Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Αντιμέτωποι με κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα...





Η πληγή που άνοιξε το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και ανθρωπιστική, γράφει τη Δευτέρα η βρετανική εφημερίδα «Independent».

Ο πόνος λόγω της κρίσης χρέους γίνεται αισθητός από τις πιο ευάλωτες ομάδες, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων, σημειώνει ο αρθρογράφος.


Η αγωνία στην Ελλάδα παρατείνεται, όπως υπενθύμισε με δηλώσεις του ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γενς Σπαν, ο οποίος θεωρεί πιθανή μια συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔNT) που να μην απαιτεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ώστε οι πιστωτές να μην έχουν απώλειες για τα δάνειά τους, όπως είπε.

Το ΔΝΤ θέλει να γίνει μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά η Γερμανία αντιτίθεται σε αυτό. Το ζήτημα δεν είναι μόνο τεχνικό, σε σχέση με την καταλληλότερη μορφή ελάφρυνσης του χρέους για την Ελλάδα. Ούτε είναι θέμα που έχει να κάνει με τη δίκαιη αντιμετώπιση διαφορετικών κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ούτε καν είναι ένα θέμα για το μέλλον της Ευρωζώνης ή ακόμη και για την οικονομία γενικά. Όλα μετράνε, αλλά ένα πράγμα μετράει περισσότερο και αυτό είναι το ανθρωπιστικό ζήτημα για τους Έλληνες που είναι αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή, επισημαίνει η εφημερίδα.




Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο την τελευταία δεκαετία. Ο πόνος της κρίσης είναι αρκετά εμφανής, αλλά δεν κατανέμεται εξίσου. Οι συνταξιούχοι βλέπουν το εισόδημά τους να έχει μειωθεί κατά το ήμισυ και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο. Οι ιατρικές υπηρεσίες τελούν υπό τεράστια πίεση, με ορισμένα φάρμακα να μην είναι πλέον διαθέσιμα. Η ανεργία επίσημα είναι 23% και η ανεργία των νέων αγγίζει το διπλάσιο ποσοστό. Για τους τυχερούς και μορφωμένους νέους, η διαφυγή είναι να μεταναστεύσουν στη Βρετανία ή στη Γερμανία, όπου υπάρχουν δουλειές. Για τους μεγαλύτερους και λιγότερο τυχερούς δεν υπάρχει διαφυγή εκτός από το να τα βγάζουν πέρα στηριζόμενοι συχνά στη φιλανθρωπία. Φυσικά, υπήρχε μεγάλη κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά αυτοί που την κακοδιαχειρίστηκαν δεν είναι αυτοί που πλήττονται τώρα.

Το τραγικό είναι ότι υπάρχει μια πεπατημένη, την οποία χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες μπορούν να ακολουθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας τους. Αυτή συνήθως περιλαμβάνει τρία πράγματα: ελάφρυνση του χρέους, υποτίμηση του νομίσματος και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά οι δύο πρώτες επιλογές δεν είναι διαθέσιμες. Σε κάποιο στάδιο, θα πρέπει να γίνει μια ελάφρυνση του χρέους και πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρξει και υποτίμηση. Στο μεταξύ, η αγωνία συνεχίζεται, πληγώνοντας περισσότερο εκείνους που είναι λιγότερο δυνατοί να το αντέξουν, τονίζει ο αρθρογράφος.




Πηγή: Independent

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Βαρουφάκης: Έζησα τη δαιμονοποίηση- Όνειρο ζωής του Σόιμπλε το Grexit





