"Να στείλουμε στρατό σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρο" - Έκθεση γερμανικού υπουργείου αμύνης

Να στείλει στρατιωτικές μονάδες στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, για να επιβάλλει την πειθαρχία και να «προλάβει» κοινωνική αναστάτωση και αντάρτικες ενέργειες, προτείνει διαβαθμισμένη μελέτη που έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.

Η μελέτη, μέρος από το περιεχόμενο της οποίας φέρνει στο φως η εφημερίδα “PRESS”,και υπογράφεται από κορυφαίο αναλυτή του κόμματος της Γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ. Έχουν το απεριόριστο θράσος οι Γερμανοί, όχι μόνο να μην ξεπληρώνουν τα χρέη τους, στην χώρα που κατέστρεψαν στο Β'ΠΠ αλλά να σχεδιάζουν και νέα Κατοχή, με στρατεύματα, για να είναι σίγουροι ότι δεν θα αντιδράσουμε κατά την διάρκεια του "βιασμού".

Συντάκτης της μελέτης είναι ο υπερσυντηρητικός αναλυτής του κόμματος της Μέρκελ, Ρόμπερτ Σρέντερ. Η μελέτη είναι διαβαθμισμένη, έγινε υπό την επίβλεψη του Πανεπιστημίου του Κιέλου (αναφέρεται ότι εκπονήθηκε από αυτό) και έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας. Έχει ήδη παραδοθεί ως paper στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας- χωρίς να έχει ακόμα αξιολογηθεί, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Στις 105 σελίδες της, αναφέρεται ότι το Βερολίνο θα πρέπει να υιοθετήσει, και μάλιστα άμεσα, δόγματα κατά αντάρτικων ενεργειών, καθώς και κοινωνικών αναστατώσεων. Τονίζει ότι, αυτό πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε και πολύ σύντομα, επειδή θα κληθεί να επέμβει σε κράτη που έχουν «έντονες αντιδραστικές τάσεις», όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Στη μελέτη εξηγείται πως επειδή οι Αμερικανοί κινούνται σε Αφρική και Ασία, η Γερμανία θα πρέπει να αναλάβει την «πειθαρχία» της Ευρώπης.

Προτείνει την ανάπτυξη μονάδων του Γερμανικού Στρατού-Μπούντεσβερ στις χώρες που προαναφέραμε. Και μάλιστα μιλά για μονάδες που θα είναι επιφορτισμένες με την καταπολέμηση οργανωμένου αντάρτικου!

Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη μελέτη είναι απίστευτη για τα σημερινά δεδομένα –θα δικαιολογείτο μόνο στην περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1940- και, σαν να μην φτάνουν τα παραπάνω, οι συντάκτες της προτείνουν να γίνει άμεσα ενίσχυση των κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στο Νότο.

Πρακτικά, αν «διαβάσει πίσω από τις λέξεις» κανείς, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για μια έμμεση παραδοχή περί κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στις χώρες του Νότου. Δεν ενισχύεις ποτέ κάτι ανύπαρκτο. Είναι άραγε θεμιτό αυτό μεταξύ «συμμάχων» και «εταίρων»;

Στη μελέτη αναφέρεται ότι θα είναι χρήσιμο για την Γερμανία να λάβει υπόψη, για μελλοντικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, τα διδάγματα από τη συμμετοχή της στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και ειδικά σε Κοντούζ και Φαϊζαμπάντ. Οι Γερμανοί, στο Αφγανιστάν, πήγαν στα βόρεια της χώρας, όπου ήταν ήσυχα, συγκριτικά με τα νότια και νοτιοανατολικά. Γενικότερα η παρουσία τους στο Αφγανιστάν δεν ήταν ιδιαιτέρως πολεμική.

Παρατηρούμε ότι ο κύριος που συνέταξε την έκθεση. Ζει στον δικό του κόσμο. Αυτός πίστεψε, ότι ο γερμανικός στρατός έχει την ισχύ Αμερικανικών, ή Ρωσικών μεραρχιών. Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι το ημερολόγιο δεν γράφει Σεπτέμβρης 1939!

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί γραφικού ατόμου, τό ότι αυτή η έκθεση συντάχθηκε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας και πως επικεφαλής της είναι αναλυτής του κυβερνώντος κόμματος της χώρας, προκαλεί μείζον πολιτικό θέμα.

Επίσης θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις ως προς τα λεγόμενα της έκθεσης, περί κατασκοπείας. Η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ χώρα της Γερμανίας μας κατασκοπεύει; Επισήμως; Μήπως το δίκτυό της περιλαμβάνει και ντόπιους "γκαουλάιτερ", όπως,δημοσιογράφους,διαμορφωτές γνώμης, πολιτικό προσωπικο και άλλα φυντάνια ασαφούς εθνικής συνείδησης;

Ειδικά το θέμα της κατασκοπίας πρέπει να διερευνηθεί, σε μια χώρα που και οι πέτρες ξέρουν ότι η Siemens "εξυπηρετούσε" πολύ κόσμο, και κόμματα, ενώ η ίδια η εταιρεία αποτελεί το "μακρύ" χέρι της BND. Για αυτό το λόγο και τό χέρι αυτό "κόπηκε" πρώτα στις ΗΠΑ, όταν πια η Company (CIA) αντιλήφθηκε σε τι βαθμό είχε εισχωρήσει στην αμερικανική οικονομία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δήλωση Μητρόπουλου για το νέο πλαίσιο αξιολόγησης

Σε δήλωση προχώρησε ο βουλευτής και τομεάρχης Δημόσιας Διοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλέξης Μητρόπουλος, σχετικά με το προσχέδιο νόμου για την οργάνωση της δημόσιας διοίκησης και ειδικότερα για το νέο πλαίσιο αξιολόγησης.

