"Να στείλουμε στρατό σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρο" - Έκθεση γερμανικού υπουργείου αμύνης

Να στείλει στρατιωτικές μονάδες στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, για να επιβάλλει την πειθαρχία και να «προλάβει» κοινωνική αναστάτωση και αντάρτικες ενέργειες, προτείνει διαβαθμισμένη μελέτη που έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.

Η μελέτη, μέρος από το περιεχόμενο της οποίας φέρνει στο φως η εφημερίδα “PRESS”,και υπογράφεται από κορυφαίο αναλυτή του κόμματος της Γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ. Έχουν το απεριόριστο θράσος οι Γερμανοί, όχι μόνο να μην ξεπληρώνουν τα χρέη τους, στην χώρα που κατέστρεψαν στο Β'ΠΠ αλλά να σχεδιάζουν και νέα Κατοχή, με στρατεύματα, για να είναι σίγουροι ότι δεν θα αντιδράσουμε κατά την διάρκεια του "βιασμού".

Συντάκτης της μελέτης είναι ο υπερσυντηρητικός αναλυτής του κόμματος της Μέρκελ, Ρόμπερτ Σρέντερ. Η μελέτη είναι διαβαθμισμένη, έγινε υπό την επίβλεψη του Πανεπιστημίου του Κιέλου (αναφέρεται ότι εκπονήθηκε από αυτό) και έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας. Έχει ήδη παραδοθεί ως paper στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας- χωρίς να έχει ακόμα αξιολογηθεί, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Στις 105 σελίδες της, αναφέρεται ότι το Βερολίνο θα πρέπει να υιοθετήσει, και μάλιστα άμεσα, δόγματα κατά αντάρτικων ενεργειών, καθώς και κοινωνικών αναστατώσεων. Τονίζει ότι, αυτό πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε και πολύ σύντομα, επειδή θα κληθεί να επέμβει σε κράτη που έχουν «έντονες αντιδραστικές τάσεις», όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Στη μελέτη εξηγείται πως επειδή οι Αμερικανοί κινούνται σε Αφρική και Ασία, η Γερμανία θα πρέπει να αναλάβει την «πειθαρχία» της Ευρώπης.

Προτείνει την ανάπτυξη μονάδων του Γερμανικού Στρατού-Μπούντεσβερ στις χώρες που προαναφέραμε. Και μάλιστα μιλά για μονάδες που θα είναι επιφορτισμένες με την καταπολέμηση οργανωμένου αντάρτικου!

Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη μελέτη είναι απίστευτη για τα σημερινά δεδομένα –θα δικαιολογείτο μόνο στην περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1940- και, σαν να μην φτάνουν τα παραπάνω, οι συντάκτες της προτείνουν να γίνει άμεσα ενίσχυση των κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στο Νότο.

Πρακτικά, αν «διαβάσει πίσω από τις λέξεις» κανείς, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για μια έμμεση παραδοχή περί κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στις χώρες του Νότου. Δεν ενισχύεις ποτέ κάτι ανύπαρκτο. Είναι άραγε θεμιτό αυτό μεταξύ «συμμάχων» και «εταίρων»;

Στη μελέτη αναφέρεται ότι θα είναι χρήσιμο για την Γερμανία να λάβει υπόψη, για μελλοντικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, τα διδάγματα από τη συμμετοχή της στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και ειδικά σε Κοντούζ και Φαϊζαμπάντ. Οι Γερμανοί, στο Αφγανιστάν, πήγαν στα βόρεια της χώρας, όπου ήταν ήσυχα, συγκριτικά με τα νότια και νοτιοανατολικά. Γενικότερα η παρουσία τους στο Αφγανιστάν δεν ήταν ιδιαιτέρως πολεμική.

