Ποιοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του ΤΤ που σήμερα αξίζουν 27 δισ. δολάρια;

Με αφορμή τις εξελίξεις με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θα θέλαμε να προσθέσουμε στο δημόσιο διάλογο αναρτώντας το ρεπορτάζ του UNFOLLOW για το ζήτημα των ασφαλίστρων κινδύνου του εν λόγω τραπεζικού ιδρύματος, που δημοσιεύσαμε στο περιοδικό τον Αύγουστο 2013.

Όσοι αγόρασαν τα ασφάλιστρα κινδύνου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μπορεί να κερδίσουν δισεκατομμύρια ευρώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τεράστια πακέτα με ευρώ, μέσα σε λίγες βδομάδες άλλαξαν χέρια με κερδισμένα κάποια επενδυτικά funds και τους μετόχους τους. Στην ελληνική Βουλή τουλάχιστον πέντε φορές έχει κατατεθεί ερώτηση από βουλευτές διαφορετικών κομμάτων για το ποιοι απέκτησαν τα ασφάλιστρα κινδύνου. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου – UNFOLLOW 20

«Με την υπογραφή δεσμευτικής συμφωνίας ολοκληρώθηκε η διαδικασία πώλησης του Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΝΤΤ) στη Eurobank». Με αυτήν

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Άρθρο του Αλέξη Τσίπρα στο New Europe: «Η Ευρώπη που θέλουμε»

social-europe-banner-xeri.jpg

«Στη θέση μίας Ευρώπης που ενισχύει το εισόδημα των πλουσίων και τον φόβο των φτωχών, εμείς προτείνουμε τη δική μας Ευρώπη, της αλληλεγγύης, της οικονομικής και κοινωνικής προστασίας, της εργασίας και της ευημερίας», τονίζει σε άρθρο του στο περιοδικό New Europe o επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Η Ευρώπη που θέλουμε

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση αποκάλυψε τις ανεπάρκειες και τα όρια που έχει η διαδικασία της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρόκειται για μία ολοκλήρωση που στηρίζεται στη χρηματοοικονομική  φιλελευθεροποίηση και σε μια νομισματική ένωση, η οποία προωθείται από ένα ομοίωμα της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας που ακούει στο όνομα «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Η συγκεκριμένη διαδικασία ολοκλήρωσης ρέπει προς την ύφεση, οξύνει τις ανισότητες τόσο εντός όσο και μεταξύ των κρατών-μελών, αυξάνει την ανεργία και υφαίνει έναν ιστό φτώχειας που αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερο τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Αυτό που συμβαίνει είναι κυρίως μια επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της εργασίας παρά μια έντιμη προσπάθεια έγκαιρης επίλυσης της κρίσης.

Στην πραγματικότητα, το πολιτικό κατεστημένο της Ευρώπης είδε στην κρίση μία ευκαιρία αναθεώρησης της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής πολιτικής οικονομίας. Η πολιτική διαχείριση της κρίσης δημόσιου χρέους εγγράφεται σε μία διαδικασία θεσμικού μετασχηματισμού του ευρωπαϊκού Νότου στην κατεύθυνση ενός αγγλοσαξονικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.  Η θεσμική ποικιλομορφία σε εθνικό επίπεδο δεν είναι πλέον ανεκτή. Η επιβολή πολιτικών μέσω κανονισμών συνιστά την αιχμή του δόρατος της πρόσφατης νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με στόχο την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρω ζώνης. Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, μαζί με τη νεοφιλελεύθερη γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών, θεωρούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική αλληλεγγύη φαινόμενα που διαστρεβλώνουν την κανονική λειτουργία της οικονομίας, και αντιμετωπίζουν την εθνική κυριαρχία ως ενόχληση. Η Ευρώπη εξαναγκάζεται στη λιτότητα, την πειθαρχία και την απορύθμιση. Ακόμη χειρότερα, για πρώτη φορά μία γενιά νέων ανθρώπων βλέπει ότι η ζωή της στο μέλλον θα είναι χειρότερη από αυτή των γονιών της.

