Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Grexit. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Grexit. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Βαρουφάκης: Έζησα τη δαιμονοποίηση- Όνειρο ζωής του Σόιμπλε το Grexit





Δριμεία επίθεση εναντίον όλων εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο πρώην υπυοργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος πραδέχθηκε ότι έκανε λάθη και ανέφερε πως αν γνώριζε ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha χαρακτήρισε όνειρο ζωής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Grexit, το οποίο, όπως είπε, όσο δαιμονοποιείται τότε γίνεται πιθανό, ενώ πρόσθεσε ότι θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί στις 24 Φεβρουαρίου του 2015, όταν ανατράπηκε η απόφαση του Eurogroup που είχε προηγηθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα.
Στην ερώτηση αν μπορεί να είναι ήσυχος με τον τρόπο που λειτούργησε, ο κ.Βαρουφάκης είπε ότι είναι εντάξει με τη συνείδησή του, αφού λειτούργησε με βάση τις πληροφορίες που είχε τότε.
Βασικά σημεία της συνέντευξης του Γιάνη Βαρουφάκη
Δεν επικοινωνώ με τους συντρόφους μου, δεν επικοινωνώ με τον κ.Τσακαλώτο. Το 90% του ελληνικού λαού υποφέρει. Ίσως στα 90 μας να συναντηθούμε με τον Ευκλείδη σε ένα καφενείο.
Έζησα τη δαιμονοποίηση γιατί δεν ήθελα να υπογράψω- τα μνημόνια τα υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών. Από τη στιγμή που πτώχευσε το ελληνικό κράτος, έπρεπε να πάρουμε συγκεκριμένη απόφαση. Να προσποιούμεθα παίρνοντας δάνεια ή να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο; Αυτό το ερώτημα έθετε ο λαός στον εαυτό του από το 2010. Ο πιο ασφαλής, ο μοναδικός τρόπος αποφυγής του Grexit είναι να το φοβάσαι λιγότερο από προγράμματα που σχεδιάστηκαν να αποφύγουν.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της δραχμής. Στόχος μας πρέπει να ειναι μια βιώσιμη συμφωνία εντός της ευρωζώνης. Η κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει το δικό της σχέδιο εξόδου. Να βάλει τη βάση και αν δεν γίνει δεκτό, τότε να πει «πετάξτε μας εμείς έξω». Να πούμε στους δανειστές ότι δεν θα πάμε στο 3,5%, γιατί είναι αυτογκόλ για μια οικονομία που προσπαθεί.
Για το παράλληλο σύστημα πληρωμών που πρότεινε:
Υπάρχουν τρεις εναλλακτικές:
1.Μία βιώσιμη συμφωνία στο ευρώ που να κρατήσει την Ελλάδα χωρίς να συρρικνώνεται διαρκώς- δεν το έχουμε. Δεν είναι προτεραιότητα για όλους.
2. Η δεύτερη είναι εκπαραθύρωση από το ευρώ, είναι στόχος ζωής του Σόιμπλε
3.Διαρκής συρρίκνωση μέχρις ότου ο ελληνικός λαός ζητήσει γονατιστός το grexit.
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε συμφωνία με την κ.Μέρκελ και τον κ.Ντράγκι που είναι οι μόνοι σοβαροί, είναι να μη φοβόμαστε το Grexit
Γιατί δεν κάνατε τα πράγματα διαφορετικά;
Γιατί τα πράγματα άλλαξαν στις 6 και στις 12 Ιουλίου του 2015. Δεν κατάλαβα ακριβώς τί συνέβαινε πριν την 6 η Ιουλίου. Στις 20 Φεβρουαρίου είχα βγει από το eurogroup με βαθιά ικανοποίηση για έναν απλό λόγο: γιατί συμφωνήσαμε στον κοινό νου: Να κάτσουμε κάτω να γράψουμε το πρόγραμμα από την αρχή σε λογική βάση. Και όλα μέσα από ειλικρινή διαπραγμάτευση. Στις 24 Φεβρουαρίου τα πήραν πίσω, αυτοί το τίναξαν στον αέρα. Είχαν δρομολογήσει το κλείσιμο των τραπεζών.
Αισθάνεστε απομονωμένος; Αισθάνεστε Ιφιγένεια;
Αισθάνομαι μεγάλη θλίψη για την κατάσταση του ελληνικο9ύ λαού από το 2010, αλλά εξαιρετικά απέναντι στη συνείδησή μου. Ποιός πρέπει να αισθάνεται καλύτερα: Εγώ ή ο πρωθυπουργός που υπέγραψε; Εγώ ή ο κ.Στουρνάρας που με μια απίστευτη δήλωσή του ξεκίνησε το bank run ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου;
Το χαρτί των capital controls έχει την υπογραφή Βαρουφάκη
Τις τράπεζες τις έκλεισε ο κ.Ντράγκι, κόβοντας τον ELA. Εκλεισε τη ρευστότητα των τραπεζών. Δεν έκλεισα εγώ τις τράπεζες. Μισή ώρα πριν ανοίξουν οι τράπεζες δεν θα είχαν ρευστό. Τίο έπρεπε να κάνουμε; Κρίθηκα να χειριστώ το κλείσιμο των τραπεζών που μας επέβελε η ΕΚΤ. Την επόμενη εβδομάδα ξεκινάμε καμποάνια που θα απαιτήσουμε από τον Ντράγκι να παρουσιάσει δημοσίως τις αποφάσεις. Το λάθος μου έγινε την 24η Φεβρουαρίου και αργότερα,τον Απρίλιο, όταν η κυβέρνησή μου παρέδωσε το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος. Εχω κάνει πολλά λάθη.Ηταν λάθος που δεν παραιτήθηκα. Η ΕΕ έπαιξε το ρόλο του εκβιαστή για να καταργήσει το ΕΚΑΣ και να ιδιωτικοποιηθούν 14 περιφερειακή αροδρόμια. Είμαι περήφανος για τη στάση μου στο δημοψήφισμα.
Τι θα έπρεπε να γίνει από τον κ.Τσίπρα την επομένη του δημοψηφίσματος; Πόσο θα απείχε από την καταστροφή που λέει τώρα ο κ.Τσίπρας ή από τη Βόρεια Κορέα που λέει ο κεντρικός τραπεζίτης;
Η συμπεριφορά των ΜΜΕ εκείνη την περίοδο ήταν ντροπή. Εγώ παραιτήθηκα για να μην κάνω την κωλοτούμπα, την επομένη του δημοψηφίσματος. Συζητήστε το με μέλος της κυβέρνησης που παρέμεινε μετά το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Εχω παραδεχθεί αρκετά λάθη μου. Χάσαμε δύο χρόνια που δεν είχαμε δικαίωμα να τα χάσουμε. Είχαμε ένα δίλημμα εκείνο το βράδυ: Το σχέδιο Σόιμπλε για grexit ήταν η αποδοχή του τρίτου μνημονίου, το είχε εντάξει.




