Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Αντιμέτωποι με κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα...





Η πληγή που άνοιξε το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και ανθρωπιστική, γράφει τη Δευτέρα η βρετανική εφημερίδα «Independent».

Ο πόνος λόγω της κρίσης χρέους γίνεται αισθητός από τις πιο ευάλωτες ομάδες, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων, σημειώνει ο αρθρογράφος.


Η αγωνία στην Ελλάδα παρατείνεται, όπως υπενθύμισε με δηλώσεις του ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γενς Σπαν, ο οποίος θεωρεί πιθανή μια συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔNT) που να μην απαιτεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ώστε οι πιστωτές να μην έχουν απώλειες για τα δάνειά τους, όπως είπε.

Το ΔΝΤ θέλει να γίνει μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά η Γερμανία αντιτίθεται σε αυτό. Το ζήτημα δεν είναι μόνο τεχνικό, σε σχέση με την καταλληλότερη μορφή ελάφρυνσης του χρέους για την Ελλάδα. Ούτε είναι θέμα που έχει να κάνει με τη δίκαιη αντιμετώπιση διαφορετικών κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ούτε καν είναι ένα θέμα για το μέλλον της Ευρωζώνης ή ακόμη και για την οικονομία γενικά. Όλα μετράνε, αλλά ένα πράγμα μετράει περισσότερο και αυτό είναι το ανθρωπιστικό ζήτημα για τους Έλληνες που είναι αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή, επισημαίνει η εφημερίδα.




Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο την τελευταία δεκαετία. Ο πόνος της κρίσης είναι αρκετά εμφανής, αλλά δεν κατανέμεται εξίσου. Οι συνταξιούχοι βλέπουν το εισόδημά τους να έχει μειωθεί κατά το ήμισυ και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο. Οι ιατρικές υπηρεσίες τελούν υπό τεράστια πίεση, με ορισμένα φάρμακα να μην είναι πλέον διαθέσιμα. Η ανεργία επίσημα είναι 23% και η ανεργία των νέων αγγίζει το διπλάσιο ποσοστό. Για τους τυχερούς και μορφωμένους νέους, η διαφυγή είναι να μεταναστεύσουν στη Βρετανία ή στη Γερμανία, όπου υπάρχουν δουλειές. Για τους μεγαλύτερους και λιγότερο τυχερούς δεν υπάρχει διαφυγή εκτός από το να τα βγάζουν πέρα στηριζόμενοι συχνά στη φιλανθρωπία. Φυσικά, υπήρχε μεγάλη κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά αυτοί που την κακοδιαχειρίστηκαν δεν είναι αυτοί που πλήττονται τώρα.

Το τραγικό είναι ότι υπάρχει μια πεπατημένη, την οποία χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες μπορούν να ακολουθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας τους. Αυτή συνήθως περιλαμβάνει τρία πράγματα: ελάφρυνση του χρέους, υποτίμηση του νομίσματος και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά οι δύο πρώτες επιλογές δεν είναι διαθέσιμες. Σε κάποιο στάδιο, θα πρέπει να γίνει μια ελάφρυνση του χρέους και πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρξει και υποτίμηση. Στο μεταξύ, η αγωνία συνεχίζεται, πληγώνοντας περισσότερο εκείνους που είναι λιγότερο δυνατοί να το αντέξουν, τονίζει ο αρθρογράφος.




Πηγή: Independent

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Βαρουφάκης: Έζησα τη δαιμονοποίηση- Όνειρο ζωής του Σόιμπλε το Grexit