Παρατηρούμε ότι ο κύριος που συνέταξε την έκθεση. Ζει στον δικό του κόσμο. Αυτός πίστεψε, ότι ο γερμανικός στρατός έχει την ισχύ Αμερικανικών, ή Ρωσικών μεραρχιών. Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι το ημερολόγιο δεν γράφει Σεπτέμβρης 1939!

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί γραφικού ατόμου, τό ότι αυτή η έκθεση συντάχθηκε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας και πως επικεφαλής της είναι αναλυτής του κυβερνώντος κόμματος της χώρας, προκαλεί μείζον πολιτικό θέμα.

Επίσης θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις ως προς τα λεγόμενα της έκθεσης, περί κατασκοπείας. Η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ χώρα της Γερμανίας μας κατασκοπεύει; Επισήμως; Μήπως το δίκτυό της περιλαμβάνει και ντόπιους "γκαουλάιτερ", όπως,δημοσιογράφους,διαμορφωτές γνώμης, πολιτικό προσωπικο και άλλα φυντάνια ασαφούς εθνικής συνείδησης;

Ειδικά το θέμα της κατασκοπίας πρέπει να διερευνηθεί, σε μια χώρα που και οι πέτρες ξέρουν ότι η Siemens "εξυπηρετούσε" πολύ κόσμο, και κόμματα, ενώ η ίδια η εταιρεία αποτελεί το "μακρύ" χέρι της BND. Για αυτό το λόγο και τό χέρι αυτό "κόπηκε" πρώτα στις ΗΠΑ, όταν πια η Company (CIA) αντιλήφθηκε σε τι βαθμό είχε εισχωρήσει στην αμερικανική οικονομία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Στο δρόμο για το «Μέτωπο του Νότου» ο Αλέξης Τσίπρας

Στη συγκρότηση της «Συμμαχίας του Νότου» ρίχνει τώρα το βάρος η Κουμουνδούρου, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να ξεκινά επισκέψεις σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Πρώτος σταθμός η Πορτογαλία, όπου μεταβαίνει την προσεχή Πέμπτη με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης των Γαριφάλων. Ο κ. Τσίπρας θα συμμετάσχει και σε πορεία που διοργανώνεται, ενώ αργότερα το βράδυ της ίδιας μέρας θα μιλήσει και σε δημόσια εκδήλωση που οργανώνεται από το Bloco de Esquerda. Στόχος είναι η σταδιακή δημιουργία της «Συμμαχίας του Νότου» κόντρα στις πολιτικές λιτότητας που κατά τον ίδιο επιβάλλει σε σύσσωμο τον Νότο η Γερμανία.

Παράλληλα, προγραμματίζει ήδη σειρά συναντήσεων με κόμματα, προσωπικότητες και θεσμικούς φορείς της Πορτογαλίας, μεταξύ των οποίων ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Μάριο Σοάρες, αλλά και το προεδρείο του εργατικού συνδικάτου CGTP-IN, που θα τον υποδεχθεί στην έδρα του.

Εν συνεχεία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προγραμματίζει να επισκεφθεί την Ισπανία, χωρίς ακόμα να έχει καθοριστεί η ακριβής ημερομηνία του ταξιδιού του εκεί, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες του Νότου, που είτε είναι ενταγμένες σε μνημόνια είτε οι λαοί τους υφίστανται πολιτικές λιτότητας.

Πηγή

Πράβντα: "Πλησιάζει το τέλος της Νέας Τάξης"



