημαίνει το ΔΝΤ, μια σειρά από «προβλήματα», παραμένουν άλυτα:

- Σε περίπου 17 % του ΑΕΠ, οι δαπάνες για συντάξεις είναι μεταξύ των υψηλότερων στην ΕΕ, που απαιτούν πολύ μεγάλες κρατικές επιδοτήσεις. - Η σύνδεση μεταξύ των εισφορών και των παροχών των ατόμων είναι αδύναμη, με αποτέλεσμα μειωμένα κίνητρα συνεισφοράς.

- Το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι κατακερματισμένο με νομοθετικές ρυθμίσεις που προβλέπουν την καταβολή διαφορετικών και ποικίλων εισφορών, ιδιαίτερα στο Ταμείο των αυτοαπασχολουμένων.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις ανησυχίες τους επόμενους μήνες.

6) Αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο για τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι «οι κανόνες για τις απεργίες από τα συνδικάτα έχουν παραμείνει αναλλοίωτοι για πάνω από τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα και η χώρα μας είναι μια ακραία περίπτωση στην ΕΕ που απαγορεύει ανταπεργία, ακόμη και ως αμυντικό εργαλείο για τους εργοδότες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της εργασίας». Ο διεθνής οργανισμός προαναγγέλλει ότι «οι κανόνες για τις πράξεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα επανεξεταστούν κατά τους επόμενους μήνες και θα έλθουν σε ευθυγράμμιση σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι θα επιβληθεί και στη χώρα μας το δικαίωμα της ανταπεργίας των εργοδοτών, το περίφημο «lock out».

7) Κατάργηση των τριετιών ωρίμανσης των μισθών του ιδιωτικού τομέα από το 2017 αλλά και εξέταση της πιθανότητας πρωιμότερης κατάργησής τους. Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι: «Ο νόμιμος κατώτατος μισθός αποτελείται από ένα βασικό μισθό και από τα επιδόματα ωρίμανσης που έχουν προστεθεί και κυμαίνονται από 10% για εργαζόμενους με 3 χρόνια προϋπηρεσίας έως 30% για εργαζόμενοι με 9 ή περισσότερα χρόνια εμπειρίας. Αυτό φέρνει ουσιαστικά τον κατώτατο μισθό για τους εργαζόμενους με τουλάχιστον 9 χρόνια εμπειρίας σε ένα επίπεδο που είναι υψηλότερο από ό,τι για τους περισσότερους από τους συνομηλίκους τους στην Ελλάδα». Στη συνέχεια το ΔΝΤ αποκαλύπτει ότι ήδη «αυτά τα επιδόματα ωρίμανσης, δεν θα είναι μέρος του ελάχιστου νόμιμου μισθού από το 2017»! Προσθέτει δε ότι «το ισχύον σύστημα είναι ιδιαίτερα προβληματικό για τους λιγότερο μορφωμένους, μακροχρόνια ανέργους με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία» και ζητά την «πλήρη αφαίρεση των εν λόγω επιδομάτων ωρίμανσης τουλάχιστον για τους μακροχρόνια ανέργους», θεωρώντας ότι το μέτρο αυτό «θα μειώσει τις στρεβλώσεις». Θυμίζει δε ότι η κυβέρνηση ψήφισε νόμο με το οποίο προβλέπεται ότι τα επιδόματα ωρίμανσης μειώνονται κατά 50% για τους υπαλλήλους που προσλαμβάνονται ενώ προηγουμένως ήταν μακροχρόνια άνεργοι.

8) Νέες αλλαγές στο μισθολόγιο του Δημοσίου και εκχώρηση δραστηριοτήτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα. Οι Ελληνικές αρχές έχουν δεσμευτεί να καθορίσουν το κατάλληλο μέγεθος των μισθολογικών δαπανών και της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα, μέσω της εφαρμογής ενός νέου μισθολογίου που θα προβλέπει την «αποσυμπίεση» της κατανομής των μισθών κατά έναν δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, ώστε οι εργαζόμενοι υψηλής ειδίκευσης και υψηλής απόδοσης να αμείβονται καλύτερα, με υψηλότερους μισθούς, ενώ οι χαμηλής εξειδίκευσης και περιορισμένων προσόντων εργαζόμενοι να λαμβάνουν χαμηλότερους μισθούς από αυτούς που δικαιούνται σήμερα!

Επιπλέον, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να αναθέσει ορισμένες δραστηριότητες δημοσίων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, με χαμηλότερο κόστος!

9) Κατάργηση φόρων και τελών υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν συντάξεις. Εντός του καλοκαιριού θα πρέπει να καταρτιστεί νέος κατάλογος με χρεώσεις-φόρους υπέρ τρίτων που θα καταργηθούν από την 1η-1-2015. Αρχικά θα καταργηθούν πόροι που εισπράττονται και χρηματοδοτούν επικουρικές συντάξεις και στη συνέχεια θα εξαλειφθούν και τέλη που χρηματοδοτούν κύριες συντάξεις.