Αν σας είχε ακούσει ο κ.Τσίπρας και είχε προχωρήσει σε πλήρη ρήξη τί θα γινόταν;
Κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα ένα εναλλακτικό παρόν. Αν παραμέναμε σταθεροί για δέκα μέρες και ανακοινώναμε κούρεμα ομολόγων θα είχαμε μια συμφωνία. Υπήρχε πίθανότητα ο Σόιμπλε να δρομολογούσε grexit. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, τα τελευταία δύο χρόνια είναι χειρότερο από το grexit. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε είναι να μην το δαιμονοποιούμε. Ο φόβος και η δαιμονοποίηση συμφέρει τον κ.Σόιμπλε. Κοντά στο grexit μας έφερε το μνημόνιο. Αποφασίσαμε αργόσυρτο θάνατο που συμφέρει τους δανειστές μας.
Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε ότι έχετε χρεώσει τη χώρα 86 δισ.;
Μια χαρά αισθάνομαι. δεν υπήρχε καμιά εθνική συνείδηση. Εχω παρακαλέσει νια φτιάξουν ειδικό δικαστήριο. Χαρά μου θα είναι. Τους παρακαλώ να συστήσουν. δεν θα το κάνουν γιατί θα καταντήσουν εκείνοι να είναι οι ένοχοι. Τα 86 δισ. είναι το μη βιώσιμο κομμάτι του χρέους μας που δεν είναι βιώσιμο. Βρήκαν ευκαιρία να διαιρέσουν το κόμμα μας, να φορτώσουν το κόστος του δικού τους ένοχου μνημονίου σε μένα. Συγκεντρώνω τα βέλη όλων των ενόχων.
Ο Ολάντ λέει ότι δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί σας.
Δεν έχω συναντηθεί με τον κ.Ολάντ ποτέ, ούτε με τον κ.Σουλτς.με τον κ.Σόιμπλε συνεννοούμασταν, αλλά διαφωνούσαμε. δεν εξελέγην για να του καταθέτω διαπιστευτήρια, όπως κάνουν άλλοι.
Πώς κοιμάστε ήσυχος το βράδυ;
Με τις πληροφορίες που είχα τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Με τις πληροφορίες που έχω τώρα, αν γνώριζα ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.




Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Βαρουφάκης: Τσίπρα προετοιμάσου για ρήξη - Έτοιμος ο μηχανισμός για τη δραχμή από το 2014






Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις είναι ο τίτλος του άρθρου του πρώην υπουργού Οικονομικών - Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!
«Αν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί», γράφει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Γιάνης Βαρουφάκης




Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι ο μηχανισμός για το παράλληλο νόμισμα είναι έτοιμο από το 2014, λέει στο άρθρό του εξ αφορμής του νέου αδιεξόδου που στήθηκε στις διαπραγματεύσεις.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.
Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.
Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος.
Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.
Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Καμία βάση δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα για την ελπίδα ότι το τοξικό 3ο «πρόγραμμα» θα εκλογικευόταν σταδιακά, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βάζει πλάτες στην Αθήνα ώστε η λιτότητα και τα αντικοινωνικά μέτρα του ΔΝΤ να χαλαρώσουν, με τη στάση του ΔΝΤ να αναγκάζει το Βερολίνο να αποδεχθεί αναδιάρθρωση χρέους και χαμηλότερα πλεονάσματα, με την ΕΚΤ να περιλαμβάνει την Ελλάδα στο πρόγραμμα αγορών ομολόγων (ποσοτική χαλάρωση).
Το ότι οι κ. Μοσκοβισί, Γιούνκερ, Κερέ και Σαπέν μπορεί να έδωσαν τέτοιες υποσχέσεις δεν αποτελεί δικαιολογία.
Από τον Μάιο του 2015 είχαμε πλήρη επίγνωση ότι οι εν λόγω κύριοι και γνωρίζουν να ψεύδονται και αδυνατούν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους όταν δεν ψεύδονται.
Οπως τότε (τον Μάιο του 2015) έτσι και τώρα, οι απατηλές υποσχέσεις της Επιτροπής, αλλά και της κ. Μέρκελ κάποια στιγμή εξαϋλώνονται.
Ξάφνου, Σόιμπλε-ΔΝΤ-ΕΚΤ εισβάλλουν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο απαιτώντας εξοντωτικά μέτρα, με Μέρκελ, Ολάντ και Επιτροπή να σφυρίζουν αδιάφορα και την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να υποχωρεί άλλη μια φορά για να «σώσει» τη χώρα.
Αυτό ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Συνεχείς τέτοιες επιδρομές έως ότου ο ελληνικός λαός, πλήρως εξουθενωμένος, τον παρακαλέσει για το Grexit.
Οσο για το παράλληλο πρόγραμμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είχε ακυρώσει με την εξής φράση στην πρώτη σελίδα του Μνημονίου που πέρασε τη 13η Αυγούστου 2015 από τη Βουλή: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται στο να συμβουλεύεται, και να συμφωνεί με, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις της... προτού οριστικοποιηθούν και νομοθετηθούν».
Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε να δεσμευτεί ότι οι βαθμοί ελευθερίας του θα περιορίζονταν στην καθυστέρηση της επιβολής των όρων του 3ου Μνημονίου, κάτι που αποτελούσε, και αυτό, μέρος του Σχεδίου Σόιμπλε (καθώς έδινε στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών πάτημα για να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα άλλη μια φορά αθετεί τις υποχρεώσεις της);
Πίστευε πράγματι η κυβέρνηση ότι με την υποταγή της στο 3ο Μνημόνιο έκανε τη ζωή του κ. Σόιμπλε πιο δύσκολη και πριμοδοτούσε προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις ανά την Ευρώπη; Το αντίθετο.
Καταπόντισε τους Ποδέμος, έκανε ανοίγματα στην καταρρέουσα (ηθικά και πολιτικά) σοσιαλδημοκρατία, απογοήτευσε όλους τους προοδευτικούς Ευρωπαίους – και όλα αυτά την ώρα που ο εθνικισμός θριαμβεύει παντού, ενώ στη Γερμανία ανεβαίνουν εντυπωσιακά δύο κόμματα (το φιλελεύθερο FDP και το ξενοφοβικό AfD) που έχουν το Grexit πολύ ψηλά στην ατζέντα τους.
Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!
Στο μεταξύ, εν όψει αξιολόγησης, το ΔΝΤ άλλη μια φορά εκθέτει τους αναλυτές του με μια ανάλυση μη βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους και νουθεσίες προς Ευρωπαίους για αναδιάρθρωσή του, οι οποίες όμως καταλήγουν στον γνωστό μισανθρωπικό παραλογισμό: Αφού το Βερολίνο δεν θέλει αναδιάρθρωση χρέους, τότε το ΔΝΤ θα λειτουργήσει ως ο επιβάλλων τη σκληρή λιτότητα του κ. Σόιμπλε που προκύπτει, λογικά, από την άρνηση της αναδιάρθρωσης χρέους, την οποία άρνηση το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί ότι καταστρέφει τη χώρα!
Τώρα που ούτε η αυθυποβολή δεν μπορεί πλέον να διατηρήσει τις «υποθέσεις εργασίας» του, τι προτίθεται να πράξει ο πρωθυπουργός;
Ο ίδιος υπόσχεται, άλλη μια φορά, ότι δεν πρόκειται (αυτή τη φορά!) να υποκύψει νομοθετώντας νέα λιτότητα για μετά το 2018.
Το εννοεί; Είναι δηλαδή σήμερα έτοιμος να κάνει εκείνο που με σταμάτησε να κάνω το 2015;
Ή μήπως, άλλη μια φορά, δεν το εννοεί και είναι έτοιμος την ύστατη στιγμή (λίγο πριν από την αποπληρωμή του προσεχούς Ιουλίου των ομολόγων μας που κατέχει η ΕΚΤ) να ξανα-«σώσει» τη χώρα από την «επίσημη χρεοκοπία» υπογράφοντας ό,τι παλιόχαρτο του φέρει ο κ. Χουλιαράκης συγγεγραμμένο από τον κ. Βίζερ και τον κ. Κοστέλο;
Αν το εννοεί, του θυμίζω τι ήταν εκείνο που συμφωνήσαμε ότι απαιτείται και το οποίο -και σήμερα- αποτελεί το μόνο που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα:
Προετοιμασία για μονομερή αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν τον Ιούλιο (και κατόπιν)
Προετοιμασία του ηλεκτρονικού συστήματος συναλλαγών μέσω Taxisnet το οποίο είχα σχεδιάσει, είχα αρχίσει να υλοποιώ και το οποίο μάλιστα είχα (α) ανακοινώσει στην παράδοση του ΥπΟικ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και (β) σκιαγραφήσει σε άρθρο μου στους Financial Times (παραθέτω τις πηγές αυτές για να διευκολύνω τους «δημοσιογράφους» της τρόικας εσωτερικού που ψάχνουν αποδεικτικά στοιχεία για το ειδικό δικαστήριο που μου... ετοιμάζουν).
Αυτή η διττή προετοιμασία είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν άλλη μια ανατριχιαστικά εξευτελιστική αναδίπλωση του πρωθυπουργού βραχυπρόθεσμα και το Σχέδιο Σόιμπλε μεσοπρόθεσμα.
Με το ηλεκτρονικό σύστημα πληρωμών στη θέση του στόχος ήταν, από το 2015, να σηματοδοτηθεί στον κ. Σόιμπλε κάτι πολύ απλό: Δεν θέλουμε Grexit. Δεν απειλούμε με Grexit. Δεν θα προβούμε σε Grexit.
Αλλά, από την άλλη, δεν φοβόμαστε τις απειλές σας για Grexit και, έτσι, κατεβάζουμε μονομερώς τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5%, τον φόρο επιχειρήσεων στο 20%, τον ΦΠΑ στο 20% και, παράλληλα, βάζουμε τέλος στις εξώσεις από την πρώτη κατοικία.
Αν τώρα εσείς θέλετε να μας διώξετε (παράνομα) από το ευρώ, την ώρα που καταρρέει το ευρωπαϊκό στερέωμα, να μας κλείσετε ξανά τις τράπεζες κ.λπ., βρείτε τα με την κ. Μέρκελ, την Ουάσινγκτον και το ΔΝΤ, αποφασίστε το και... καλή τύχη.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί.
Η σχεδίαση του παράλληλου συστήματος πληρωμών είναι έτοιμη από το 2014, όπως γνωρίζει.
Αν τώρα δεν το εννοεί, τότε είτε να περιμένουμε να μας ξανα-«σώσει» με άλλο ένα «ναι σε όλα» είτε να δραπετεύσει μέσω εκλογών ώστε να αναλάβουν ο κ. Μητσοτάκης ή/και ο κ. Στουρνάρας την εκούσια ή ακούσια δρομολόγηση του Σχεδίου Σόιμπλε.
Και η μία και η άλλη επιλογή (υποταγή ή δραπέτευση μέσω εκλογών) αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις απόγνωσης και πανικού.
Πόσο καιρό ακόμα θα στηρίζονται στις καταρρέουσες ψευδαισθήσεις του Μαξίμου οι παραμένοντες στην κυβέρνηση;
Πόσες αντοχές διαθέτει ακόμα η εκλογίκευση του στιλ «χρειάζεται να είσαι πραγματικά ριζοσπάστης για να αποδεχθείς το πολιτικό κόστος της εφαρμογής του Μνημονίου»;
«Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων» είχα πει τότε «έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τρόπους με τους οποίους το Τaxisnet μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, να γίνει ένα σύστημα πληρωμών...»