Καθώς γράφεται αυτό το άρθρο, πολλά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Κάποια από αυτά είναι ορατά και κάποια όχι.Κάτι αναπάντεχο συνέβη πρόσφατα και μας θύμισε άλλες εποχές. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρνήθηκε να παραστεί στην σύνοδο κορυφής του G8 στο Καμπ Ντέιβιντ και αντ' αυτού έστειλε τον φίλο και δεξί του χέρι, τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, να αναλάβει να εκπροσωπήσει τη Ρωσία. Μας θύμισε κάπως την ψυχροπολεμική εποχή και πιστεύω πως δεν κάνουμε λάθος. Το μήνυμα που πέρασε στην σύνοδο είναι: "Η Ρωσία είναι ισχυρή, γίνεται συνεχώς ισχυρότερη και καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσετε". Είχε αποτέλεσμα αυτό; Μάλλον. Ο Μπαράκ Ομπάμα απάντησε με την ανακοίνωση της απουσίας του από τη σύνοδο του APEC που θα πραγματοποιηθεί στο Βλαδιβοστόκ. Πού οδηγούμαστε, επομένως; Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι χώρες BRICS οργάνωσαν μια συνάντηση κορυφής στο Νέο Δελχί. Οι υπουργοί Οικονομικών που εκπροσώπησαν αυτές τις ανερχόμενες οικονομίες συνέταξαν και συμφώνησαν σε ένα ψήφισμα που αναμφίβολα περιέχει κάποιο δυσοίωνο μήνυμα για τον κόσμο των χρηματοπιστωτικών αγορών. Το σημερινό ΙRC (διεθνές αποθεματικό νόμισμα), δηλαδή το δολάριο ΗΠΑ, υποβιβάστηκε σε άγνωστο μέχρι στιγμής βαθμό, καθώς οι υπουργοί της ομάδας BRICS αποφάσισαν ότι από τώρα και στο εξής το εμπόριο μεταξύ τους θα πρέπει να διεξάγεται στα αντίστοιχα νομίσματά τους και όχι στο δολάριο ΗΠΑ. Οι οικονομίες αυτών των 5 χωρών (Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και της νεοεισερχόμενης στην ομάδα, Νότιας Αφρικής), ελέγχουν ήδη πάνω από το 40% της σημερινής παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, όταν θα εφαρμοστεί τελικά η εν λόγω απόφαση να αγνοηθεί το (κάποτε) παντοδύναμο δολάριο ΗΠΑ, θα ακουστούν δυνατές βροντές στη Wall Street και την Bond Street, όπου παίρνει σχήμα και εκτελείται ο σχεδιασμός της σημερινής εικόνας του κόσμου. Υπάρχει πιθανότητα, εκτός από τη διαμόρφωση ενός πολιτικού μπλοκ, η ομάδα BRICS να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα. Και αυτό το βήμα δεν θα είναι η επέκταση των τυχόν πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ τους, αλλά ίσως μια συμμαχία αμυντικού τύπου, της οποίας η πλατφόρμα προφανώς θα διαφέρει από εκείνη πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το ΝΑΤΟ. Παρά την γεωγραφική απόκλιση μεταξύ των χωρών της ομάδας BRICS, η πολιτική βούληση δεν αποκλείεται στο μέλλον να καθορίσει αποφασιστικά την πορεία της νέας αυτής συμμαχίας. Φυσικά, αυτές οι 5 χώρες είναι ήδη υπολογίσιμες περιφερειακές δυνάμεις, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε αμυντικό επίπεδο. Εάν και εφ' όσον συμβεί αυτό, ο μονοπολικός κόσμος στον οποίο ζούμε, και ο οποίος έχει γίνει αιτία να βιώσουμε τρομακτικές μονομερείς στρατιωτικές επεμβάσεις, που έχουν κοστίσει τη ζωή σε πολλές χιλιάδες ανθρώπους, ίσως να ζει τις τελευταίες του ημέρες. Οι ιμπεριαλιστικές ενέργειες των λίγων χωρών που κάποτε κυριάρχησαν στον