Δριμεία επίθεση εναντίον όλων εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο πρώην υπυοργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος πραδέχθηκε ότι έκανε λάθη και ανέφερε πως αν γνώριζε ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha χαρακτήρισε όνειρο ζωής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Grexit, το οποίο, όπως είπε, όσο δαιμονοποιείται τότε γίνεται πιθανό, ενώ πρόσθεσε ότι θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί στις 24 Φεβρουαρίου του 2015, όταν ανατράπηκε η απόφαση του Eurogroup που είχε προηγηθεί τέσσερις μέρες νωρίτερα.
Στην ερώτηση αν μπορεί να είναι ήσυχος με τον τρόπο που λειτούργησε, ο κ.Βαρουφάκης είπε ότι είναι εντάξει με τη συνείδησή του, αφού λειτούργησε με βάση τις πληροφορίες που είχε τότε.
Βασικά σημεία της συνέντευξης του Γιάνη Βαρουφάκη
Δεν επικοινωνώ με τους συντρόφους μου, δεν επικοινωνώ με τον κ.Τσακαλώτο. Το 90% του ελληνικού λαού υποφέρει. Ίσως στα 90 μας να συναντηθούμε με τον Ευκλείδη σε ένα καφενείο.
Έζησα τη δαιμονοποίηση γιατί δεν ήθελα να υπογράψω- τα μνημόνια τα υπογράφει ο υπουργός Οικονομικών. Από τη στιγμή που πτώχευσε το ελληνικό κράτος, έπρεπε να πάρουμε συγκεκριμένη απόφαση. Να προσποιούμεθα παίρνοντας δάνεια ή να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο; Αυτό το ερώτημα έθετε ο λαός στον εαυτό του από το 2010. Ο πιο ασφαλής, ο μοναδικός τρόπος αποφυγής του Grexit είναι να το φοβάσαι λιγότερο από προγράμματα που σχεδιάστηκαν να αποφύγουν.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της δραχμής. Στόχος μας πρέπει να ειναι μια βιώσιμη συμφωνία εντός της ευρωζώνης. Η κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει το δικό της σχέδιο εξόδου. Να βάλει τη βάση και αν δεν γίνει δεκτό, τότε να πει «πετάξτε μας εμείς έξω». Να πούμε στους δανειστές ότι δεν θα πάμε στο 3,5%, γιατί είναι αυτογκόλ για μια οικονομία που προσπαθεί.
Για το παράλληλο σύστημα πληρωμών που πρότεινε:
Υπάρχουν τρεις εναλλακτικές:
1.Μία βιώσιμη συμφωνία στο ευρώ που να κρατήσει την Ελλάδα χωρίς να συρρικνώνεται διαρκώς- δεν το έχουμε. Δεν είναι προτεραιότητα για όλους.
2. Η δεύτερη είναι εκπαραθύρωση από το ευρώ, είναι στόχος ζωής του Σόιμπλε
3.Διαρκής συρρίκνωση μέχρις ότου ο ελληνικός λαός ζητήσει γονατιστός το grexit.
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε συμφωνία με την κ.Μέρκελ και τον κ.Ντράγκι που είναι οι μόνοι σοβαροί, είναι να μη φοβόμαστε το Grexit
Γιατί δεν κάνατε τα πράγματα διαφορετικά;
Γιατί τα πράγματα άλλαξαν στις 6 και στις 12 Ιουλίου του 2015. Δεν κατάλαβα ακριβώς τί συνέβαινε πριν την 6 η Ιουλίου. Στις 20 Φεβρουαρίου είχα βγει από το eurogroup με βαθιά ικανοποίηση για έναν απλό λόγο: γιατί συμφωνήσαμε στον κοινό νου: Να κάτσουμε κάτω να γράψουμε το πρόγραμμα από την αρχή σε λογική βάση. Και όλα μέσα από ειλικρινή διαπραγμάτευση. Στις 24 Φεβρουαρίου τα πήραν πίσω, αυτοί το τίναξαν στον αέρα. Είχαν δρομολογήσει το κλείσιμο των τραπεζών.
Αισθάνεστε απομονωμένος; Αισθάνεστε Ιφιγένεια;
Αισθάνομαι μεγάλη θλίψη για την κατάσταση του ελληνικο9ύ λαού από το 2010, αλλά εξαιρετικά απέναντι στη συνείδησή μου. Ποιός πρέπει να αισθάνεται καλύτερα: Εγώ ή ο πρωθυπουργός που υπέγραψε; Εγώ ή ο κ.Στουρνάρας που με μια απίστευτη δήλωσή του ξεκίνησε το bank run ένα μήνα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου;
Το χαρτί των capital controls έχει την υπογραφή Βαρουφάκη
Τις τράπεζες τις έκλεισε ο κ.Ντράγκι, κόβοντας τον ELA. Εκλεισε τη ρευστότητα των τραπεζών. Δεν έκλεισα εγώ τις τράπεζες. Μισή ώρα πριν ανοίξουν οι τράπεζες δεν θα είχαν ρευστό. Τίο έπρεπε να κάνουμε; Κρίθηκα να χειριστώ το κλείσιμο των τραπεζών που μας επέβελε η ΕΚΤ. Την επόμενη εβδομάδα ξεκινάμε καμποάνια που θα απαιτήσουμε από τον Ντράγκι να παρουσιάσει δημοσίως τις αποφάσεις. Το λάθος μου έγινε την 24η Φεβρουαρίου και αργότερα,τον Απρίλιο, όταν η κυβέρνησή μου παρέδωσε το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος. Εχω κάνει πολλά λάθη.Ηταν λάθος που δεν παραιτήθηκα. Η ΕΕ έπαιξε το ρόλο του εκβιαστή για να καταργήσει το ΕΚΑΣ και να ιδιωτικοποιηθούν 14 περιφερειακή αροδρόμια. Είμαι περήφανος για τη στάση μου στο δημοψήφισμα.
Τι θα έπρεπε να γίνει από τον κ.Τσίπρα την επομένη του δημοψηφίσματος; Πόσο θα απείχε από την καταστροφή που λέει τώρα ο κ.Τσίπρας ή από τη Βόρεια Κορέα που λέει ο κεντρικός τραπεζίτης;
Η συμπεριφορά των ΜΜΕ εκείνη την περίοδο ήταν ντροπή. Εγώ παραιτήθηκα για να μην κάνω την κωλοτούμπα, την επομένη του δημοψηφίσματος. Συζητήστε το με μέλος της κυβέρνησης που παρέμεινε μετά το βράδυ της 5ης Ιουλίου. Εχω παραδεχθεί αρκετά λάθη μου. Χάσαμε δύο χρόνια που δεν είχαμε δικαίωμα να τα χάσουμε. Είχαμε ένα δίλημμα εκείνο το βράδυ: Το σχέδιο Σόιμπλε για grexit ήταν η αποδοχή του τρίτου μνημονίου, το είχε εντάξει.




