"Να στείλουμε στρατό σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρο" - Έκθεση γερμανικού υπουργείου αμύνης

Να στείλει στρατιωτικές μονάδες στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, για να επιβάλλει την πειθαρχία και να «προλάβει» κοινωνική αναστάτωση και αντάρτικες ενέργειες, προτείνει διαβαθμισμένη μελέτη που έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.

Η μελέτη, μέρος από το περιεχόμενο της οποίας φέρνει στο φως η εφημερίδα “PRESS”,και υπογράφεται από κορυφαίο αναλυτή του κόμματος της Γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ. Έχουν το απεριόριστο θράσος οι Γερμανοί, όχι μόνο να μην ξεπληρώνουν τα χρέη τους, στην χώρα που κατέστρεψαν στο Β'ΠΠ αλλά να σχεδιάζουν και νέα Κατοχή, με στρατεύματα, για να είναι σίγουροι ότι δεν θα αντιδράσουμε κατά την διάρκεια του "βιασμού".

Συντάκτης της μελέτης είναι ο υπερσυντηρητικός αναλυτής του κόμματος της Μέρκελ, Ρόμπερτ Σρέντερ. Η μελέτη είναι διαβαθμισμένη, έγινε υπό την επίβλεψη του Πανεπιστημίου του Κιέλου (αναφέρεται ότι εκπονήθηκε από αυτό) και έγινε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας. Έχει ήδη παραδοθεί ως paper στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας- χωρίς να έχει ακόμα αξιολογηθεί, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Στις 105 σελίδες της, αναφέρεται ότι το Βερολίνο θα πρέπει να υιοθετήσει, και μάλιστα άμεσα, δόγματα κατά αντάρτικων ενεργειών, καθώς και κοινωνικών αναστατώσεων. Τονίζει ότι, αυτό πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε και πολύ σύντομα, επειδή θα κληθεί να επέμβει σε κράτη που έχουν «έντονες αντιδραστικές τάσεις», όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Στη μελέτη εξηγείται πως επειδή οι Αμερικανοί κινούνται σε Αφρική και Ασία, η Γερμανία θα πρέπει να αναλάβει την «πειθαρχία» της Ευρώπης.

Προτείνει την ανάπτυξη μονάδων του Γερμανικού Στρατού-Μπούντεσβερ στις χώρες που προαναφέραμε. Και μάλιστα μιλά για μονάδες που θα είναι επιφορτισμένες με την καταπολέμηση οργανωμένου αντάρτικου!

Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη μελέτη είναι απίστευτη για τα σημερινά δεδομένα –θα δικαιολογείτο μόνο στην περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1940- και, σαν να μην φτάνουν τα παραπάνω, οι συντάκτες της προτείνουν να γίνει άμεσα ενίσχυση των κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στο Νότο.

Πρακτικά, αν «διαβάσει πίσω από τις λέξεις» κανείς, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για μια έμμεση παραδοχή περί κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων της Γερμανίας στις χώρες του Νότου. Δεν ενισχύεις ποτέ κάτι ανύπαρκτο. Είναι άραγε θεμιτό αυτό μεταξύ «συμμάχων» και «εταίρων»;

Στη μελέτη αναφέρεται ότι θα είναι χρήσιμο για την Γερμανία να λάβει υπόψη, για μελλοντικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, τα διδάγματα από τη συμμετοχή της στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και ειδικά σε Κοντούζ και Φαϊζαμπάντ. Οι Γερμανοί, στο Αφγανιστάν, πήγαν στα βόρεια της χώρας, όπου ήταν ήσυχα, συγκριτικά με τα νότια και νοτιοανατολικά. Γενικότερα η παρουσία τους στο Αφγανιστάν δεν ήταν ιδιαιτέρως πολεμική.

Παρατηρούμε ότι ο κύριος που συνέταξε την έκθεση. Ζει στον δικό του κόσμο. Αυτός πίστεψε, ότι ο γερμανικός στρατός έχει την ισχύ Αμερικανικών, ή Ρωσικών μεραρχιών. Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι το ημερολόγιο δεν γράφει Σεπτέμβρης 1939!