πλανήτη, των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων, δεν αποκλείεται σύντομα να γίνουν παρελθόν. Γιατί και στις αυτοκρατορίες δύει κάποτε ο ήλιος και γκρεμίζει τα όνειρα των επίδοξων σχεδιαστών νέων αυτοκρατοριών. Το χρονικό αυτό σημείο θα τυπωθεί σαν σύνθημα με έντονα γράμματα και θα αποτελέσει σημείο αναφοράς, για όλους όσους θα ενδιαφερθούν να το διαβάσουν και να το κατανοήσουν. Και πιστέψτε με, όσα γράφω δεν είναι καθόλου ευσεβείς πόθοι ενός υποσιτισμένου υποτελούς πολίτη μιας στερημένης τριτοκοσμικής χώρας, που δοκίμασε την βία του μαστίγιου ενός αφέντη για δεκαετίες. Είναι μια πραγματικότητα που εγγυώνται για το μέλλον οι δυνάμεις της φύσης. Η φύση, ξέρετε, έχει κάποιους νόμους που προβλέπουν την εξισορρόπηση ορισμένων προοπτικών. Τη στιγμή αυτή, σε κάποιο άλλο γεωγραφικό πλάτος και μήκος, η Ευρώπη βιώνει μία πρωτόγνωρη ταραχώδη εμπειρία, εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από κάποιους κύκλους. Οι τραπεζίτες με έδρα το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αλλά και η διαβόητη βδέλλα, γνωστή με την ονομασία ΔΝΤ, είναι οι κύριοι φορείς που εμπλέκονται σε αυτήν. Η λιτότητα επιβάλλεται με την βία στην εργατική τάξη της Ευρώπης, ενώ ώρα με την ώρα η ελίτ και οι πλούσιοι ευημερούν όλο και περισσότερο. Το χάσμα διευρύνεται συνεχώς, σε άκρως επικίνδυνο βαθμό, και αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποιες περιοχές της Ευρώπης στο χάος και την αναρχία, εμπειρίες πρωτόγνωρες για τις χώρες αυτές. Για παράδειγμα, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιστορικής σημασίας πορεία, που ή θα την αναγκάσει να παραμείνει εντός της ευρωζώνης, ή θα την υποχρεώσει να βγει από αυτήν. Αν το τελευταίο γίνει πραγματικότητα, τότε όλα τα χρέη που οφείλει στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το ΔΝΤ θα πρέπει να διαγραφούν. Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία παρακολουθούν τις εξελίξεις σίγουρα με αγωνία, αφού και οι ίδιες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τις οικονομίες τους. Αλλά δεν εξαιρούνται και οι κάποτε τρανοί μονάρχες του πλανήτη! Ο δείκτης της ύφεσης στη Βρετανία έχει διαμορφωθεί σε διψήφιο αριθμό. Για αρκετό καιρό οι βρετανικές αρχές τηρούσαν σιωπή, αλλά πρόσφατα το ανακοίνωσαν δημόσια. Για τη Γαλλία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Με τον Φρανσουά Ολάντ πλέον στο τιμόνι, η γαλλική πολιτική είναι προσανατολισμένη περισσότερο προς την ανάπτυξη παρά τις περικοπές, τηρώντας τα μέτρα λιτότητας που το ΔΝΤ και οι τράπεζες προωθούν. Σήμερα, επομένως, βρισκόμαστε λίγα βήματα πριν να συμβεί το αναπόφευκτο. Το ευρώ όπως το ξέρουμε μπορεί να υποστεί κατάρρευση και το ίδιο ισχύει για το δολάριο ΗΠΑ. Αυτό αφήνει πολλούς να αναρωτώνται για το τι θα επακολουθήσει. Με τον τρόπο που διαμορφώνουν την πραγματικότητα αυτά τα δεδομένα, θα δούμε ένα τέλος στην ηγεμονική στάση των πρώην αποικιοκρατών μια για πάντα; Και μια και μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση, να πούμε ότι όντως πέτυχε τους στόχους της κατά κάποιο τρόπο. Έκανε τον κόσμο μικρότερο, ειδικά