«Με ένα θεσμικό πλαίσιο – φενάκη, χρησιμοποιώντας ευρηματικούς ευφημισμούς και παρωχημένους θεσμούς, η συγκυβέρνηση προωθεί ακάθεκτα το σκληρό μνημονιακό στόχο για μαζικές απολύσεις και δραστικό περιορισμό των κοινωνικών υπηρεσιών του ελληνικού κράτους.

Με ερωτηματολόγια αυτονόητα, πολλές φορές παιδαριώδη και απαξιωτικά για τους αξιοπρεπείς και φιλόπονους δημοσίους υπαλλήλους των οποίων τις απαντήσεις ένα σύγχρονο κράτος διαθέτει ή όφειλε να διαθέτει επιχειρεί να δημιουργήσει ένα μόνιμο μηχανισμό συρρίκνωσης των δομών του και σταθερή δεξαμενή των προς απόλυση και υπηρεσιακή υποβάθμιση υπαλλήλων.

Τα αναχρονιστικά ερωτηματολόγια και οι «φόρμες αξιολόγησης» που αξιοποιήθηκαν αρκετές δεκαετίες πριν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ανεπιτυχώς, δεν αντιμετωπίζουν τα μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Η νέα δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να σχεδιάζεται στο κοινωνικό κενό, με τους περιορισμένους πόρους (το ανώτατο μέχρι 9% του ΑΕΠ) και τα τεχνοκρατικά οργανογράμματα που επέβαλαν οι δανειστές μας (Ν. 4046/12). Η νέα ελληνική δημόσια διοίκηση είναι υπόθεση του κυρίαρχου ελληνικού λαού και του υψηλά εξειδικευμένου και φιλότιμου ανθρώπινου δυναμικού του».

Η τελευταία αγκαλιά - Μια φωτογραφία που συγκλονίζει

 

 

 

 

 

 

 

 

- Είναι από την Ντάκα του Μπαγκλαντές μετά την κατάρρευση 8όροφου κτιρίου
- Δείχνει ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο μέχρι την τελευταία του πνοή μέσα στα ερείπια
- Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτούς παρά τις έρευνες - Πως περιγράφει την στιγμή που τράβηξε την φωτογραφία η φωτογράφος που βοηθά τους συγγενείς να βρουν τους ανθρώπους τους
- Πάνω από 900 μέχρι στιγμής οι νεκροί

Είναι ίσως η πιο δυνατή φωτογραφία της χρονιάς. Προκαλεί πολλά συναισθήματα, αλλά κυρίως πόνο. Είναι τραβηγμένη από μια γυναίκα που έχει αφιερώσει την ζωή της στο να δείξει στον έξω κόσμο τα δεινά που περνούν οι άνθρωποι στο Μπαγκλαντές. Οι άνθρωποι που εργάζονται σαν σκλάβοι σε αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί.

Η τραγωδία του Μπαγκλαντές δεν είναι τόσο σημαντική για τα ΜΜΕ της Δύσης όσο άλλες που συμβαίνουν εντός των "ορίων της". Φταίνε βεβαίως τα ΜΜΕ αλλά φταίει και το κοινό. Το οποίο δείχνει επιλεκτική ευαισθησία. Σκεφτείτε μόνο αυτές τις ημέρες που ακόμα βγάζουν νεκρούς από τα συντρίμμια πόσο το έχετε συζητήσει αυτό το θέμα στην παρέα σας και κάντε την σύγκριση με άλλα διεθνή γεγονότα που έγιναν στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ....

Για την συγκεκριμένη φωτογραφία έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι.

Κάποιος είπε ότι αυτή η φωτογραφία προκαλεί μεγάλο πόνο αλλά και ταυτόχρονα είναι και νοσηρά όμορφη.

Η αγκαλιά μέχρι τον θάνατο συγκλονίζει. Αυτή είναι μια φωτογραφία που θα μας στοιχειώνει όλους, λένε άλλοι φωτογράφοι.

Η Τασλίμα Ακτερ, φωτογράφος και ακτιβίστρια ίσως κατάφερε να κάνει το εξής με αυτή την φωτογραφία. Να τραβήξει την προσοχή της άσπλαχνης Δύσης στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Να δείξει ότι οι 900 νεκροί να μην θυσιάστηκαν για το τίποτα. Ότι κάτι θ' αλλάξει.

Η ίδια η φωτογράφος μιλάει για την φωτογραφία της στο περιοδικό TIME.

Με ρώτησαν πολλοί για την φωτογραφία αυτή. Προσπάθησα να μάθω γι' αυτούς αλλά δεν έβγαλα άκρη. Δεν ξέρω ούτε ποιοι είναι, ούτε τι σχέση είχαν.

Τους "ανακάλυψα" στο τέλος της ημέρας. Ήμουν όλη μέρα στα ερείπια και έβλεπα τους διασώστες αλλά και πολίτες να βγάζουν τραυματισμένους εργάτες από τα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμα τα τρομαγμένα μάτια των συγγενών. Ήμουν εξαντλημένη, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.

Ξαφνικά, ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ. Όταν τους είδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου ανθρώπους. Τους έβλεπα τις τελευταίες τους στιγμές να κάθονται έτσι αγκαλιασμένοι, προσπαθώντας ό ένας να σώσει τον άλλο.

Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σα να μου λένε. Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Η ζωή μας είναι πολύτιμη και τα όνειρά μας το ίδιο.

Και καταλήγει: Η αγριότητα και η εκμετάλλευση θα συνεχιστεί. Γι' αυτό και θέλω η φωτογραφία αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου.