Βαρουφάκης: Έζησα τη δαιμονοποίηση- Όνειρο ζωής του Σόιμπλε το Grexit

Δριμεία επίθεση εναντίον όλων εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο πρώην υπυοργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος πραδέχθηκε ότι έκανε λάθη και ανέφερε πως αν γνώριζε ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha χαρακτήρισε όνειρο ζωής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Grexit, το οποίο, όπως είπε, όσο δαιμονοποιείται τότε γίνεται πιθανό, ενώ πρόσθεσε ότι θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί στις 24 Φεβρουαρίου του 2015, όταν ανατράπηκε η απόφαση του Eurogroup που είχε προηγηθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα.
Στην ερώτηση αν μπορεί να είναι ήσυχος με τον τρόπο που λειτούργησε, ο κ.Βαρουφάκης είπε ότι είναι εντάξει με τη συνείδησή του, αφού λειτούργησε με βάση τις πληροφορίες που είχε τότε.
Βασικά σημεία της συνέντευξης του Γιάνη Βαρουφάκη
Δεν επικοινωνώ με τους συντρόφους μου, δεν επικοινωνώ με τον κ.Τσακαλώτο. Το 90% του ελληνικού λαού υποφέρει. Ίσως στα 90 μας να συναντηθούμε με τον Ευκλείδη σε ένα καφενείο.
Έζησα τη δαιμονοποίηση γιατί δεν ήθελα να υπογράψω- τα μνημόνια τα υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών. Από τη στιγμή που πτώχευσε το ελληνικό κράτος, έπρεπε να πάρουμε συγκεκριμένη απόφαση. Να προσποιούμεθα παίρνοντας δάνεια ή να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο; Αυτό το ερώτημα έθετε ο λαός στον εαυτό του από το 2010. Ο πιο ασφαλής, ο μοναδικός τρόπος αποφυγής του Grexit είναι να το φοβάσαι λιγότερο από προγράμματα που σχεδιάστηκαν να αποφύγουν.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της δραχμής. Στόχος μας πρέπει να ειναι μια βιώσιμη συμφωνία εντός της ευρωζώνης. Η κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει το δικό της σχέδιο εξόδου. Να βάλει τη βάση και αν δεν γίνει δεκτό, τότε να πει «πετάξτε μας εμείς έξω». Να πούμε στους δανειστές ότι δεν θα πάμε στο 3,5%, γιατί είναι αυτογκόλ για μια οικονομία που προσπαθεί.
Για το παράλληλο σύστημα πληρωμών που πρότεινε:
Υπάρχουν τρεις εναλλακτικές:
1.Μία βιώσιμη συμφωνία στο ευρώ που να κρατήσει την Ελλάδα χωρίς να συρρικνώνεται διαρκώς- δεν το έχουμε. Δεν είναι προτεραιότητα για όλους.
2. Η δεύτερη είναι εκπαραθύρωση από το ευρώ, είναι στόχος ζωής του Σόιμπλε
3.Διαρκής συρρίκνωση μέχρις ότου ο ελληνικός λαός ζητήσει γονατιστός το grexit.
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε συμφωνία με την κ.Μέρκελ και τον κ.Ντράγκι που είναι οι μόνοι σοβαροί, είναι να μη φοβόμαστε το Grexit
Γιατί δεν κάνατε τα πράγματα διαφορετικά;
Γιατί τα πράγματα άλλαξαν στις 6 και στις 12 Ιουλίου του 2015. Δεν κατάλαβα ακριβώς τί συνέβαινε πριν την 6 η Ιουλίου. Στις 20 Φεβρουαρίου είχα βγει από το eurogroup με βαθιά ικανοποίηση για έναν απλό λόγο: γιατί συμφωνήσαμε στον κοινό νου: Να κάτσουμε κάτω να γράψουμε το πρόγραμμα από την αρχή σε λογική βάση. Και όλα μέσα από ειλικρινή διαπραγμάτευση. Στις 24 Φεβρουαρίου τα πήραν πίσω, αυτοί το τίναξαν στον αέρα. Είχαν δρομολογήσει το κλείσιμο των τραπεζών.
Αισθάνεστε απομονωμένος; Αισθάνεστε Ιφιγένεια;
Αισθάνομαι μεγάλη θλίψη για την κατάσταση του ελληνικο9ύ λαού από το 2010, αλλά εξαιρετικά απέναντι στη συνείδησή μου. Ποιός πρέπει να αισθάνεται καλύτερα: Εγώ ή ο πρωθυπουργός που υπέγραψε; Εγώ ή ο κ.Στουρνάρας που με μια απίστευτη δήλωσή του ξεκίνησε το bank run ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου;
Το χαρτί των capital controls έχει την υπογραφή Βαρουφάκη
Τις τράπεζες τις έκλεισε ο κ.Ντράγκι, κόβοντας τον ELA. Εκλεισε τη ρευστότητα των τραπεζών. Δεν έκλεισα εγώ τις τράπεζες. Μισή ώρα πριν ανοίξουν οι τράπεζες δεν θα είχαν ρευστό. Τίο έπρεπε να κάνουμε; Κρίθηκα να χειριστώ το κλείσιμο των τραπεζών που μας επέβελε η ΕΚΤ. Την επόμενη εβδομάδα ξεκινάμε καμποάνια που θα απαιτήσουμε από τον Ντράγκι να παρουσιάσει δημοσίως τις αποφάσεις. Το λάθος μου έγινε την 24η Φεβρουαρίου και αργότερα,τον Απρίλιο, όταν η κυβέρνησή μου παρέδωσε το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος. Εχω κάνει πολλά λάθη.Ηταν λάθος που δεν παραιτήθηκα. Η ΕΕ έπαιξε το ρόλο του εκβιαστή για να καταργήσει το ΕΚΑΣ και να ιδιωτικοποιηθούν 14 περιφερειακή αροδρόμια. Είμαι περήφανος για τη στάση μου στο δημοψήφισμα.
Τι θα έπρεπε να γίνει από τον κ.Τσίπρα την επομένη του δημοψηφίσματος; Πόσο θα απείχε από την καταστροφή που λέει τώρα ο κ.Τσίπρας ή από τη Βόρεια Κορέα που λέει ο κεντρικός τραπεζίτης;
Η συμπεριφορά των ΜΜΕ εκείνη την περίοδο ήταν ντροπή. Εγώ παραιτήθηκα για να μην κάνω την κωλοτούμπα, την επομένη του δημοψηφίσματος. Συζητήστε το με μέλος της κυβέρνησης που παρέμεινε μετά το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Εχω παραδεχθεί αρκετά λάθη μου. Χάσαμε δύο χρόνια που δεν είχαμε δικαίωμα να τα χάσουμε. Είχαμε ένα δίλημμα εκείνο το βράδυ: Το σχέδιο Σόιμπλε για grexit ήταν η αποδοχή του τρίτου μνημονίου, το είχε εντάξει.




Αν σας είχε ακούσει ο κ.Τσίπρας και είχε προχωρήσει σε πλήρη ρήξη τί θα γινόταν;
Κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα ένα εναλλακτικό παρόν. Αν παραμέναμε σταθεροί για δέκα μέρες και ανακοινώναμε κούρεμα ομολόγων θα είχαμε μια συμφωνία. Υπήρχε πίθανότητα ο Σόιμπλε να δρομολογούσε grexit. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, τα τελευταία δύο χρόνια είναι χειρότερο από το grexit. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε είναι να μην το δαιμονοποιούμε. Ο φόβος και η δαιμονοποίηση συμφέρει τον κ.Σόιμπλε. Κοντά στο grexit μας έφερε το μνημόνιο. Αποφασίσαμε αργόσυρτο θάνατο που συμφέρει τους δανειστές μας.
Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε ότι έχετε χρεώσει τη χώρα 86 δισ.;
Μια χαρά αισθάνομαι. δεν υπήρχε καμιά εθνική συνείδηση. Εχω παρακαλέσει νια φτιάξουν ειδικό δικαστήριο. Χαρά μου θα είναι. Τους παρακαλώ να συστήσουν. δεν θα το κάνουν γιατί θα καταντήσουν εκείνοι να είναι οι ένοχοι. Τα 86 δισ. είναι το μη βιώσιμο κομμάτι του χρέους μας που δεν είναι βιώσιμο. Βρήκαν ευκαιρία να διαιρέσουν το κόμμα μας, να φορτώσουν το κόστος του δικού τους ένοχου μνημονίου σε μένα. Συγκεντρώνω τα βέλη όλων των ενόχων.
Ο Ολάντ λέει ότι δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί σας.
Δεν έχω συναντηθεί με τον κ.Ολάντ ποτέ, ούτε με τον κ.Σουλτς.με τον κ.Σόιμπλε συνεννοούμασταν, αλλά διαφωνούσαμε. δεν εξελέγην για να του καταθέτω διαπιστευτήρια, όπως κάνουν άλλοι.
Πώς κοιμάστε ήσυχος το βράδυ;
Με τις πληροφορίες που είχα τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Με τις πληροφορίες που έχω τώρα, αν γνώριζα ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.

Βαρουφάκης: Τσίπρα προετοιμάσου για ρήξη - Έτοιμος ο μηχανισμός για τη δραχμή από το 2014

Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις είναι ο τίτλος του άρθρου του πρώην υπουργού Οικονομικών - Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!

«Αν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί», γράφει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Γιάνης Βαρουφάκης

Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι ο μηχανισμός για το παράλληλο νόμισμα είναι έτοιμο από το 2014, λέει στο άρθρό του εξ αφορμής του νέου αδιεξόδου που στήθηκε στις διαπραγματεύσεις.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.
Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.
Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος.
Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.
Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Καμία βάση δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα για την ελπίδα ότι το τοξικό 3ο «πρόγραμμα» θα εκλογικευόταν σταδιακά, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βάζει πλάτες στην Αθήνα ώστε η λιτότητα και τα αντικοινωνικά μέτρα του ΔΝΤ να χαλαρώσουν, με τη στάση του ΔΝΤ να αναγκάζει το Βερολίνο να αποδεχθεί αναδιάρθρωση χρέους και χαμηλότερα πλεονάσματα, με την ΕΚΤ να περιλαμβάνει την Ελλάδα στο πρόγραμμα αγορών ομολόγων (ποσοτική χαλάρωση).
Το ότι οι κ. Μοσκοβισί, Γιούνκερ, Κερέ και Σαπέν μπορεί να έδωσαν τέτοιες υποσχέσεις δεν αποτελεί δικαιολογία.
Από τον Μάιο του 2015 είχαμε πλήρη επίγνωση ότι οι εν λόγω κύριοι και γνωρίζουν να ψεύδονται και αδυνατούν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους όταν δεν ψεύδονται.
Οπως τότε (τον Μάιο του 2015) έτσι και τώρα, οι απατηλές υποσχέσεις της Επιτροπής, αλλά και της κ. Μέρκελ κάποια στιγμή εξαϋλώνονται.
Ξάφνου, Σόιμπλε-ΔΝΤ-ΕΚΤ εισβάλλουν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο απαιτώντας εξοντωτικά μέτρα, με Μέρκελ, Ολάντ και Επιτροπή να σφυρίζουν αδιάφορα και την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να υποχωρεί άλλη μια φορά για να «σώσει» τη χώρα.
Αυτό ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Συνεχείς τέτοιες επιδρομές έως ότου ο ελληνικός λαός, πλήρως εξουθενωμένος, τον παρακαλέσει για το Grexit.
Οσο για το παράλληλο πρόγραμμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είχε ακυρώσει με την εξής φράση στην πρώτη σελίδα του Μνημονίου που πέρασε τη 13η Αυγούστου 2015 από τη Βουλή: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται στο να συμβουλεύεται, και να συμφωνεί με, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις της... προτού οριστικοποιηθούν και νομοθετηθούν».
Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε να δεσμευτεί ότι οι βαθμοί ελευθερίας του θα περιορίζονταν στην καθυστέρηση της επιβολής των όρων του 3ου Μνημονίου, κάτι που αποτελούσε, και αυτό, μέρος του Σχεδίου Σόιμπλε (καθώς έδινε στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών πάτημα για να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα άλλη μια φορά αθετεί τις υποχρεώσεις της);
Πίστευε πράγματι η κυβέρνηση ότι με την υποταγή της στο 3ο Μνημόνιο έκανε τη ζωή του κ. Σόιμπλε πιο δύσκολη και πριμοδοτούσε προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις ανά την Ευρώπη; Το αντίθετο.
Καταπόντισε τους Ποδέμος, έκανε ανοίγματα στην καταρρέουσα (ηθικά και πολιτικά) σοσιαλδημοκρατία, απογοήτευσε όλους τους προοδευτικούς Ευρωπαίους – και όλα αυτά την ώρα που ο εθνικισμός θριαμβεύει παντού, ενώ στη Γερμανία ανεβαίνουν εντυπωσιακά δύο κόμματα (το φιλελεύθερο FDP και το ξενοφοβικό AfD) που έχουν το Grexit πολύ ψηλά στην ατζέντα τους.
Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!
Στο μεταξύ, εν όψει αξιολόγησης, το ΔΝΤ άλλη μια φορά εκθέτει τους αναλυτές του με μια ανάλυση μη βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους και νουθεσίες προς Ευρωπαίους για αναδιάρθρωσή του, οι οποίες όμως καταλήγουν στον γνωστό μισανθρωπικό παραλογισμό: Αφού το Βερολίνο δεν θέλει αναδιάρθρωση χρέους, τότε το ΔΝΤ θα λειτουργήσει ως ο επιβάλλων τη σκληρή λιτότητα του κ. Σόιμπλε που προκύπτει, λογικά, από την άρνηση της αναδιάρθρωσης χρέους, την οποία άρνηση το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί ότι καταστρέφει τη χώρα!
Τώρα που ούτε η αυθυποβολή δεν μπορεί πλέον να διατηρήσει τις «υποθέσεις εργασίας» του, τι προτίθεται να πράξει ο πρωθυπουργός;
Ο ίδιος υπόσχεται, άλλη μια φορά, ότι δεν πρόκειται (αυτή τη φορά!) να υποκύψει νομοθετώντας νέα λιτότητα για μετά το 2018.
Το εννοεί; Είναι δηλαδή σήμερα έτοιμος να κάνει εκείνο που με σταμάτησε να κάνω το 2015;
Ή μήπως, άλλη μια φορά, δεν το εννοεί και είναι έτοιμος την ύστατη στιγμή (λίγο πριν από την αποπληρωμή του προσεχούς Ιουλίου των ομολόγων μας που κατέχει η ΕΚΤ) να ξανα-«σώσει» τη χώρα από την «επίσημη χρεοκοπία» υπογράφοντας ό,τι παλιόχαρτο του φέρει ο κ. Χουλιαράκης συγγεγραμμένο από τον κ. Βίζερ και τον κ. Κοστέλο;
Αν το εννοεί, του θυμίζω τι ήταν εκείνο που συμφωνήσαμε ότι απαιτείται και το οποίο -και σήμερα- αποτελεί το μόνο που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα:
Προετοιμασία για μονομερή αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν τον Ιούλιο (και κατόπιν)
Προετοιμασία του ηλεκτρονικού συστήματος συναλλαγών μέσω Taxisnet το οποίο είχα σχεδιάσει, είχα αρχίσει να υλοποιώ και το οποίο μάλιστα είχα (α) ανακοινώσει στην παράδοση του ΥπΟικ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και (β) σκιαγραφήσει σε άρθρο μου στους Financial Times (παραθέτω τις πηγές αυτές για να διευκολύνω τους «δημοσιογράφους» της τρόικας εσωτερικού που ψάχνουν αποδεικτικά στοιχεία για το ειδικό δικαστήριο που μου... ετοιμάζουν).
Αυτή η διττή προετοιμασία είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν άλλη μια ανατριχιαστικά εξευτελιστική αναδίπλωση του πρωθυπουργού βραχυπρόθεσμα και το Σχέδιο Σόιμπλε μεσοπρόθεσμα.
Με το ηλεκτρονικό σύστημα πληρωμών στη θέση του στόχος ήταν, από το 2015, να σηματοδοτηθεί στον κ. Σόιμπλε κάτι πολύ απλό: Δεν θέλουμε Grexit. Δεν απειλούμε με Grexit. Δεν θα προβούμε σε Grexit.
Αλλά, από την άλλη, δεν φοβόμαστε τις απειλές σας για Grexit και, έτσι, κατεβάζουμε μονομερώς τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5%, τον φόρο επιχειρήσεων στο 20%, τον ΦΠΑ στο 20% και, παράλληλα, βάζουμε τέλος στις εξώσεις από την πρώτη κατοικία.
Αν τώρα εσείς θέλετε να μας διώξετε (παράνομα) από το ευρώ, την ώρα που καταρρέει το ευρωπαϊκό στερέωμα, να μας κλείσετε ξανά τις τράπεζες κ.λπ., βρείτε τα με την κ. Μέρκελ, την Ουάσινγκτον και το ΔΝΤ, αποφασίστε το και... καλή τύχη.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί.
Η σχεδίαση του παράλληλου συστήματος πληρωμών είναι έτοιμη από το 2014, όπως γνωρίζει.
Αν τώρα δεν το εννοεί, τότε είτε να περιμένουμε να μας ξανα-«σώσει» με άλλο ένα «ναι σε όλα» είτε να δραπετεύσει μέσω εκλογών ώστε να αναλάβουν ο κ. Μητσοτάκης ή/και ο κ. Στουρνάρας την εκούσια ή ακούσια δρομολόγηση του Σχεδίου Σόιμπλε.
Και η μία και η άλλη επιλογή (υποταγή ή δραπέτευση μέσω εκλογών) αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις απόγνωσης και πανικού.
Πόσο καιρό ακόμα θα στηρίζονται στις καταρρέουσες ψευδαισθήσεις του Μαξίμου οι παραμένοντες στην κυβέρνηση;
Πόσες αντοχές διαθέτει ακόμα η εκλογίκευση του στιλ «χρειάζεται να είσαι πραγματικά ριζοσπάστης για να αποδεχθείς το πολιτικό κόστος της εφαρμογής του Μνημονίου»;
«Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων» είχα πει τότε «έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τρόπους με τους οποίους το Τaxisnet μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, να γίνει ένα σύστημα πληρωμών...»

«Βόμβες» από Βαρουφάκη: Κατεβαίνει στις επόμενες εκλογές - Θα καταθέσει τα πρακτικά από τα Eurogroup

Την ώρα που είναι σε εξέλιξη στη Βουλή η πρόταση της ΝΔ για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διαπραγμάτευση του 2015, ο Γιάνης Βαρουφάκης απαντούσε σε ερωτήσεις αναγνωστών του Press Project και έβγαλε… ειδήσεις.

Συγκεκριμένα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε τη συμμετοχή του Diem25 στις επόμενες ελληνικές εθνικές εκλογές, με μορφή που θα καθορίσουν τα μέλη του, ενώ επίσης τόνισε πώς σύντομα θα δώσει στη δημοσιότητα τα πρακτικά των Eurogroup που συμμετείχε.

Παράλληλα, απαντώντας στις κατηγορίες της Νέας Δημοκρατίας και με αφορμή τη συζήτηση που διεξάγεται στη Βουλή, ο πρώην υπουργός Οικονομικών δήλωσε πρόθυμος να συμμετάσχει σε μια συζήτηση για την περίοδο εκείνη, σε όποιο μέρος επιθυμεί ο καθένας. «Έχω επανειλημμένως προκαλέσει όποιον θέλει να αντιπαρατεθεί στα επιχειρήματα μου για το πραξικόπημα που έπληξε την «Άνοιξη της Αθήνας» να δημιουργήσει τις συνθήκες διεξαγωγής αυτής της συζήτησης, από αμφιθέατρο έως ειδικό δικαστήριο. Εγώ θα είμαι εκεί. Εκείνοι θα είναι;», ανέφερε συγκεκριμένα

Συγκεκριμένα, ο Γιάνης Βαρουφάκης, στη συνέντευξή του στο pressproject.gr, τόνισε πως «το DiEM25 (σ.σ. Του οποίου ηγείται ο ίδιος) είναι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και προφανώς θα είναι παρόν και στην Ελλάδα. Η εκλογική μορφή που θα πάρει η παρουσία του DiEM25 στην Ελλάδα θα αποφασιστεί από τα μέλη του». Εκτίμησε επίσης ότι «το πολιτικό κενό στη χώρα μας το οποίο όλο και αυξάνεται πρέπει να κλείσει μέσα από δημοκρατικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις. Διαφορετικά θα γεμίσει τέρατα.» Αξίζει κάπου εδώ να σημειωθεί, ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν πρώτος σε ψήφους στην πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριου του 2015, όταν και είχε εξασφαλίσει περισσότερες από 1 εκατομμύριο ψήφους στη Β' Αθήνας.

Απαντώντας σε ερώτημα σχετικά με πιθανή συνεργασία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το κόμμα της, επισήμανε: «θα συνεργαστούμε με όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς σε όλη την Ευρώπη που αρνούνται την υποταγή στις πολιτικές της Τρόικας και παράλληλα αρνούνται τις σειρήνες που μας καλούν στην επιστροφή στο Έθνος/Κράτος, σε κάποιον αριστερό εθνικισμό.”

Τη δεύτερη βόμβα, ο Γιάνης Βαρουφάκης, την φύλαγε για τις περίφημες “ηχογραφήσεις” των τοποθετήσεων στα Eurogroup στα οποία συμμετείχε και όπως είπε, πολύ σύντομα θα δώσει στη δημοσιότητα! «Προσωπικά θεωρώ ότι όλα τα συμβούλια της Ευρώπης πρέπει να καταγράφονται και να είναι προσβάσιμα στους ευρωπαίους πολίτες. Αυτό αποτελεί και καμπάνια του DiEM25. Στις συνεδριάσεις του Eurogroup που παραβρέθηκα προσωπικά -και ίσως να ήμουν ο μόνος- σεβάστηκα την εμπιστευτικότητα μη δημοσιοποιώντας τι ειπώθηκε παρά τις διαρροές από πλευράς της τρόικας που ήταν συχνά τοξικές και ψευδείς. Σύντομα στο πλαίσιο της εξιστόρησης του θρίλερ της «άνοιξης της Αθήνας» θα καταθέσω την άποψή μου για το τι συνέβη και θα καταθέσω και τα πρακτικά εκείνων των συνεδριάσεων. Στόχος δεν είναι η αναπαραγωγή του παρελθόντος. Σήμερα πιέζει το παρόν και το μέλλον. Το αδιέξοδο εναντίον του οποίου παλέψαμε το 2015 εντείνεται σήμερα. Ό,τι κάνουμε από εδώ και εμπρός πρέπει να αφορά το μέλλον της χώρας και της Ευρώπης» τόνισε χαρακτηριστικά.

Πηγή: thepressproject.gr

Reality Check: Σε Απλά Ελληνικά - Αξίζει να το διαβάσετε

Το παρακάτω κείμενο είναι η προσωπική μου αντίληψη για ότι συνέβη στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο.

Γιατί έγινε ότι έγινε?