για λίγους. Ο εταιρικός κόσμος εμπόρων ήταν αυτός που επωφελήθηκε περισσότερο, έχοντας βρει και ανοίξει νέες εμπορικές διόδους, πράγμα που του έδωσε τη δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε κάθε γωνιά του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου Το φαινόμενο που ονομάστηκε "παγκοσμιοποίηση" δημιούργησε, πάνω απ' όλα, καταναλωτισμό στους πολίτες, αλλά δεν έφερε κανένα κοινωνικό ή οικονομικό όφελος για κανένα. Τώρα, με την αναπόφευκτη κατάρρευση και καταστροφή του διεθνούς νομίσματος (του δολαρίου), το φαινόμενο αυτό δεν θα αργήσει να αποτελέσει ιστορικό παρελθόν. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι απομιμήσεις αυτού του φαινομένου δεν θα μείνουν ως έχουν. Τα μπλοκ εμπορικών συναλλαγών που δημιουργήθηκαν στη Νότια Αμερική, αλλά και στην Ασία και την Αφρική θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την περαιτέρω απομόνωση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, έτσι όπως θα έχει διαμορφωθεί η μελλοντική εικόνα του κόσμου. Οι χώρες της Νότιας ή Λατινικής Αμερικής, π.χ., έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν είναι πλέον υποχρεωμένες να εξαρτώνται από την αμερικανική βοήθεια, το εμπόριο ή ο,τιδήποτε άλλο για τα αναπτυξιακά σχέδια τους. Είναι όντως γεγονός ότι οι τοπικές οικονομίες της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και της Νικαράγουας, ανάμεσα σε άλλες, έχουν αποτολμήσει να πορευθούν σε ένα διαφορετικό μονοπάτι που τις ενώνει και τις προστατεύει από την πάλαι ποτέ κυριαρχία των ΗΠΑ και των πολιτικών της απέναντί τους. Οι οικονομίες τους έχουν σημειώσει ανάκαμψη, επικεντρώνονται περισσότερο στην κοινωνικο-οικονομική ευημερία των πολιτών τους, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε στο παρελθόν. Έχουμε πλέον μια σαφή εικόνα του τι συμβαίνει σε πολλά μέρη του κόσμου. Για να συνοψίσουμε το όλο θέμα, η νέα παγκόσμια τάξη που οραματίζονταν οι πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις μοιάζει να εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό. Μια διαφορετική νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων όπου η δικαιοσύνη, η ισότητα και η αδελφοσύνη μεταξύ των εθνών θα είναι το ζητούμενο, μπορεί σύντομα να γίνει γεγονός σε αυτή τη γενιά, που σίγουρα θα ανοίξει νέους ορίζοντες για την επόμενη. Οι ισχύς και οι αρμοδιότητες αυτού του μονοπολικού κόσμου, και μόνο από απογοήτευση ή απελπισία, είναι πιθανό να συρρικνωθούν. Και ήδη διαφαίνεται ότι αυτό που επιδιώκουν οι μεγάλες δυνάμεις στη Συρία δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε άλλη μια ανθρωπιστική τραγωδία, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιράκ και της Λιβύης. Γιατί οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν αυτές τις επιδιώξεις των ισχυρών είναι κατά πολύ ισχυρότερες. Αυτή τη φορά δεν θα επιτρέψουν να συμβούν όσα είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν: να αποδεκατίζονται δύο κυρίαρχα έθνη, να έχουν σκοτωθεί χιλιάδες αθώοι πολίτες, και όλα αυτά στο όνομα της ηγεμονίας, του πετρελαίου και της απληστίας!

