Να γιατί ΔΕΝ τον θέλουν οι Ευρωπαίοι...

Ποτέ μου δεν θα έπαιζα τη διαπραγμάτευση της Ελλάδας σαν ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ" τονίζει κατηγορηματικά ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του στους New York Times. ” "Ποτέ μου δεν θα έπαιζα τη διαπραγμάτευση της Ελλάδας σαν ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ" τονίζει κατηγορηματικά ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του στους New York Times. "Η Ελλάδα αποζητά την καλύτερη δυνατή λύση, παραμένοντας όμως αμετακίνητη σε κόκκινες γραμμές που έχει θέσει για την ανάκαμψη της οικονομίας" επισημαίνει. Προσθέτει ακόμη ότι "η διαφορά της νέας κυβέρνησης από τις προηγούμενες είναι ότι είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με τα συμφέροντα και παράλληλα να μην αφήσουν τους πιστωτές μας να αντιμετωπίσουν τη χώρα σαν αποικία κράτους". Ολόκληρο το άρθρο Γράφω αυτό το κομμάτι στο περιθώριο μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές της χώρας μου - το αποτέλεσμα της οποίας θα μπορούσε να σημαδέψει μια γενιά και να σηματοδοτήσει μια αλλαγή πολιτικής στο πείραμα της Ευρώπης για νομισματική ένωση. Οι θεωρητικοί του παιχνιδιού κάνουν αναλύσεις σαν να επρόκειτο για μια απλή μοιρασιά της πίτας που περιλαμβάνει εγωιστές παίκτες. Ακριβώς επειδή πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου ως ακαδημαϊκός ερευνώντας τη θεωρία των παιγνίων, κάποιοι αναλυτές βιάστηκαν να προϋποθέσουν πως σαν υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, έφτιαχνα επιμελώς μπλόφες, στρατηγικές και επιλογές εκτός του τραπεζιού, παλεύοντας να βελτιώσω ένα "κακό χαρτί". Τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει πέρα από την αλήθεια. Αν η ενασχόλησή μου με τη θεωρία των παιγνίων με έπεισε για κάτι, αυτό είναι πως θα ήταν καθαρή τρέλα να σκεφτώ τις παρούσες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της σαν παιχνίδι που θα κερδηθεί ή θα χαθεί μέσω μπλοφών και τακτικών υπεκφυγών. Το πρόβλημα με τη θεωρία των παιγνίων, όπως συνήθιζα να λέω στους φοιτητές μου, είναι ότι παίρνει ως δεδομένο το κίνητρο των παικτών. Σε ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ αυτή η παραδοχή δεν παρουσιάζει προβλήματα. Αλλά στις παρούσες συνομιλίες ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους και τη νέα ελληνική κυβέρνηση, το όλο εγχείρημα είναι να διαμορφώσουμε νέα κίνητρα. Να διαμορφώσουμε μια φρέσκια νοοτροπία που διαπερνά τις εθνικές διαφορές, διαλύει τη διάκριση πιστωτή-οφειλέτη προς όφελος μια πανευρωπαϊκής προοπτικής και τοποθετεί το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον πάνω από μικροπολιτικές, δόγμα που αποδεικνύεται τοξικό αν επεκταθεί και πάνω από νοοτροπίες εμείς-εναντίον-εκείνων. Σαν υπουργός οικονομικών μιας μικρής, πιεσμένης οικονομικά χώρας που στερείται της δικής της κεντρικής τράπεζας και που αντιμετωπίζεται από πολλούς εταίρους μας ως προβληματικός οφειλέτης, είμαι πεπεισμένος πως έχουμε μια μόνο λύση: να παρακάμψουμε κάθε πειρασμό να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια σημαντική στιγμή σαν στρατηγικό πείραμα και αντίθετα, να παρουσιάσουμε με ειλικρίνεια τα γεγονότα που αφορούν στην ελληνική οικονομία, να θέσουμε στο τραπέζι τις προτάσεις ανάπτυξης της Ελλάδας, να εξηγήσουμε γιατί αποτελούν συμφέρουσες επιλογές για την Ευρώπη και να αποκαλύψουμε τις κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων το λογικό και το καθήκον μας απαγορεύει να προχωρήσουμε. Οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην τωρινή κυβέρνηση και τις περασμένες ελληνικές κυβερνήσεις είναι δύο: Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με συμφέροντα για να επανεκκινήσει η Ελλάδα και να κερδίσουμε πάλι την εμπιστοσύνη των εταίρων μας. Είμαστε επίσης αποφασισμένοι να μην μας μεταχειριστούν σαν αποικία χρέους που πρέπει να υποφέρει. Η αξίωση μεγαλύτερης λιτότητας για την πιο πιεσμένη οικονομία θα ήταν γραφική, αν δεν προκαλούσε ακόμη περισσότερο, μη απαραίτητο, πόνο. Συχνά με ρωτούν: Κι αν ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσετε τη χρηματοδότηση είναι να περάσετε τις κόκκινες γραμμές και να δεχτείτε μέτρα που θεωρείτε μέρος του προβλήματος, παρά λύση του; Πιστός στην αρχή πως δεν έχω το δικαίωμα να μπλοφάρω, η απάντησή μου είναι: Οι γραμμές που παρουσιάσαμε ως κόκκινες δεν θα διαρρηχθούν. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν είναι ειλικρινά κόκκινες, αλλά μια μπλόφα. Κι αν αυτό προκαλέσει περισσότερο πόνο στο λαό σας; Με ρωτούν. Σίγουρα πρέπει να μπλοφάρετε απαντώ. Το πρόβλημα είναι πως η γραμμή αυτών των επιχειρημάτων προκαταβάλει, μαζί με τη θεωρία των παιγνίων, πως ζούμε σε μια τυραννία συνεπειών. Πως δεν υπάρχουν συνθήκες που μπορούμε να επιλέξουμε, όταν πρέπει να κάνουμε το σωστό, όχι ως στρατηγική αλλά απλώς επειδή είναι... σωστό. Απέναντι σε τέτοιο κυνισμό η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι πρωτοπόρος. Θα αντισταθούμε, με οποιοδήποτε κόστος, σε συμφωνίες που είναι λάθος για την Ελλάδα και λάθος για την Ευρώπη. Το παιχνίδι της "επέκτασης και της προσποίησης" που ξεκίνησαν αφότου το χρέος της Ελλάδας έγινε μη βιώσιμο το 2010 θα τελειώσει. Τέλος στα δάνεια - όχι μέχρι να έχουμε ένα αξιόπιστο πλάνο ανάπτυξης ώστε να ξεπληρώσουμε αυτά τα δάνεια, να βοηθήσουμε τη μεσαία τάξη να πατήσει πάλι στα πόδια της και να ανταποκριθούμε στην λυσσαλέα ανθρωπιστική κρίση. Όχι άλλες "μεταρρυθμίσεις" που στοχεύουν στους φτωχούς συνταξιούχους και τους φαρμακοποιούς-οικογενειάρχες, αφήνοντας παράλληλα την εκτενέστατη διαφθορά άθικτη. Η κυβέρνησή μας δεν ζητά από τους εταίρους έναν τρόπο να ξεπληρώσει το χρέος. Ζητάμε μερικούς μήνες οικονομικής σταθερότητας που θα μας επιτρέψει να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που ο ελληνικός λαός μπορεί να υποστηρίξει και να αντέξει, ώστε να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη και να τελειώσουμε με αυτή την αδυναμία να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως αυτή η απόσυρση της θεωρίας των παιγνίων επιβάλλεται από μια ριζοσπαστική αριστερή ατζέντα. Όχι και τόσο. Η βασική επιρροή εδώ είναι ο Εμανουέλ Κάντ, ο Γερμανός φιλόσοφος που μας έμαθε πως η λογική και η ελεύθερη έξοδος από την αυτοκρατορία των σκοπιμοτήτων συμβαίνει με το να κάνει κανείς το σωστό. Πως ξέρουμε πως η μετριοπαθής μας πολιτική ατζέντα, που περιέχει κόκκινες γραμμές, είναι σωστή με βάση τον Καντ; Το γνωρίζουμε απλά κοιτώντας κατάματα τους πεινασμένους στους δρόμους των πόλεών μας ή αντιμετωπίζοντας την αγχωμένη μεσαία τάξη, ή λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον των σκληρά εργαζόμενων σε κάθε ευρωπαϊκό χωριό και πόλη μέσα στην ευρωζώνη. Στο κάτω, κάτω, η Ευρώπη θα κερδίσει και πάλι την ψυχή της, όταν κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, βάζοντας τα δικά τους συμφέροντα στο επίκεντρο.