Παραποιώντας τα οικονομικά της στοιχεία, η Ελλάδα “απέδειξε” πως μπορεί να συμμετάσχει σε μία νομισματική ένωση στην οποία συμμετείχαν οικονομίες πολύ πιο ισχυρές απο την δική της. Είναι σαν να συμμετέχει ο Αχιλλέας Φαρσάλων σε πρωτάθλημα που παίρνει μέρος η Μπαρτσελόνα και η Μίλαν. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει ανταγωνιστική (να γίνει δηλαδή Μπαρτσελόνα) με αποτέλεσμα να συσσωρεύσει πάρα πολύ χρέος.

Η ΕΕ και το ΔΝΤ την διέσωσε αλλά επέμεινε σε λιτότητα και μεταρρυθμίσεις. Έχει υπάρξει περισσότερο απο το πρώτο και λιγότερο απο το δεύτερο και η Ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε σε ανησυχητικό βαθμό. Οι Έλληνες χρειάζονται κι άλλες διασώσεις αλλά έχοντας αγανακτίσει με την λιτότητα ζήτησαν αλλαγή τακτικής.

Ο Τσίπρας προσπάθησε να σταματήσει την επιβολή μέτρων λιτότητας και να πείσει την ΕΕ να συμφωνήσουν σε μέτρα που, ναι μεν εξυπηρετούν το χρέος, συμβάλλουν όμως και σε ανάπτυξη της χώρας.

Πως προσπάθησε να το πετύχει αυτό?

Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε δύο βασικά όπλα:

α. Την κοινή λογική: Ο Βαρουφάκης απέδειξε ξανά και ξανά με τις γνώσεις και τα επιχειρήματα του πως αυτά που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν γεννούν ανάπτυξη, αλλά καταστρέφουν την χώρα. Το όπλο της κοινής λογικής ενυσχύθηκε και απο την ανοιχτή παραδοχή του ΔΝΤ πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, παραδοχή που ήρθε μετά απο κινήσεις της κυβέρνησης.

Ποιό ήταν το αποτέλεσμα?: Κανένα αποτέλεσμα. Ο Σόιμπλε δεν είχε κανένα πρόβλημα να πει ανοιχτά πως γνωρίζει πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο αλλά δεν τον νοιάζει και δεν θα δεχτεί κούρεμα του χρέους. Αυτό αποδεικνύει πως η κοινή λογική δεν παίζει κανέναν ρόλο στις αποφάσεις της ΕΕ (Ευρωπαϊκής Ένωσης), άρα το βασικό όπλο του Τσίπρα, πάνω στο οποίο επένδυσαν 6 μήνες, ήταν εξ’ αρχής άχρηστο.

β. Το Grexit: Ο Τσίπρας ξεκίνησε ένα είδος ψυχρού πολέμου (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ απειλούσαν ο ένας τον άλλον πως θα ρίξουν πυρηνικά), απειλώντας πως θα πάει την χώρα σε Grexit, καταστρέφοντας μαζί με την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Ποιό ήταν το αποτέλεσμα?: Κανένα αποτέλεσμα. Οι δανειστές ήταν σίγουροι πως μπλοφάρει.

Να σημειώσω εδώ πως όταν στις 11/7/2015 ο Άγγλος φιλόσοφος Keith Frankish ρώτησε στο twitter τον Βαρουφάκη:
“Αν ο Βαρουφάκης πιστεύει (σωστά, κατ’εμε) ότι ο Σόιμπλε θέλει Grexit, γιατί νόμιζε πως η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απειλή του Grexit για να πάρει παραχωρήσεις?”

Ο Βαρουφάκης του απάντησε:

“Δεν το νόμιζα. Στην πραγματικότητα αρνιόμουν σταθερά να μπλοφάρω, να απειλήσω ή να σκευωρίσω.”

Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε ο Τσίπρας δεν πήγε με 2 όπλα, αλλά με ένα.

Γιατί ο Τσίπρας δεν προχώρησε σε Grexit παρ’όλα αυτά?

Ο Τσίπρας δεν μπορούσε να κάνει Grexit χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία. Ένα Grexit μπορεί να γίνει μόνο προσχεδιασμένα και με τρόπο ελεγχόμενο και όχι άτακτο.

Δεν μπορούσαμε να κάνουμε Grexit και να τυπώσουμε κατευθείαν δραχμές?

Σύμφωνα με τον Γ. Βαρουφάκη, στο υπο αμερικανική κατοχή Ιρακ, με τον πιο ισχυρό στρατό του κόσμου και τρία νομισματοκοπεία, η είσοδος νέου νομίσματος τους πήρε σχεδόν ένα χρόνο.

Χωρίς τέτοια υποστήριξη, η Ελλάδα θα ανακοίνωνε ένα πολύ υποτιμημένο νόμισμα το οποίο θα χρειαζόταν 18 μήνες για να φτάσει στην Ελληνική αγορά. Μέσα σε αυτούς τους 18 μήνες ο κάθε Έλληνας θα έστελνε τα λεφτά του στο εξωτερικό με όποιον τρόπο έβρισκε και το αποθεματικό της χώρας θα άδειαζε.

Η αξία ενός νομίσματος ορίζεται εν μέρη απο το αποθεματικό. Πρόσθεσε σε αυτό και άλλους παράγοντες που επίσης επηρρεάζουν την αξία ενός νομίσματος — π.χ. το ποσοστό ανεργίας σε μία χώρα και η πολιτική σταθερότητα, ο πληθωρισμός — και το αποτέλεσμα, όταν μετά απο 18 μήνες γυρνούσαμε σε δραχμή, θα ήταν τα 500 ευρώ μισθό/μήνα που έπαιρνε κάποιος, αφού μετατρεπόντουσαν σε ένα ποσό σε δραχμές, δεν θα του έφταναν για να ζήσει ούτε μία εβδομάδα.

Απόσπασμα απο συνέντευξη του Βαρουφάκη στις 14/7/2015

Μα καλά, όλα αυτά δεν τα προέβλεψε η κυβέρνηση?

Δείτε τη συνέχεια

Βόμβα απο το Spiegel: Η Ελλάδα μπορει να θριαμβεύσει γιατί έχει κυβερνηση αποφασισμένη για όλα!

 

Να που η τρομοκρατία αντιστρέφεται…
Με ένα άρθρο – κόλαφο σήμερα ο Wolfgang Munchau, αναλύει την στρατηγική διαπραγμάτευσης της Ελληνικής κυβέρνησης καταλήγοντας στο συμπέρασμα οτι η Ελλάδα ακολούθησε μια διαπραγματευτική τακτική που μπορεί να την οδηγήσει στη νίκη.
Για πρώτη φορά μάλιστα ο αρθρογράφος αφήνει ενα τεράστιο καρφί κατά του Σόιμπλε, ομολογώντας ότι η στρατηγική Βαρουφάκη ήταν εξαιρετικά ευφυής, σε αντίθεση «με αυτό που πίστευαν κάποιοι»…
Η Ελληνική κυβέρνηση ανησυχεί τους πιστωτές γιατί παρότι θελουν πραγματικά την παραμονή στην Ευρωζωνη, αφήνουν ανοιχτά ολα τα ενδεχόμενα.
Την ίδια στιγμή, οι κεντρικές τραπεζες έχουν επιπλέον άνοιγμα 100 δις Ευρώ στην Ελλάδα (σς. Εννοεί τον ELA) πράγμα που θα επιφέρει επιπλέον καταστροφή σε περίπτωση που η Ελλάδα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.
Αυτες οι συνθήκες οδηγούν στο συμπέρασμα οτι η Ελλάδα θα δικαιωθεί και μάλιστα θα βάλει και το θέμα κουρέματος του χρέους επι τάπητος.
Ο αρθρογράφος μάλιστα καταλήγει στην πρόβλεψη ότι «η συμφωνία θα εμπεριέχει και δέσμευση για ΚΟΥΡΕΜΑ του χρέους» παρότι στο Βερολίνο ξορκίζουν καθε τέτοιο ενδεχόμενο.
Μάλλον το Spiegel προετοιμάζει το εσωτερικό ακροατήριο αλλά και τους αντιφρονούντες βουλευτές της συγκυβέρνησης…

 

Φάκελος: Έλληνες καναλάρχες.... η ώρα της κρίσης!

 

Σταυρόλεξο για δυνατούς, κυρίως τολμηρούς λύτες, συνιστά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ η τακτοποίηση του άνομου και άναρχου τοπίου στην αγορά των ΜΜΕ, με το «σπάσιμο» των μονοπωλίων, το άνοιγμα της κλειστής κάστας των καναλαρχών και την εξυγίανση της χρεωμένης μέχρι τον λαιμό αγοράς Μέσων να συνιστά το κεντρικό «στοίχημα» των συναρμόδιων υπουργών Επικρατείας, Οικονομικών και Μεταφορών, Ν.Παππά, Γ.Βαρουφάκη και Χρ. Σπίρτζη, αντίστοιχα - Η «ώρα μηδέν» για τους καναλάρχες έφτασε - Διαβάστε αναλυτικά όλο το σχέδιο της κυβέρνησης.

Οι πληροφορίες του Newsbomb.gr  αναφέρουν ότι τα κυβερνητικά στελέχη επεξεργάζονται ένα... ολιστικό σχέδιο «επανεκκίνησης» της μιντιακής – κυρίως της τηλεοπτικής - αγοράς, απαλλαγμένης από τα βάρη, τις δουλείες και το σκοτεινό «κάρμα» του παρελθόντος, αποτοξινωμένης από τον ιό των υπέρογκων δανεισμών και των εξαρτήσεων από την κρατική διαφήμιση – έξω και πέραν του σαθρού τριγώνου της διαπλοκής «Τράπεζες – Πολιτικοί – Ολιγάρχες των ΜΜΕ».
Η κυβέρνηση έχει ήδη στο τραπέζι μια σειρά από προτάσεις οι οποίες συνοψίζονται – κυρίως στο τηλεοπτικό πεδίο:
• Στην επανεξέταση του πλαισίου λειτουργίας της μονοκρατορίας της Digea, του ψηφιακού παρόχου και διαχειριστή του σήματος και
• Στην ενεργοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης για την είσοδο νέων παικτών και τον ενδεχόμενο εξοστρακισμό όσων καναλαρχών έχουν αποδείξει περίτρανα ότι δεν είναι σε θέση και κυρίως δεν θέλουν να λειτουργούν σε καθεστώς βιωσιμότητας και νομιμότητας.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ο πρώτος υπουργός που ζήτησε τη λίστα με τα χρέη των καναλαρχών

Στην περίπτωση της ενδεχόμενης επανεξέτασης του πλαισίου λειτουργίας της Digea, οι μέτοχοι της οποίας είναι και ιδιοκτήτες των καναλιών εθνικής εμβέλειας – αν δεν καταστεί δυνατόν να ακυρωθεί ο διαγωνισμός που της έδωσε το χαριστικό μονοπώλιο για εκμετάλλευση του σήματος επί 15 χρόνια αντί 15 εκατ. ευρώ, είναι πολύ πιθανό – για λόγους δημοσίου συμφέροντος - να υιοθετηθεί μια πιο ήπια τακτική που ωστόσο:
α) θα αποκαταστήσει τη νομιμότητα και τη δικαιοσύνη ορίζοντας στους καναλάρχες νέο τιμοκατάλογο, προσαρμοσμένο στις πραγματικές συνθήκες της αγοράς και αποσύροντας τα ευνοϊκά και χαριστικά τιμολόγια που «έκοψε και έραψε» η διοίκηση της έτι ακέφαλης Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων σε συνεργασία με τους «διαπλεκόμενους» καναλάρχες. Ηδη εδώ και λίγες ημέρες η κόντρα της κυβέρνησης με την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών για τον διαγωνισμό παραχώρησης των ψηφιακών συχνοτήτων στην Digea, έχει φθάσει στα άκρα. Τα μέλη της ΕΕΤΤ δεν παραιτούνται και ζήτησαν τη συνδρομή των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταλογίζοντας στον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη διάθεση παρέμβαση στο εσωτερικό της «ανεξάρτητης» αρχής. Από τη δική του πλευρά, ο υπουργός υποστηρίζει πως η ΕΕΤΤ έχει χειριστεί το θέμα του διαγωνισμού των ψηφιακών συχνοτήτων με τρόπο που προκαλεί ζημία στο Δημόσιο. Ο έλεγχος επί των πεπραγμένων της ΕΕΤΤ, και ειδικότερα επί της διαδικασίας που τηρήθηκε για την παραχώρηση των συχνοτήτων στην Digea, θα ολοκληρωθεί τις επόμενες μέρες. Στις προθέσεις του υπουργείου είναι να στείλει τον φάκελο της έρευνας στον Εισαγγελέα για τη διερεύνηση και τυχόν ποινικών ευθυνών!
Χρήστος Σπίρτζης - ο πρώτος υπουργός που πήρε «κεφάλια»

Στο επίκεντρο της διαμάχης είναι, φυσικά, η σύμβαση της Digea με το Ελληνικό Δημόσιο που αφορά τη χρήση των ψηφιακών συχνοτήτων για 15 χρόνια. Μόνο αν η σύμβαση κηρυχθεί παράνομη, θα είναι δυνατόν να γίνει εκ νέου διαγωνισμός παραχώρησης των τηλεοπτικών

Read more:

Υπόθεση siemens: Ανοίγει ξανά με εντολή Βαρουφάκη...

"Bόμβα" από τον Γ.Βαρουφάκη, ο οποίος θα ξανανοίξει τον φάκελο Siemens για να αναζητηθούν ευθύνες από όλους τους εμπλεκόμενους.

Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της Siemens με το Ελληνικό Δημόσιο θα τεθεί στο επίκεντρο της νέας έρευνας που προτίθεται να ξεκινήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για τα "μαύρα ταμεία" του γερμανικού κολοσσού.

Σύμφωνα με έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης: «είναι δεδομένο ότι η Συμφωνία Συμβιβασμού της Ελληνικής Δημοκρατίας με τη Siemens τον Αύγουστου του 2012 θα επανεξεταστεί όπως και κάθε φορέας και πρόσωπο που εμπλέκεται με την υπόθεση».

Ο υπουργός επισημαίνει πως η κυβέρνηση έχει ήδη "εξαγγείλει στο πιο υψηλό επίπεδο ότι θα διερευνήσει κάθε πτυχή του σκανδάλου της Siemens" και συμπληρώνει ότι "ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έθεσε θέμα δικαστικής συνδρομής από τη Γερμανία στη συνάντησή του με την καγκελάριο Μέρκελ".

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Νίκου Νικολόπουλου αναφορικά με σκανδαλώδεις συμβάσεις της εταιρίας στον τομέα υγείας, ο υπουργός υποστηρίζει πως "Κατά την επανεξέταση, εφόσον προκύψει θέμα παραβίασης των ευρωπαϊκών κανόνων με τον όρο περί παροχής ιατρικού εξοπλισμού, θα αντιμετωπιστεί με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου".

Φυσικά η Siemens "καίει" τα δύο πρώην κυβερνώντα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Θεωρούσαν ότι αυτό το θέμα είχε λήξει (το είχαν λήξει) και τώρα παρουσιάζεται εκ νέου μπροστά τους.

Βαρουφάκης: Δεν θέλουμε τη δόση των 7 δις ευρώ

Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ξεκαθαρίζει, μέσω συνέντευξής του στους New York Times, ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να λάβει τα 7 δισ. ευρώ που αφορά στην εκκρεμούσα δόση της δανειακής σύμβασης, καθώς σχεδιάζει να επανεξετάσει συνολικά το οικονομικό πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.

«Δεν θέλουμε τα 7 δισ. ευρώ. Θέλουμε να καθίσουμε και να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πρόγραμμα. Στόχος μας δεν είναι να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου, η οποία, θα είναι απλώς μια μετάθεση του προβλήματος», δήλωσε ο Γ. Βαρουφάκης.

Μεταξύ άλλων, ξεκαθαρίζει ότι η Ελλάδα θέλει να ...

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Ο πανικός τους, η ελπίδα μας. Του Γιάννη Βαρουφάκη

Του Γιάννη Βαρουφάκη    

Διαβάζουμε ότι κάποιοι μάνατζερς κερδοσκοπικών επενδυτικών ταμείων (hedge funds) του Λονδίνου «φρίκαραν» μετά από συνάντησή τους με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι τους παρουσίασαν τις προθέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε μεταξύ τους. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τα hedge funds θα εγκατέλειπαν την χώρα έτσι κι αλλιώς, με οποιαδήποτε κυβέρνηση ante portas. Και ότι όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο καλύτερα.

Γιατί να φύγουν; Δεν θέλουμε τις επενδύσεις τους; Όχι ιδιαίτερα! Τα hedge funds ποτέ δεν επενδύουν παραγωγικά. Δεν είναι η δουλειά τους αυτή. Δουλειά και σκοπός τους είναι να αγοράσουν κάποια χαρτιά φτηνά, ελπίζοντας ότι οι τιμές των χαρτιών που αγόρασαν θα αυξηθούν γρήγορα, θα ξεπουλήσουν στα γρήγορα (πολλές φορές εντός λεπτών της ώρας) και θα μεταβούν σε νέα πεδία δόξης λαμπρά χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι θα αφήσουν πίσω τους. Μόνο στην απελπισμένη Μνημονιακή Ελλάδα μπορούσε να γιορταστεί ως χαρμόσυνο νέο (όπως έγινε το 2012) η έλευση για «επενδύσεις» του κ. John Paulson!

Η ιστορία με το πώς η Ελλάς έγινε ένα από αυτά τα πεδία δόξης των hedge funds, έστω για λίγο καιρό, έχει ενδιαφέρον. Εν αρχή ην η πτώχευσή μας ως κράτος το 2009/10. Τα δύο μνημονιακά δάνεια δεν ήταν τίποτα άλλο από την εφαρμογή της τακτικής που χρησιμοποιούν οι τραπεζίτες οι οποίοι αρνούνται να παραδεχθούν ότι τεράστια δάνεια που χορήγησαν «έσκασαν» - κάτι που, αν το παραδεχθούν, θα είναι σαν να παραδέχονται ότι οι τράπεζές τους έχουν πρόβλημα. Οπότε, τι κάνουν; Εφαρμόζουν την τακτική του «προσποιήσου και επέκτεινε» (extend and pretend αγγλιστί) – δηλαδή δανείζουν ξανά τους ίδιους πτωχευμένους δανειζόμενους ώστε να προσποιούνται και οι μεν και οι δε ότι τα αρχικά δάνεια αποπληρώνονται κανονικά (μεγαλώνοντας εν τω μεταξύ τις μαύρες τρύπες), επεκτείνοντας (ουσιαστικά) την χρεοκοπία αλλήλων στο μέλλον. Μόνο που στην προκείμενη περίπτωση, το «προσποιήσου και επέκτεινε» το εφάρμοσε η Ευρωπαϊκή Ένωση επί της Ελλάδας εκ μέρους των τραπεζών (ευρωπαϊκών και ελληνικών) που είχαν επιτακτική ανάγκη την συγκάλυψη των «προβλημάτων» τους, και με το κόστος αυτής της συγκάλυψης να περνά στους πολίτες αρχικά της Ελλάδας και, κάποια στιγμή (όταν το δημόσιο χρέος μας κουρευτεί), της υπόλοιπης Ευρώπης.

Το πρόβλημα με την τακτική «προσποιήσου και επέκτεινε» είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα δανεικά. Έτσι έγινε και με εμάς καθώς η γερμανική κυβέρνηση ένιωσε πως δεν μπορεί να ξαναπάει στην Ομοσπονδιακή της Βουλή για τρίτη φορά ώστε να εξασφαλίσει τα ποσά (της δήθεν διάσωσης της Ελλάδας) που απαιτούσε η διατήρηση της φαντασίωσης του «προσποιήσου και επέκτεινε». Οπότε, το Βερολίνο πέρασε στο Plan B: στη δημιουργία δύο φουσκών που θα εξαγόραζαν, με ιδιωτικά κεφάλαια, λίγο περισσότερο χρόνο.

Η μία φούσκα αφορούσε το δημόσιο χρέος με την δήθεν έξοδο, αν θυμάστε, του δημοσίου στις αγορές τον περασμένο Απρίλιο. Για να «πετύχει» εκείνο το εγχείρημα αρκούσαν κάποια ανεπίσημα τηλεφωνήματα από την ΕΚΤ και το Βερολίνο σε hedge funds με ένα απλό μήνυμα: «Αγοράστε αυτά τα συγκεκριμένα ομόλογα των πτωχευμένων ελλήνων και, μην φοβάστε, αν χρειαστεί θα τα αποπληρώσουμε εμείς». Η δεύτερη φούσκα αφορούσε τις τραπεζικές μετοχές οι οποίες, έχοντας καταβαρθρωθεί, φούσκωσαν προς τα πάνω όταν η Φρανγκφούρτη, σε συνεργασία με την Αθήνα και το Βερολίνο, έκλεισαν το μάτι στις αγορές ότι, όταν έρθει η ώρα των ελέγχων των τραπεζών, θα κάνουν τα στραβά μάτια – κάτι που ισοδυναμεί με πράσινο φως στα hedge funds να αγοράσουν τις μετοχές τους προσδοκώντας μια πρόσκαιρη ανάκαμψη στις τιμές τους.

Με αυτές τις δύο φούσκες υπό κατασκευή, τα hedge funds έσπευσαν να οφεληθούν. Όπως τα όρνια, η έλευσή τους «μυρίζει» θάνατο, όχι ζωή. Κατέφθασαν λοιπόν ο κ. John Paulson και η παρέα του για να αποσπάσουν μερικά κομμάτια από τις σάρκες του πτώματος της ελληνικής οικονομίας και οι εγχώριοι συνάδελφοί τους, μαζί με το πολιτικό και δημοσιογραφικό τους προσωπικό, απαίτησαν από εμάς να γιορτάσουμε για το «επενδυτικό κύμα» που ήρθε στην χώρα, στηλιτεύοντας όσους εξ ημών αρνηθήκαμε να ζητωκραυγάσουμε ως «εθνοπροδότες» και «μίζερους θιασώτες της χρεοκοπίας».

Βέβαια, τα hedge funds, όπως πάντα κάνουν, ήρθαν για να φύγουν. Πριν ακόμα αγοράσουν ελληνικά χαρτιά είχαν το δάκτυλο στο κουμπί «πούλησε», γνωρίζοντας ότι πρόκειται για πολιτικώς δημιουργηθείσα φούσκα που, εντός το πολύ διετίας (μέχρι τις επόμενες εκλογές), θα έσκαγε. Όπερ και εγένετο. Εγένετο επειδή, βλέποντας ότι αυτή η κυβέρνηση δεν σώζεται, και πως θα χρειαστεί μια νέα για να περάσει και να νομιμοποιήσει το 3ο Μνημόνιο (όπως χρειάστηκε η ανατροπή των Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου για να περάσει και να νομιμοποιηθεί το 2ο Μνημόνιο), το Βερολίνο αποφάσισε να αποσύρει το δίχτυ προστασίας που προσέφερε στον κ. Σαμαρά, αφήνοντάς τον να συρθεί στις εκλογές απογυμνωμένος, και με τις υποσχέσεις του για έξοδο από το Μνημόνιο (που τις βάσισε σε δεσμεύσεις του Βερολίνου, τις οποίες το Βερολίνο αθέτισε) στον αέρα.

