Την ώρα που γράφονται οι τίτλοι τέλους στο τραπεζικό μοντέλο της άλλοτε κραταιάς Eurobank, με τον τελικό «λογαριασμό» που θα αντιμετωπίσει ο Έλληνας φορολογούμενος από αυτή τη δραματική αποτυχία να παραμένει άγνωστος, και καθώς εντείνεται η φημολογία ακόμη και για «εξώσεις» κορυφαίων διοικητικών στελεχών από τα νέα «αφεντικά» του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, στο χρηματιστηριακό ταμπλό κάποιοι επιμένουν να παίζουν ακατανόητα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τη μετοχή της τράπεζας.
Καθώς και στη χθεσινή συνεδρίαση του ΧΑ οι τραπεζικές μετοχές βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, η μετοχή της μοναδικής συστημικής τράπεζας που οδεύει προς κρατικοποίηση ακολούθησε την... απογείωση των χαρτιών του κλάδου, κλείνοντας με κέρδη κοντά στο 30%!
Πρόκειται, όπως σχολίαζαν στην αγορά, για μια ακατανόητη κερδοσκοπική κίνηση, που ίσως θα έπρεπε να κινήσει την προσοχή της... ακοίμητης Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, καθώς:
Όπως είναι γνωστό, το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της Eurobank(σχεδόν85% του συνόλου) βρίσκονται «κλειδωμένες», μετά την πρόσφατη ανταλλαγή μετοχών, στο χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Τράπεζας. Συνεπώς, το επενδυτικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι όποιες (εντυπωσιακές) κινήσεις κάνουν την εμφάνισή τους στο χρηματιστηριακό ταμπλό γίνονται σε μια μετοχή εξαιρετικά περιορισμένης εμπορευσιμότητας, που μάλιστα αποτελεί «σκιά» του παλιού της εαυτού, καθώς πλέον η κεφαλαιοποίηση της άλλοτε δεύτερης μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας δεν υπερβαίνει τα 200 εκατ. ευρώ.
ΕEίναι χαρακτηριστικό ότι στη χθεσινή συνεδρίαση η αλματώδης άνοδος της μετοχής της Eurobank «αντικρίζεται» με έναν όγκο συναλλαγών της τάξεως των 3,6 εκατ. μετοχών, συνολικής αξίας περίπου 1,15 εκατ. ευρώ. Η άνοδος, δηλαδή, που θα μπορούσε να παρασύρει έναν όχι καλά πληροφορημένο επενδυτή σε μια τοποθέτηση στη μετοχή της Eurobank είναι... άδειο πουκάμισο.
TΤο μεγάλο ερώτημα, όμως, που θα όφειλε να απαντήσει η διοίκηση της Eurobank στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, αν η διοίκησή της έστελνε μια επιστολή για να ζητήσει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της μετοχής, όπως έκανε κατά κόρον σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, είναι αν υπάρχει κάποιο επιχειρηματικό γεγονός ή προσδοκία, που θα μπορούσε να εξηγήσει τέτοιες ακραίες μεταβολές μιας «σοβαρής», τραπεζικής μετοχής.
Με άλλα λόγια, πώς μπορεί να εξηγηθεί τέτοια ακραία ανοδική διακύμανση της μετοχής μιας τράπεζας, που είναι γνωστόν τοις πάσι ότι σύντομα θα κρατικοποιηθεί, καθώς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα καλύψει, κατόπιν της αποτυχίας της προσπάθειας «γάμου» με την Εθνική και της αποτυχίας των προσπαθειών για εξεύρεση ιδιωτών επενδυτών, το σύνολο της επικείμενης αύξησης κεφαλαίου της Eurobank.
Καλύπτοντας πλήρως την αύξηση, το ΤΧΣ θα... «εξαϋλώσει» τη συμμετοχή των σημερινών μετόχων (dilution - αραίωση). Συνεπώς, είναι εντελώς ακατανόητο -εκτός αν η διοίκηση της Eurobank μπορεί να το εξηγήσει...- πώς βρίσκεται στο χρηματιστηριακό ταμπλό, υπ’ αυτές τις συνθήκες, επενδυτικό ενδιαφέρον για τη μετοχή, ικανό να την «απογειώσει» σε μια άνοδο σχεδόν κατά 30%.Σε κάθε περίπτωση, ακατανόητο είναι γιατί η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επιτρέπει να συνεχίζεται αυτή η ιλαροτραγωδία στο χρηματιστηριακό ταμπλό με τη μετοχή της Eurobank, χωρίς να παρεμβαίνει για την προστασία του επενδυτικού κοινού.
Πάντως, αυτή την περίοδο γράφονται οι τίτλοι τέλους στο επιχειρηματικό μοντέλο της Eurobank, που ήταν η πρωταγωνίστρια τράπεζα της καλής εποχής λίγο πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και των ετών της -αλόγιστης...- ευφορίας που την ακολούθησαν. Ο ισχυρός βασικός της μέτοχος, η οικογένεια Λάτση, έχει πρόσφατα εγκαταλείψει το σκάφος, μεταπηδώντας στην Εθνική Τράπεζα και αποφεύγοντας το βαρύ κόστος συμμετοχής στην ανακεφαλαιοποίηση, ενώ οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών αναφέρουν ότι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της τράπεζας πολύ σύντομα, προσανατολίζεται να «καρατομήσει» ακόμη και ιστορικά διοικητικά στελέχη, που έχουν συνδέσει τη σταδιοδρομία τους με την Eurobank.
Όλα δείχνουν ότι, με τη σχεδιαζόμενη ενοποίηση της Eurobank με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την ProtonBank, άλλες δύο τράπεζες που υποστηρίχθηκαν με (αναλογικά) μεγάλα ποσά από το ΤΧΣ, δημιουργείται ένας όμιλος που θα έχει απορροφήσει ουκ ολίγα δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πότε και με ποιο τίμημα μπορεί αυτή η νέα τράπεζα να επιστρέψει στον ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι, ήδη, στην τραπεζική αγορά εκτιμούν ότι το ΤΧΣ θα είναι αδύνατο, ιδιαίτερα αν βιασθεί να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση, να πάρει πίσω τα κεφάλαια που σωρευτικά θα έχει τοποθετήσει στις τράπεζες, οι οποίες θα συνθέσουν το νέο όμιλο. Από αυτή την άποψη, ακόμη παραμένει άγνωστο το ύψος του λογαριασμού που τελικά θα κληθεί να πληρώσει ο φορολογούμενος, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου συνδέεται με την ατυχή (αν και εξαιρετικά επικερδή για τους τέως βασικούς μετόχους....) κατάληξη του πειράματος της Eurobank.
