«Κάθε κράτος», τονίζαμε, «που δεν μπορεί να ασκήσει φορολογική πολιτική και να διαχειρισθεί την περιουσία του σύμφωνα με τη βούληση των υπηκόων του παύει, ως γνωστόν, να θεωρείται κυρίαρχο κράτος. Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας: ουσιαστικά, μόνο η εθνική ασφάλεια και άμυνα παραμένουν στη σφαίρα των λειτουργιών του «νέου» νεοελληνικού κράτους που αναδύεται μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές -και μάλιστα, ακόμη και αυτές οι λειτουργίες, τελούν υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η τρόικα».
Σε μια σπάνια έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Γιούνκερ, που λίγο καιρό πριν είχε παραδεχθεί δημόσια ότι λέει ψέματα όταν χρειάζεται, για να κρατήσει «ήρεμες» τις αγορές, δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό “Focus” ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιορισθεί δραστικά». Και εξήγησε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη συνεργασία με ειδικούς από την ευρωζώνη που θα τη βοηθήσουν να αποφασίσει πώς θα υλοποιήσει το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Εξηγώντας πώς θα συντελεσθεί ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, ο Γιούνκερ είπε στο “Focus”: «Για παράδειγμα, για να καταφέρουν να χειριστούν το επικείμενο κύμα αποκρατικοποιήσεων, θα χρειαστούν έναν θεσμό ανάλογο με τη γερμανική "Treuhand", ένα καταπίστευμα που ιδρύθηκε το 1990 για να επιβλέψει την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας». «Το ελληνικό ξεπούλημα απειλεί την εθνική κυριαρχία», ήταν ο τίτλος της βρετανικής “Guardian”, με τον οποίο εύστοχα παρουσίασε το περιεχόμενο των δηλώσεων Γιούνκερ.
Η ελληνική εκδοχή της “Treuhand” δεν είναι άλλη από το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Όπως έγραψε το “S10” την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση μερίμνησε για να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς του κράτους από το Ταμείο που θα γίνει το όχημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απαλείφοντας διάταξη του νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα ελέγχου των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης από το Κοινοβούλιο.
Στο νέο Ταμείο, που θα λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τη Βουλή, θα μετέχουν ως παρατηρητές και δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν και των κρατών της ευρωζώνης, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη κυριαρχία των πιστωτών επί της διαδικασίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς οραματίζονται οι πιστωτές της χώρας, μνημονεύοντας την “Treuhand”, αξίζει να αναφέρουμε ότι η διαβόητη ανατολικογερμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων «κατάφερε» να ξεπουλήσει από το 1990 έως το 1994 περί τις 14.000 επιχειρήσεις της πρώην Αν. Γερμανίας και πλήθος κρατικών ακινήτων, χωρίς να καταφέρει να φέρει το παραμικρό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές. Αντίθετα, έκλεισε τα βιβλία της με έλλειμμα, ενώ στο μεταξύ είχαν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και είχαν περάσει στη δυτικογερμανική ελίτ έναντι πινακίου φακής όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Αν. Γερμανίας. Δεκάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων στιγματίσθηκαν από ποινικές έρευνες για διαφθορά, ενώ ένας πρόεδρος της “Treuhand” δολοφονήθηκε υπό μυστηριώδης συνθήκες (αναφέρθηκε τότε ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν ένα μαφιόζικο «συμβόλαιο θανάτου» που συνδεόταν με κάποιες από τις συναλλαγές της “Treuhand”).
Ίσως όλα αυτά έχει κατά νου ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, όταν λέει (σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα το “Spiegel”) ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τη γερμανική οικονομία. Αν επαναληφθεί το «πλιάτσικο» που έγινε στις ημέρες δόξας της “Treuhand”, σε μια χώρα απείρως πλουσιότερη από την Αν. Γερμανία, προφανές είναι ότι τα γερμανικά κεφάλαια θα βρουν «χρυσές» ευκαιρίες στην -τέως εθνικά κυρίαρχη- Ελλάδα...
