Εθνική κυριαρχία ξανά το 2030...

Του Γιώργου Κράλογλου

Εάν η ελληνική οικονομία κατορθώσει πράγματι να ορθοποδήσει το 2025, βγαίνοντας βέβαια στις αγορές το 2015, θα χρειασθεί μια πενταετία τουλάχιστον για να διαμορφώσουμε δικό μας αναπτυξιακό οικονομικό πρόγραμμα. Μέχρι τότε, μόνο για γέλια θα είναι τα συνθήματα για την εθνική κυριαρχία που βαθμιαία χάσαμε λόγω πολιτικής φαυλότητας και ιδίως πολιτικής ανικανότητας εδώ και δεκαετίες.

Οι εκτιμήσεις για τις σημερινές γελοιότητες σε ό,τι αφορά την πολιτική ευαισθησία για την εθνική μας κυριαρχία προκύπτουν από την ίδια την πολιτική επικαιρότητα. Το χρονοδιάγραμμα όμως «ανάκτησης» της εθνικής μας κυριαρχίας προκύπτει από τις εκτιμήσεις των Ευρωπαίων «φίλων» μας, τις προβλέψεις των δανειστών μας, αλλά και από τη δική μας πολιτική συμπεριφορά.

Σας υπενθυμίζω ότι ο «προσφιλής» μας κ. Ντομινίκ Στρος Καν μας είχε συμβουλέψει «Πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι το 2025 για βάλετε σε σειρά την οικονομία σας».

Επίσης ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Τρισέ έχει προβλέψει ότι «Η Ελλάδα ίσως βγει στις αγορές μετά το 2014».

Ακόμη και ο αναμιχθείς προσφάτως και στα εσωτερικά μας επίσης «προσφιλής» κ. Γιούνκερ, μας συμβούλεψε να δεχθούμε ότι «θα χάσομε την εθνική μας κυριαρχία».

Όμως και ο πρωθυπουργός μας κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έχει την ευθύνη για την αποτυχία της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου, αποδέχθηκε (με συμφωνία μάλιστα -δεύτερο μνημόνιο-) την ένταξη στο οικονομικό επιτελείο του «τεχνοκρατών» και «εποπτών» της αποκρατικοποίησης.

Και μπορεί να «σερβιρίστηκε» η αποκρατικοποίηση ως μέρος της οικονομικής πολιτικής μέχρι το τέλος του 2014, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τη σπονδυλική στήλη της πολιτικής μιας και αυτά που θα εισπραχθούν από τις ιδιωτικοποιήσεις θα συνθέσουν την ελληνική συμμετοχή στο νέο δάνειο των 100-120 δισ. ευρώ.

Κατά συνέπεια, η οικονομική Εποπτεία εντάσσεται στο δεύτερο μνημόνιο για να διασφαλισθεί η ελληνική συμμετοχή στο νέο κεφάλαιο «σωτήριας» της οικονομίας.

Και πρακτικά αυτό είναι και η απάντηση στην ανικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει το πρώτο μνημόνιο σωτηρίας.

Οπότε η παρουσία της οικονομικής Εποπτείας των δανειστών συνδέεται με λόγους ουσίας και όχι τεχνοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων.

Γιατί οι δανειστές μας, επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική διαχείριση, θα κοιτάξουν να κάνουν οι ίδιοι τη δουλειά που αρχικά (από λάθος) ανέθεσαν στην ελληνική κυβέρνηση.

Αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι περίπου σαν μια τράπεζα συνεχούς διαπραγμάτευσης και στην οποία εμείς δεν έχουμε επιδείξει ικανότητες (γιατί συμπεριφερόμαστε λες και οι πόροι των Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε τα δανεικά που μας δίνουν μας τα χρωστάνε... και άρα μπορούμε να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε) από εδώ και στο εξής η διάθεση πόρων για προγράμματα και η διαχείριση των δανεικών θα περάσει στα χέρια των Εποπτών.

Ο κύκλος δε είναι αδύνατον να κλείσει πριν από το 2025 (δεν είναι τυχαία η παρηγοριά... του κ. Στρος Καν), όχι γιατί πρέπει να δικαιωθούν οι προβλέψεις, αλλά γιατί δεν βγαίνουν τα νούμερα των 700 δισ. ευρώ χρέους. Έτσι άλλωστε τα βλέπει σήμερα και ο δικός μας επικεφαλής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Όσο λοιπόν τα νούμερα δεν βγαίνουν, η διαχείριση του χρέους δεν πρόκειται να επιστρέψει στα ελληνικά χέρια. Και μαζί μ΄αυτήν και η εθνική κυριαρχία. Μέχρι τότε εμείς θα μείνουμε με τα όνειρα της εθνικής κυριαρχίας για την οποία κάναμε ό,τι είναι δυνατόν για να την χάσουμε.