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Forbes: Το μαρτύριο της Ελλάδας δεν έχει τέλος - Καλύτερη λύση ήταν πάντα η χρεοκοπία και το Grexit

Forbes: Το μαρτύριο της Ελλάδας δεν έχει τέλος - Καλύτερη λύση ήταν πάντα η χρεοκοπία και το Grexit - Media

Δεν θέλει καν ερώτημα το αν η κρίση στην Ελλάδα έχει τελειώσει, επισημαίνει αρθρογράφος του Forbes, σημειώνοντας πως θα 'ταν πολύ καλύτερα αν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει και είχε επέλθει το Grexit.
Όπως αναφέρει, η ιδέα ότι η ανατροπή που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο καλοκαίρι θα ήταν και το τέλος της κρίσης αποτελεί κάτι μεταξύ φρούδας ελπίδας και παραπλάνησης. Γιατί αυτό που τελικά είπε η τρόικα στην ελληνική κυβέρνηση ήταν πως «αν είστε καλά παιδιά και κάνετε ό,τι σας λέμε τότε και μόνο τότε θα πάρετε τα χρήματα που χρειάζεστε». Και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν χαίρονται τώρα με μερικά από αυτά που τους ζητούν να κάνουν: τώρα το θέμα είναι οι συντάξεις.
Η ελληνική κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να μην κάνει περικοπές, γεγονός που τη φέρνει σε ευθεία σύγκρουση με τους δανειστές, λίγους μήνες μετά την υπαγωγή της χώρας στο 3ο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι δεν θα κόψει κύριες κι επικουρικές συντάξεις, μέσω του σχεδίου που υπέβαλε προς αξιολόγηση στους δανειστές τη Δευτέρα.
Δεν υπάρχει κάτι καινούργιο σε όλα αυτά. Το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα αποτελούσε ανέκαθεν αγκάθι στις συνομιλίες κι ένα εκ των πλέον σοβαρών.
Τον Ιανουάριο του 2016 και ακόμα το συζητάμε, σαν να είμαστε ακόμα στο φθινόπωρο του 2014. Όλο αυτό δείχνει ότι η συμφωνία του Ιουλίου του 2015, απλώς δεν ήταν το τέλος στο έπος της ελληνικής κρίσης χρέους.
Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν ότι όλοι διακήρυξαν ότι από εκείνη τη μάχη του καλοκαιριού βγήκαν νικητές και μετά έστειλαν τους διαπραγματευτές να ασχοληθούν με τις «οχληρές» λεπτομέρειες. Αμελητέες λεπτομέρειες, όπως πχ αν η Ελλάδα θα μειώσει τελικά τις δαπάνες που οι δανειστές απαιτούν. Λεπτομέρειες που οδήγησαν την κρίση σε αυτό το σημείο εξ αρχής.
Η αλήθεια είναι πως η καλύτερη λύση ήταν πάντα η ελληνική χρεοκοπία και το Grexit. Και το ότι αυτό δεν συνέβη είναι και η αιτία γι' αυτό που γίνεται τώρα. Κι έτσι έχουμε και την αέναη παράταση του οικονομικού βασάνου της Ελλάδας.
Πηγή: enoikonomia.gr

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Reality Check: Σε Απλά Ελληνικά - Αξίζει να το διαβάσετε

Το παρακάτω κείμενο είναι η προσωπική μου αντίληψη για ότι συνέβη στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο.
Γιατί έγινε ότι έγινε?
Παραποιώντας τα οικονομικά της στοιχεία, η Ελλάδα “απέδειξε” πως μπορεί να συμμετάσχει σε μία νομισματική ένωση στην οποία συμμετείχαν οικονομίες πολύ πιο ισχυρές απο την δική της. Είναι σαν να συμμετέχει ο Αχιλλέας Φαρσάλων σε πρωτάθλημα που παίρνει μέρος η Μπαρτσελόνα και η Μίλαν. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει ανταγωνιστική (να γίνει δηλαδή Μπαρτσελόνα) με αποτέλεσμα να συσσωρεύσει πάρα πολύ χρέος.
Η ΕΕ και το ΔΝΤ την διέσωσε αλλά επέμεινε σε λιτότητα και μεταρρυθμίσεις. Έχει υπάρξει περισσότερο απο το πρώτο και λιγότερο απο το δεύτερο και η Ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε σε ανησυχητικό βαθμό. Οι Έλληνες χρειάζονται κι άλλες διασώσεις αλλά έχοντας αγανακτίσει με την λιτότητα ζήτησαν αλλαγή τακτικής.
Ο Τσίπρας προσπάθησε να σταματήσει την επιβολή μέτρων λιτότητας και να πείσει την ΕΕ να συμφωνήσουν σε μέτρα που, ναι μεν εξυπηρετούν το χρέος, συμβάλλουν όμως και σε ανάπτυξη της χώρας.
Πως προσπάθησε να το πετύχει αυτό?
Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε δύο βασικά όπλα:
α. Την κοινή λογική: Ο Βαρουφάκης απέδειξε ξανά και ξανά με τις γνώσεις και τα επιχειρήματα του πως αυτά που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν γεννούν ανάπτυξη, αλλά καταστρέφουν την χώρα. Το όπλο της κοινής λογικής ενυσχύθηκε και απο την ανοιχτή παραδοχή του ΔΝΤ πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, παραδοχή που ήρθε μετά απο κινήσεις της κυβέρνησης.
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα?: Κανένα αποτέλεσμα. Ο Σόιμπλε δεν είχε κανένα πρόβλημα να πει ανοιχτά πως γνωρίζει πως το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο αλλά δεν τον νοιάζει και δεν θα δεχτεί κούρεμα του χρέους. Αυτό αποδεικνύει πως η κοινή λογική δεν παίζει κανέναν ρόλο στις αποφάσεις της ΕΕ (Ευρωπαϊκής Ένωσης), άρα το βασικό όπλο του Τσίπρα, πάνω στο οποίο επένδυσαν 6 μήνες, ήταν εξ’ αρχής άχρηστο.
β. Το Grexit: Ο Τσίπρας ξεκίνησε ένα είδος ψυχρού πολέμου (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ απειλούσαν ο ένας τον άλλον πως θα ρίξουν πυρηνικά), απειλώντας πως θα πάει την χώρα σε Grexit, καταστρέφοντας μαζί με την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.
Ποιό ήταν το αποτέλεσμα?: Κανένα αποτέλεσμα. Οι δανειστές ήταν σίγουροι πως μπλοφάρει.
Να σημειώσω εδώ πως όταν στις 11/7/2015 ο Άγγλος φιλόσοφος Keith Frankish ρώτησε στο twitter τον Βαρουφάκη:
Αν ο Βαρουφάκης πιστεύει (σωστά, κατ’εμε) ότι ο Σόιμπλε θέλει Grexit, γιατί νόμιζε πως η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απειλή του Grexit για να πάρει παραχωρήσεις?
Ο Βαρουφάκης του απάντησε:
Δεν το νόμιζα. Στην πραγματικότητα αρνιόμουν σταθερά να μπλοφάρω, να απειλήσω ή να σκευωρίσω.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε ο Τσίπρας δεν πήγε με 2 όπλα, αλλά με ένα.