Αν σας είχε ακούσει ο κ.Τσίπρας και είχε προχωρήσει σε πλήρη ρήξη τί θα γινόταν;
Κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα ένα εναλλακτικό παρόν. Αν παραμέναμε σταθεροί για δέκα μέρες και ανακοινώναμε κούρεμα ομολόγων θα είχαμε μια συμφωνία. Υπήρχε πίθανότητα ο Σόιμπλε να δρομολογούσε grexit. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, τα τελευταία δύο χρόνια είναι χειρότερο από το grexit. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε είναι να μην το δαιμονοποιούμε. Ο φόβος και η δαιμονοποίηση συμφέρει τον κ.Σόιμπλε. Κοντά στο grexit μας έφερε το μνημόνιο. Αποφασίσαμε αργόσυρτο θάνατο που συμφέρει τους δανειστές μας.
Πώς αισθάνεστε όταν ακούτε ότι έχετε χρεώσει τη χώρα 86 δισ.;
Μια χαρά αισθάνομαι. δεν υπήρχε καμιά εθνική συνείδηση. Εχω παρακαλέσει νια φτιάξουν ειδικό δικαστήριο. Χαρά μου θα είναι. Τους παρακαλώ να συστήσουν. δεν θα το κάνουν γιατί θα καταντήσουν εκείνοι να είναι οι ένοχοι. Τα 86 δισ. είναι το μη βιώσιμο κομμάτι του χρέους μας που δεν είναι βιώσιμο. Βρήκαν ευκαιρία να διαιρέσουν το κόμμα μας, να φορτώσουν το κόστος του δικού τους ένοχου μνημονίου σε μένα. Συγκεντρώνω τα βέλη όλων των ενόχων.
Ο Ολάντ λέει ότι δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί σας.
Δεν έχω συναντηθεί με τον κ.Ολάντ ποτέ, ούτε με τον κ.Σουλτς.με τον κ.Σόιμπλε συνεννοούμασταν, αλλά διαφωνούσαμε. δεν εξελέγην για να του καταθέτω διαπιστευτήρια, όπως κάνουν άλλοι.
Πώς κοιμάστε ήσυχος το βράδυ;
Με τις πληροφορίες που είχα τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Με τις πληροφορίες που έχω τώρα, αν γνώριζα ότι το όχι ο πρωθυπουργός θα το έκανε ναι, δεν θα έκανα αυτά που έκανα.




Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Οι παιδουπόλεις της Φρ(ε)ίκης - Ένα αρρωστημένο σχέδιο, από έναν νοσηρό νου






Μεσαιωνικός πύργος Μπλάνκεμπουργκ. Όρη Χαρτς, Γερμανία, 1933
Η Φρειδερίκη Λουίζα Θηρεσία Βικτώρια Μαργαρίτα Σοφία Όλγα Καικιλία Ελισάβετ Χριστίνα, πριγκίπισσα του Ανοβέρου και δούκισσα της Βρουνσβίκης, έστρωσε το μεταξένιο φόρεμά της, κάθισε σε μια καρέκλα και έσμιξε τα παχιά της φρύδια. Κοίταξε όλο μίσος, σαν φίδι, τη μητέρα της. «Εγώ είμαι μέλος του ναζιστικού κόμματος και ακολουθώ τον μεγάλο μας Φύρερ και εσύ μου ζητάς να πάω στην Αγγλία;» τη ρώτησε φτύνοντας τις λέξεις. «Και όχι μόνο αυτό, αλλά μου ζητάς να παντρευτώ ποιον; Τον πρώτο σου ξάδερφο. Πφφφ, πρίγκιπας Παύλος της ποιας, της Ελλάδας. Αηδίες. Αυτός κοιμάται όρθιος». 
Η μητέρα της, πριγκίπισσα Βικτώρια Λουίζα της Πρωσίας, την πήρε από το χέρι, τη σήκωσε όρθια και την πήγε στο παράθυρο του σαλονιού τους: «Θα κάνεις ό,τι σου λέω. Αν είμαστε τυχεροί, Φρειδερίκη, κάποια μέρα όλα αυτά που βλέπεις δεν θα είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που θα έχεις. Πού ξέρεις, μπορεί να γίνεις και βασίλισσα της Ελλάδας».