Δριμεία επίθεση εναντίον όλων εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο πρώην υπυοργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος πραδέχθηκε ότι έκανε λάθη και ανέφερε πως αν γνώριζε ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha χαρακτήρισε όνειρο ζωής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Grexit, το οποίο, όπως είπε, όσο δαιμονοποιείται τότε γίνεται πιθανό, ενώ πρόσθεσε ότι θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί στις 24 Φεβρουαρίου του 2015, όταν ανατράπηκε η απόφαση του Eurogroup που είχε προηγηθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα.
Στην ερώτηση αν μπορεί να είναι ήσυχος με τον τρόπο που λειτούργησε, ο κ.Βαρουφάκης είπε ότι είναι εντάξει με τη συνείδησή του, αφού λειτούργησε με βάση τις πληροφορίες που είχε τότε.
Βασικά σημεία της συνέντευξης του Γιάνη Βαρουφάκη
Δεν επικοινωνώ με τους συντρόφους μου, δεν επικοινωνώ με τον κ.Τσακαλώτο. Το 90% του ελληνικού λαού υποφέρει. Ίσως στα 90 μας να συναντηθούμε με τον Ευκλείδη σε ένα καφενείο.
Έζησα τη δαιμονοποίηση γιατί δεν ήθελα να υπογράψω- τα μνημόνια τα υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών. Από τη στιγμή που πτώχευσε το ελληνικό κράτος, έπρεπε να πάρουμε συγκεκριμένη απόφαση. Να προσποιούμεθα παίρνοντας δάνεια ή να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο; Αυτό το ερώτημα έθετε ο λαός στον εαυτό του από το 2010. Ο πιο ασφαλής, ο μοναδικός τρόπος αποφυγής του Grexit είναι να το φοβάσαι λιγότερο από προγράμματα που σχεδιάστηκαν να αποφύγουν.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της δραχμής. Στόχος μας πρέπει να ειναι μια βιώσιμη συμφωνία εντός της ευρωζώνης. Η κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει το δικό της σχέδιο εξόδου. Να βάλει τη βάση και αν δεν γίνει δεκτό, τότε να πει «πετάξτε μας εμείς έξω». Να πούμε στους δανειστές ότι δεν θα πάμε στο 3,5%, γιατί είναι αυτογκόλ για μια οικονομία που προσπαθεί.
Για το παράλληλο σύστημα πληρωμών που πρότεινε:
Υπάρχουν τρεις εναλλακτικές:
1.Μία βιώσιμη συμφωνία στο ευρώ που να κρατήσει την Ελλάδα χωρίς να συρρικνώνεται διαρκώς- δεν το έχουμε. Δεν είναι προτεραιότητα για όλους.
2. Η δεύτερη είναι εκπαραθύρωση από το ευρώ, είναι στόχος ζωής του Σόιμπλε
3.Διαρκής συρρίκνωση μέχρις ότου ο ελληνικός λαός ζητήσει γονατιστός το grexit.
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε συμφωνία με την κ.Μέρκελ και τον κ.Ντράγκι που είναι οι μόνοι σοβαροί, είναι να μη φοβόμαστε το Grexit
Γιατί δεν κάνατε τα πράγματα διαφορετικά;
Γιατί τα πράγματα άλλαξαν στις 6 και στις 12 Ιουλίου του 2015. Δεν κατάλαβα ακριβώς τί συνέβαινε πριν την 6 η Ιουλίου. Στις 20 Φεβρουαρίου είχα βγει από το eurogroup με βαθιά ικανοποίηση για έναν απλό λόγο: γιατί συμφωνήσαμε στον κοινό νου: Να κάτσουμε κάτω να γράψουμε το πρόγραμμα από την αρχή σε λογική βάση. Και όλα μέσα από ειλικρινή διαπραγμάτευση. Στις 24 Φεβρουαρίου τα πήραν πίσω, αυτοί το τίναξαν στον αέρα. Είχαν δρομολογήσει το κλείσιμο των τραπεζών.
Αισθάνεστε απομονωμένος; Αισθάνεστε Ιφιγένεια;
Αισθάνομαι μεγάλη θλίψη για την κατάσταση του ελληνικο9ύ λαού από το 2010, αλλά εξαιρετικά απέναντι στη συνείδησή μου. Ποιός πρέπει να αισθάνεται καλύτερα: Εγώ ή ο πρωθυπουργός που υπέγραψε; Εγώ ή ο κ.Στουρνάρας που με μια απίστευτη δήλωσή του ξεκίνησε το bank run ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου;
Το χαρτί των capital controls έχει την υπογραφή Βαρουφάκη
Τις τράπεζες τις έκλεισε ο κ.Ντράγκι, κόβοντας τον ELA. Εκλεισε τη ρευστότητα των τραπεζών. Δεν έκλεισα εγώ τις τράπεζες. Μισή ώρα πριν ανοίξουν οι τράπεζες δεν θα είχαν ρευστό. Τίο έπρεπε να κάνουμε; Κρίθηκα να χειριστώ το κλείσιμο των τραπεζών που μας επέβελε η ΕΚΤ. Την επόμενη εβδομάδα ξεκινάμε καμποάνια που θα απαιτήσουμε από τον Ντράγκι να παρουσιάσει δημοσίως τις αποφάσεις. Το λάθος μου έγινε την 24η Φεβρουαρίου και αργότερα,τον Απρίλιο, όταν η κυβέρνησή μου παρέδωσε το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος. Εχω κάνει πολλά λάθη.Ηταν λάθος που δεν παραιτήθηκα. Η ΕΕ έπαιξε το ρόλο του εκβιαστή για να καταργήσει το ΕΚΑΣ και να ιδιωτικοποιηθούν 14 περιφερειακή αροδρόμια. Είμαι περήφανος για τη στάση μου στο δημοψήφισμα.
Τι θα έπρεπε να γίνει από τον κ.Τσίπρα την επομένη του δημοψηφίσματος; Πόσο θα απείχε από την καταστροφή που λέει τώρα ο κ.Τσίπρας ή από τη Βόρεια Κορέα που λέει ο κεντρικός τραπεζίτης;
Η συμπεριφορά των ΜΜΕ εκείνη την περίοδο ήταν ντροπή. Εγώ παραιτήθηκα για να μην κάνω την κωλοτούμπα, την επομένη του δημοψηφίσματος. Συζητήστε το με μέλος της κυβέρνησης που παρέμεινε μετά το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Εχω παραδεχθεί αρκετά λάθη μου. Χάσαμε δύο χρόνια που δεν είχαμε δικαίωμα να τα χάσουμε. Είχαμε ένα δίλημμα εκείνο το βράδυ: Το σχέδιο Σόιμπλε για grexit ήταν η αποδοχή του τρίτου μνημονίου, το είχε εντάξει.