Αυτή δεν είναι η δική μας Ευρώπη. Είναι η Ευρώπη που θέλουμε να αλλάξουμε. Στη θέση μίας Ευρώπης όπου επικρατεί ο φόβος της ανεργίας, της ασθένειας, των γηρατειών και της φτώχειας, στη θέση μίας Ευρώπης, η οποία δουλεύει για τις ανάγκες των τραπεζιτών, εμείς προτάσσουμε μία Ευρώπη στην υπηρεσία των ανθρώπινων αναγκών.

Επιδιώκουμε τον αναπροσανατολισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μία δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση. Επιθυμούμε το τέλος του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας και των λεγόμενων ευρωπαϊκών κοινωνιών των δύο τρίτων, στο εσωτερικό των οποίων το 1/3 συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει οικονομική κρίση, τη στιγμή που τα υπόλοιπα 2/3 υποφέρουν ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα που περνάει. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει το κουράγιο και το πολιτικό όραμα που χρειάζεται για την οικοδόμηση μιας ευρύτερης κοινωνικής συναίνεσης που θα υπηρετεί τον προγραμματικό στόχο επ' ανοικοδόμησης της Ευρώπης σε μια δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική βάση.  

Αυτό είναι το πολιτικό πλαίσιο της υποψηφιότητάς μου για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκ μέρους του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και εξηγεί για ποιο λόγο η συγκεκριμένη υποψηφιότητα δεν είναι απλώς τυπική. Είναι, αντίθετα, μία υποψηφιότητα που διεκδικεί την εντολή να φέρει στην Ευρώπη την ελπίδα και την αλλαγή. Είναι ένα προσκλητήριο να σταματήσουμε τη λιτότητα, να διασφαλίσουμε τη δημοκρατία και να εργαστούμε για την ανάπτυξη. Είναι ένα προσκλητήριο που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες της Ευρώπης που έχουν δημοκρατικές ευαισθησίες, ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους ή τα κόμματα τα οποία υποστηρίζουν.  Διότι όσο η ύφεση, η οικονομική στασιμότητα ή η αναιμική μεγέθυνση που δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας αγκαλιάζουν όλη την ευρω ζώνη, τόσο η λιτότητα θα αγκαλιάζει όλους του λαούς, σε Βορρά και Νότο. Ως εκ τούτου, η εναντίωση στη λιτότητα υπερβαίνει τα όρια των εθνικών κρατών και δημιουργεί συμμαχίες μεταξύ κοινωνικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λιτότητα βλάπτει τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία κατοικούν. Οφείλουμε, γι’ αυτόν τον λόγο, να ενσωματώσουμε την απαραίτητη αντιμνημονιακή συμμαχία του Νότου στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κινήματος ενάντια στη λιτότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένα κίνημα για τη δημοκρατική ανοικοδόμηση της νομισματικής ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι η βασική πολιτική δύναμη αλλαγής στην Ευρώπη. 

    Υποστηρίζουμε την άμεση κατάργηση των μνημονίων και τη συντονισμένη αναθέρμανση όλων των ευρωπαϊκών οικονομιών.
    Θέλουμε μία αυθεντική Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα λειτουργεί ως δανειστής ύστατης καταφυγής όχι μόνο των τραπεζών αλλά και των κρατών.
    Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη χρειάζεται τον δικό της νόμο Γκλας- Στίγκαλ,  ώστε οι εμπορικές και οι επενδυτικές τραπεζικές δραστηριότητες να είναι διαχωρισμένες προκειμένου να αποτρέπεται η επικίνδυνη συγχώνευση των κινδύνων σε μία ανεξέλεγκτη ενιαία οντότητα. 
    Θέλουμε μια ευρωπαϊκή νομοθεσία που θα φορολογεί τις υπεράκτιες οικονομικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες.
    Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στη διαφθορά σε όλες τις μορφές της. Προτεραιότητά μας είναι η καταπολέμηση της εταιρικής διαφθοράς και η ταυτόχρονη ενίσχυση της ικανότητας των οργανισμών και των λαών να αντιστέκονται σε αυτή. Η διαφθορά των μεγάλων εταιρειών συνεπάγεται ένα δυσβάσταχτο οικονομικό και κοινωνικό κόστος για όλους τους λαούς, ακόμα και γι’ αυτούς των χωρών στις οποίες αυτές οι εταιρείες έχουν τα κεντρικά γραφεία τους.
    Υποστηρίζουμε τη συλλογική, αξιόπιστη και οριστική επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρω ζώνη με τη διοργάνωση μίας Συνδιάσκεψης για το Ευρωπαϊκό Χρέος, ανάλογη της αντίστοιχης συνδιάσκεψης που είχε πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο το 1953 για το χρέος της Γερμανίας.
    Εργαζόμαστε για την υποχώρηση του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη και όχι για την υποχώρηση της δημοκρατίας όπως κάνουν οι πολιτικές λιτότητας.