1η Απριλίου 1947, Ελλάδα – βασιλικά ανάκτορα 
«Έλα, Παύλο, σταμάτα πια, δεν ωφελεί σε τίποτε να θρηνείς. Πάει, τελείωσε. Ο συχωρεμένος έφυγε. Τώρα ο Βασιλεύς της Ελλάδας δεν είναι ο Γεώργιος, αλλά ο Παύλος ο Α’. Ο σύζυγός μου, εσύ δηλαδή, εάν δεν το έχεις καταλάβει». Η Φρειδερίκη μιλούσε χαιρέκακα προς τον σύζυγό της καθώς έβγαζε το πανάκριβο παλτό της και το άφηνε στα χέρια μιας γυναίκας από το υπηρετικό προσωπικό που στεκόταν αμίλητη πίσω της. «Και φυσικά η βασίλισσα αυτού του τόπου είμαι εγώ» μονολόγησε. «Σε άκουσα» της φώναξε με λυγμούς από το μέσα δωμάτιο ο Παύλος και έκλεισε με δύναμη την πόρτα του γραφείου του, όπου είχε αποσυρθεί για να της δείξει τη δυσαρέσκειά του. 
Η Φρειδερίκη δεν του έδωσε σημασία. Προχώρησε πάνω στο παχύ χαλί και πήγε στο σαλόνι. Κάθισε, σταύρωσε τα πόδια της και τα κοίταξε με αποστροφή: «Πώς είναι δυνατόν να είμαι τόσο όμορφη και να έχω τόσο χοντρά πόδια;». Σηκώθηκε, προχώρησε σε έναν καθρέπτη και ξανακοίταξε το σημείο του σώματός της που μισούσε. «Αυτό σου βγήκε σε καλό. Εάν δεν είχες χοντρά πόδια, τώρα θα ήσουν παντρεμένη με τον Πέτρο, αλλά δεν θα ήσουν Βασίλισσα. Ποιον, τον Πέτρο, τον πρίγκιπα που έχει παντρευτεί μια κομμουνίστρια Ρωσίδα. Τον μισώ» σκέφτηκε λίγο δυνατότερα από όσο θα έπρεπε. 
«Ποιον μισείς, Φρειδερίκη»; Ο Παύλος με το κεφάλι του να αρχίζει να αραιώνει από μαλλιά, είχε ακουμπήσει στην κάσα της μεγάλης ξύλινης πόρτας και κοίταζε τη γυναίκα του. «Τους κομμουνιστές» απάντησε ετοιμόλογα το πρώην μέλος της ναζιστικής Νεολαίας της Γερμανίας και νυν βασίλισσα των Ελλήνων. «Θέλω να τους εξαφανίσω από τη χώρα αυτή. Και εκείνους και τη γενιά τους»...




Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Η μία μετά την άλλη κλείνουν οι ολλανδικές φυλακές εξαιτίας της… έλλειψης εγκληματιών










Όχι μία αλλά πέντε ολλανδικές φυλακές έκλεισαν το 2016. Άλλες 19 έκλεισαν το 2014 και ακόμη οκτώ το 2009. Ο λόγος; Η μείωση του αριθμού των κρατουμένων. 
Στην Ολλανδία παρατηρείται μείωση της εγκληματικότητας κατά 0,9% κάθε χρόνο. Επιπλέον οι ποινές που επιβάλλονται από τα δικαστήρια είναι μικρότερες από τις άλλες χώρες.
Με τον ίδιο ρυθμό εκτιμάται ότι μέχρι το 2021 θα κλείσουν ακόμη 300 κρατητήρια ενώ θα μειωθούν κατά περίπου 3.000 τα κελιά.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Τσόμσκι: Κτηνώδης η συμπεριφορά Βρυξελλών και τραπεζών έναντι της Ελλάδας









"Κτηνωδία» χαρακτηρίζει ο Νόαμ Τσόμσκι τη στάση των Βρυξελλών, της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των τραπεζών της Β. Ευρώπης έναντι της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας πως η ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία της ελληνικής κρίσης είναι πως «αυτή η κρίση δεν έπρεπε καν να ξεσπάσει».
Ο διαπρεπής Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT), μιλώντας στο περιοδικό «jacobinmag», σημείωσε πως «η πραγματική τραγωδία της Ελλάδας είναι ότι - πέραν της κτηνωδίας της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και των τραπεζών των βορειοευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες υπήρξαν πραγματικά κτηνώδεις- δεν έπρεπε καν να ξεσπάσει. Θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί σχετικά εύκολα στην αρχή».
Αναφερόμενος στο ελληνικό δημοψήφισμα, σημείωσε σκωπτικά πως συνέπεια αυτής της «εγκληματικής πράξης να ρωτά κανείς τους πολίτες», ήταν η Ελλάδα «να τιμωρηθεί ακόμα περισσότερο». «Οι απαιτήσει της τρόικας έγιναν ακόμα σκληρότερες. Φοβήθηκαν ότι θα προκληθεί ντόμινο αν ληφθεί υπόψη η ένδεια των πολιτών, διότι θα μπορούσαν και άλλοι να κάνουν την ίδια σκέψη και θα διαδοθεί η επιδημία της δημοκρατίας. Έπρεπε λοιπόν να την ξεριζώσουν εν τη γενέσει της», πρόσθεσε στη συνέντευξή του.




Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Guardian: Μόνο μια η διέξοδος για την Ελλάδα - Ο Τραμπ δεν δίνει δεκάρα τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος







O βρετανικός Guardian, που το Σάββατο προέβλεπε την «τέλεια καταιγίδα για την Ελλάδα», ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά με άρθρο που έχει τίτλο «Ελληνική κρίση χρέους: Ένα υπαρξιακό δράμα χωρίς αίσιο τέλος στον ορίζοντα».
Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Βάλτε τρεις ανθρώπους που δεν μπορούν ο ένας τον άλλον στο ίδιο δωμάτιο. Περιορίστε τους να μείνουν εκεί εις την αιωνιότητα καθώς βασανίζουν ο ένας τον άλλο. Καθίστε και παρακολουθήστε τη βάρβαρη ιστορία να ξετυλίγεται. Τι θα έχετε τότε;
... Η μια απάντηση είναι το υπαρξιακό έργο του Ζαν Πολ Σαρτρ “Huis Clos”. Η άλλη είναι η ιστορία χωρίς τέλος της ελληνικής κρίσης χρέους στην οποία οι τρεις κύριοι χαρακτήρες είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Κριστίν Λαγκάρντ».
Και συνεχίζει: «Η πλοκή έχει κάπως έτσι. Η Ελλάδα έχει περάσει μια απαίσια κατάπτωση. Η οικονομία της έχει συρρικνωθεί κατά ένα τέταρτο, όσο και εκείνη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Η οικονομική της θέση και το αξιόχρεό της είναι τόσο χάλια, που χρειάζεται οικονομική βοήθεια για να συνεχίσει. Βρίσκεται ήδη στο τρίτο της πρόγραμμα διάσωσης.
... Μέχρι στιγμής τα χρήματα έχουν δοθεί από την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και συνοδεύονται από μια σειρά υποχρεώσεων. Τα λεφτά προς την Αθήνα εκταμιεύονται σε δόσεις και θα μπορούσαν να σταματήσουν αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί να κάνει».
Για να ολοκληρώσει ο Guardian: «Η Αθήνα αρνείται να προχωρήσει σε μέτρα που θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερα δεινά στον πληθυσμό, κάτι που έχει οδηγήσει σε απειλές για διακοπή της βοήθειας. Για να περιπλακούν ακόμα περισσότερα τα πράγματα, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ έχουν πέσει έξω. Για να το θέσουμε απλά, οι Έλληνες λένε πως οι όροι είναι ιδιαίτερα σκληροί. Ζητούν ελάφρυνση του χρέους όμως αντιστέκονται στις απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις και στα εργασιακά.
Το ΔΝΤ συμφωνεί ότι το βάρος του ελληνικού χρέους είναι δυσβάσταχτο αλλά και πως η συμφωνία που έχει κάνει η χώρα για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ετησίως είναι μη ρεαλιστικό. Το Ταμείο προειδοποιεί ότι το χρέος θα μπορούσε να γίνει και πάλι “εκρηκτικό” και πως δεν θα στηρίξει οικονομικά την τελευταία προσπάθεια διάσωσης χωρίς μια σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Επιμένει όμως πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που το Ταμείο πιστεύει πως θα αυξήσουν τις προοπτικές ανάπτυξης.
Η Ευρώπη από την πλευρά της είναι πιο ελαστική σε ότι έχει να κάνει με το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και θα μπορούσε να ξεπεράσει κάποια πίσω βήματα. Όμως από την άλλη πιστεύει πως η Ελλάδα θα πρέπει να μείνει προσηλωμένη στον προϋπολογισμό της ενώ αντιστέκεται στην ιδέα μιας μεγαλύτερης ελάφρυνσης του χρέους. Οι δύο θέσεις μοιάζουν ασυμφιλίωτες όμως αν δεν συμβιβαστούν η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια ακόμη περίοδο αναταραχών. Η πολιτική είναι κι αυτή μέρος του προβλήματος.
Ο Τσίπρας έχει έναν από τους βασικούς ρόλους. Εκλεγμένος ως αριστερός ηγέτης πριν δύο χρόνια, ο Τσίπρας γνώρισε ταχεία πτώση από το “βάθρο” του. Υποχώρησε όταν η πίεση έπεσε πάνω του από τους Ευρωπαίους το καλοκαίρι του 2015 και παρότι εξελέγη με ένα πρόγραμμα κατά της λιτότητας εφάρμοσε ακόμα πιο σκληρά μέτρα διάσωσης από την προηγούμενη κεντρώα κυβέρνηση. Για έναν όλο και αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων, ο Τσίπρας δεν είναι πια μαχητής, αλλά άλλος ένας “χαρτογιακάς”. Με τη δημοτικότητά του σε πτώση, ο Τσίπρας αντιμετωπίζει και πάλι δύσκολες καταστάσεις.