Ποτέ μου δεν θα έπαιζα τη διαπραγμάτευση της Ελλάδας σαν ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ" τονίζει κατηγορηματικά ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του στους New York Times. ” "Ποτέ μου δεν θα έπαιζα τη διαπραγμάτευση της Ελλάδας σαν ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ" τονίζει κατηγορηματικά ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του στους New York Times. "Η Ελλάδα αποζητά την καλύτερη δυνατή λύση, παραμένοντας όμως αμετακίνητη σε κόκκινες γραμμές που έχει θέσει για την ανάκαμψη της οικονομίας" επισημαίνει. Προσθέτει ακόμη ότι "η διαφορά της νέας κυβέρνησης από τις προηγούμενες είναι ότι είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν με τα συμφέροντα και παράλληλα να μην αφήσουν τους πιστωτές μας να αντιμετωπίσουν τη χώρα σαν αποικία κράτους". Ολόκληρο το άρθρο Γράφω αυτό το κομμάτι στο περιθώριο μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές της χώρας μου - το αποτέλεσμα της οποίας θα μπορούσε να σημαδέψει μια γενιά και να σηματοδοτήσει μια αλλαγή πολιτικής στο πείραμα της Ευρώπης για νομισματική ένωση. Οι θεωρητικοί του παιχνιδιού κάνουν αναλύσεις σαν να επρόκειτο για μια απλή μοιρασιά της πίτας που περιλαμβάνει εγωιστές παίκτες. Ακριβώς επειδή πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου ως ακαδημαϊκός ερευνώντας τη θεωρία των παιγνίων, κάποιοι αναλυτές βιάστηκαν να προϋποθέσουν πως σαν υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, έφτιαχνα επιμελώς μπλόφες, στρατηγικές και επιλογές εκτός του τραπεζιού, παλεύοντας να βελτιώσω ένα "κακό χαρτί". Τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει πέρα από την αλήθεια. Αν η ενασχόλησή μου με τη θεωρία των παιγνίων με έπεισε για κάτι, αυτό είναι πως θα ήταν καθαρή τρέλα να σκεφτώ τις παρούσες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της σαν παιχνίδι που θα κερδηθεί ή θα χαθεί μέσω μπλοφών και τακτικών υπεκφυγών. Το πρόβλημα με τη θεωρία των παιγνίων, όπως συνήθιζα να λέω στους φοιτητές μου, είναι ότι παίρνει ως δεδομένο το κίνητρο των παικτών. Σε ένα παιχνίδι πόκερ ή μπλακ τζακ αυτή η παραδοχή δεν παρουσιάζει προβλήματα. Αλλά στις παρούσες συνομιλίες ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους και τη νέα ελληνική κυβέρνηση, το όλο εγχείρημα είναι να διαμορφώσουμε νέα κίνητρα. Να διαμορφώσουμε μια φρέσκια νοοτροπία που διαπερνά τις εθνικές διαφορές, διαλύει τη διάκριση πιστωτή-οφειλέτη προς όφελος μια πανευρωπαϊκής προοπτικής και τοποθετεί το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον πάνω από μικροπολιτικές, δόγμα που αποδεικνύεται τοξικό αν επεκταθεί και πάνω από νοοτροπίες εμείς-εναντίον-εκείνων. Σαν υπουργός οικονομικών μιας μικρής, πιεσμένης οικονομικά χώρας που στερείται της δικής της κεντρικής τράπεζας και που αντιμετωπίζεται από πολλούς εταίρους μας ως προβληματικός οφειλέτης, είμαι πεπεισμένος πως έχουμε μια μόνο λύση: να παρακάμψουμε κάθε πειρασμό να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια σημαντική στιγμή σαν στρατηγικό πείραμα και αντίθετα, να παρουσιάσουμε με ειλικρίνεια τα γεγονότα που αφορούν στην ελληνική οικονομία, να θέσουμε στο τραπέζι τις προτάσεις ανάπτυξης της Ελλάδας, να εξηγήσουμε γιατί αποτελούν συμφέρουσες επιλογές για την Ευρώπη και να αποκαλύψουμε τις κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων το λογικό και το καθήκον μας απαγορεύει να προχωρήσουμε. Οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην τωρινή κυβέρνηση και τις περασμένες ελληνικές κυβερνήσεις είναι δύο: Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με συμφέροντα για να επανεκκινήσει η Ελλάδα και να κερδίσουμε πάλι την εμπιστοσύνη των εταίρων μας. Είμαστε επίσης αποφασισμένοι να μην μας μεταχειριστούν σαν αποικία χρέους που πρέπει να υποφέρει. Η αξίωση μεγαλύτερης λιτότητας για την πιο πιεσμένη οικονομία θα ήταν γραφική, αν δεν προκαλούσε ακόμη περισσότερο, μη απαραίτητο, πόνο. Συχνά με ρωτούν: Κι αν ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσετε τη χρηματοδότηση είναι να περάσετε τις κόκκινες γραμμές και να δεχτείτε μέτρα που θεωρείτε μέρος του προβλήματος, παρά λύση του; Πιστός στην αρχή πως δεν έχω το δικαίωμα να μπλοφάρω, η απάντησή μου είναι: Οι γραμμές που παρουσιάσαμε ως κόκκινες δεν θα διαρρηχθούν. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν είναι ειλικρινά κόκκινες, αλλά μια μπλόφα. Κι αν αυτό προκαλέσει περισσότερο πόνο στο λαό σας; Με ρωτούν. Σίγουρα πρέπει να μπλοφάρετε απαντώ. Το πρόβλημα είναι πως η γραμμή αυτών των επιχειρημάτων προκαταβάλει, μαζί με τη θεωρία των παιγνίων, πως ζούμε σε μια τυραννία συνεπειών. Πως δεν υπάρχουν συνθήκες που μπορούμε να επιλέξουμε, όταν πρέπει να κάνουμε το σωστό, όχι ως στρατηγική αλλά απλώς επειδή είναι... σωστό. Απέναντι σε τέτοιο κυνισμό η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι πρωτοπόρος. Θα αντισταθούμε, με οποιοδήποτε κόστος, σε συμφωνίες που είναι λάθος για την Ελλάδα και λάθος για την Ευρώπη. Το παιχνίδι της "επέκτασης και της προσποίησης" που ξεκίνησαν αφότου το χρέος της Ελλάδας έγινε μη βιώσιμο το 2010 θα τελειώσει. Τέλος στα δάνεια - όχι μέχρι να έχουμε ένα αξιόπιστο πλάνο ανάπτυξης ώστε να ξεπληρώσουμε αυτά τα δάνεια, να βοηθήσουμε τη μεσαία τάξη να πατήσει πάλι στα πόδια της και να ανταποκριθούμε στην λυσσαλέα ανθρωπιστική κρίση. Όχι άλλες "μεταρρυθμίσεις" που στοχεύουν στους φτωχούς συνταξιούχους και τους φαρμακοποιούς-οικογενειάρχες, αφήνοντας παράλληλα την εκτενέστατη διαφθορά άθικτη. Η κυβέρνησή μας δεν ζητά από τους εταίρους έναν τρόπο να ξεπληρώσει το χρέος. Ζητάμε μερικούς μήνες οικονομικής σταθερότητας που θα μας επιτρέψει να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που ο ελληνικός λαός μπορεί να υποστηρίξει και να αντέξει, ώστε να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη και να τελειώσουμε με αυτή την αδυναμία να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως αυτή η απόσυρση της θεωρίας των παιγνίων επιβάλλεται από μια ριζοσπαστική αριστερή ατζέντα. Όχι και τόσο. Η βασική επιρροή εδώ είναι ο Εμανουέλ Κάντ, ο Γερμανός φιλόσοφος που μας έμαθε πως η λογική και η ελεύθερη έξοδος από την αυτοκρατορία των σκοπιμοτήτων συμβαίνει με το να κάνει κανείς το σωστό. Πως ξέρουμε πως η μετριοπαθής μας πολιτική ατζέντα, που περιέχει κόκκινες γραμμές, είναι σωστή με βάση τον Καντ; Το γνωρίζουμε απλά κοιτώντας κατάματα τους πεινασμένους στους δρόμους των πόλεών μας ή αντιμετωπίζοντας την αγχωμένη μεσαία τάξη, ή λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον των σκληρά εργαζόμενων σε κάθε ευρωπαϊκό χωριό και πόλη μέσα στην ευρωζώνη. Στο κάτω, κάτω, η Ευρώπη θα κερδίσει και πάλι την ψυχή της, όταν κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, βάζοντας τα δικά τους συμφέροντα στο επίκεντρο.

Copy and WIN : http://bit.ly/copynwin

Το επικίνδυνο «chicken game» Ελλάδας – Γερμανίας

του Πολ Κρούγκμαν

Στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας αλλά και στην απόφαση της ΕΚΤ να σταματήσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα, αναφέρεται ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, στο σημερινό άρθρο του στους New York Times.

Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσίας την κίνηση της ΕΚΤ, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας. «Και είναι μια στιγμή αλήθειας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και, συγκεκριμένα, για την κεντρική τράπεζα, η οποία ίσως σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει για ποιον εργάζεται», τονίζει.

Ο Κρούγκμαν συνοψίζει την παρούσα κατάσταση στον εξής διάλογο: «Γερμανία προς Ελλάδα: Ωραίο τραπεζικό σύστημα έχετε. Κρίμα θα ήταν αν κάτι του συνέβαινε. Ελλάδα προς Γερμανία: Α, ναι; Λοιπόν, θα ήταν άσχημο να δούμε την ωραία και λαμπερή σας Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνεται συντρίμμια».

Σε μία πιο αναλυτική εκδοχή, εξηγεί, «η Γερμανία απαιτεί να συνεχίσει η Ελλάδα να προσπαθεί να πληρώσει τα χρέη της στο ακέραιο με την επιβολή απίστευτα σκληρής λιτότητας. Η έμμεση απειλή, αν η Ελλάδα αρνηθεί, είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα θα διακόψει την υποστήριξη που παρέχει στις ελληνικές τράπεζες, όπως εκλήφθηκε η απόφαση της Τετάρτης αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν. Και αυτό θα έσπερνε τον όλεθρο στην ήδη άθλια οικονομία της Ελλάδας».

Ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι μία τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για την οικονομία της Ευρώπης, αλλά και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, τονίζοντας ότι μία τραπεζική κατάρρευση στην Ελλάδα θα οδηγούσε σε Grexit. Προσθέτει το χάος στην Ελλάδα θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και τις απειλητικές πολιτικές δυνάμεις που κερδίζουν έδαφος καθώς εξελίσσεται η δεύτερη μεγάλη ύφεση στην Ευρώπη, ενώ κάνει αναφορά και στη χθεσινή δήλωση Βαρουφάκη για τους ναζί και το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, οι εξελίξεις υποδηλώνουν μια «πολύ επικίνδυνη αντιπαράθεση. Δεν πρόκειται για διπλωματία, ως συνήθως: είναι ένα “game of chicken”, όπου δύο φορτηγά γεμάτα με εκρηκτικές ύλες τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση πάνω σε έναν στενό ορεινό δρόμο, απρόθυμα και τα δύο να κάνουν στην άκρη. Και όλα αυτά συμβαίνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποτίθεται ότι είναι -πράγματι, υπήρξε, μέχρι τώρα- ένας θεσμός που προάγει την παραγωγική συνεργασία».

Όσον αφορά στις αιτίες που οδήγησαν την αντιπαράθεση σε τέτοιο σημείο, σύμφωνα με τον οικονομολόγο, έχουν να κάνουν με το γεγονός πως οι πολιτικοί λένε στους ψηφοφόρους αυτά που θέλουν να ακούσουν, δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να εκπληρωθούν,και καταλήγουν να οδηγούνται σε πολιτικές που στη συνέχεια προσποιούνται ότι δεν μπορούν να αποφύγουν. Όπως τονίζει ο Κρούγκμαν, αναφέρεται στην Άνγκελα Μέρκελ και τους συναδέλφους της.

Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα δανειζόταν ανεύθυνα όλα τα προηγούμενα χρόνια, υποστηρίζει ο Κρούγκμαν, επιμένοντας ωστόσο πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό αν κάποιοι δεν την δάνειζαν εξίσου ανεύθυνα: σαφώς είναι αδύνατο η χώρα να καταφέρει να ξεπληρώσει όλο της το χρέος, προσθέτει.

Τι θα γίνει όμως αν η Γερμανία δεν συνειδητοποιήσει ποτέ τη ζημιά που προκαλεί η λιτότητα, αναρωτιέται ο Κρούγκμαν, καταλήγοντας: «Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ΕΚΤ θα πάρει θέση και θα ξεκαθαρίσει ότι ο σωστός ρόλος της είναι να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει την οικονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρώπης – όχι να ενεργεί ως συλλέκτης χρέους της Γερμανίας».

Ο Πολ Κρούγκμαν είναι οικονομολόγος. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στους New York Times και αναδημοσιεύτηκε από την lifo.gr στις 6/2/2015

Βαρουφάκης: Δεν θέλουμε τη δόση των 7 δις ευρώ

Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ξεκαθαρίζει, μέσω συνέντευξής του στους New York Times, ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να λάβει τα 7 δισ. ευρώ που αφορά στην εκκρεμούσα δόση της δανειακής σύμβασης, καθώς σχεδιάζει να επανεξετάσει συνολικά το οικονομικό πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.

«Δεν θέλουμε τα 7 δισ. ευρώ. Θέλουμε να καθίσουμε και να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πρόγραμμα. Στόχος μας δεν είναι να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου, η οποία, θα είναι απλώς μια μετάθεση του προβλήματος», δήλωσε ο Γ. Βαρουφάκης.

Μεταξύ άλλων, ξεκαθαρίζει ότι η Ελλάδα θέλει να ...

Δείτε τη συνέχεια του άρθρου

Τσίπρας στoυς New York Times: Έρχεται μεγάλη, ριζοσπαστική, πολιτική αλλαγή

«Αγωνιζόμαστε για μια πολύ μεγάλη αλλαγή, μια ριζοσπαστική πολιτική αλλαγή», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, υποστηρίζοντας ότι «αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αποτελεί... σπίλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού».
Η εφημερίδα New York Times προβάλλει τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ανταπόκριση από την Αθήνα, με αφορμή την πρόσφατη τελετή έναρξης της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, επισημαίνοντας ότι η τελετή κορυφώθηκε ως «ένας υποτιθέμενος εορτασμός» της Προεδρίας της Ελλάδας στην ΕΕ, ενός εκ περιτροπής ρόλου, ο οποίος φέρει μειωμένη πραγματική εξουσία, αλλά συνήθως προκαλεί υπερηφάνεια και συμβάλλει στην άμβλυνση των εγχώριων πολιτικών αντιπαραθέσεων, όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα.
Ωστόσο, τονίζεται στην ανταπόκριση, απών από την εορταστική ομάδα ήταν «ο πρωταγωνιστής ενός ελληνικού πολιτικού δράματος, το οποίο σε αντίθεση με την οδυνηρή οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν δείχνει σημάδια άμβλυνσης». Πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα, τον ηγέτη του κόμματος που οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ως το πλέον δημοφιλές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σημειώνεται στο δημοσίευμα, προσθέτοντας ότι ο κ. Τσίπρας είναι «αμείλικτος επικριτής» των οικονομικών πολιτικών που φέρονται ως υπαίτιες για το ποσοστό ανεργίας ύψους 27% στη χώρα, πολιτικές που επίσης εγείρουν ελπίδες ότι η χώρα το 2014 θα καταγράψει το πρώτο έτος οικονομικής ανάπτυξης από το 2007.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να μετάσχει στην «προεκλογική φιέστα» του κ. Σαμαρά, ο οποίος ηγείται μιας «εύθραυστης και βαθιά αντιδημοφιλούς» κυβέρνησης συνασπισμού. Ούτε, προσέθεσε ο κ. Τσίπρας, θα μπορούσε να επικροτήσει οικονομικές πολιτικές που σε μεγάλο βαθμό υπαγορεύονται από τη Γερμανία και έχουν καταστήσει τις περικοπές στον προϋπολογισμό και άλλα μέτρα λιτότητας ως την κύρια συνταγή για τα οικονομικά δεινά της Ευρώπης.
Ακολούθως, όπως υπογραμμίζεται, ο κ. Τσίπρας δήλωσε στη New York Times ότι η ΕΕ έχει καταστεί μια «γερμανική Ένωση», που έθεσε την Ελλάδα και άλλες δοκιμαζόμενες χώρες σ' έναν πολύ άσχημο δρόμο, απαιτώντας συντριπτική λιτότητα. «Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αποτελεί σπίλωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού», προσέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο δημοσίευμα, μεταξύ άλλων, διατυπώνεται η άποψη ότι «υπάρχουν ενδείξεις» πως οι πολιτικές της Ελλάδας θα θέσουν εκτός πορείας τις αισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις. O οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Fitch, όπως σημειώνεται, σε έκθεση για την Ελλάδα που εξέδωσε τον περασμένο μήνα, χαρακτήρισε την πολιτική αστάθεια ως «αξιοσημείωτο κίνδυνο», τονίζοντας ότι «η κόπωση λόγω μεταρρυθμίσεων έχει τον αντίκτυπό της στη δημοτικότητα της κυβέρνησης συνασπισμού και οι διαρροές έχουν μειώσει την πλειοψηφία της στο Κοινοβούλιο σε μόλις 4 βουλευτές».
Επίσης, σημειώνεται ότι η οργή κατά της Γερμανίας -της οποίας η καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, ανθίσταται στην παραγραφή των ελληνικών χρεών- είναι διάχυτη σ’ ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη, ενώ είναι ιδιαίτερα οξεία στην Αθήνα. Στα τέλη Δεκεμβρίου, άγνωστοι οπλοφόροι άνοιξαν πυρ με πυροβόλο όπλο στην οικία του πρεσβευτή της Γερμανίας στην Αθήνα, χωρίς να σημειωθεί κανένας τραυματισμός.
Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην ημέρα της επίσημης ανάληψης της Προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα, τονίζοντας ότι το κόμμα του κ. Σαμαρά κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει «γνωστές διασυνδέσεις» με την τρομοκρατία. Η κατηγορία αυτή, όπως επισημαίνεται, ακολούθησε την εξαφάνιση του καταδικασθέντος σε ισόβια κάθειρξη για το ρόλο του στις πολλαπλές δολοφονίες της οργάνωσης «17η Νοέμβρη», Χριστόδουλου Ξηρού, μια εξαφάνιση που προκάλεσε οργή στην Ουάσιγκτον και εικασίες στα ελληνικά ΜΜΕ περί αναβίωσης της πολιτικής βίας, τονίζεται στο δημοσίευμα.
Σύμφωνα δε με τον Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει η ανταπόκριση από την Αθήνα, «ο κύριος εχθρός μας, ο κύριος αντίπαλός μας είναι ο φόβος που η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ προσπαθούν να δημιουργήσουν για τον ΣΥΡΙΖΑ και μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Αγωνιζόμαστε για μια πολύ μεγάλη αλλαγή, μια ριζοσπαστική πολιτική αλλαγή. Μπροστά από κάθε αλλαγή, υπάρχει πολύς κόσμος που φοβάται για το μέλλον».
Στην ανταπόκριση αναφέρεται, επίσης, ότι ο κ. Σαμαράς ευελπιστεί να διατηρηθεί στην εξουσία τουλάχιστον έως το 2016, όταν θα πραγματοποιηθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές. Ωστόσο, υποστηρίζεται στο δημοσίευμα, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, με τον κύριο εταίρο του στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, να υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις, μετά και από τη Χρυσή Αυγή, με τις αριστερές δυνάμεις να προετοιμάζονται για μια καλή πορεία στις ευρωεκλογές του Μαΐου και με την πρόωρη διεξαγωγή εθνικών εκλογών να φαίνεται ολοένα και πιθανότερη, η θητεία του κ. Σαμαρά μπορεί εύκολα να σταματήσει πρόωρα.
Τέλος, σημειώνεται ότι ο κ. Τσίπρας, «πιθανός διάδοχος» του κ. Σαμαρά, έχει σταματήσει τις «παλαιότερες ρητορικές» του για απομάκρυνση της χώρας από το ευρώ, αλλά επιθυμεί μια εκ βάθρων αναθεώρηση των δανειακών όρων της Ελλάδας, προτείνοντας τη διεξαγωγή συνόδου από την ΕΕ για το χρέος, στο πρότυπο της συνόδου του Λονδίνου το 1953, όταν συμφωνήθηκε η παραγραφή μεγάλου μέρους των χρεών που όφειλε η Γερμανία πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
newpost.gr

Βόμβα: Γερμανός δημοσιογράφος αποκαλύπτει ότι τα ελληνικά ΜΜΕ ελέγχονται από την Τρόικα

 

Σάλος έχει ξεσπάσει μετά τις αποκαλύψεις

Η αποκάλυψη Γερμανού δημοσιογράφου, το αφιέρωμα του Al Jazeera και το δημοσιεύμα της New York Times.

Mια αποκάλυψη βόμβα που θα συζητηθεί έκανε Γερμανός δημοσιογράφος σε συνομιλητές του στην Αθήνα. Σύμφωνα με αυτή τα μεγαλύτερα ελληνικά ΜΜΕ ελέγχονται πλέον από την Τρόικα, μετά τον εντοπισμό από τους ελεγκτές της Blackrock του υπέρογκου δανεισμού τους-κοντά στο 1 δις-τον οποίο οι περισσότεροι μηντιάρχες αδυνατούν να αποπληρώσουν! Έτσι οι Έλληνες μηντιάρχες είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στο να αναστείλουν εκδόσεις, να κλείσουν κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα την γλιτώσουν στο τέλος) ή να παραδοθούν αμαχητί στους δανειστές. Αυτό σημαίνει ότι τα μεγαλύτερα ΜΜΕ παρότι διατηρούν μια αντιμνημονιακή ρητορία σαν φερετζέ, στην πραγματικότητα ελέγχονται απόλυτα από τους δανειστές, οι οποίοι πλέον τα χρησιμοποιούν για την επικοινωνιακή τους προπαγάνδα!

Το θέμα είναι τεράστιο και καλούνται τα κόμματα να αναδείξουν την σημασία του καθώς εκτός από τον ιλιγγιώδη δανεισμό των ΜΜΕ, δεν είναι λίγοι οι μηντιάρχες που έχουν ανοιχτά πάρε-δώσε με την Δικαιοσύνη για πάσης φύσεως σκοτεινές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται και οι οποίες μυρίζουν μπαρούτι. Ως τώρα εξαιτίας της εγχώριας διαπλοκής οι περισσότεροι από αυτούς είχαν καταφέρει να πέσουν στα μαλακά, τώρα όμως που οι δανειστές μας αποκτούν και τον έλεγχο πολλοί κάνουν λόγο για non stop δράση και χειροπέδες σε χέρια «επωνύμων».

Χάθηκε η αξιοπιστία στις ελληνικές εφημερίδες και κανάλια

Με δημοσίευμά της η εφημερίδα New York Times αναφέρεται στην αξιοπιστία των ελληνικών ΜΜΕ , στην πτώση κυκλοφορίας των εφημερίδων, αλλά και στις επαναλήψεις των καναλιών, δίνοντας έμφαση στα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης.