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί γραφικού ατόμου, τό ότι αυτή η έκθεση συντάχθηκε για λογαριασμό του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας και πως επικεφαλής της είναι αναλυτής του κυβερνώντος κόμματος της χώρας, προκαλεί μείζον πολιτικό θέμα.

Επίσης θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις ως προς τα λεγόμενα της έκθεσης, περί κατασκοπείας. Η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ χώρα της Γερμανίας μας κατασκοπεύει; Επισήμως; Μήπως το δίκτυό της περιλαμβάνει και ντόπιους "γκαουλάιτερ", όπως,δημοσιογράφους,διαμορφωτές γνώμης, πολιτικό προσωπικο και άλλα φυντάνια ασαφούς εθνικής συνείδησης;

Ειδικά το θέμα της κατασκοπίας πρέπει να διερευνηθεί, σε μια χώρα που και οι πέτρες ξέρουν ότι η Siemens "εξυπηρετούσε" πολύ κόσμο, και κόμματα, ενώ η ίδια η εταιρεία αποτελεί το "μακρύ" χέρι της BND. Για αυτό το λόγο και τό χέρι αυτό "κόπηκε" πρώτα στις ΗΠΑ, όταν πια η Company (CIA) αντιλήφθηκε σε τι βαθμό είχε εισχωρήσει στην αμερικανική οικονομία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Παγκόσμιο δέος > Tι γράφουν FT, Guardian, Times, Reuters για την μεγάλη ληστεία στην Κύπρο.

Σαρωτική σε κλίμακα και άνευ προηγουμένου στα τρία χρόνια της κρίσης χαρακτηρίζουν οι Financial Times την απόφαση επιβολής κουρέματος στις κυπριακές καταθέσεις, παρά το γεγονός ότι δεν έγινε δεκτό το αίτημα ορισμένων, όπως ιδίως του ΔΝΤ, για πλήρους κλίμακας συμμετοχή στο πακέτο διάσωσης όλων των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ.

«Ακόμα και η Ιρλανδία, της οποίας ο τραπεζικός τομέας ήταν σχεδόν τόσο μεγάλος σε σχέση με την εθνική οικονομία όσο της Κύπρου, ποτέ δεν εξέτασε ένα τέτοιο μέτρο», σχολιάζει η οικονομική εφημερίδα. Τόσο οι Financial Times όσο και οι υπόλοιπες βρετανικές εφημερίδες στις πρώτες αντιδράσεις τους υπενθυμίζουν την ανησυχία που διατυπωνόταν ότι ενδεχόμενο κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων θα προκαλούσε πανικό σε άλλες τράπεζες της ευρωζώνης.

Ευρωπαίος αξιωματούχος εξάλλου δηλώνει στην οικονομική εφημερίδα ότι καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη της τελικής συμφωνίας διαδραμάτισε ο Γιοργκ Άσμουσεν της ΕΚΤ.

Η ανάρτηση του Guardian στην ιστοσελίδα της εφημερίδας μεταφέρει ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters που φιλοξενεί δηλώσεις οργισμένων Κυπρίων πολιτών. Όπως σημειώνεται, την αρχική δυσπιστία έχει διαδεχθεί ο θυμός.

Οι Times κάνουν λόγο στο ρεπορτάζ τους για πανικόβλητη προσέλευση των Κυπρίων καταθετών στα συνεργατικά ταμεία, επισημαίνοντας ότι η απόφαση ελήφθη ενόψει ενός τριήμερου αργίας.

Οικονομικοί αναλυτές εξάλλου με σχόλιά τους επισημαίνουν ότι η απόφαση του Eurogroup αποτελεί ένδειξη ότι οι πλουσιότερες χώρες της ευρωζώνης είναι πλέον πολύ πιο επιφυλακτικές ως προς το ύψος της συμμετοχής τους σε ανάλογες διασώσεις εταίρων και ότι ενισχύεται το στρατόπεδο εκείνων που τάσσονται υπέρ της επιφόρτισης των πιστωτών με το κόστος της διάσωσης. Αναφέρεται επίσης ότι οι αντιδράσεις θα ήταν σαφώς ηπιότερες αν από το μέτρο της επιβάρυνσης των καταθετών εξαιρούνταν οι μικροκαταθέτες.