Γιατί ο Τσίπρας δεν προχώρησε σε Grexit παρ’όλα αυτά?
Ο Τσίπρας δεν μπορούσε να κάνει Grexit χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία. Ένα Grexit μπορεί να γίνει μόνο προσχεδιασμένα και με τρόπο ελεγχόμενο και όχι άτακτο.

Δεν μπορούσαμε να κάνουμε Grexit και να τυπώσουμε κατευθείαν δραχμές?
Σύμφωνα με τον Γ. Βαρουφάκη, στο υπο αμερικανική κατοχή Ιρακ, με τον πιο ισχυρό στρατό του κόσμου και τρία νομισματοκοπεία, η είσοδος νέου νομίσματος τους πήρε σχεδόν ένα χρόνο.
Χωρίς τέτοια υποστήριξη, η Ελλάδα θα ανακοίνωνε ένα πολύ υποτιμημένο νόμισμα το οποίο θα χρειαζόταν 18 μήνες για να φτάσει στην Ελληνική αγορά. Μέσα σε αυτούς τους 18 μήνες ο κάθε Έλληνας θα έστελνε τα λεφτά του στο εξωτερικό με όποιον τρόπο έβρισκε και το αποθεματικό της χώρας θα άδειαζε.
Η αξία ενός νομίσματος ορίζεται εν μέρη απο το αποθεματικό. Πρόσθεσε σε αυτό και άλλους παράγοντες που επίσης επηρρεάζουν την αξία ενός νομίσματος — π.χ. το ποσοστό ανεργίας σε μία χώρα και η πολιτική σταθερότητα, ο πληθωρισμός — και το αποτέλεσμα, όταν μετά απο 18 μήνες γυρνούσαμε σε δραχμή, θα ήταν τα 500 ευρώ μισθό/μήνα που έπαιρνε κάποιος, αφού μετατρεπόντουσαν σε ένα ποσό σε δραχμές, δεν θα του έφταναν για να ζήσει ούτε μία εβδομάδα.

Απόσπασμα απο συνέντευξη του Βαρουφάκη στις 14/7/2015

Μα καλά, όλα αυτά δεν τα προέβλεψε η κυβέρνηση?

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

''Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ GREXIT ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΗΔΗ''!

(Τρ. 7/7/15 - 12:11)        
Του ΠΩΛ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ*   
Το μεγαλύτερο κόστος από ένα Grexit έχει ήδη πληρωθεί με τα capital controls και την τραπεζική αργία. Η Ελλάδα θα πρέπει να εισπράξει και τα οφέλη κι αυτά δεν είναι άλλα από μια υποτίμηση του νομίσματος που θα έρθει με τη δραχμή.
H Ευρώπη γλίτωσε τα χειρότερα την Κυριακή. Οι Έλληνες ψηφοφόροι υποστήριξαν σθεναρά την απόρριψη των απαιτήσεων των δανειστών εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Κι ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να αισθάνονται ανακουφισμένοι από αυτό το αποτέλεσμα.

Φυσικά οι πιστωτές δε θα ήθελαν να το δείτε έτσι. Η αφήγησή τους, την οποία αναμεταδίδει εν πολλοίς και ο οικονομικός τύπος, είναι ότι η αποτυχία τους να εκφοβίσουν την Ελλάδα να συναινέσει ήταν ένας θρίαμβος του ανορθολογισμού και της ανευθυνότητας έναντι ορθών τεχνοκρατικών συμβουλών.