Στη θέση μίας Ευρώπης που ενισχύει το εισόδημα των πλουσίων και τον φόβο των φτωχών, εμείς προτείνουμε τη δική μας Ευρώπη, της αλληλεγγύης, της οικονομικής και κοινωνικής προστασίας, της εργασίας και της  ευημερίας.

Τσίπρας στoυς New York Times: Έρχεται μεγάλη, ριζοσπαστική, πολιτική αλλαγή

«Αγωνιζόμαστε για μια πολύ μεγάλη αλλαγή, μια ριζοσπαστική πολιτική αλλαγή», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, υποστηρίζοντας ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αποτελεί... σπίλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού».
Η εφημερίδα New York Times προβάλλει τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ανταπόκριση από την Αθήνα, με αφορμή την πρόσφατη τελετή έναρξης της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, επισημαίνοντας ότι η τελετή κορυφώθηκε ως «ένας υποτιθέμενος εορτασμός» της Προεδρίας της Ελλάδας στην ΕΕ, ενός εκ περιτροπής ρόλου, ο οποίος φέρει μειωμένη πραγματική εξουσία, αλλά συνήθως προκαλεί υπερηφάνεια και συμβάλλει στην άμβλυνση των εγχώριων πολιτικών αντιπαραθέσεων, όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα.
Ωστόσο, τονίζεται στην ανταπόκριση, απών από την εορταστική ομάδα ήταν «ο πρωταγωνιστής ενός ελληνικού πολιτικού δράματος, το οποίο σε αντίθεση με την οδυνηρή οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν δείχνει σημάδια άμβλυνσης». Πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα, τον ηγέτη του κόμματος που οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ως το πλέον δημοφιλές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σημειώνεται στο δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι ο κ. Τσίπρας είναι «αμείλικτος επικριτής» των οικονομικών πολιτικών που φέρονται ως υπαίτιες για το ποσοστό ανεργίας ύψους 27% στη χώρα, πολιτικές που επίσης εγείρουν ελπίδες ότι η χώρα το 2014 θα καταγράψει το πρώτο έτος οικονομικής ανάπτυξης από το 2007.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να μετάσχει στην «προεκλογική φιέστα» του κ. Σαμαρά, ο οποίος ηγείται μιας «εύθραυστης και βαθιά αντιδημοφιλούς» κυβέρνησης συνασπισμού. Ούτε, προσέθεσε ο κ. Τσίπρας, θα μπορούσε να επικροτήσει οικονομικές πολιτικές που σε μεγάλο βαθμό υπαγορεύονται από τη Γερμανία και έχουν καταστήσει τις περικοπές στον προϋπολογισμό και άλλα μέτρα λιτότητας ως την κύρια συνταγή για τα οικονομικά δεινά της Ευρώπης.
Ακολούθως, όπως υπογραμμίζεται, ο κ. Τσίπρας δήλωσε στη New York Times ότι η ΕΕ έχει καταστεί μια «γερμανική Ένωση», που έθεσε την Ελλάδα και άλλες δοκιμαζόμενες χώρες σ' έναν πολύ άσχημο δρόμο, απαιτώντας συντριπτική λιτότητα. «Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αποτελεί σπίλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού», προσέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο δημοσίευμα, μεταξύ άλλων, διατυπώνεται η άποψη ότι «υπάρχουν ενδείξεις» πως οι πολιτικές της Ελλάδας θα θέσουν εκτός πορείας τις αισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις. O οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Fitch, όπως σημειώνεται, σε έκθεση για την Ελλάδα που εξέδωσε τον περασμένο μήνα, χαρακτήρισε την πολιτική αστάθεια ως «αξιοσημείωτο κίνδυνο», τονίζοντας ότι «η κόπωση λόγω μεταρρυθμίσεων έχει τον αντίκτυπό της στη δημοτικότητα της κυβέρνησης συνασπισμού και οι διαρροές έχουν μειώσει την πλειοψηφία της στο Κοινοβούλιο σε μόλις 4 βουλευτές».