Αν σας είχε ακούσει ο κ.Τσίπρας και είχε προχωρήσει σε πλήρη ρήξη τί θα γινόταν;
Κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα ένα εναλλακτικό παρόν. Αν παραμέναμε σταθεροί για δέκα μέρες και ανακοινώναμε κούρεμα ομολόγων θα είχαμε μια συμφωνία. Υπήρχε πίθανότητα ο Σόιμπλε να δρομολογούσε grexit. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, τα τελευταία δύο χρόνια είναι χειρότερο από το grexit. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε είναι να μην το δαιμονοποιούμε. Ο φόβος και η δαιμονοποίηση συμφέρει τον κ.Σόιμπλε. Κοντά στο grexit μας έφερε το μνημόνιο. Αποφασίσαμε αργόσυρτο θάνατο που συμφέρει τους δανειστές μας.
Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε ότι έχετε χρεώσει τη χώρα 86 δισ.;
Μια χαρά αισθάνομαι. δεν υπήρχε καμιά εθνική συνείδηση. Εχω παρακαλέσει νια φτιάξουν ειδικό δικαστήριο. Χαρά μου θα είναι. Τους παρακαλώ να συστήσουν. δεν θα το κάνουν γιατί θα καταντήσουν εκείνοι να είναι οι ένοχοι. Τα 86 δισ. είναι το μη βιώσιμο κομμάτι του χρέους μας που δεν είναι βιώσιμο. Βρήκαν ευκαιρία να διαιρέσουν το κόμμα μας, να φορτώσουν το κόστος του δικού τους ένοχου μνημονίου σε μένα. Συγκεντρώνω τα βέλη όλων των ενόχων.
Ο Ολάντ λέει ότι δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί σας.
Δεν έχω συναντηθεί με τον κ.Ολάντ ποτέ, ούτε με τον κ.Σουλτς.με τον κ.Σόιμπλε συνεννοούμασταν, αλλά διαφωνούσαμε. δεν εξελέγην για να του καταθέτω διαπιστευτήρια, όπως κάνουν άλλοι.
Πώς κοιμάστε ήσυχος το βράδυ;
Με τις πληροφορίες που είχα τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Με τις πληροφορίες που έχω τώρα, αν γνώριζα ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.




Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Οι παιδουπόλεις της Φρ(ε)ίκης - Ένα αρρωστημένο σχέδιο, από έναν νοσηρό νου






Μεσαιωνικός πύργος Μπλάνκεμπουργκ. Όρη Χαρτς, Γερμανία, 1933
Η Φρειδερίκη Λουίζα Θηρεσία Βικτώρια Μαργαρίτα Σοφία Όλγα Καικιλία Ελισάβετ Χριστίνα, πριγκίπισσα του Ανοβέρου και δούκισσα της Βρουνσβίκης, έστρωσε το μεταξένιο φόρεμά της, κάθισε σε μια καρέκλα και έσμιξε τα παχιά της φρύδια. Κοίταξε όλο μίσος, σαν φίδι, τη μητέρα της. «Εγώ είμαι μέλος του ναζιστικού κόμματος και ακολουθώ τον μεγάλο μας Φύρερ και εσύ μου ζητάς να πάω στην Αγγλία;» τη ρώτησε φτύνοντας τις λέξεις. «Και όχι μόνο αυτό, αλλά μου ζητάς να παντρευτώ ποιον; Τον πρώτο σου ξάδερφο. Πφφφ, πρίγκιπας Παύλος της ποιας, της Ελλάδας. Αηδίες. Αυτός κοιμάται όρθιος». 
Η μητέρα της, πριγκίπισσα Βικτώρια Λουίζα της Πρωσίας, την πήρε από το χέρι, τη σήκωσε όρθια και την πήγε στο παράθυρο του σαλονιού τους: «Θα κάνεις ό,τι σου λέω. Αν είμαστε τυχεροί, Φρειδερίκη, κάποια μέρα όλα αυτά που βλέπεις δεν θα είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που θα έχεις. Πού ξέρεις, μπορεί να γίνεις και βασίλισσα της Ελλάδας».




1η Απριλίου 1947, Ελλάδα – βασιλικά ανάκτορα 
«Έλα, Παύλο, σταμάτα πια, δεν ωφελεί σε τίποτε να θρηνείς. Πάει, τελείωσε. Ο συχωρεμένος έφυγε. Τώρα ο Βασιλεύς της Ελλάδας δεν είναι ο Γεώργιος, αλλά ο Παύλος ο Α’. Ο σύζυγός μου, εσύ δηλαδή, εάν δεν το έχεις καταλάβει». Η Φρειδερίκη μιλούσε χαιρέκακα προς τον σύζυγό της καθώς έβγαζε το πανάκριβο παλτό της και το άφηνε στα χέρια μιας γυναίκας από το υπηρετικό προσωπικό που στεκόταν αμίλητη πίσω της. «Και φυσικά η βασίλισσα αυτού του τόπου είμαι εγώ» μονολόγησε. «Σε άκουσα» της φώναξε με λυγμούς από το μέσα δωμάτιο ο Παύλος και έκλεισε με δύναμη την πόρτα του γραφείου του, όπου είχε αποσυρθεί για να της δείξει τη δυσαρέσκειά του. 
Η Φρειδερίκη δεν του έδωσε σημασία. Προχώρησε πάνω στο παχύ χαλί και πήγε στο σαλόνι. Κάθισε, σταύρωσε τα πόδια της και τα κοίταξε με αποστροφή: «Πώς είναι δυνατόν να είμαι τόσο όμορφη και να έχω τόσο χοντρά πόδια;». Σηκώθηκε, προχώρησε σε έναν καθρέπτη και ξανακοίταξε το σημείο του σώματός της που μισούσε. «Αυτό σου βγήκε σε καλό. Εάν δεν είχες χοντρά πόδια, τώρα θα ήσουν παντρεμένη με τον Πέτρο, αλλά δεν θα ήσουν Βασίλισσα. Ποιον, τον Πέτρο, τον πρίγκιπα που έχει παντρευτεί μια κομμουνίστρια Ρωσίδα. Τον μισώ» σκέφτηκε λίγο δυνατότερα από όσο θα έπρεπε. 
«Ποιον μισείς, Φρειδερίκη»; Ο Παύλος με το κεφάλι του να αρχίζει να αραιώνει από μαλλιά, είχε ακουμπήσει στην κάσα της μεγάλης ξύλινης πόρτας και κοίταζε τη γυναίκα του. «Τους κομμουνιστές» απάντησε ετοιμόλογα το πρώην μέλος της ναζιστικής Νεολαίας της Γερμανίας και νυν βασίλισσα των Ελλήνων. «Θέλω να τους εξαφανίσω από τη χώρα αυτή. Και εκείνους και τη γενιά τους»...