Προκάλεσε την οργή των Ευρωπαίων δίνοντας χριστουγεννιάτικο επίδομα στους συνταξιούχους και δωρεάν γεύματα σε φτωχές οικογένειες. Η Ευρώπη απάντησε αναβάλλοντας τα περιορισμένα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που είχε πριν αποφασίσει. Ο Τσίπρας ισχυρίζεται πως η Ελλάδα έχει ήδη κάνει πολλά και δεν πρόκειται να υποφέρει άλλο.
Η Ευρώπη καθοδηγείται από τον Σόιμπλε, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Αντιμετωπίζει και αυτός πολιτικές πιέσεις. Η γερμανική κοινή γνώμη θεωρεί πως έχει δοθεί ήδη αρκετή βοήθεια στην Ελλάδα, μια χώρα που θεωρούν πως δεν κάνει πολλά για να βοηθήσει τον εαυτό της. Η αντίθεση σε μια παραπέρα ελάφρυνση του χρέους είναι γνωστή και οι εθνικές εκλογές φτάνουν.
Ο τρίτος “ήρωας” του έργου είναι η Λαγκάρντ, μια πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και πλέον διευθύντρια του ΔΝΤ. Υπό την καθοδήγησή της, το ΔΝΤ αρνείται να βάλει χρήματα στο πρόγραμμα διάσωσης αν συνεχίσει να θεωρεί το χρέος μη βιώσιμο. Υπάρχουν εκθέσεις που έρχονται από την Ουάσινγκτον που λένε πως το Ταμείο πιστεύει πως το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, κάτι που σίγουρα το τοποθετεί σίγουρα στην κατηγορία του “μη βιώσιμου”.
Το τελευταίο μέρος αυτού του έργου, παίζεται στην Ουάσινγκτον αυτή την εβδομάδα όταν η διοίκηση του ΔΝΤ θα συζητήσει σχετικά με την Ελλάδα. Ένας παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα πως ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι την αρχή μιας σειράς εκλογικών μαχών στην Ευρώπη, δεν είναι αρκετός. Ο δεύτερος είναι πως στο εν λόγω δράμα υπάρχει πια ένας νέος χαρακτήρας στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν πως ο Αμερικανός πρόεδρος δίνει δεκάρα για το αν η Ελλάδα θα πάρει την ελάφρυνση χρέους όμως ο ρόλος του μόνο ασήμαντος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από τη στιγμή που οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του Ταμείο και έχει τη δυνατότητα να ασκήσει βέτο σε οποιαδήποτε απόφασή του θέλει.
Ο Τραμπ έχει εκφράσει τις -όχι ιδιαίτερα θετικές- θέσεις του για την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και για την Γερμανία ιδιαίτερα. Προκαλώντας ταραχή στις Βρυξέλλες, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει γίνει όχημα για τα γερμανικά συμφέροντα. Ο σύμβουλός του Πίτερ Ναβάρο έχει κατηγορήσει τη Γερμανία πως χειραγωγεί το νόμισμα, χρησιμοποιώντας το ευρώ για να συντηρεί τα μεγάλα της πλεονάσματα.
Η συγκεκριμένη κριτική του Ναβάρο, δεν είναι σωστή. Η Γερμανία είναι μέλος της Ευρωζώνης και δεν συμφωνεί πάντα με τη νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι πρόσφατες αδυναμίες του ευρώ δεν έχουν να κάνουν με την προσπάθεια της Γερμανίας να μειώσει την αξία του αλλά με το γεγονός ότι η Ευρώπη χαλαρώνει τη νομισματική της πολιτική σε μια εποχή που οι ΗΠΑ αυξάνουν τα επιτόκια.
Όμως ο Ναβάρο έχει δίκιο σχετικά με τα πλεονάσματα της Γερμανίας, τα οποία τρέχουν με ρυθμό 9% του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι απλά υπερβολικό αλλά και παράβαση των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Βερολίνο αρνείται τις σχετικές παρακλήσεις του ΔΝΤ, της Κομισιόν και του G20 να μειώσει τα πλεονάσματά της εισάγοντας περισσότερο. Αυτό θα έκανε καλό τόσο στις ισχυρές χώρες όπως οι ΗΠΑ όσο και τις πιο αδύναμες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, όμως η Γερμανία αρνείται σταθερά να αλλάξει στάση.
Οι Ευρωπαίοι έχουν δηλώσει πως θέλουν το ζήτημα της Ελλάδας να λυθεί στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της 20ης Φεβρουαρίου. Αυτό μπορεί να συμβεί αν ο Τσίπρας αποφασίσει πως η μόνη εναλλακτική στην απελευθέρωση των απολύσεων και στο νέο κόψιμο συντάξεων είναι μια εκλογική μάχη με το ζήτημα “ποιος κυβερνά την Ελλάδα;” που σχεδόν σίγουρα θα χάσει.
Η κατάσταση θα μπορούσε να επιλυθεί επίσης αν η Γερμανία αποφάσιζε να στηρίξει το ΔΝΤ που ζητά μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα, ή αν το Βερολίνο υπέκυπτε στις πιέσεις του Τραμπ και αύξανε τις δημόσιες δαπάνες.  Όμως τα υλικά αυτής της ατελείωτης κρίσης είναι ακόμα εκεί και μπορούν να τραβήξουν ως το καλοκαίρι, όταν η Ελλάδα θα ξεμείνει από χρήματα και δεν θα είναι σε θέση να ξεπληρώσει τους δανειστές της. Αν δεν υπάρξει άμεσα λύση, οι αποδόσεις των ομολόγων θα αυξηθούν και η συζήτηση για το Grexit θα επιστρέψει.
Το “Huis Clos” είναι γνωστό στα αγγλικά ως “No Exit”. Για την Ελλάδα όμως, αν η κατάσταση παραμείνει ανυπόφορη, υπάρχει μόνο μια διέξοδος».

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Βαρουφάκης: Τσίπρα προετοιμάσου για ρήξη - Έτοιμος ο μηχανισμός για τη δραχμή από το 2014






Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις είναι ο τίτλος του άρθρου του πρώην υπουργού Οικονομικών - Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!
«Αν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί», γράφει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Γιάνης Βαρουφάκης




Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι ο μηχανισμός για το παράλληλο νόμισμα είναι έτοιμο από το 2014, λέει στο άρθρό του εξ αφορμής του νέου αδιεξόδου που στήθηκε στις διαπραγματεύσεις.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ
Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.
Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.
Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος.
Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.
Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Καμία βάση δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα για την ελπίδα ότι το τοξικό 3ο «πρόγραμμα» θα εκλογικευόταν σταδιακά, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βάζει πλάτες στην Αθήνα ώστε η λιτότητα και τα αντικοινωνικά μέτρα του ΔΝΤ να χαλαρώσουν, με τη στάση του ΔΝΤ να αναγκάζει το Βερολίνο να αποδεχθεί αναδιάρθρωση χρέους και χαμηλότερα πλεονάσματα, με την ΕΚΤ να περιλαμβάνει την Ελλάδα στο πρόγραμμα αγορών ομολόγων (ποσοτική χαλάρωση).
Το ότι οι κ. Μοσκοβισί, Γιούνκερ, Κερέ και Σαπέν μπορεί να έδωσαν τέτοιες υποσχέσεις δεν αποτελεί δικαιολογία.
Από τον Μάιο του 2015 είχαμε πλήρη επίγνωση ότι οι εν λόγω κύριοι και γνωρίζουν να ψεύδονται και αδυνατούν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους όταν δεν ψεύδονται.
Οπως τότε (τον Μάιο του 2015) έτσι και τώρα, οι απατηλές υποσχέσεις της Επιτροπής, αλλά και της κ. Μέρκελ κάποια στιγμή εξαϋλώνονται.
Ξάφνου, Σόιμπλε-ΔΝΤ-ΕΚΤ εισβάλλουν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο απαιτώντας εξοντωτικά μέτρα, με Μέρκελ, Ολάντ και Επιτροπή να σφυρίζουν αδιάφορα και την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να υποχωρεί άλλη μια φορά για να «σώσει» τη χώρα.
Αυτό ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.
Συνεχείς τέτοιες επιδρομές έως ότου ο ελληνικός λαός, πλήρως εξουθενωμένος, τον παρακαλέσει για το Grexit.
Οσο για το παράλληλο πρόγραμμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός το είχε ακυρώσει με την εξής φράση στην πρώτη σελίδα του Μνημονίου που πέρασε τη 13η Αυγούστου 2015 από τη Βουλή: «Η κυβέρνηση δεσμεύεται στο να συμβουλεύεται, και να συμφωνεί με, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις της... προτού οριστικοποιηθούν και νομοθετηθούν».
Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε να δεσμευτεί ότι οι βαθμοί ελευθερίας του θα περιορίζονταν στην καθυστέρηση της επιβολής των όρων του 3ου Μνημονίου, κάτι που αποτελούσε, και αυτό, μέρος του Σχεδίου Σόιμπλε (καθώς έδινε στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών πάτημα για να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα άλλη μια φορά αθετεί τις υποχρεώσεις της);
Πίστευε πράγματι η κυβέρνηση ότι με την υποταγή της στο 3ο Μνημόνιο έκανε τη ζωή του κ. Σόιμπλε πιο δύσκολη και πριμοδοτούσε προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις ανά την Ευρώπη; Το αντίθετο.
Καταπόντισε τους Ποδέμος, έκανε ανοίγματα στην καταρρέουσα (ηθικά και πολιτικά) σοσιαλδημοκρατία, απογοήτευσε όλους τους προοδευτικούς Ευρωπαίους – και όλα αυτά την ώρα που ο εθνικισμός θριαμβεύει παντού, ενώ στη Γερμανία ανεβαίνουν εντυπωσιακά δύο κόμματα (το φιλελεύθερο FDP και το ξενοφοβικό AfD) που έχουν το Grexit πολύ ψηλά στην ατζέντα τους.
Τρίβει τα χέρια του ο κ. Σόιμπλε!