Υποστηρίζει μάλιστα πως οι εφημερίδες είναι περισσότερο διαπλεκόμενες, ενώ αναφορά γίνεται και στα κανάλια που η οικονομική κρίση τα έχει οδηγήσει σε επαναλήψεις προγραμμάτων.

«Καθώς η δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα κανάλια τα οποία ''πνίγονται'' οικονομικά μεταδίδουν επαναλήψεις αντί για αυθεντικά προγράμματα, οι εναλλακτικές ιστοσελίδες μπορεί να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερο κοινό».

«Δημοσκοπήσεις, πριν την οικονομική κρίση, έδειχναν πως οι Έλληνες δεν είχαν εμπιστοσύνη στα μεγάλα μέσα επικοινωνίας, σχεδόν τόσο όσο και στους πολιτικούς, θεωρώντας πως και οι δύο εμπλέκονται σε ένα είδος «συντροφικού»' καπιταλισμού ο οποίος βοήθησε στο να οδηγηθεί η χώρα στη χρεοκοπία».

«Τώρα, μετά από 4 χρόνια μέσα στην κρίση, οι Έλληνες είναι ακόμη πιο σκεπτικοί όσον αφορά τα μεγάλα ΜΜΕ και ακόμη πιο «πεινασμένοι» για πληροφόρηση από άλλες πηγές, ειδικά εάν διαφοροποιούνται από την γραμμή της κυβέρνησης πως η Ελλάδα δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση από τις πολιτικές λιτότητες που απαιτούν οι ξένοι δανειστές της», γράφουν οι NewYorkTimes.

«Την ίδια στιγμή, η οικονομική κρίση έχει τροφοδοτήσει πολλές θεωρίες για την αυθεντική πηγή της μιζέριας της Ελλάδας, με αποτέλεσμα μερικές φορές να πνίγονται αξιόπιστες πληροφορίες μέσα σε μια κακοφωνία συνωμοσιών. Αλλά τα εναλλακτικά ΜΜΕ έχουν προσπαθήσει να γεφυρώσουν αυτό το κοινό επιδιώκοντας την «δημοσιογραφία των πολιτών»' και προσπαθώντας να επικεντρωθούν σε θέματα τα οποία παραμένουν «ταμπού» για τα συστημικά ΜΜΕ», γράφει η αμερικανική εφημερίδα.

Το δημοσίευμα των NewYorkTimes, το οποίο αναφέρεται εκτενώς σε αρκετές εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, κλείνει επισημαίνοντας:

«Καθώς η δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση μεγαλώνει και τα κανάλια τα οποία ''πνίγονται'' οικονομικά μεταδίδουν επαναλήψεις αντί για αυθεντικά προγράμματα, οι εναλλακτικές ιστοσελίδες μπορεί να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερο κοινό»
Πηγή

Διέξοδος από την κατάρρευση Μόνο με την έξοδο από το ευρώ θα σωθεί η Κύπρος, λέει ο Πολ Κρούγκμαν

Η λιτότητα στην Κϋπρο θα είναι χειρότερη απ' ότι στην Ελλάδα, τονίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος   (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ ) 

Αθήνα

Η Κύπρος θα πρέπει τώρα να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και να αφήσει το νόμισμα της να υποτιμηθεί σημαντικά, προκειμένου να ανακάμψει και να καταφέρει ένα οικονομικό άλμα στον τουρισμό, καθώς και μια ταχεία ανάπτυξη σε εξαγωγικούς κλάδους, επισημαίνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκαν σε άρθρο του στους New York Times.

Ο κ. Κρούγκμαν, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι η παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται τεραστίων διαστάσεων σοβαρή πίεση, η οποία θα διαρκέσει πολλά χρόνια, την ίδια ώρα που η Κύπρος προσπαθεί να χτίσει έναν νέο τομέα εξαγωγών.

Η αποχώρηση από το ευρώ και η απελευθέρωση (σ.σ. υποτίμηση) του νέου νομίσματος θα «εκτόξευε» αυτήν την προσπάθεια, υποστηρίζει.

Όπως σημειώνει, η κυπριακή οικονομία είναι μια πολύ ανοικτή οικονομία, με δύο βασικούς τομείς εξαγωγών, τις τραπεζικές υπηρεσίες και τον τουρισμό.

«Ο ένας από τους δύο» (σ.σ. οι τραπεζικές υπηρεσίες) «μόλις εξαφανίστηκε», λέει και εκτιμά ότι θα οδηγούσε από μόνο του σε τεράστια ύφεση.

«Κερασάκι στην τούρτα, είναι η τρόικα, η οποία απαιτεί νέα λιτότητα, αν και η χώρα είχε σκληρά ισοζύγια. Δεν θα εκπλαγώ εάν δω μία μείωση της τάξεως του 20% του πραγματικού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος», προσθέτει.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος υποστηρίζει ότι η Κύπρος πρέπει να έχει τουριστική έκρηξη, συν ραγδαία ανάπτυξη άλλων εξαγωγών και σημειώνει ότι ο προφανής τρόπος για να φτάσει κανείς εκεί είναι μέσα από μια τεράστια υποτίμηση.