Οι πιο καλοί οι μαθητές... στον δρόμο για την αποτυχία!

Η εγχείριση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε… ή αλλιώς, πώς οι καλοί μαθητές της τρόικας, Πορτογαλία και Ιρλανδία οδηγούνται στην καταστροφή γιατί εφαρμόζουν πιστά την αδιέξοδη πολιτική σκληρής λιτότητας που έχει επιβάλλει στην Ε.Ε. το Βερολίνο.

Τα στοιχεία για την πορεία των οικονομιών της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, δείχνουν έμπρακτα ότι οι ευρωπαίοι ακολουθούν λάθος πορεία και σπρώχνουν τις παραπάνω χώρες, αλλά και την ευρωζώνη συνολικά, στο γκρεμό, με την καθοδήγηση της Γερμανίας.

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι η περίπτωση της Ελλάδας είναι μοναδική, καθώς η χώρα μας αδυνατούσε να εφαρμόσει κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα και να προχωρήσει στις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις, δεν ισχύει το ίδιο για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.

Αντιθέτως οι δύο μνημονιακές χώρες, εφαρμόζουν επακριβώς όσα προβλέπουν οι συμφωνίες, ακολουθούν πιστά τις επιταγές της τρόικας και έχουν δεχθεί τα εύσημα για την προσήλωσή τους.

Όμως το αποτέλεσμα είναι κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικό για τη συνέχεια. Το πορτογαλικό έλλειμμα τριπλασιάστηκε στο α΄ δίμηνο του 2012, η Ιρλανδία επέστρεψε στην ύφεση.

Τι πήγε στραβά με το success story της Ιρλανδίας;

Κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτέλεσε η επιστροφή της Ιρλανδίας στην ύφεση στο δ΄τρίμηνο. Μπορεί για τους αναλυτές η διολίσθηση αυτή να περιγράφεται ως απρόσμενη, ωστόσο οι πολέμιοι της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα δεν ξαφνιάστηκαν διόλου.

Το άλλοτε καλό παιδί της τρόικας, που εφαρμόζει κατά γράμμα τις επιταγές της, και φιγουράριζε μέχρι πρόσφατα ως το PIIG με την καλύτερη απόδοση, γίνεται ξαφνικά το  «μαύρο πρόβατο».

Όταν ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε «κούρεμα» του χρέους της, πολλοί έσπευσαν να πουν ότι Πορτογαλία και Ιρλανδία θα σαμποτάρουν τις οικονομίες τους, ώστε να ακολουθήσουν το δρόμο της Ελλάδας. Φαίνεται ότι η Ιρλανδία οδεύει ακριβώς προς αυτό το δρόμο.

Κι όμως λίγο καιρό πριν, ήταν η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ που δήλωνε ότι η Ιρλανδία αποτελεί ιδανικό παράδειγμα, για το πώς μια χώρα μπορεί να βρει τον δρόμο της μετά την κρίση χρέους, ενώ και ο αρμόδιος επίτροπος της Ε.Ε. Όλι Ρεν , δήλωνε πως οι Ιρλανδοί βλέπουν ήδη φως στο βάθος του τούνελ, ακριβώς ένα χρόνο μετά την ένταξή της στον μηχανισμό διάσωσης.

Επιστροφή στην ύφεση

Η Ιρλανδία επέστρεψε στην ύφεση το δ΄τρίμηνο, καθώς το ΑΕΠ της κατέγραψε απρόσμενη συρρίκνωση 0,2% σε σχέση με το γ΄τρίμηνο. Οι οικονομολόγοι προέβλεπαν διεύρυνση 1%, σύμφωνα με το Bloomberg. 

Ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών Michael Noonan, δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε πτωτική αναθεώρηση του στόχου για την ανάπτυξη φέτος, καθώς οι εξαγωγές επιβραδύνονται, ενώ συρρικνώνονται οι καταναλωτικές δαπάνες.

Η Ιρλανδία αγωνίζεται να δώσει και πάλι ζωή στην οικονομία της, ωστόσο αυτό φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, την ώρα που τα μέτρα λιτότητας διατηρούν την ανεργία πάνω από το 14%.

Καθυστερεί την αποπληρωμή των χρεών

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι χθες η Ιρλανδία ζήτησε άδεια από το δ.σ. της ΕΚΤ ώστε να καθυστερήσει την  αποπληρωμή χρεών των τραπεζών της χώρας.