Στο μεταξύ, εν όψει αξιολόγησης, το ΔΝΤ άλλη μια φορά εκθέτει τους αναλυτές του με μια ανάλυση μη βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους και νουθεσίες προς Ευρωπαίους για αναδιάρθρωσή του, οι οποίες όμως καταλήγουν στον γνωστό μισανθρωπικό παραλογισμό: Αφού το Βερολίνο δεν θέλει αναδιάρθρωση χρέους, τότε το ΔΝΤ θα λειτουργήσει ως ο επιβάλλων τη σκληρή λιτότητα του κ. Σόιμπλε που προκύπτει, λογικά, από την άρνηση της αναδιάρθρωσης χρέους, την οποία άρνηση το ίδιο το ΔΝΤ θεωρεί ότι καταστρέφει τη χώρα!
Τώρα που ούτε η αυθυποβολή δεν μπορεί πλέον να διατηρήσει τις «υποθέσεις εργασίας» του, τι προτίθεται να πράξει ο πρωθυπουργός;
Ο ίδιος υπόσχεται, άλλη μια φορά, ότι δεν πρόκειται (αυτή τη φορά!) να υποκύψει νομοθετώντας νέα λιτότητα για μετά το 2018.
Το εννοεί; Είναι δηλαδή σήμερα έτοιμος να κάνει εκείνο που με σταμάτησε να κάνω το 2015;
Ή μήπως, άλλη μια φορά, δεν το εννοεί και είναι έτοιμος την ύστατη στιγμή (λίγο πριν από την αποπληρωμή του προσεχούς Ιουλίου των ομολόγων μας που κατέχει η ΕΚΤ) να ξανα-«σώσει» τη χώρα από την «επίσημη χρεοκοπία» υπογράφοντας ό,τι παλιόχαρτο του φέρει ο κ. Χουλιαράκης συγγεγραμμένο από τον κ. Βίζερ και τον κ. Κοστέλο;
Αν το εννοεί, του θυμίζω τι ήταν εκείνο που συμφωνήσαμε ότι απαιτείται και το οποίο -και σήμερα- αποτελεί το μόνο που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα:
Προετοιμασία για μονομερή αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν τον Ιούλιο (και κατόπιν)
Προετοιμασία του ηλεκτρονικού συστήματος συναλλαγών μέσω Taxisnet το οποίο είχα σχεδιάσει, είχα αρχίσει να υλοποιώ και το οποίο μάλιστα είχα (α) ανακοινώσει στην παράδοση του ΥπΟικ στον Ευκλείδη Τσακαλώτο και (β) σκιαγραφήσει σε άρθρο μου στους Financial Times (παραθέτω τις πηγές αυτές για να διευκολύνω τους «δημοσιογράφους» της τρόικας εσωτερικού που ψάχνουν αποδεικτικά στοιχεία για το ειδικό δικαστήριο που μου... ετοιμάζουν).
Αυτή η διττή προετοιμασία είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν άλλη μια ανατριχιαστικά εξευτελιστική αναδίπλωση του πρωθυπουργού βραχυπρόθεσμα και το Σχέδιο Σόιμπλε μεσοπρόθεσμα.
Με το ηλεκτρονικό σύστημα πληρωμών στη θέση του στόχος ήταν, από το 2015, να σηματοδοτηθεί στον κ. Σόιμπλε κάτι πολύ απλό: Δεν θέλουμε Grexit. Δεν απειλούμε με Grexit. Δεν θα προβούμε σε Grexit.
Αλλά, από την άλλη, δεν φοβόμαστε τις απειλές σας για Grexit και, έτσι, κατεβάζουμε μονομερώς τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5%, τον φόρο επιχειρήσεων στο 20%, τον ΦΠΑ στο 20% και, παράλληλα, βάζουμε τέλος στις εξώσεις από την πρώτη κατοικία.
Αν τώρα εσείς θέλετε να μας διώξετε (παράνομα) από το ευρώ, την ώρα που καταρρέει το ευρωπαϊκό στερέωμα, να μας κλείσετε ξανά τις τράπεζες κ.λπ., βρείτε τα με την κ. Μέρκελ, την Ουάσινγκτον και το ΔΝΤ, αποφασίστε το και... καλή τύχη.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός εννοεί ότι αυτή τη φορά (!) δεν θα υποχωρήσει, ας προετοιμαστεί για τη ρήξη ώστε να μην την υποστεί.
Η σχεδίαση του παράλληλου συστήματος πληρωμών είναι έτοιμη από το 2014, όπως γνωρίζει.
Αν τώρα δεν το εννοεί, τότε είτε να περιμένουμε να μας ξανα-«σώσει» με άλλο ένα «ναι σε όλα» είτε να δραπετεύσει μέσω εκλογών ώστε να αναλάβουν ο κ. Μητσοτάκης ή/και ο κ. Στουρνάρας την εκούσια ή ακούσια δρομολόγηση του Σχεδίου Σόιμπλε.
Και η μία και η άλλη επιλογή (υποταγή ή δραπέτευση μέσω εκλογών) αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις απόγνωσης και πανικού.
Πόσο καιρό ακόμα θα στηρίζονται στις καταρρέουσες ψευδαισθήσεις του Μαξίμου οι παραμένοντες στην κυβέρνηση;
Πόσες αντοχές διαθέτει ακόμα η εκλογίκευση του στιλ «χρειάζεται να είσαι πραγματικά ριζοσπάστης για να αποδεχθείς το πολιτικό κόστος της εφαρμογής του Μνημονίου»;
«Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων» είχα πει τότε «έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τρόπους με τους οποίους το Τaxisnet μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, να γίνει ένα σύστημα πληρωμών...»