Επίσης, σημειώνεται ότι η οργή κατά της Γερμανίας -της οποίας η καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, ανθίσταται στην παραγραφή των ελληνικών χρεών- είναι διάχυτη σ’ ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη, ενώ είναι ιδιαίτερα οξεία στην Αθήνα. Στα τέλη Δεκεμβρίου, άγνωστοι οπλοφόροι άνοιξαν πυρ με πυροβόλο όπλο στην οικία του πρεσβευτή της Γερμανίας στην Αθήνα, χωρίς να σημειωθεί κανένας τραυματισμός.
Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην ημέρα της επίσημης ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα, τονίζοντας ότι το κόμμα του κ. Σαμαρά κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει «γνωστές διασυνδέσεις» με την τρομοκρατία. Η κατηγορία αυτή, όπως επισημαίνεται, ακολούθησε την εξαφάνιση του καταδικασθέντος σε ισόβια κάθειρξη για το ρόλο του στις πολλαπλές δολοφονίες της οργάνωσης «17η Νοέμβρη», Χριστόδουλου Ξηρού, μια εξαφάνιση που προκάλεσε οργή στην Ουάσιγκτον και εικασίες στα ελληνικά ΜΜΕ περί αναβίωσης της πολιτικής βίας, τονίζεται στο δημοσίευμα.
Σύμφωνα δε με τον Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει η ανταπόκριση από την Αθήνα, «ο κύριος εχθρός μας, ο κύριος αντίπαλός μας είναι ο φόβος που η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ προσπαθούν να δημιουργήσουν για τον ΣΥΡΙΖΑ και μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Αγωνιζόμαστε για μια πολύ μεγάλη αλλαγή, μια ριζοσπαστική πολιτική αλλαγή. Μπροστά από κάθε αλλαγή, υπάρχει πολύς κόσμος που φοβάται για το μέλλον».
Στην ανταπόκριση αναφέρεται, επίσης, ότι ο κ. Σαμαράς ευελπιστεί να διατηρηθεί στην εξουσία τουλάχιστον έως το 2016, όταν θα πραγματοποιηθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές. Ωστόσο, υποστηρίζεται στο δημοσίευμα, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, με τον κύριο εταίρο του στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, να υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις, μετά και από τη Χρυσή Αυγή, με τις αριστερές δυνάμεις να προετοιμάζονται για μια καλή πορεία στις ευρωεκλογές του Μαΐου και με την πρόωρη διεξαγωγή εθνικών εκλογών να φαίνεται ολοένα και πιθανότερη, η θητεία του κ. Σαμαρά μπορεί εύκολα να σταματήσει πρόωρα.
Τέλος, σημειώνεται ότι ο κ. Τσίπρας, «πιθανός διάδοχος» του κ. Σαμαρά, έχει σταματήσει τις «παλαιότερες ρητορικές» του για απομάκρυνση της χώρας από το ευρώ, αλλά επιθυμεί μια εκ βάθρων αναθεώρηση των δανειακών όρων της Ελλάδας, προτείνοντας τη διεξαγωγή συνόδου από την ΕΕ για το χρέος, στο πρότυπο της συνόδου του Λονδίνου το 1953, όταν συμφωνήθηκε η παραγραφή μεγάλου μέρους των χρεών που όφειλε η Γερμανία πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
newpost.gr