Δημόσιο: απολύσεις με "ξαφνικό θάνατο" επιχειρήσεων και οργανισμών

- Με μια υπογραφή χωρίς έγκριση από τη Βουλή το λουκέτο σε οργανισμούς και επιχειρήσεις του δημοσίου

- Το δεύτερο κύμα απολύσεων και διαθεσιμότητας έρχεται τον Σεπτέμβριο

- Επιμένει η τρόικα στους αριθμούς και εκβιάζει με τις δόσεις Απολύσεις με μια υπογραφή χωρίς έγκριση από τη Βουλή προωθεί η κυβέρνηση προωθώντας έτσι και τον... ξαφνικό θάνατο δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της τρόικας και να μην υπάρξει κανένα νέο μπλόκο στη χρηματοδότηση.

Η καθυστέρηση μιας εβδομάδας μέχρι το τελικό ok για τη δόση και το σκοτσέζικο ντους των εταίρων για 80 άτομα που δεν είχαν μπει σε διαθεσιμότητα δείχνει το τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα.

Επιμένει η τρόικα σε 15.000 απολύσεις και 25.000 διαθεσιμότητες υπαλλήλων

Με ωμό εκβιασμό οι εταίροι απαιτούν να γίνουν πράξη οι 4.000 απολύσεις μέσα στο 2013 και οι 11.000 απολύσεις μέσα στο 2014, αλλά και στο σύνολό του ο αριθμός των 25.000 προς διαθεσιμότητα υπαλλήλων να κλείσει εντός των χρονοδιαγραμμάτων που έχουν τεθεί.

Έτσι με την τροπολογία της περασμένης Παρασκευής με την οποία δίδεται η δυνατότητα στους υπουργούς να βάζουν λουκέτο σε δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις χωρίς την έγκριση της Βουλής δείχνει πολλά

Με “ξαφνικό θάνατο” απειλούνται οργανισμοί και επιχειρήσεις του δημοσίου

Η κυβέρνηση μετά το θερμό καλοκαίρι και έναν ακόμη πιο θερμό Σεπτέμβρη, όπως της υπόσχονται τα συνδικάτα, ήδη έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου να προλάβει τις προθεσμίες του Δεκεμβρίου.

Δεν είναι μόνο οι απολύσεις, μέσα στο επόμενο διάστημα των τεσσάρων μηνών ουσιαστικά θα πρέπει να βρεθούν ακόμη 12.5000 προς απόλυση υπάλληλοι.

Έτσι μόνη λύση είναι ο λεγόμενος και ξαφνικός θάνατος δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών με μαζικές εξόδους με απόλυση ή διαθεσιμότητα των υπαλλήλων.

Οι επιχειρήσεις της αμυντικής βιομηχανίας μαζί με τη ΛΑΡΚΟ, αλλά και πολλές δημοτικές επιχειρήσεις μπαίνουν στο στόχαστρο.

Η χώρα πεθαίνει (Γράφει ο Μαλούχος Γεώργιος Π. για το ΒΗΜΑ on line)

Εξήντα και πλέον χρόνια πίσω έχουν γυρίσει πια την Ελλάδα τα γερμανικά προγράμματα «σωτηρίας», τα οποία η πολιτική της τάξη επιμένει να εκθειάζει: το πολιτικό κλίμα έχει ήδη λάβει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά εμφυλιοπολεμικού τύπου, η δημοκρατία κινδυνεύει πραγματικά κι όχι θεωρητικά από ένα είδος εξελισσόμενης αυτοκατάργησής της σε συνδυασμό με τις επιβουλές που καραδοκούν, η ανεργία είναι χειρότερη από εκείνην της εποχής που οι Ελληνες έφευγαν μαζικά για μετανάστες (και σύμφωνα με νέες μελέτες θα φτάσει στο 35% το 2016), η κοινωνία αποσαθρώνεται μέρα με την ημέρα, ενώ ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο γίνονται κάποιες από τις ιδιωτικοποιήσεις θυμίζουν εκείνη την εποχή: ένα κύριο αναπτυξιακό εργαλείο της χώρας που πρέπει και μπορεί να είναι η ενέργεια φεύγει από την αμαρτωλή ΔΕΗ για να επιστρέψει σε ένα είδος ακόμη πιο αμαρτωλής Πάουερ – ίσως ακολουθήσουν και τα νερά, από την ΕΥΔΑΠ στην Ούλεν, το ΑΕΠ έχει απολέσει ήδη το 25% και η συρρίκνωση προχωρά ακάθεκτη, ενώ αποτελεί κοινό τόπο ότι το χρέος της χώρας είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί αν δεν «κουρευτεί», κάτι που δεν επιτρέπει το Βερολίνο. Οσο για τα περί ανάπτυξης, δεν τα πιστεύουν ούτε όσοι τα λένε.