Το βάρος της διάσωσης ων ιρλανδικών τραπεζών είναι δυσβάσταχτο για τα δημοσιονομικά της χώρας. Το ποσό που καλείται να πληρώσει το ιρλανδικό κράτος στην πρώην Anglo Irish Bank, είναι 3,1 δις. ευρώ. Η τράπεζα με τη σειρά της θα πρέπει να δώσει τα κεφάλαια αυτά για να μειώσει την έκτακτη χρηματοδότησή της από την κεντρική τράπεζα.

Η ιρλανδική κυβέρνηση ζητά τη βοήθεια των Ευρωπαίων για την αναδιάρθρωση περίπου 30 δισ. ευρώ υποσχετικών τίτλων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση της πρώην Anglo Irish.

Η εναλλακτική πρόταση αναφέρει ότι η τράπεζα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια για να αγοράσει νέα ομόλογα της ιρλανδικής κυβέρνησης κάτι που σημαίνει ότι δεν θα καταγραφούν καθαρές εκροές από το κράτος. Τα ομόλογα θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την άντληση κεφαλαίων από την ΕΚΤ.

Αν οι  Ευρωπαίοι δώσουν το «πράσινο φως», τότε το κόστος για τη διάσωση των τραπεζών θα περιοριστεί για την Ιρλανδία και θα είναι πιο εύκολο γι αυτήν να επιστρέψει στις αγορές.

Χωρίς αντίκρισμα οι θυσίες της Πορτογαλίας;

Άλλος ένας καλό μαθητής της τρόικας δεν φαίνεται να τα πηγαίνει και τόσο καλά. Η συνταγή που εφαρμόζει η τρόικα στη χώρα της ιβηρικής δεν… τραβάει, με αποτέλεσμα το δημοσιονομικό έλλειμμα της Πορτογαλίας σχεδόν να τριπλασιαστεί στο πρώτο δίμηνο του 2012!

Το έλλειμμα διευρύνθηκε στα 799 εκατ. ευρώ στο πρώτο δίμηνο, έναντι ελλείμματος 274 εκατ. ευρώ πέρυσι.

Τα τελευταία αυτά στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν τους φόβους των αναλυτών, οι οποίοι εκτιμούν ότι ούτε η Πορτογαλία θα καταφέρει να επιστρέψει στις αγορές στον χρόνο που έχει οριστεί, με αποτέλεσμα είτε να οδηγηθεί σε ένα νέο πακέτο διάσωσης, είτε να αναδιαρθρώσει το χρέος της , όπως ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα, η οποία όπως φαίνεται δεν αποτελεί και τόσο «μεμονωμένη» περίπτωση, όπως διατείνονταν οι Ευρωπαίοι.

Άλλωστε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup Willem Buiter, υποστήριξε μιλώντας  χθες στο Bloomberg, ότι θα υπάρξει αναδιάρθρωση χρέους στην Πορτογαλία, ενώ μίλησε και για νέο πακέτο διάσωσης αλλά και αναδιάρθρωση στην Ελλάδα.

Εν τω μεταξύ χθες οι Πορτογάλοι βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική που εφαρμόζει η κεντροδεξιά κυβέρνηση Πασόα.

Ο πορτογαλικός λαός υποβάλλεται όπως φαίνεται σε θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Το έλλειμμα αυξάνεται κα η ανεργία παραμένει στο 14%, παρά τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά.

Μπορεί η Wall Street Journal να σχολιάζει πως η στάση των Πορτογάλων οι οποίοι διαδηλώνουν ήπια και ειρηνικά, χωρίς τις ακρότητες που συναντάμε στην Ελλάδα, θα οδηγήσει την χώρα της Ιβηρικής σε διαφορετική, καλύτερη  μοίρα, ωστόσο οι αριθμοί καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.