Κάπως έτσι τα ξύπνια hedge funds αποσύρθηκαν στα μουλωχτά από τον Οκτώβριο αφήνοντας τα λιγότερο ξύπνια να πανικοβληθούν από τον... ΣΥΡΙΖΑ. Ας πανικοβληθούν, δεν πειράζει. Ο πανικός τους, η ελπίδα μας! Ελπίδα ότι έρχεται τέλος στην «προσποίηση και επέκταση» που έχει καθηλώσει την Ελλάδα στον βάλτο της διογκούμενης χρεοκοπίας από το 2010. Και πώς θα έρθει το τέλος αυτό;

Πάντως δεν θα έρθει με νέα δάνεια – είτε διακρατικά είτε από τις αγορές. Δεν θα έρθει με νέα ψέματα. Δεν θα έρθει με τη συνεχιζόμενη προσποίηση ότι «φάγαμε τον γάιδαρο και μένει η ουρά». Θα έρθει μόνο μέσα από τη διαπραγμάτευση που θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο, θα σπάσει τον ομφάλιο λώρο πτωχευμένων τραπεζών και πτωχευμένου δημοσίου, θα φέρει παραγωγικές επενδύσεις που θα παρακάμπτουν το κράτος μας, και θα συνοδεύεται με νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα και τερματισμό στην ασφυξία που επιβάλει στις επιχειρήσεις, παλαιές και ιδίως νέες.

Όσο διαρκεί μια τέτοια διαπραγμάτευση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα απειλούμαστε με κλείσιμο των ΑΤΜ από το Βερολίνο και τη Φρακφούρτη, οι αγορές θα έρθουν και πάλι στα όρια του νευρικού κλονισμού, τα spreads θα φτάσουν στα ουράνια, το χρηματιστήριο στις 600 μονάδ

Δείτε περισσότερα

Θα χρησιμοποιηθούν απειλές για τη ρευστότητα Βαρουφάκης: Ο Τσίπρας να κλείσει το τηλέφωνο στον Ντράγκι αν τον απειλήσει

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας με τον Γιάννη Βαρουφάκη σε παρουσίαση βιβλίου του 

Αθήνα

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει απειλή από την ΕΚΤ για κλείσιμο των ATM και ο Τσίπρας «πρέπει να κλείσει το τηλέφωνο στον Ντράγκι, αλλιώς δεν έχει κανένα λόγο να εκλεγεί» δήλωσε ο οικονομολόγος Γ.Βαρουφάκης.

Μια τέτοια «καθαρά δικτατορική και αυθαίρετη απειλή, δεν προβλέπεται από καμία ευρωπαϊκή συνθήκη, ούτε από το καταστατικό της ΕΚΤ» τόνισε ο καθηγητής Οικονομικών, Γ.Βαρουφάκης μιλώντας στον ANT1, προεξοφλώντας ότι έτσι θα κινηθεί η ΕΚΤ, αφού κάτι ανάλογο έπραξε και στην περίπτωση της Κύπρου και της Ιρλανδίας.

Ερμηνεύοντας δε τη στάση του Βερολίνου λέει ότι Μέρκελ και Σόιμπλε θέλουν να ρίξουν τον Σαμαρά αναζητώντας μια «φρέσκια κυβέρνηση» που θα «αναγκαστεί» να υπογράψει τρίτο μνημόνιο.

«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει την απειλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για κλείσιμο των ΑΤΜs και να πει στον κ. Ντράγκι (τον επικεφαλής της ΕΚΤ) ότι δεν δικαιούται να θέτει μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση υπό αυτή την καθαρά δικτατορική και αυθαίρετη απειλή, που δεν προβλέπεται από καμία ευρωπ...

 

Δείτε περισσότερα

Βαρουφάκης: Η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει εδώ και τώρα!

Yπέρ της άμεσης χρεοκοπίας της Ελλάδας τάσσεται ο γνωστός οικονομολόγος, Γιάννης Βαρουφάκης.

Όπως αναφέρει σε νέο του άρθρο, η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει, προτρέποντας μάλιστα τους Έλληνες να «αγκαλιάσουν» εκείνο που φοβούνται.

Ο κ. Βαρουφάκης κάνει λόγο για πραγματική χρεκοπία και όχι ως «διπλωματική μπλόφα», καλώντας μάλιστα να αντιληφθούν οι Έλληνες τη θετική πλευρά μιας χρεοκοπίας.

Αναλυτικά το άρθρο του κ. Βαρουφάκη:

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε…

Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων!

Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λετονία).

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας.

Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία” μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.

Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.

Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%.

Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.

Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.

Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια – δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.

Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!

Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο – όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.

Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:
• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών
• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση
• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη” επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)
• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)
• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

Στάση πληρωμών λοιπόν!
Τώρα!
Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

Δήλωση σοκ: Η Ελλάδα έχει τελειώσει

 

Συνέντευξη σοκ του Γιάννη Βαρουφάκη στο ABC (BBC της Αυστραλίας) πριν λίγες μέρες. Σοκάρουν οι απαντήσεις του έγκριτου καθηγητή πιο κάτω:

LEIGH SALES, Παρουσιαστής: Μαζί μας σήμερα από την Αθήνα είναι ο Έλληνας οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης.

Το προφανές ερώτημα είναι: τι θα γίνει τώρα;

Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Λοιπόν, ο εκτροχιασμός του τρένου που είναι η ευρωζώνη, η οποία ξεκίνησε με την Ελλάδα και στη συνέχεια άρχισαν να φεύγουν διαδοχικά και άλλα βαγόνια - η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, τώρα και η Ισπανία - συνεχίζεται. Και η χθεσινή ψηφοφορία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όλος ο........ ενθουσιασμός και οι εορτασμοί είναι πλήρως και εντελώς άστοχοι. Φοβάμαι ότι η ευρωζώνη και η Ευρώπη συνεχίζει την ίδια διαδρομή εδώ και τα δύο τελευταία χρόνια με μια πλειάδα λαθών, που καταντάνε κωμικά πια. Κοιτάξτε την Ισπανία, τι συμβαίνει σήμερα. Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ιταλία. Εκτός αν η λογική ή ό,τι περνάει για λογική στην ευρωπαϊκή προσέγγιση στην κρίση αλλάξει και μάλιστα πολύ σύντομα η ευρωζώνη θα αποτελεί ιστορία.

LEIGH : Λοιπόν, ας μείνουμε με την γενική εικόνα για την ώρα πριν εμβαθύνουμε στην Ελλάδα. Τι νομίζετε ότι θα μπορούσε να συμβεί για να αποτραπεί η καταστροφή όπως την προβλέπετε;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Τρία πράγματα, πολύ απλά βήματα που πρέπει να ληφθούν. Κοιτάξτε, στην Ευρώπη, είτε πρόκειται για την Ελλάδα ή την Ισπανία, αυτό που έχουμε τώρα είναι αφερέγγυες τράπεζες που βρίσκονται σε θανάσιμο εναγκαλισμό με αφερέγγυα κράτη. Έτσι, τα κράτη δανείζονται από τον πυρήνα της Ευρώπης, προκειμένου να δώσουν στις τράπεζες και οι τράπεζες δανείζονται για να δώσουν στο κράτος και έτσι τράπεζες και κράτη είναι εγκλωβισμένοι σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό που αναμένεται να καταλήξει σε ναυάγιο πολύ γρήγορα. Λοιπόν, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σπάσουμε αυτό το δεσμό μεταξύ αφερέγγυων τραπεζών και κρατών σε πτώχευση. Ο τρόπος να γίνει αυτό είναι να ενοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, να το εξευρωπαΐσουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να χρηματοδοτείται άμεσα και όχι μέσω εθνικών κυβερνήσεων. Αυτό είναι ένα πολύ απλό βήμα, αλλά φαίνεται ότι είναι ένα βήμα πάρα πολύ μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεύτερον, αυτό που χρειάζεται είναι η αμοιβαιοποίηση, ένα είδος κοινού χρέους, όπως έχουμε στην Αυστραλία, ξέρετε, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει το δικό της χρέους, πέραν αυτού των πολιτειών. Και τρίτον, χρειαζόμαστε μια επενδυτική πολιτική η οποία να διατρέχει ολόκληρη την ευρωζώνη. Επειδή έχετε μια δευτερεύουσα νομισματική περιοχή, πρέπει να έχετε μια επενδυτική στρατηγική, ένα μηχανισμό ανακύκλωσης για το όλο θέμα. Αν δεν έχουμε αυτά τα πράγματα, και η Γερμανία δεν τα θέλει, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να αποτρέψει τη συνέχιση αυτού του εκτροχιασμού σε αργή κίνηση.

LEIGH : Για να επιστρέψω στην Ελλάδα συγκεκριμένα, οι πολιτικοί στην χώρα δεν μπορούσαν καν να συμφωνήσουν σχετικά με τους όρους μιας τηλεοπτικής συζήτησης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Πώς πρόκειται να συμβιβαστούν για τα μέτρα που αφορούν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Δεν μπορούν να διορθώσουν την ελληνική οικονομία. Η ελληνική οικονομία έχει τελειώσει. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια μεγάλη, μεγάλη ύφεση. Η αυξανόμενη κοινωνική οικονομία περνάει ένα μακρύ χειμώνα δυσαρέσκειας. Δεν υπάρχει καμία δύναμη, καμία δύναμη εντός της ελληνικής οικονομίας, εντός της ελληνικής κοινωνίας, που μπορεί να αποτρέψει - φανταστείτε ότι είμαστε στο Οχάιο το 1931 και ρωτούσαμε: τι μπορεί να κάνουν οι πολιτικοί του Οχάιο για να σώσουν το Οχάιο από τη Μεγάλη Ύφεση; Η απάντηση είναι τίποτα.

LEIGH: Λοιπόν, τι θα συμβεί στη συνέχεια στην Ελλάδα;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Εξαρτάται από το τι θα συμβεί στην ευρωζώνη. Ακριβώς όπως αυτό που συνέβη στο Οχάιο εξαρτήθηκε από την άνοδο του προέδρου Ρούζβελτ και του New Deal, αν δεν έχουμε μια νέα συμφωνία για την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάρει ανάσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν η Ευρώπη γιατρέψει τις πληγές της, θα γιατρευτεί και η Ελλάδα. Είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση να βρει η ευρωζώνη ένα ορθολογικό σχέδιο για τον εαυτό της. Δεν είναι η επαρκής προϋπόθεση. Η Ευρώπη μπορεί να διορθωθεί αλλά η Ελλάδα με τη σαθρότητα και τα κακώς κείμενα που την χαρακτηρίζουν μπορεί να μην ανακάμψει ποτέ. Αλλά έως ότου (και αν) η ευρωζώνη βρει ένα λογικό σχέδιο για να σταματήσει αυτό το ναυάγιο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η Ελλάδα δεν θα έχει καμία τύχη.

LEIGH: Διάβασα κάποια στατιστικά σήμερα ότι επτά στους δέκα Έλληνες θέλουν να μεταναστεύσουν. Πώς θα περιγράφατε την εθνική διάθεση εκεί;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Αυτή είναι η δικιά μας Μεγάλη Ύφεση. Όχι μόνο από οικονομικής άποψης, αλλά και με μια ψυχολογική έννοια. Οι Έλληνες βρίσκονται σε κατατονική κατάσταση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, σε κατάσταση οργής, αυτή είναι μια τυπική περίπτωση μανιοκατάθλιψης. Δεν υπάρχουν προοπτικές. Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Υπάρχουν θυσίες, αλλά κανείς δεν έχει την αίσθηση ότι οι θυσίες λαμβάνουν τη μορφή κάποιου είδους επένδυσης για αλλαγή πορείας. Αυτό είναι το πρόβλημα όταν είστε κολλημένοι σε μια ευρωζώνη που είναι πραγματικά άσχημα σχεδιασμένη, η οποία καταρρέει και η οποία δεν δίνει ευκαιρίες στα πιο αδύναμα μέλη της του να διαφύγουν μέσω κάποιου είδους λυτρωτικής κρίσης.


Πηγή:tromaktiko

στην Τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας

Την ιστορία του ελληνικού χρέους και την επέμβαση της Τρόικα σχολιάζει σε κείμενο του ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος σχολιάζοντας τις κινήσεις των δανειστών επισημαίνει πως «στην Τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας».

Σε κείμενο του με τίτλο «Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό υπερχρεωμένο κράτος», ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο μπήκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο και τονίζει πως όταν η χώρα είχε χρέος 260 δισ. Ευρώ, «κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα ''δώρα'' που κόμιζε κι ένα ''κούρεμα'' προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις».

Σχολιάζοντας την κίνηση της Τρόικα, ο κ. Βαρουφάκης την χαρακτηρίζει «απελπιστικά ηλίθια», ενώ την προτείνει για το...Νόμπελ Βλακείας, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «με στόχο να καταπολεμήσει ένα χρέος της τάξης των €260 δις, άντε €298 δις το 2010, αφιέρωσε €340 δις αλλά το μικρό, υπερχρεωμένο κράτος, παρόλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων της κυρίας τρόικας, κατέληξε και πάλι να χρωστά πάνω από €345 δις!».

Η λύση της Φρανκφούρτης

Στη συνέχεια, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται στη «λύση της Φρακφούρτης», σε μια συζήτηση που είχε με μερικούς μεγαλοτραπεζίτες και τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου στην πόλη της Γερμανίας, οι οποίοι έκριναν ότι η Γερμανία έσφαλλε και ότι «τα Μνημόνιο σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία», με μόνη λύση πλέον την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ:

«Πριν μερικές μέρες ήμουν στην Φραγκφούρτη γυρίζοντας ένα ντοκυμαντέρ για το αγγλικό Channel 4. Στο πλαίσιο των γυρισμάτων μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με τρεις μεγαλοτραπεζίτες, με τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου και με διευθυντή μιας εγχώριας σκιώδους τράπεζας. Αν και τους συνάντησα ξεχωριστά, η μεταξύ τους ομοφωνία ήταν εντυπωσιακή. Εν συντομία, κρίνουν ότι (όπως έγραψα παραπάνω), μετά τις γαλλικές εκλογές, Ελλάδα και Πορτογαλία θα οδηγηθούν στην έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, όπως παραδέχθηκαν, η Γερμανία έσφαλε. Επειδή η θεραπεία των τελευταίων δύο ετών απεδείχθη δηλητηριώδης (όπως έγραφα πιο πάνω). Παραδέχονται με άλλα λόγια την κουταμάρα των Μνημονίων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων. Θεωρούν ότι τα Μνημόνια σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Τις μετέτρεψαν σε μέλη των οποίων η γάγγραινα που προκάλεσε η λάθος θεραπεία δεν μπορεί πια να γιατρευτεί και πως χρειάζεται: (α) να σταματήσει η δηλητηριώδης θεραπεία (δηλαδή η σφικτή λιτότητα) στα υπόλοιπα μέλη που δεν έχουν ακόμα φτάσει στην φάση της γάγγραινας (Ιταλία, Ισπανία και, με λίγη προσπάθεια, Ιρλανδία), και (β) να καυτηριαστεί η πληγή που θα αφήσουν οι ακρωτηριασμοί της Ελλάδας και της Πορτογαλίας (δηλαδή, η αποχώρησή μας από το ευρώ). Και πως θα καυτηριαστούν; Με την παροχή περίπου €2 τρις φρέσκου χρήματος από την ΕΚΤ στις τράπεζες των εναπομεινάντων μελών (ιδίως της Ιταλίας και της Ισπανίας) και, παράλληλα, την διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με παράλληλη στήριξη κάποιων από τις τράπεζές μας, ώστε οι δύο υπό ακρωτηριασμό χώρες να μην καταρρεύσουν εντελώς».

Κλείνοντας, ο κ.Βαρουφάκης υποστηρίζει πως «ψηφίζοντας κάθε κουταμάρα που μας δίνουν, από τον Μάη του 2010 έως τώρα, αφήνουμε την άποψη της Φρανκφούρτης να κερδίζει έδαφος» και η χώρα έρχεται πιο κοντά στην έξοδο από το ευρώ, ενώ όπως δηλώνει ο γνωστός οικονομολόγος «αν αντίθετα, είχαμε μια ηγεσία με το κουράγιο να πει όχι στα νέα δάνεια, πριν από την επικράτηση της Φρανκφούρτης, και παράλληλα δηλώνοντας ρητά ότι η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη, τότε θα δίναμε στο Βερολίνο ) μια τελευταία ευκαιρία να σώσει την ευρωζώνη από την διπλή απειλή (α) των κουτών Μνημονίων και (β) της παράλογης λογικής της Φραγκφούρτης».

Ολόκληρο το κείμενο του κ. Βαρουφάκη:

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, υπερχρεωμένο κράτος. Επειδή όμως το χρήμα έρρεε παντού ως ασταμάτητη οικουμενική παλίρροια (παραγόμενη από ανόητες τράπεζες στην Wall Street, στο City, στην Βόρεια Ευρώπη), το κόστος δανεισμού ήταν παντού μηδαμινό κι έτσι κανείς δεν έδινε σημασία.

Ξάφνου, το φθινόπωρο του 2008, η παλίρροια έδωσε την θέση της στην άμπωτη. Με την άμπωτη να «στεγνώνει» τον τραπεζικό τομέα από ρευστό χρήμα, σιγά-σιγά ήρθε και η...στασιμότητα στην πραγματική οικονομία.

Αναπόφευκτα, το εθνικό εισόδημα του μικρού, υπερχρεωμένου κράτους άρχισε να μειώνεται την ώρα που ο ρυθμός αύξησης του χρέους (δηλαδή το επιτόκιο) μεγάλωνε (ελέω διεθνούς έλλειψης ρευστότητας που ωθούσε τα επιτόκια προς τα πάνω).

Κάποια στιγμή, κανείς δεν δάνειζε στο μικρό αυτό κράτος ώστε να εξυπηρετεί (δηλαδή να επανακυλύει) το χρέος που, το 2008, ανερχόταν στα €260 δις.

Κάπου εκεί, κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα «δώρα» που κόμιζε κι ένα «κούρεμα» προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις.

Όποιος δεν γνωρίζει τίποτα άλλο από τα παραπάνω (σωστά) δεδομένα, θα πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η κυρία τρόικα είναι και φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη: Συνολικά έδωσε €240 δις από την «τσέπη» της και μεσολάβησε με τους παλαιούς δανειστές του μικρού κράτους να «σβήσουν», να διαγράψουν δηλαδή, άλλα €100 δις. Δηλαδή, κόμισε €340 δις ως δώρα στο μικρό, υπερχρεωμένο κράτος.

Ας τα δεχθούμε όλα αυτά. Έστω λοιπόν ότι η κυρία τρόικα είναι, πράγματι, φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι και απελπιστικά ηλίθια. Ξέρω ότι είναι βαριά η λέξη αλλά, αλίμονο φίλες και φίλοι, πως μπορούμε να καταλήξουμε σε διαφορετικό χαρακτηρισμό (από το ότι η τρόικα αξίζει το Νόμπελ Βλακείας) όταν, με στόχο να καταπολεμήσει ένα χρέος της τάξης των €260 δις, άντε €298 δις το 2010, αφιέρωσε €340 δις αλλά το μικρό, υπερχρεωμένο κράτος, παρόλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων της κυρίας τρόικας, κατέληξε και πάλι να χρωστά πάνω από €345 δις!

Θα το πω άλλη μια φορά για να το συλλάβω κι ο ίδιος: Ένα μικρό κράτος της ευρωζώνης πριν δύο χρόνια είχε ένα δυσβάστακτο χρέος της τάξης των περίπου €300 δις. Η τρόικα προσέφερε στο μικρό αυτό κράτος, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, €340 δις για να το βοηθήσει. Και που φτάσαμε σήμερα; Φτάσαμε το μικρό μας κράτος να χρωστά €340 δις και βάλε. Μα αν το 2010 η κα Μέρκελ και ο κ. Strauss-Kahn (αλήθεια τον θυμάστε αυτόν;) είχαν πει στον κ. Παπανδρέου «Γιώργο μας, παιδί μας, μην σκας, θα αποπληρώσουμε εμείς όλο το ελληνικό δημόσιο χρέος σήμερα», θα γλύτωναν €40 δις και η Ελλάδα δεν θα χρώσταγε δεκάρα!

Υπεραμυνόμενοι βέβαια του εαυτού τους (δηλαδή της μεγαλειώδους κουταμάρας τους) θα έλεγαν ότι δεν φταίνε εκείνοι αλλά το ελληνικό κράτος που δεν έκανε αυτά που υποσχέθηκε. Ορθόν αλλά εκτός θέματος. Μπορεί, πράγματι, να είναι αναμφισβήτητο ότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να κάνει σε δύο χρόνια, όπως είχε υποσχεθεί, όλες τις μεταρρυθμίσεις που χρόνιζαν για δεκαετίες. Είναι, όμως, ή δεν είναι αλήθεια ότι το ελληνικό δημόσιο μείωσε το πρωτογενές του έλλειμμα τα τελευταία δύο χρόνια (με μισανθρωπικές περικοπές, βεβαίως-βεβαίως, των εισοδημάτων των πιο αδύναμων) κατά περίπου 9%; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι τέτοια μείωση δεν έχει ξαναγίνει πουθενά και ποτέ, σε καιρό ειρήνης και σε περίοδο ύφεσης, στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας; Και στα δύο ερωτήματα η απάντηση είναι απολύτως θετική. Άρα, όσο ανεπρόκοπο κι αν είναι το ελληνικό κράτος (που σίγουρα είναι), η αλήθεια παραμένει αμείλικτη για την τρόικα: Παρέλαβαν τον Μάη του 2010 ένα χρέος λιγότερο των €300 δις, έβαλαν το ελληνικό δημόσιο να σφίξει βάναυσα το ζωνάρι του, βρήκαν €340 δις υπέρ του ελληνικού δημοσίου και κατέληξαν, παρά τις θυσίες του έλληνα μικρομεσαίου και των υπόλοιπων ευρωπαίων φορολογούμενων, να αυξήσουν (!!!) το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά €40 δις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, την ίδια εποχή κατάφεραν να συρρικνώσουν (όπως τους προειδοποιούσαμε ότι θα κάνουν) το εθνικό εισόδημα, από το οποίο θα πρέπει να αποπληρωθεί το χρέος, κατά 15%. Εύγε τρόικα!

Και τώρα;

Τώρα κατάλαβαν, πολύ αργά βέβαια, την κορυφαία κουταμάρα τους. Πήραν ένα πρόβλημα το οποίο μπορούσε να έχει διευθετηθεί με ένα ποσό των €40 ή €50 δις (π.χ. ένα άτοκο δάνειο τον Ιανουάριο του 2010) και το μετέτρεψαν σε μια μαύρη τρύπα του ενός τρις και βάλε – αν λάβουμε υπ' όψη μας τα μνημόνια της πεσούσης Ιρλανδο-Πορτογαλίας, τα κρυφά μνημόνια της αποτελματωμένης Ιταλο-ισπανίας, και πάει λέγοντας.

Τώρα κατανόησαν ότι κάτι αντίστοιχο πέτυχαν και στους καλούς, αλλά σχεδόν το ίδιο αδύνατους, μαθητές της τάξης: στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, όπου κι εκεί, παρά το ενθουσιώδες αυτομαστίγωμα των λαών αυτών, τα νούμερα είναι εξ ίσου καταδικαστικά για την κυρία τρόικα. Όσο για τηνΙσπανία και Ιταλία, βρίσκονται κι αυτές ακριβώς στο ίδιο μονοπάτι. Μόνο που όταν το δικό τους πολλαπλάσιο χρέος, και το δικό τους εθνικό εισόδημα, μπει στο στάδιο της σκοτοδίνης που βρίσκονται οι μικρότερες των πτωχευμένων χωρών-μελών, θα είναι πολύ αργά για την ευρωζώνη. Θα έχει έρθει το τέλος του δρόμου και η Γερμανία θα αναγκαστεί να φτιάξει μια νέα νομισματική ένωση ανατολικά του Ρήνου και βόρεια των Άλπεων – με κόστος την απώλεια των ασιατικών αγορών και τον τριπλασιασμό της γερμανικής ανεργίας.

Μπροστά σε αυτή την συνειδητοποίηση, έχει ξεσπάσει ένας γερός πόλεμος μεταξύ, ουσιαστικά, Φραγκφούρτης και Βερολίνου. Από την μία μεριά έχουμε τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την Φραγκφούρτη, όπου επικρατεί σχεδόν ομοφωνία: Τα δάνεια της Ελλάδας θα αποπληρώνονται κανονικά τους επόμενους δύο μήνες, μέχρι να τελειώσουν (ελπίζουν «αισίως») οι Γαλλικές Προεδρικές εκλογές. Κατόπιν Ελλάδα και Πορτογαλία θα «ακρωτηριαστούν» και θα «καυτηριαστούν» ώστε να μην επεκταθεί η γάγγραινα στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Από την άλλη έχουμε την Καγκελαρία όπου επικρατεί μια μοναδική κακοφωνία: Κάποιοι συμφωνούν με την Φραγκφούρτη, άλλοι επιμένουν ότι η μοναδική «λύση» είναι η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ (και, συγκεκριμένα, η νομισματική απόσχιση από την Γαλλία), κάποιοι τρίτοι εμμένουν πως η ευρωζώνη πρέπει να διατηρηθεί ως έχει αλλά οι πτωχευμένες χώρες να ενισχυθούν ουσιαστικά. Μπροστά στο φάσμα αυτής της κακοφωνίας, η κα Μέρκελ τείνει, συντηρητική ούσα, υπέρ του status quo. Δηλαδή, στην συνέχιση της σημερινής ανοησίας, όπου κράτη σαν το δικό μας δέχονται εκατοντάδες δις με αποτέλεσμα το χρέος να... μεγαλώνει και το εθνικό εισόδημα να μειώνεται. Δεν είναι ότι η γερμανίδα καγκελάριος δεν κατανοεί ότι η σημερινή ατραπός οδηγεί στην καθίζηση όλης της ευρωζώνης. Η αμφιθυμία της γερμανικής ηγεσίας απλά αντανακλά το ότι από την μία μεριά νιώθουν πως στερούνται της πολιτικής υποστήριξης να αντιμετωπίσουν ορθολογικά την Κρίση (καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί μόνιμη δέσμευση της Γερμανίας με την ευρωζώνη) ενώ από την άλλη διαφωνούν (και καλά κάνουν) με την λύση της Φραγκφούρτης – αυτό που ονομάζω ακρωτηριασμός-καυτηριασμός.

Η λύση της Φραγκφούρτης

Πριν μερικές μέρες ήμουν στην Φραγκφούρτη γυρίζοντας ένα ντοκυμαντέρ για το αγγλικό Channel 4. Στο πλαίσιο των γυρισμάτων μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με τρεις μεγαλοτραπεζίτες, με τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου και με διευθυντή μιας εγχώριας σκιώδους τράπεζας. Αν και τους συνάντησα ξεχωριστά, η μεταξύ τους ομοφωνία ήταν εντυπωσιακή. Εν συντομία, κρίνουν ότι (όπως έγραψα παραπάνω), μετά τις γαλλικές εκλογές, Ελλάδα και Πορτογαλία θα οδηγηθούν στην έξοδο από την ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, όπως παραδέχθηκαν, η Γερμανία έσφαλε. Επειδή η θεραπεία των τελευταίων δύο ετών απεδείχθη δηλητηριώδης (όπως έγραφα πιο πάνω). Παραδέχονται με άλλα λόγια την κουταμάρα των Μνημονίων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και των υπόλοιπων. Θεωρούν ότι τα Μνημόνια σκότωσαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Τις μετέτρεψαν σε μέλη των οποίων η γάγγραινα που προκάλεσε η λάθος θεραπεία δεν μπορεί πια να γιατρευτεί και πως χρειάζεται: (α) να σταματήσει η δηλητηριώδης θεραπεία (δηλαδή η σφικτή λιτότητα) στα υπόλοιπα μέλη που δεν έχουν ακόμα φτάσει στην φάση της γάγγραινας (Ιταλία, Ισπανία και, με λίγη προσπάθεια, Ιρλανδία), και (β) να καυτηριαστεί η πληγή που θα αφήσουν οι ακρωτηριασμοί της Ελλάδας και της Πορτογαλίας (δηλαδή, η αποχώρισή μας από το ευρώ). Και πως θα καυτηριαστούν; Με την παροχή περίπου €2 τρις φρέσκου χρήματος από την ΕΚΤ στις τράπεζες των εναπομεινάντων μελών (ιδίως της Ιταλίας και της Ισπανίας) και, παράλληλα, την διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, με παράλληλη στήριξη κάποιων από τις τράπεζές μας, ώστε οι δύο υπό ακρωτηριασμό χώρες να μην καταρρεύσουν εντελώς.

Πλάνη οικτρά

Η λύση της Φραγκφούρτης, αν και δεν έχει επικρατήσει, κερδίζει καθημερινά έδαφος στην Γερμανία. Αυτό εξηγεί εν μέρει κάποιες από τις ρήσεις του κ. Schauble και την γενικότερη δυστοκία που παρατηρούμε όσον αφορά το Μνημόνιο 2. (Ένας άλλος λόγος είναι ότι, μπροστά την αποκάλυψη της κουτής πολιτικής απέναντι στο ελληνικό χρέος, η γερμανική ηγεσία κερδίζει κάποιους πόντους εμφανιζόμενη να μην θέλει να ρίξει κι άλλα δις στην συγκεκριμένη μαύρη τρύπα.) Κανείς δεν γνωρίζει αν τελικά για πόσο πρυτανεύει ο συντηρητισμός της κας Μέρκελ ή αν θα επικρατήσει σύντομα ο ενθουσιασμός της Φραγκφούρτης για την λύση του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού. Στις αράδες που ακολουθούν, και με τις οποίες κλείνω, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω έξι λόγους γιατί η αισιοδοξία της Φραγκφούρτης (ότι δηλαδή είναι δυνατή η διάσωση της ευρωζώνης με την αποπομπή δύο ή περισσότερων χωρών) θεμελιώνεται σε πλάνη οικτρά.

•Η Φραγκφούρτη υποθέτει πως γνωρίζει εκείνο που είναι εξ ορισμού άγνωστο, τουλάχιστον πριν την καταστροφή: το κόστος ενός ακρωτηριασμού. Οι διασυνδέσεις των τραπεζικών συστημάτων της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, αλλά και της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, θα φανούν στο φώς της ημέρας μόνον Μετά την Καταστροφή – ακριβώς όπως οι διασυνδέσεις της σχετικά μικρής Lehman's με το διεθνές τραπεζικό σύστημα ήταν αδύνατον να φανούν παρά μόνο μετά την Κατάρρευση.
• Η μαζική παροχή φρεσκοκομμένου χρήματος στις τράπεζες της ευρωζώνης (μετά από ένα ακρωτηριασμό Ελλάδας-Πορτογαλίας) θα λειτουργήσει ως μια κολοσσιαία ένεση κορτιζόνης σε καρκινοπαθή: ναι μεν θα τον ανακουφίσουν για κάποιον καιρό αλλά, στο μεταξύ, ο καρκίνος θα κάνει την δουλειά του στο «εσωτερικό», μεγαλώνοντας, γινόμενος πιο κακοήθης και, εν τέλει, περισσότερο θανατηφόρος. Εν συντομία, όπως οι τράπεζες της Ιαπωνίας κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενισχυόμενες από ποτάμια ρευστότητας, έκρυβαν τις κακοήθειές τους επιταχύνοντας την αποτελμάτωση της πραγματικής οικονομίας, κάτι αντίστοιχο θα γίνει και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ισπανία. Όταν λοιπόν ξεσπάσει, από τους κόλπους αυτών των ίδιων τραπεζών, ένα νέο κύμα κρίσης, τότε ο ακρωτηριασμός της Ελλάδας και της Πορτογαλίας θα πάρει σβάρνα και την Ιταλία, την Ισπανία, με τελευταία και καλύτερη την Γαλλία. Όλα αυτά τα τρις που θα έχουν ξοδευτεί για να σωθεί ο γαλλο-γερμανικός άξονας θα έχουν πάει στράφι. Και το χειρότερο; Θα έχουν χαθεί τουλάχιστον τρία χρόνια οικονομικής ανάπτυξης. Αρκετά για να μείνει η Ευρώπη μονίμως πίσω από τις οικουμενικές εξελίξεις.
•Οι απώλειες των φορολογουμένων στις πλεονασματικές χώρες, από τις πτωχεύσεις στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, θα εντείνουν την αντίθεση των λαών της Γερμανίας, της Ολλανδίας κλπ στις νέες διασώσεις κρατών-μελών που δεν θα μπορούν να διασωθούν μόνον μέσω την παροχής ρευστότητας στις τράπεζές τους. Την ώρα που θα χρειαστούν περισσότερα χρήματα για νέα δάνεια, οι βόρειοι φορολογούμενοι που θα πρέπει να τα εγγυηθούν θα αρνηθούν πεισματικά.
•Οι ξένες επενδύσεις (π.χ. της Κίνας, της Ρωσίας, των αμερικανικών επιχειρήσεων) στην ευρωζώνη θα στερέψουν μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού και της αβεβαιότητας που αυτός θα προκαλεί για το τι μέλλει γενέσθαι.
•Σε έναν αλληλένδετο κόσμο, η λύση της Φραγκφούρτης θα σπείρει την αβεβαιότητα σε κάθε γωνιά της γης και, έτσι, θα ενδυναμώσει τους ανέμους της ύφεσης που, καθώς η γη είναι στρογγυλή, θα επιστρέψουν στην Γηραιά Ήπειρο δριμύτεροι, μεγαλώνοντας την ύφεση στις χώρες τόσο του Βορρά όσο και του Νότου, καθιστώντας το εγχείρημα της διάσωσης αυτού που απέμεινε από την κραταιά ευρωζώνη αδύνατον.
•Ο έκτος λόγος είναι δομικός. Το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα που, όπως είδαμε, θα είχε αποφύγει δύο έτη παγκόσμιων πρωτοσέλιδων με μια πιο ήπια αντιμετώπιση. Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η έλλειψη ενός ενοποιημένου, πανευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου για τις τράπεζες, η ανικανοποίητη ανάγκη μιας νομισματικής ένωσης για έναν βαθμό ενοποίησης του δημόσιου χρέους και, τέλος, η απουσία μιας πραγματικά πανευρωπαϊκής επενδυτικής πολιτικής που να στρέφει τις αποταμιεύσεις (οι οποίες τριγυρνούν ανά τον κόσμο σαν μια άδικη κατάρα) προς παραγωγικές (και επικερδείς) επενδύσεις στις περιοχές και τους κλάδους που τις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη (από την Ελλάδα έως την Α. Γερμανία). Κανένα μέρος αυτής της τριλογίας δομικών προβλημάτων δεν θα επιλυθεί με την μέθοδο του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού. Κανένα. Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν επικρατήσει η άποψη της Φραγκφούρτης, πολύ σύντομα τα ίδια φαινόμενα κατάρρευσης θα επανεμφανιστούν σε ό,τι έχει απομείνει από την ευρωζώνη.
Επίλογος

Όλοι, πλην μερικών εκ των πολιτικών μας, έχουν κατανοήσει την κορυφαία κουταμάρα που μας ήρθε υπό την μορφή των δανειακών συμβάσεων (που έγιναν γνωστές ως Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα κλπ). Απεδείχθησαν δηλητηριώδεις για ολόκληρη την ευρωζώνη. Ακόμα και στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο κατάλαβαν ότι, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, θα βουλιάξουν και οι ίδιοι. Έως εκεί συμφωνούν (για αυτό και ο ξύπνιος κ. Monti δεν φοβάται να διακηρύττει, ακόμα και μπροστά σε γερμανούς ιθύνοντες, «Φτάνει η λιτότητα!). Κάπου όμως εκεί αρχίζει η διαφωνία που τείνει να πάρει την μορφή καυγά: Ενώ η Φραγκφούρτη απέκτησε, πρόσφατα, μια αισιοδοξία ότι μπορεί να μην αλλάξει τίποτα πετώντας απλά Ελλάδα και Πορτογαλία εκτός ευρώ, το Βερολίνο διστάζει. Αυτό είναι καλό. Αλλά δεν αρκεί: Όσο ο δισταγμός του Βερολίνου σημαίνει συνέχιση της δηλητηριώδους «θεραπείας» των Μνημονίων, τόσο πιο κοντά θα έρθουν οι χώρες μας στην πραγματική γάγγραινα και τόσο πιο πολύ θα πλησιάσει η στιγμή που η Φραγκφούρτη θα υπερισχύσει, με αποτέλεσμα καταστροφικό για όλους: Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση (και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ευρώπη).

Κι εμείς; Ψηφίζοντας κάθε κουταμάρα που μας δίνουν, από τον Μάη του 2010 έως τώρα, αφήνουμε την άποψη της Φραγκφούρτης να κερδίζει έδαφος, ερχόμενοι όλο και κοντύτερα στην στιγμή του ακρωτηριασμού-καυτηριασμού μας. Αν, αντίθετα, είχαμε μια ηγεσία με το κουράγιο να πει όχι στα νέα δάνεια, πριν από την επικράτηση της Φραγκφούρτης, και παράλληλα δηλώνοντας ρητά ότι η θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη, τότε θα δίναμε στο Βερολίνο (το οποίο δεν θα αφήσει όσο παραμένει αντίθετο στην άποψη της Φραγκφούρτης να προχωρήσει ο ακρωτηριασμός) μια τελευταία ευκαιρία να σώσει την ευρωζώνη από την διπλή απειλή (α) των κουτών Μνημονίων και (β) της παράλογης λογικής της Φραγκφούρτης.

Πηγή

Τέσσερις προτάσεις από τον Γ. Βαρουφακη για έξοδο απο την κρίση

Τέσσερις νέες προτάσεις για την επίλυση της κρίσης στην Ευρωζώνη δημοσίευσε ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης, σε κείμενο το οποίο συνυπογράφει μαζί με τον καθηγητή οικονομίας Στιούαρτ Χόλαντ και τον καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Οστιν του Τέξας Τζέιμς Γκαλμπρέιθ

Στο κείμενο του με τίτλο «Μια μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης στην Ευρωζώνη νούμερο 4», ο γνωστός οικονομολόγος συνυπογράφει τέσσερις προτάσεις, οι οποίες κατά την άποψη του θα «βγάλουν» την Ευρωζώνη από τον «βάλτο» της οικονομικής κρίσης και θα βοηθήσουν στην επιστροφή της ανάκαμψης.

Πρώτη Πρόταση:

«Για την ώρα, προτείνουμε ότι οι τράπεζες οι οποίες έχουν ανάγκη ανεκεφαλαιοποίησης από το ESM (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) να απευθύνονται απευθείας Ταμείο, αντί να υποχρεώνεται η κάθε κυβέρνηση να δανείζεται για λογαριασμό της τράπεζας. Οι τράπεζες στην Κύπρο, στην Ελλάδα και την Ισπανία, θα ”έπεφταν” σε μια τέτοια πρόταση. Τότε το ESM και όχι η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση, ανακεφαλαιοποίηση και επίλυση στις προβληματικές τράπεζες χρησιμοποιώντας το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότης για τον σκοπό αυτό».

Στη συνέχεια της πρώτης πρότασης, ο κ. Βαρουφάκης και οι άλλοι δύο πανεπιστημιακοί καθηγητές, σημειώνουν ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν το δικαίωμα να παραιτούνται από την εποπτεία και την επίλυση των παθογενειών μιας προβληματικής τράπεζας, με αποτέλεσμα οι μετοχές να περάσουν στο ESM και την ΕΚΤ. Το ESM θα διορίσει ένα νέο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο θα προχωρήσει σε πλήρη ανάλυση της κατάσταση στην οποία βρίσκεται η τράπεζα, με την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν μέτρα για να αποφευχθεί, πάνω από όλα, το κούρεμα των καταθέσεων. Αφού η τράπεζα έχει η ESM θα πωλήσει τις μετοχές για την απόσβεση του κόστους.

Δεύτερη Πρόταση:

«Η συνθήκη του Μάαστριχτ, επιτρέπει σε κάθε μέλος-κράτης της Ε.Ε. Να εξυπηρετεί εθνικό χρέος μέχρι το 60% του Α.Ε.Π.. Από την αρχή της κρίσης το 2008, τα περισσότερα μέλη της Ευρωζώνης έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο. Προτείνουμε να δώσει η ΕΚΤ στα κράτη-μέλη την ευκαιρία να μετατρέψουν το χρέος τους με την σύμβαση του Μάαστριχτ, ενώ τα εθνικά μερίδια από το χρέος που θα μετατραπεί, θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται από το κάθε κράτος μέλος».

Τρίτη Πρόταση

Η τρίτη πρόταση του κ. Βαρουφάκη, έχει να κάνει με την στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να καταπολεμηθεί η λιτότητα. «Η Ε.Ε. Έχει ήδη μια στρατηγική ανάκαμψης και επαναφοράς στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ανάκαμψης για το 2020, το οποίο στην ουσία έχει ”συρρικνωθει” από την λιτότητα. Προτείνουμε να ξεκινήσει η Ε.Ε. Ένα νέο επενδυτικό πρόγραμμα για να καταπολεμηθεί η ύφεση, να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στον ιδιωτικό τομέα και να ολοκληρωθούν οι δεσμεύσεις της Συνθήκης της Ρώμης, για την αναβάθμιση του επίπεδου ζωής».

Τέταρτη Πρόταση

Η τέταρτη πρόταση του κ. Βαρουφάκη, είναι η δημιουργία ενός «εκτάκτου προγράμματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης το οποίο θα εγγυηθεί την πρόσβαση στη διατροφή και στις βασικές ενεργειακές ανάγκες όλων των Ευρωπαίων, μέσω της δημιουργίας μιας ΕυρωπαϊκήςΥπηρεσίας Τροφίμων το οποίο θα ακολουθεί το μοντέλο του αντίστοιχου προγράμματος των ΗΠΑ και ένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ελάχιστης Ενέργειας. Αυτά τα προγράμματα, θα χρηματοδοτηθούν από την Κομισιόν».

Εκτός από τις προτάσεις του, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρεται και στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί πλέον στην Ευρώπη και επισημαίνει πως αυτή την στιγμή υπάρχει «η χειρότερη ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση από τα τέλη του ’40. Σε κράτη- μέλη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία αλλά και αλλού στην Ευρωζώνη, οι βασικές ανάγκες δεν εξυπηρετούνται. Αυτό ισχύει κυρίως για τους ηλικιωμένους, τους ανέργους, τα ανήλικα παιδιά, τα παιδιά στα σχολεία, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους αστέγους». Στη συνέχεια, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει πως στην Ευρώπη υπάρχει κίνδυνος λόγω της έξαρσης του εξτρεμισμού και αναφέρεται στην άνοδο του ναζισμού σε χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες έχουν πληγεί ιδιαιτέρως από την κρίση.

Βαρουφάκης: Κίνδυνος για την ασφάλεια των καταθέσεων στην Ελλάδα (ΒΙΝΤΕΟ)

Δείτε την άποψη του Βαρουφάκη για την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης και της Ελλάδας... Βαριά σύννεφα στον μακρύ οικονομικό Ευρωπαϊκό χειμώνα...

Το Βερολίνο σπρώχνει την Ισπανία σε Μνημόνιο

7 Ιουνίου 2012 (Ποιος έχει σειρά μετά??? Ο Ασβός)

• 0

   
• 
  
• 
  
• 
  

Διαπραγματεύονται μια … light εκδοχή μόνο για τις τράπεζες

Τη … συμβιβαστική λύση για τον τερματισμό της τραπεζικής κρίσης στην Ισπανία ψάχνουν οι επιτελείς των δύο χωρών, με το πρακτορείο Reuters και τη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung ανα σημειώνουν πως τις τελευταίες ώρες έχουν ενταθεί οι διαβουλεύσεις των δύο πλευρών.

Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα εκείνο που αναζητείται είναι η εξεύρεση μιας «λύσης» που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, με δεδομένο πως μέχρι και την ύστατη ώρα ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος διατείνεται ότι η Μαδρίτη δεν σχεδιάζει άμεσα την υποβολή αιτήματος στήριξης των τραπεζών της και θα περιμένει τα αποτελέσματα των ελέγχων στο τραπεζικό της σύστημα, προτού λάβει οποιεσδήποτε αποφάσεις, ενώ το γερμανικό οικονομικό επιτελείο διαμηνύει πως «η βοήθεια από τους μηχανισμούς της Ευρώπης μπορεί να προέλθει μόνο δια μέσου της κλασσικής οδού του… μνημονίου και της χρηματοδότησης κάθε χώρας».
Μάλιστα ο  εκπρόσωπος τύπου της Καγκελαρίας τόνισε την Τετάρτη το απόγευμα πως «οι αρχές που διέπουν τη λειτουργία του EFSF είναι ξεκάθαρες, οι κυβερνήσεις πρέπει να καταθέτουν αιτήματα βοήθειας στο ταμείο διασώσεων»…

Παρ’ όλ’ αυτά, οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τις δύο πλευρές να εξετάζουν κατά πόσον υπάρχει δυνατότητα να δοθούν χρήματα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης στο ισπανικό Ταμείο Στήριξης Τραπεζών (Frob). Σε αντάλλαγμα η ισπανική κυβέρνηση θα πρέπει να δεσμευτεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα – ακόμη και με νέες συγχωνεύσεις ή με κλείσιμο μεμονωμένων τραπεζών.

Αυτή η «λύση» έχει αρκετά προτερήματα, με κυριότερο το ότι η Ισπανία θα πάρει λεφτά αλλά δεν θα υποχρεωθεί να προχωρήσει στη λήψη μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης. Με δύο λόγια θα πάρει ένα… Μνημόνιο σε light έκδοση!
Σε κάθε περίπτωση η σημερινή ημέρα ενδέχεται να επιταχύνει τις όποιες εξελίξεις καθώς η ισπανική κυβέρνηση θα δοκιμάσει εκ νέου να καλύψει μέρος των χρηματοδοτικών της αναγκών με την δημοπρασία κρατικών ομολόγων. Βγαίνει δηλαδή και πάλι στις αγορές την ώρα που το κόστος με το οποίο την … «τεστάρουν» οι επενδυτές και πιστωτές της είναι πλέον δυσθεώρητο. Στην περίπτωση που και πάλι κληθεί να πληρώσει επιτόκιο άνω του 6,5% με 6,7% θα καταστεί σαφές, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι δεν θα μπορέσει να συνεχίσει χωρίς «αρωγή» από τους εταίρους της!

πηγή

filologos10.wordpress.com