Σε όλη αυτή την εικόνα του χάους αντιπαραβάλλεται ένα δήθεν «success story» τόσο εξωπραγματικό ώστε δεν είναι πια άξιο λόγου, δεν είναι  φυσικά ούτε success, ούτε καν story, είναι ένα φτηνό προπαγανδιστικό παραμύθι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που θα μείνει στην ιστορία αυτής της εποχής, είναι η φιέστα με τα δημόσια έργα πριν από λίγους μήνες παρουσία του πρωθυπουργού και του αρχηγού του ΠαΣοΚ: έστησαν μπουλτόζες για τις κάμερες και θριαμβολόγησαν: 48 ώρες αργότερα, οι μπουλτόζες είχαν ήδη φύγει…

Την ίδια στιγμή, οι Γερμανοί μας «φίλοι», για να κάνουν ακόμα μια φορά τη δουλειά τους, τώρα προεκλογική, προκαλούν εκ νέου τον ευτελισμό της χώρας «απειλώντας» δήθεν να μπλοκάρουν την ήδη κομμένη δόση για 80 υπαλλήλους, πολλοί εκ των οποίων είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων. Ταυτόχρονα, η συζήτηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ έχει πλέον επανέλθει αργά αλλά σταθερά στο διεθνές περιβάλλον και ο μόνος λόγος που δεν φουντώνει όπως πριν είναι επειδή το Βερολίνο, που εξαρχής κατασκεύασε και διακίνησε αυτή τη συζήτηση, δεν θέλει να διαταραχθεί το προεκλογικό του κλίμα.

Καλά είναι τα παραμύθια, αλλά είναι για μικρά παιδιά. Κι όχι για κοινωνίες που βράζουν. Χρέος της πολιτικής ηγεσίας δεν είναι να εκφωνεί τα δήθεν ορθά που πρέπει να γίνουν. Χρέος της είναι να προστατεύσει τη χώρα από την καταστροφή. Και αυτό, δεν το κάνει.

Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια και ας αντιληφθούν ότι η Γερμανία πρέπει να πειστεί να επιτρέψει στην Ελλάδα να ζήσει, κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει: έχει στερήσει με τη βία όλα τα νομισματικά εργαλεία, των οποίων κάνουν χρήση τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ιαπωνία χωρίς να έχουν τέτοια κρίση, ενώ έχει τραβήξει τα σκοινιά τόσο πολύ που κοντεύουν πια να σπάσουν και να οδηγήσουν την Ελλάδα στη διάλυση.

Χρέος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να σταματήσει την αποσάθρωση. Τώρα. Να πάει και να απαιτήσει αυτή την αξιοθρήνητη, πια, επαναδιαπραγμάτευση με τη σημαία της οποίας εξελέγη, αλλά την ξέχασε το ίδιο βράδυ. Ταυτόχρονα, να αξιοποιήσει όσο είναι δυνατόν τις επικείμενες επαφές της στις ΗΠΑ και να ζητήσει τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, κρυφή ή φανερή, για να ξεφύγει η χώρα από το καταστρεπτική γερμανική ηγεμονία στην οποία έχει περιπέσει. Υπάρχουν τρόποι γιατί υπάρχουν μείζονα κοινά συμφέροντα με την προυπόθεση ότι υπάρχει και εμπιστοσύνη, η οποία πρέπει να ανακτηθεί. Αλλιώς, η χώρα πεθαίνει.

Γ. Βαρουφάκης: “Δεν υπάρχει ομαλή έξοδος-Θα ξεσπάσει κρίση”

Τη δική του απάντηση σε δημοσίευμα των Financial Times, περί ενός “ομαλού Grexit”, απαντά ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης. Σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα ο καθηγητής Οικονομικών επισημαίνει ότι “η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τώρα την τεχνική του πρωτογενούς πλεονάσματος που έχει επιτευχθεί προκειμένου να διαπραγματευτεί σκληρά και να σηκώνει τους ώμους της αν το Βερολίνο συνεχίζει να απειλεί με αποβολή από την Ευρωζώνη”.

Όπως επισημαίνει, στην ευρωζώνη υπάρχει ένα ενιαίο νόμισμα που δεν είναι δεκτικό σε διαφοροποιήσεις. Και όσο για την “ομαλή έξοδο”; ο καθηγητής Οικονομικών υποστηρίζει ότι “δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιο πράγμα”, διότι “τότε θα ξεσπάσει η κόλαση”.

Επίσης ο καθηγητής προσθέτει τριά βασικά σημεία.

- Το πρώτο είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μικρό και έχει ως προϋπόθεση την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες (π.χ. καθυστερήσεις στην επιστροφή του ΦΠΑ στους εξαγωγείς, μη καταβολή των ιδιωτικών επιχειρήσεων για αγαθά και υπηρεσίες που έχουν ήδη κ.λπ.).

- Το δεύτερο είναι ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα είχε καταστροφικές συνέπειες διότι το τρέχον πρωτογενές πλεόνασμα, ακόμη και αν ήταν πραγματικό, δεν θα είναι σε θέση να καλυφθεί.

- Το τρίτο έχει να κάνει με τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα. Όπως επισημαίνει, εάν η ελληνική κυβέρνηση ενδιαφέρονταν για τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, θα επωφελούνταν από τη συμμαχία με το ΔΝΤ να το πράξει και ανεξάρτητα από το πραγματικό μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος, θα αρνούνταν να επιστρέψει στην ΕΚΤ τα ομόλογα που αγόρασε ανόητα μεταξύ 2010 και 2011. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τη διαπραγμάτευση.