Ας αρχίσουμε από το ελληνικό δημόσιο. Εκδηλώνοντας πολιτικό μίσος για την ιδιωτική πρωτοβουλία, εδώ και 35 χρόνια μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και λαϊκισμού και πολιτικού κόμπλεξ (προκειμένου να αποδείξουμε ότι στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε σοσιαλισμός) καταργήσαμε τα υπουργεία Βιομηχανίας, Εμπορίου, Ναυτιλίας, επειδή είχαν να κάνουν με ιδιωτική και όχι κρατική πρωτοβουλία και εντάξαμε ακόμη και τον Τουρισμό σε ένα υπουργείο που εκτός από σκάνδαλα... δεν προσέφερε τίποτε στον πολιτισμό του τόπου.

Διαλύσαμε την ιεραρχία της Δημόσια Διοίκησης και αντικαταστήσαμε ικανούς ανωτέρους υπηρεσιακούς παράγοντες με τρωκτικά και κομματόσκυλα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Έτσι μετατρέψαμε την ιδιωτική πρωτοβουλία σε κρατικοδίαιτο παραγωγικό μηχανισμό και τους επιχειρηματίες σε κύκλωμα πελατειακών σχέσεων με τα κόμματα και την πολιτική.

Από εκεί και πέρα η είσοδος ξένων συμφερόντων σε βάρος των εθνικών ήταν θέμα χρόνου.

Στις ένοπλες δυνάμεις κυριάρχησε η «εξωτερική» πολιτική συμφερόντων και το πολιτικό συμφέρον στις προμήθειες μέσα από «Επιτελικούς» που επιλέχθηκαν ειδικά για τον σκοπό αυτό. Άρα και εδώ η εθνική κυριαρχία ήταν για τα πανηγύρια.

Στα σώματα ασφαλείας οι κομματικές σκοπιμότητες διέλυσαν τα πάντα και έτσι χρειάστηκαν ξένες παρεμβάσεις (τεχνογνωσίας... της CIA) για να μαντρώσουμε 5-10 επαγγελματίες δολοφόνους της 17 Νοέμβρη που το έπαιζαν πατριώτες... Οπότε και εδώ έχουμε εθνική κυριαρχία μόνο για να την πιπιλάμε στα λόγια.

Και τώρα που χρεωθήκαμε για δύο γενιές για να συντηρήσουμε την  καταχρεωμένη, αναξιόπιστη και διαλυμένη χώρα (θύμα των κομματικών συμφερόντων 35 ετών), κατακλυστήκαμε ξαφνικά από «πατριωτικά» συναισθήματα υπέρ της εθνικής μας κυριαρχίας.

Αυτό μας μάρανε...

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Καιρός για... ενίσχυση!!!!!!!!

Και όμως γίνονται και αυτά! Για δείτε τι ζητάει το ΠΑΣΟΚ από τα μέλη του και τους φίλους του! ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ! ΞΕΧΑΣΤΕ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ - ΞΕΧΑΣΤΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!!!!!!

 

Από το κυρίαρχο έθνος, στους κυρίαρχους δανειστές!

Λίγες ώρες μετά την έγκριση (με χίλια ζόρια...) της εκταμίευσης της περιβόητης πέμπτης δόσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ, ο προεδρεύων του Eurogroup, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, άφησε κατά μέρος τις διπλωματικές ευγένειες και ανήγγειλε το τέλος της εθνικής κυριαρχίας στην Ελλάδα!

Μερικές φορές η επιβεβαίωση των πληροφοριών ενός δημοσιογραφικού ρεπορτάζ είναι μια δυσάρεστη εμπειρία: από την 1η Ιουνίου γράφαμε στο “S10” (http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-05-31-23-48-34-2011053137443/) για το επερχόμενο «Τέλος του ελληνικού κράτους», καθώς από την εθνική κυριαρχία περνάμε σε εποχή κυριαρχίας των πιστωτών.

Γράφοντας τότε για την επικείμενη συμφωνία για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, που θα κρατούσε την Ελλάδα σε μικρή απόσταση από το χείλος της χρεοκοπίας, τονίζαμε ότι «το ”νέο κράτος” που αναδύεται μέσα από τη νέα συμφωνία με την τρόικα είναι φανερό ότι θα πάψει να λειτουργεί, έστω και υποτυπωδώς, ως “ελληνικό”: σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να λειτουργήσει ως αρχή ανεξάρτητη (και ανεξέλεγκτη...) το νέο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, που θα αναλάβει μια αποστολή πρωτοφανή τουλάχιστον στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης: να μεταβιβάσει σε ιδιώτες ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας ερήμην της βούλησης των πολιτών του κράτους και των εκπροσώπων τους».