Όμως η εκστρατεία του εκφοβισμού - η προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες με το να αποκόψουν τη χρηματοδότηση των τραπεζών και να απειλήσουν με γενικό χάος -, όλα με σχεδόν απροκάλυπτο στόχο να εξωθήσουν την κυβέρνηση στην πτώση της – ήταν μια ντροπιαστική στιγμή για την Ευρώπη, η οποία ισχυρίζεται ότι πιστεύει στις αρχές της δημοκρατίας. Θα ήταν ένα φρικτό προηγούμενο, αν αυτή η εκστρατεία είχε πετύχει το στόχο της, ακόμα κι αν αυτά που έλεγαν οι δανειστές έβγαζαν νόημα.Πόσο μάλλον τώρα που δεν έβγαζαν. Η αλήθεια είναι ότι οι αυτοαποκαλούμενοι τεχνοκράτες της Ευρώπης, είναι σαν τους μεσαιωνικούς γιατρούς που επέμεναν να συνιστούν την αφαίμαξη των ασθενών – κι όταν η θεραπεία έκανε τους ασθενείς πιο άρρωστους, τότε ζητούσαν περισσότερη αφαίμαξη. Μία ψήφος της χώρας στο «ναι» θα την είχε καταδικάσει σε χρόνια με περισσότερα δεινά, κάτω από πολιτικές που δε λειτουργούν και οι οποίες, μόνο και μόνο βάσει απλής αριθμητικής, δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Η λιτότητα φέρνει πιθανότατα μεγαλύτερη ύφεση απ' ό,τι αντίστοιχη μείωση στο χρέος κι έτσι όλα τα βάσανα που περνά κανείς είναι τελείως άσκοπα.
Η σαρωτική και ολοκληρωτική νίκη του όχι δίνει τουλάχιστον τη δυνατότηταστη η χώρα να διαφύγει από αυτήν την παγίδα. Αλλά πώς θα μπορούσε κανείς να διαχειριστεί αυτήν τη διαφυγή; Υπάρχει κάποιος τρόπος για την Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ; Και είναι κάτι τέτοιο σε οποιαδήποτε των περιπτώσεων επιθυμητό αποτέλεσμα; Το πιο άμεσο ζήτημα αφορά στις ελληνικές τράπεζες. Σε αναμονή του δημοψηφίσματος, η ΕΚΤ απέκοψε την πρόσβασή τους σε επιπρόσθετα κεφάλαια, ελπίζοντας ότι θα επιταχύνει τον πανικό και θα εξαναγκάσει την κυβέρνηση να επιβάλει capital controls και τραπεζική αργία. Η ΕΚΤ τώρα έχει να κάνει μια περίεργη επιλογή: αν επαναφέρει την κανονική ροή χρήματος θα είναι σαν να παραδέχεται ότι το πάγωμα ήταν πολιτική επιλογή, αλλά αν δεν το κάνει θα έχει εξωθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα στην έκδοση νέου νομίσματος. Ειδικότερα, αν το χρήμα δεν αρχίσει να ρέει από τη Φρανκφούρτη (όπου εδρεύει η ΕΚΤ), η Ελλάδα δε θα έχει άλλη επιλογή από το να αρχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις με IOUs, τα οποία de facto θα είναι ένα παράλληλο νόμισμα – και τα οποία θα μπορούσαν σύντομα να μετατραπούν σε νέα δραχμή. Υποθέστε από την άλλη μεριά ότι η ΕΚΤ θα επαναφέρει τον κανονικό δανεισμό κι ότι η τραπεζική κρίση αποσοβείται. Αυτό αφήνει και πάλι ανοικτό το ερώτημα πώς θα αποκατασταθεί η οικονομική ανάπτυξη. Στις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στο δημοψήφισμα της Κυριακής, το βασικό σημείο τριβής ήταν η απαίτηση της Ελλάδας για μία μόνιμη ελάφρυνση χρέους, ώστε να απομακρυνθεί αυτό το σύννεφο που σκιάζει όλη την οικονομία της.
  Η τρόικα – οι θεσμοί που αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των δανειστών – αρνήθηκε, ακόμα κι αν τώρα πια γνωρίζουμε ότι ένα μέλος της, το ΔΝΤ, είχε ανεξάρτητα συμπεράνει ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί. Αλλά θα συνειδητοποιήσουν τώρα ότι η προσπάθειά τους να ρίξουν την αριστερή ελληνική κυβέρνηση συνασπισμού απέτυχε; Δεν έχω ιδέα – και σε κάθε περίπτωση τώρα πια υπάρχει ένα ισχυρό επιχείρημα ότι μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα είναι η καλύτερη από πολλές κακές επιλογές. Φανταστείτε για ένα λεπτό ότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ υιοθετήσει το ευρώ και είχε απλώς συνδέσει την αξία της δραχμής με αυτό. Τι θα μας συνιστούσε η βασική οικονομική ανάλυση ότι θα έπρεπε να γίνει τώρα; Η απάντηση θα ήταν, το δίχως άλλο, ότι θα έπρεπε να υποτιμήσει τη δραχμή: κάντε την αξία της δραχμής να πέσει, τόσο για να ενθαρρύνετε τις εξαγωγές όσο και για να ξεφύγετε από τον κύκλο του αποπληθωρισμού!

Βέβαια η Ελλάδα δεν έχει πια το δικό της νόμισμα, και πολλοί αναλυτές λένε ότι η υιοθέτηση του ευρώ ήταν μια ενέργεια χωρίς γυρισμό – άλλωστε, η παραμικρή υπόνοια εξόδου από το ευρώ θα ξεκινούσε ένα bank run και μία χρηματοπιστωτική κρίση. Αλλά αυτό το σκέλος της χρηματοπιστωτικής κρίσης έχει ήδη συμβεί, ώστε το μεγαλύτερο κόστος εξόδου από το ευρώ έχει ήδη πληρωθεί. Γιατί τότε λοιπόν να μην εισπράξει κανείς και τα πλεονεκτήματα;

Θα λειτουργήσει μια ελληνική έξοδος τόσο καλά όσο η σημαντικά επιτυχημένη υποτίμηση της Ισλανδίας το 2008-2009 ή η εγκατάλειψη της πολιτικής της Αργεντινής για 1 πέσο-1 δολάριο το 2001-2002; Ίσως και όχι – αλλά σκεφτείτε τις εναλλακτικές. Εκτός κι αν η Ελλάδα πάρει μία μεγάλη ελάφρυνση χρέους, ή ίσως ακόμα και τότε, η εγκατάλειψη του ευρώ προσφέρει το μόνο ικανό δρόμο διαφυγής από τον ατελείωτο οικονομικό της εφιάλτη. Κι ας είμαστε ξεκάθαροι: Αν η Ελλάδα φτάσει να εγκαταλείψει το ευρώ, αυτό δε σημαίνει ότι οι Έλληνες είναι κακοί Ευρωπαίοι. Το πρόβλημα του χρέους αντανακλά έναν ανεύθυνο δανεισμό τόσο από την πλευρά του δανειολήπτη, όσο και από αυτήν του πιστωτή. Και στην περίπτωση της Ελλάδας οι Έλληνες έχουν πληρώσει τα αμαρτήματα των κυβερνήσεών τους στο πολλαπλάσιο. Εάν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με το κοινό νόμισμα της Ευρώπης, είναι γιατί το κοινό νόμισμα δεν προσφέρει καμία ανακούφιση για τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Το σημαντικότερο τώρα είναι να γίνει ό,τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει η αιμορραγία...
Πηγή: euro2day.gr

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Ν. Τουσκ: Γεωπολιτικοί λόγοι αποτρέπουν το Grexit


«Μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφή» προειδοποιεί ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ και τονίζει ότι μια τέτοια τόσο δραματική εξέλιξη θα είχε όχι μόνο οικονομικές, αλλά και γεωπολιτικές συνέπειες για την Ευρώπη.

«Πρέπει να εμποδίσουμε το ανόητο σενάριο» της εξόδου από ατύχημα, δηλώνει ο κ. Τουσκ σε συνέντευξή του σε έξι ευρωπαϊκές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων η «Sueddeutsche Zeitung», και υπενθυμίζει ότι και ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα παρεξηγήσεων, ατυχημάτων και ανόητων τηλεφωνημάτων.

Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν είναι μόνο ζήτημα χρημάτων, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί στο γεωπολιτικό πλαίσιο, δηλώνει ο Ντόναλντ Τουσκ και τονίζει ότι λόγω της κρίσης στην Λιβύη, της εύθραυστης κατάστασης στα Βαλκάνια, στην Μολδαβία, στην Τρανσδνειστερία και στην Κύπρο, «μια τόσο δραματική πράξη, όπως η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφή», για να προσθέσει: «Οι συνέπειες δεν θα ήταν μόνο οικονομικές. Μια έξοδος της Ελλάδας θα ήταν το δραματικότερο κεφάλαιο σε ολόκληρη την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα, αυτό είναι αναμφισβήτητο».

Κάλεσε δε όλους τους παράγοντες να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον με αξιοπρέπεια και σεβασμό, τονίζοντας ότι αποτελεί «εμμονή» του, η διατήρηση της ΕΕ ενωμένης σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Πολ Κρούγκμαν: Η Γερμανία θέλει GRexit και ευνοεί τη Χρυσή Αυγή

Κώδωνας κινδύνου



Την άποψη ότι η Γερμανία προσπαθεί να εξαναγκάσει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ, επειδή δεν συμφωνεί να παραδοθεί πλήρως στο υπάρχον πρόγραμμα λιτότητας, διατυπώνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, αναλύοντας τη γερμανική στάση απέναντι στο ελληνικό αίτημα παράτασης της δανειακής συμφωνίας. Όπως λέει ο διακεκριμένος οικονομολόγος και αναλυτής, πρόκειται για μία πολιτική που οι επιπτώσεις της ευνοούν την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα.
Το νέο άρθρο του Πολ Κρούγκμαν όπως δημοσιεύεται στους New York Times:
Η Γερμανία λέει «όχι» στο ελληνικό αίτημα παράτασης. Για να είμαστε δίκαιοι, νομίζω ότι οι αναφορές στα μέσα ενημέρωσης που κάνουν λόγο για στροφή και συνθηκολόγηση της Ελλάδας είναι λανθασμένες.
Βλέπω αυτό το απόσπασμα του ελληνικού αιτήματος που λέει:
«Να συμφωνήσουμε σε αμοιβαία αποδεκτούς οικονομικούς και διοικητικούς όρους η ολοκλήρωση των οποίων, με τη συνεργασία των θεσμών, θα σταθεροποιήσει την δημοσιονομική θέση της Ελλάδας, θα φέρει τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα, θα εγγυηθεί την βιωσιμότητα του χρέους και θα βοηθήσει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2015, για τους οποίους θα ληφθεί υπόψη η παρούσα οικονομική κατάσταση»
Μου φαίνεται πως η Ελλάδα είναι αρκετά προσεκτική στο να μην συμφωνήσει με τους αρχικούς δημοσιονομικούς στόχους. Το ότι θα πετύχει τα «κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα» σημαίνει πως σχεδόν σίγουρα αυτά θα είναι μικρότερα από το 4,5% του ΑΕΠ.
Συνεπώς αν η γερμανική διαφωνία έγκειται στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν συμφωνεί να παραδοθεί πλήρως στο υπάρχον πρόγραμμα λιτότητας αυτό είναι σωστό. Αντιθέτως, η Ελλάδα φαίνεται να αναζητεί να κερδίσει λίγο χρόνο για να χτίσει μια οικονομική στρατηγική (θυμηθείτε ότι πρόκειται για μια καινούργια κυβέρνηση χωρίς βοήθεια από τεχνοκράτες) και να διαπραγματευτεί τους όρους αργότερα.
Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει εντελώς τις προεκλογικές του υποσχέσεις τώρα, σήμερα αν είναι δυνατόν.
Πιστεύουν αλήθεια οι Γερμανοί ότι αυτό είναι δυνατόν να γίνει; Υποπτεύομαι πως όχι. Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, πρόκειται για μια προσπάθεια να αναγκάσουν  την Ελλάδα να βγει από το ευρώ τώρα. Η πολιτική της Γερμανίας είναι αναμφίβολα υπέρ του Grexit. Οι επιπτώσεις της επίσης την καθιστούν, μια πολιτική υπέρ της Χρυσής Αυγής.
Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι κρίσιμης σημασίας και όπως λέει ο Πίτερ Ντόιλ: Εάν οι συνομιλίες μεταξύ Ευρωζώνης και Ελλάδας αποτύχουν, η ΕΚΤ θα πρέπει να συνεχίσει απρόσκοπτα να στηρίζει την Ελλάδα μέσω του ELA. Eπίσης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τώρα τη στάση της, όσο δηλαδή συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα.
Είναι η κρίσιμη ώρα.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Το επικίνδυνο «chicken game» Ελλάδας – Γερμανίας

krougman
του Πολ Κρούγκμαν
Στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας αλλά και στην απόφαση της ΕΚΤ να σταματήσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα, αναφέρεται ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, στο σημερινό άρθρο του στους New York Times.
Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσίας την κίνηση της ΕΚΤ, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας. «Και είναι μια στιγμή αλήθειας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και, συγκεκριμένα, για την κεντρική τράπεζα, η οποία ίσως σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει για ποιον εργάζεται», τονίζει.
Ο Κρούγκμαν συνοψίζει την παρούσα κατάσταση στον εξής διάλογο: «Γερμανία προς Ελλάδα: Ωραίο τραπεζικό σύστημα έχετε. Κρίμα θα ήταν αν κάτι του συνέβαινε. Ελλάδα προς Γερμανία: Α, ναι; Λοιπόν, θα ήταν άσχημο να δούμε την ωραία και λαμπερή σας Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνεται συντρίμμια».
Σε μία πιο αναλυτική εκδοχή, εξηγεί, «η Γερμανία απαιτεί να συνεχίσει η Ελλάδα να προσπαθεί να πληρώσει τα χρέη της στο ακέραιο με την επιβολή απίστευτα σκληρής λιτότητας. Η έμμεση απειλή, αν η Ελλάδα αρνηθεί, είναι ότι η Κεντρική Τράπεζα θα διακόψει την υποστήριξη που παρέχει στις ελληνικές τράπεζες, όπως εκλήφθηκε η απόφαση της Τετάρτης αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν. Και αυτό θα έσπερνε τον όλεθρο στην ήδη άθλια οικονομία της Ελλάδας».
Ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι μία τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για την οικονομία της Ευρώπης, αλλά και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, τονίζοντας ότι μία τραπεζική κατάρρευση στην Ελλάδα θα οδηγούσε σε Grexit. Προσθέτει το χάος στην Ελλάδα θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και τις απειλητικές πολιτικές δυνάμεις που κερδίζουν έδαφος καθώς εξελίσσεται η δεύτερη μεγάλη ύφεση στην Ευρώπη, ενώ κάνει αναφορά και στη χθεσινή δήλωση Βαρουφάκη για τους ναζί και το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, οι εξελίξεις υποδηλώνουν μια «πολύ επικίνδυνη αντιπαράθεση. Δεν πρόκειται για διπλωματία, ως συνήθως: είναι ένα “game of chicken”, όπου δύο φορτηγά γεμάτα με εκρηκτικές ύλες τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση πάνω σε έναν στενό ορεινό δρόμο, απρόθυμα και τα δύο να κάνουν στην άκρη. Και όλα αυτά συμβαίνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποτίθεται ότι είναι -πράγματι, υπήρξε, μέχρι τώρα- ένας θεσμός που προάγει την παραγωγική συνεργασία».
Όσον αφορά στις αιτίες που οδήγησαν την αντιπαράθεση σε τέτοιο σημείο, σύμφωνα με τον οικονομολόγο, έχουν να κάνουν με το γεγονός πως οι πολιτικοί λένε στους ψηφοφόρους αυτά που θέλουν να ακούσουν, δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να εκπληρωθούν,και καταλήγουν να οδηγούνται σε πολιτικές που στη συνέχεια προσποιούνται ότι δεν μπορούν να αποφύγουν. Όπως τονίζει ο Κρούγκμαν, αναφέρεται στην Άνγκελα Μέρκελ και τους συναδέλφους της.
Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα δανειζόταν ανεύθυνα όλα τα προηγούμενα χρόνια, υποστηρίζει ο Κρούγκμαν, επιμένοντας ωστόσο πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό αν κάποιοι δεν την δάνειζαν εξίσου ανεύθυνα: σαφώς είναι αδύνατο η χώρα να καταφέρει να ξεπληρώσει όλο της το χρέος, προσθέτει.
Τι θα γίνει όμως αν η Γερμανία δεν συνειδητοποιήσει ποτέ τη ζημιά που προκαλεί η λιτότητα, αναρωτιέται ο Κρούγκμαν, καταλήγοντας: «Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να ελπίζουμε ότι η ΕΚΤ θα πάρει θέση και θα ξεκαθαρίσει ότι ο σωστός ρόλος της είναι να κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει την οικονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρώπης – όχι να ενεργεί ως συλλέκτης χρέους της Γερμανίας».
Ο Πολ Κρούγκμαν είναι οικονομολόγος. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στους New York Times και αναδημοσιεύτηκε από την lifo.gr στις 6/2/2015

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Γ. Βαρουφάκης: “Δεν υπάρχει ομαλή έξοδος-Θα ξεσπάσει κρίση”


Τη δική του απάντηση σε δημοσίευμα των Financial Times, περί ενός “ομαλού Grexit”, απαντά ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης. Σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα ο καθηγητής Οικονομικών επισημαίνει ότι “η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τώρα την τεχνική του πρωτογενούς πλεονάσματος που έχει επιτευχθεί προκειμένου να διαπραγματευτεί σκληρά και να σηκώνει τους ώμους της αν το Βερολίνο συνεχίζει να απειλεί με αποβολή από την Ευρωζώνη”.
Όπως επισημαίνει, στην ευρωζώνη υπάρχει ένα ενιαίο νόμισμα που δεν είναι δεκτικό σε διαφοροποιήσεις. Και όσο για την “ομαλή έξοδο”; ο καθηγητής Οικονομικών υποστηρίζει ότι “δεν μπορεί να υπάρξει τέτοιο πράγμα”, διότι “τότε θα ξεσπάσει η κόλαση”.
Επίσης ο καθηγητής προσθέτει τριά βασικά σημεία.
- Το πρώτο είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μικρό και έχει ως προϋπόθεση την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες (π.χ. καθυστερήσεις στην επιστροφή του ΦΠΑ στους εξαγωγείς, μη καταβολή των ιδιωτικών επιχειρήσεων για αγαθά και υπηρεσίες που έχουν ήδη κ.λπ.).
- Το δεύτερο είναι ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη θα είχε καταστροφικές συνέπειες διότι το τρέχον πρωτογενές πλεόνασμα, ακόμη και αν ήταν πραγματικό, δεν θα είναι σε θέση να καλυφθεί.
- Το τρίτο έχει να κάνει με τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα. Όπως επισημαίνει, εάν η ελληνική κυβέρνηση ενδιαφέρονταν για τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, θα επωφελούνταν από τη συμμαχία με το ΔΝΤ να το πράξει και ανεξάρτητα από το πραγματικό μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος, θα αρνούνταν να επιστρέψει στην ΕΚΤ τα ομόλογα που αγόρασε ανόητα μεταξύ 2010 και 2011. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τη διαπραγμάτευση.