Toυ Γ. ΣΑΠΟΥΝΑ*
Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ του 4,5% σε μαζικό «κόμμα», σε πολιτικό «φορέα» της ριζοσπαστικής αριστεράς, που να αντιστοιχεί στις απαιτήσεις που διαμορφώνει η εκλογική μεγέθυνσή του στα επίπεδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
αποτελεί προφανή ιστορική αναγκαιότητα. Ωστόσο ούτε τα χαρακτηριστικά
ενός τέτοιου «κόμματος», ούτε η «τεχνογνωσία» και η μέθοδος, ούτε τα
κριτήρια προσέγγισης του ζητήματος είναι αυτονόητα. Η συζήτηση αυτή έχει
ανοίξει εν' όψει της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη, όπου θα παρθούν κάποιες πρώτες αποφάσεις σ' αυτή την κατεύθυνση.
Ανεξάρτητα από τις διάφορες απόψεις, προσεγγίσεις, θεωρητικές καταβολές και παραδόσεις η συζήτηση και κυρίως οι επιλογές που γίνονται και θα γίνουν, λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που τις υπερκαθορίζει.
Ανεξάρτητα από τις διάφορες απόψεις, προσεγγίσεις, θεωρητικές καταβολές και παραδόσεις η συζήτηση και κυρίως οι επιλογές που γίνονται και θα γίνουν, λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που τις υπερκαθορίζει.
Αντικειμενικά, ο μαζικός «φορέας» που συγκροτείται, καλείται να αντιμετωπίσει το πολιτικό και ταξικό διακύβευμα μέσα στην κλιμάκωση της κρίσης, σε χρόνο περιορισμένο και συμπυκνωμένο, υπό την ασφυκτική πίεση των εξελίξεων. Δηλαδή μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, στην πιο επισφαλή κατάσταση του (αστικο) δημοκρατικού πλαισίου
των τελευταίων δεκαετιών, με ανοιχτές τις κατευθύνσεις από
την δεξιά και ακροδεξιά αυταρχοποίηση έως την «κυβέρνηση της
αριστεράς», σε απολύτως ρευστή και απρόβλεπτη κατάσταση σε
ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Τρεις παρατηρήσεις σχετικά με τη συζήτηση για τα χαρακτηριστικά και τη λειτουργία του «νέου» μαζικού ΣΥΡΙΖΑ:
Ο ΧΡΟΝΟΣ
Η πρώτη παρατήρηση αφορά στη σημασία του «σύντομου και συμπυκνωμένου χρόνου». Ο μαζικός «φορέας» της ριζοσπαστικής αριστεράς καλείται να συγκροτηθεί υπό την
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε το άρθρο...