Οι πρώτες αναλύσεις υπογραμμίζουν δε ότι κερδισμένοι των αποφάσεων είναι μεταξύ άλλων τα hedge funds, που το τελευταίο διάστημα έχουν ποντάρει στο κυπριακό κυβερνητικό χρέος.

Σχολιάζεται τέλος ότι οι αντιδράσεις πιστωτών και καταθετών σε άλλες χώρες της ευρωζώνης και ιδίως στην Ισπανία θα δείξουν κατά πόσο η φάση της οξείας κρίσης στη νομισματική ένωση έχει παρέλθει.
troktiko.eu

Σαμαράς και Σία και Λευκωσία

Χρειάστηκε μόλις ένα 48ωρο, για να ανατραπεί η επιχειρηματολογία τριών χρόνων. Σύμφωνα με αυτή την επιχειρηματολογία, η Ελλάδα, πιεσμένη από τις συνθήκες και κυρίως από τους δανειστές, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό από το να δεχθεί δυσβάστακτα μέτρα και σκληρούς όρους. Από τον Παπακωνσταντίνου ως τον Στουρνάρα και από τον Παπανδρέου ως τον Σαμαρά και Σία (σε αυτό το Σία συμπεριλαμβάνεται ο ευέλικτος μπαλαντέρ των χονδροειδών ψεμάτων του συστήματος, Βενιζέλος) η Ελλάδα εμφανίζεται να μην μπορεί να κουνηθεί. Καμιά διαπραγμάτευση, κανένα περιθώριο. Όλοι αυτοί που επέμεναν πως αυτοί οι ίδιοι οι όροι της δικής τους αγοράς επιτρέπουν την διαπραγμάτευση μέσα από την επίκληση της πιθανότητας κατάρρευσης, εμφανίζονταν ως επικίνδυνοι λαϊκιστές.

Και ξαφνικά από το Σαμαρά και Σία, πήγαμε στη Λευκωσία. Η κυβέρνησή της πήγε στο Eurogroup, απειλήθηκε, πιέστηκε και κατά πώς θα έκανε η κάθε υποτακτική κυβέρνηση, μετέφερε τις απαιτήσεις του Eurogroup στη χώρα ως αδιαπραγμάτευτη βάση. Η πολιτική Αναστασιάδη, κυρίως όμως αυτή του Σαμαρά βρέθηκε στον αέρα σε ώρες. Το κούρεμα των καταθέσεων προκάλεσε απρόσμενη αντίδραση. Πρώτα αντέδρασαν οι Κύπριοι και μετά τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου. Το αποτέλεσμα ήταν το Eurogroup να διαμηνύσει πως δίνει εναλλακτική λύση στην Κύπρο με φορολόγηση καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ. Να λοιπόν τι προκύπτουν ως συμπεράσματα από αυτές τις ώρες των εξελίξεων:

1. Τα μέτρα και οι όροι δεν είναι αδιαπραγμάτευτοι όπως ισχυρίζονται Βενιζέλος, Σαμαράς και Σία. Η πιθανότητα μια λαϊκή «αποκοτιά» να ακυρώσει τους σχεδιασμούς για την Κύπρο, δημιούργησε υποχωρητικότητα στους εμφανιζόμενους ως ανυποχώρητους από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Άρα τα μέτρα που επιβάλλονται δεν είναι ανελαστικά. Βενιζέλος Σαμαράς και Σία είναι ελαστικοί για τους δικούς τους λόγους. Όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ, αλλά δεν χρησιμοποίησαν την λαϊκή δυσαρέσκεια για τα μέτρα ως διαπραγματευτικό ατού. Αντιθέτως χρησιμοποίησαν καταστολή και επιχειρήματα φόβου απέναντι στον κόσμο για να δηλώσουν προς τους «εταίρους» την δική τους επιτυχή πάλη υπέρ των μέτρων.

2. Με το φτάρνισμα της μικρής οικονομικά Κύπρου, κρυολόγησε ο πλανήτης. Τα χρηματιστήρια έπεσαν,οι τράπεζες τρομοκρατήθηκαν, ο Πούτιν ανατρίχιασε. Αποδείχθηκε πάρα πολύ απλά πως οι παγκοσμιοποιημένες αγορές εκτός από «πλεονεκτήματα» έχουν και το μεγάλο μειονέκτημα της αλληλοσύνδεσής τους. Ακόμη και η μικρή Κύπρος μπορεί να ρίξει το ντόμινο. Και δεν το θέλουν. Γι” αυτό απειλούν, εκβιάζουν αλλά τελικώς διαπραγματεύονται. Διαφορετικά θα είχαν αφήσει την ελάχιστη οικονομία της Κύπρου να καταρρεύσει. Αλλά δεν αφήνουν ούτε αυτή.

3. Αν ισχύουν όλα όσα διέρρευσαν από το Eurogroup ως διάλογοι, τότε πρόκειται για μια συμμορία εκβιαστών την οποία Σαμαράς και Σία εμφανίζουν ως εταίρους ή ευρωπαϊστές. Σύμφωνα με τις διαρροές από την Κύπρο, όταν ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Μ. Σαρρής σηκώθηκε να φύγει από το Eurogroup θεωρώντας πέρα από κάθε λογική τα επιβαλλόμενα μέτρα, ο Άσμουνσεν πήρε τηλέφωνο τον Ντράγκι και ακολούθησε ο εξής διάλογος:

«Μισό λεπτό να πάρω ένα τηλέφωνο… Έλα Μάριο (Ντράγκι) είμαστε έτοιμοι να σκάσουν δυο κυπριακές τράπεζες; Βεβαίως και είμαστε. ΟΚ κύριε Σαρρή, τώρα μπορείτε να πάρετε όποια απόφαση θέλετε».

Το κλίμα, αν όχι τον διάλογο, επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύπριος Πρόεδρος στο διάγγελμά του λέγοντας πως υπήρξε απειλή για κλείσιμο δύο τραπεζών. Άρα δεν μιλάμε για τις προσπάθειες διάσωσης της Οικονομίας, αλλά για εκβιασμούς που γίνονται προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Όλο αυτό το αντιευρωπαϊκό και εκβιαστικό κλίμα, ο Σαμαράς και Σία το εμφανίζουν ως ευρωπαϊκή λύση και μάχη για την Οικονομία. Αποκρύπτουν πως δεν έχει τίποτα φιλοευρωπαϊκό και εμφανίζουν τη συμμορία των εκβιαστών ως πολιτικούς που αγωνιούν για τη σωτηρία, εξωραΐζοντάς τους μαζί φυσικά με τους εαυτούς τους. Οι πραγματικοί λόγοι που επιβάλουν τα μέτρα είναι άλλοι, όπως και οι πραγματικές προθέσεις αυτών που κυβερνούν την Ελλάδα.

Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο, αποφεύγουν να δώσουν την πραγματική διάσταση στο πρόβλημα: μια συστημική κρίση δεν απειλεί τις χώρες αλλά το σύστημα αν πέσουν οι χώρες. Έτσι το σύστημα απλά πολύ απλά,προσπαθεί να “επιλύσει” την κρίση κερδίζοντας από αυτή. Όποιος αμφιβάλλει ας κοιτάξει τα κέρδη που συσσωρεύει η Γερμανία τον καιρό της κρίσης. Ο άλλος τρόπος επίλυσης, είναι μια άλλη Ευρωζώνη, με άλλους όρους Οικονομίας και Πολιτικής. Και βέβαια αλληλεγγύη, όραμα και κοινωνική (όχι τραπεζική) πολιτική.

Αυτή η στροφή για να γίνει χρειάζεται αυτό το αντιδραστικό σύστημα να έχει απέναντί του, ό,τι έγινε στη Λευκωσία.Όχι τους Σαμαρά και Σία.

[Του Κώστα Βαξεβάνη από koutipandoras.gr]