«Το να φτάσει στο ίδιο σημείο περικόπτοντας ονομαστικά τους μισθούς θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο και θα επιφέρει πολύ μεγαλύτερη ανθρώπινη και οικονομική ζημιά», τονίζει.

Αναλυτικά, στο άρθρο του ο κ. Κρούγκμαν επισημαίνει:

«Ένας ανταποκριτής, ο οποίος σέβομαι απόλυτα, που ζήτησε (ευγενικά) να πω την άποψή μου για το τί πρέπει να κάνει τελικά η Κύπρος. Αφήνοντας στην άκρη, όλα τα ερωτήματα πολιτικού ρεαλισμού. Και έχει δίκιο: Όσο πιστεύω ότι ωφελεί το να περνώ τον περισσότερο χρόνο μου δουλεύοντας επάνω στα όρια του πολιτικά εφικτού και βασιζόμενος σε έναν συνδυασμό λογικής και γελοιότητας, για να εξαλειφθούν αυτά τα όρια με την πάροδο του χρόνου, κάποια στιγμή θα πρέπει να πω ορθά κοφτά τι θα έκανα εγώ εάν μου δινόταν η ευκαιρία.

Αυτό εδώ θα έκανα: Ναι, η Κύπρος πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ. Τώρα.
Ο λόγος είναι ευθύς και κάθετος. Η παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται τεραστίων διαστάσεων σοβαρή πίεση, η οποία θα διαρκέσει πολλά χρόνια, την ώρα που η Κύπρος προσπαθεί να χτίσει έναν νέο τομέα εξαγωγών. Η αποχώρηση από το ευρώ και η απελευθέρωση του νέου νομίσματος θα «εκτόξευε» αυτήν την προσπάθεια.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο εμπορικό προφίλ της Κύπρου, θα διαπιστώσει πόση ζημιά θα υποστεί η χώρα. Πρόκειται για μια πολύ ανοικτή οικονομία, με δύο βασικούς τομείς εξαγωγών: Τις τραπεζικές υπηρεσίες και τον τουρισμό. Ο ένας από τους δύο μόλις εξαφανίστηκε. Αυτό θα οδηγούσε από μόνο του σε τεράστια ύφεση. Κερασάκι στην τούρτα, είναι η Τρόϊκα, η οποία απαιτεί νέα λιτότητα, αν και η χώρα είχε σκληρά ισοζύγια. Δεν θα εκπλαγώ εάν δω μία μείωση της τάξεως του 20% του πραγματικού Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Τι περιλαμβάνει ο δρόμος μπροστά μας; Η Κύπρος πρέπει να έχει τουριστική έκρηξη, συν ραγδαία ανάπτυξη άλλων εξαγωγών, η σκέψη μου πηγαίνει στην γεωργία, αν και δεν ξέρω πολλά για το αντικείμενο.

Ο προφανής τρόπος για να φτάσει κανείς εκεί είναι μέσα από μια τεράστια υποτίμηση. Ναι, στο τέλος, αυτό πολύ πιθανόν να επιφέρει φθηνές συμφωνίες που θα προσελκύσουν όμως πολλούς Βρετανούς τουρίστες.

Το να φτάσει στο ίδιο σημείο περικόπτοντας ονομαστικά τους μισθούς θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο και θα επιφέρει πολύ μεγαλύτερη ανθρώπινη και οικονομική ζημιά.

Όμως είναι πιθανόν να φύγει από το ευρώ; Ακόμη και ένα ίχνος ή ένδειξη εξόδου, θα προκαλούσε νευρική εκροή κεφαλαίων και τρέξιμο προς τις τράπεζες. Τώρα όμως ακόμη και αυτό είναι συζητήσιμο. Οι τράπεζες είναι κλειστές και το κεφάλαιο ελέγχεται. Έτσι, εάν εγώ ήμουν δικτάτορας, θα παρέτεινα την επίσημη αργία τόσο ώστε να προετοιμάσω το έδαφος για νέο νόμισμα.

OK, θα μου πείτε, αλλά τί θα γίνει με τα τραπεζογραμμάτια; Δεν είμαι ειδικός σε τέτοιου είδους θέματα, αλλά έχω ακούσει προτάσεις ως προς την κίνηση να επαναφέρει πολύ περισσότερο τις debit cards, ούτως ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργία των επιχειρήσεων χωρίς να χρειαστεί να περιμένει κανείς για νέες εκτυπώσεις. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να μπορεί να εκδώσει προσωρινά χαρτονομίσματα, σαν μεταβατικό μέτρο που θα βοηθήσει.

Ναι, όλα ακούγονται τόσο απελπισμένα και αυτοσχέδια. Αλλά η απόγνωση ταιριάζει με το κλίμα! Διαφορετικά, μιλάει για λιτότητα ελληνικού επιπέδου, ή ακόμη και χειρότερη στα θεμέλια της οικονομίας, χάρη στην κατάρρευση του offshore τραπεζικού συστήματος. Το σύνολο θα είναι πολύ χειρότερο από την Ελλάδα.

Η άποψή μου είναι ότι τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί, τουλάχιστον όχι άμεσα, ότι η κυβέρνηση θα ξεπεράσει τους φόβους για το άγνωστο που επιφέρει ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ, παρά τον προφανή τρόμο που έχει η προσπάθεια παραμονής σε αυτό. Αλλά όπως είπα, θεωρώ ότι η έξοδος από το ευρώ είναι τώρα το πλέον ενδεδειγμένο γεγονός».

Newsroom ΔΟΛ