«Κάθε κράτος», τονίζαμε, «που δεν μπορεί να ασκήσει φορολογική πολιτική και να διαχειρισθεί την περιουσία του σύμφωνα με τη βούληση των υπηκόων του παύει, ως γνωστόν, να θεωρείται κυρίαρχο κράτος. Με το δεύτερο μνημόνιο, οι επίσημοι πιστωτές της χώρας κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα προς την αφαίρεση και των τελευταίων στοιχείων εθνικής κυριαρχίας: ουσιαστικά, μόνο η εθνική ασφάλεια και άμυνα παραμένουν στη σφαίρα των λειτουργιών του «νέου» νεοελληνικού κράτους που αναδύεται μέσα από τις συμφωνίες με τους πιστωτές -και μάλιστα, ακόμη και αυτές οι λειτουργίες, τελούν υπό δημοσιονομικούς περιορισμούς που θέτει η τρόικα».

Σε μια σπάνια έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Γιούνκερ, που λίγο καιρό πριν είχε παραδεχθεί δημόσια ότι λέει ψέματα όταν χρειάζεται, για να κρατήσει «ήρεμες» τις αγορές, δήλωσε στο γερμανικό περιοδικό “Focus” ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα περιορισθεί δραστικά». Και εξήγησε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη συνεργασία με ειδικούς από την ευρωζώνη που θα τη βοηθήσουν να αποφασίσει πώς θα υλοποιήσει το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Εξηγώντας πώς θα συντελεσθεί ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, ο Γιούνκερ είπε στο “Focus”: «Για παράδειγμα, για να καταφέρουν να χειριστούν το επικείμενο κύμα αποκρατικοποιήσεων, θα χρειαστούν έναν θεσμό ανάλογο με τη γερμανική "Treuhand", ένα καταπίστευμα που ιδρύθηκε το 1990 για να επιβλέψει την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων μετά την κατάρρευση της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας». «Το ελληνικό ξεπούλημα απειλεί την εθνική κυριαρχία», ήταν ο τίτλος της βρετανικής “Guardian”, με τον οποίο εύστοχα παρουσίασε το περιεχόμενο των δηλώσεων Γιούνκερ.

Η ελληνική εκδοχή της “Treuhand” δεν είναι άλλη από το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Όπως έγραψε το “S10” την περασμένη Παρασκευή, η κυβέρνηση μερίμνησε για να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους θεσμούς του κράτους από το Ταμείο που θα γίνει το όχημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απαλείφοντας διάταξη του νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα ελέγχου των συμβάσεων ιδιωτικοποίησης από το Κοινοβούλιο.

Στο νέο Ταμείο, που θα λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και τη Βουλή, θα μετέχουν ως παρατηρητές και δύο εκπρόσωποι της Κομισιόν και των κρατών της ευρωζώνης, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη κυριαρχία των πιστωτών επί της διαδικασίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Για να γίνει αντιληπτό τι ακριβώς οραματίζονται οι πιστωτές της χώρας, μνημονεύοντας την “Treuhand”, αξίζει να αναφέρουμε ότι η διαβόητη ανατολικογερμανική υπηρεσία ιδιωτικοποιήσεων «κατάφερε» να ξεπουλήσει από το 1990 έως το 1994 περί τις 14.000 επιχειρήσεις της πρώην Αν. Γερμανίας και πλήθος κρατικών ακινήτων, χωρίς να καταφέρει να φέρει το παραμικρό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές. Αντίθετα, έκλεισε τα βιβλία της με έλλειμμα, ενώ στο μεταξύ είχαν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας και είχαν περάσει στη δυτικογερμανική ελίτ έναντι πινακίου φακής όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Αν. Γερμανίας. Δεκάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων στιγματίσθηκαν από ποινικές έρευνες για διαφθορά, ενώ ένας πρόεδρος της “Treuhand” δολοφονήθηκε υπό μυστηριώδης συνθήκες (αναφέρθηκε τότε ότι επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά πιθανολογείται ότι ήταν ένα μαφιόζικο «συμβόλαιο θανάτου» που συνδεόταν με κάποιες από τις συναλλαγές της “Treuhand”).

Ίσως όλα αυτά έχει κατά νου ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, όταν λέει (σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα το “Spiegel”) ότι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τη γερμανική οικονομία. Αν επαναληφθεί το «πλιάτσικο» που έγινε στις ημέρες δόξας της “Treuhand”, σε μια χώρα απείρως πλουσιότερη από την Αν. Γερμανία, προφανές είναι ότι τα γερμανικά κεφάλαια θα βρουν «χρυσές» ευκαιρίες στην -τέως εθνικά κυρίαρχη- Ελλάδα...

Πηγή: